Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: apud Your search found 3413 occurrences
First 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 2415-2486:2415. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] DOMINIS, DOM. PATRONIS ET MOECENATIBUS suis Colendissimis, Salutem, vitam, et felicitatem precatur, suaque paratissima officia defert. Magna multorum est, praecipue vero Ungarorum apud Ungaros, tam aetate quam doctrina, quin et dignitate provectorum hominum, et quidem frequens illa querimonia, Rempublicam hanc nostram, eiusque tanquam politici corporis, viva membra, cives patrios intelligo, singularem in iis rebus
2416. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] nostri municipalis originem habeamus, magnam illa huic lucem, quin etiam in iis rebus, quae in hoc iure nostro desiderantur, supplementum sint allatura; subservient etiam legum Hungaricarum studiosis, et in foro spirituali apud domesticos, et tam in illo, quam in civili etiam apud exteras nationes. Totum autem hunc librum, in duodecim capita, ea vicissim in certas quaestiones distribui, neque illum qui in foro
2417. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] huic lucem, quin etiam in iis rebus, quae in hoc iure nostro desiderantur, supplementum sint allatura; subservient etiam legum Hungaricarum studiosis, et in foro spirituali apud domesticos, et tam in illo, quam in civili etiam apud exteras nationes. Totum autem hunc librum, in duodecim capita, ea vicissim in certas quaestiones distribui, neque illum qui in foro spirituali, neque illum qui in comitatibus iudiciorum
2418. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] tenui delineata et adumbrata tantum penicillo, communia illis facere voluerim, qui in foro nondum versati, a limine tantum ingressuri et progredi cupiunt, et ex istis progrediendi capient primordia. Verumenimvero cum certum id apud me, atque indubitatum habeam, hac opella mea, in lucem prodeunte, diversorum me iudiciorum aleam subiturum; eorum scilicet hominum, qui sibimet, et suo ingenio, vel genio potius adblandientes, sua semper fovent et
2419. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] versatur ignorare. Qua reprehensione Sulpitius motus, adeo Iuri operam dedit, ut merito inter Iurisconsultos, palmam assecutus fuerit. Ioannes Franciscus de Pavinis, in praefatione Extravagan. D. Ioannis Papae XXII. Apud Persas autem pueros Ius a Magistris, sicut alibi Grammaticam, didicisse; refert Osorius libro 7. de Institutis Regis. Quidni igitur apud nostrates, quibus omnia in quotidiano Iuris strepitu posita sunt; ilud addiscere
2420. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Franciscus de Pavinis, in praefatione Extravagan. D. Ioannis Papae XXII. Apud Persas autem pueros Ius a Magistris, sicut alibi Grammaticam, didicisse; refert Osorius libro 7. de Institutis Regis. Quidni igitur apud nostrates, quibus omnia in quotidiano Iuris strepitu posita sunt; ilud addiscere debeant? Ex eoque Quintilianus quoque recte monet, dum inquit: ante omnia futurus Orator, cui in maxima celebritate, et in media Republica vivendum
2421. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] QUAESTIO PRIMA. / Quid est Causa, seu Actio: unde dicitur: et quotuplex? Relicta philosophis speciali, et magis propria causarum tractatione; omissisque duobus illis causarum generibus, quae olim apud Romanos rerum dominos, adeoque Ciceronem ipsum, oratoriae facultatis, et Latinae eloquentiae facile principem ac parentem, summo in flore fuere; altero demonstrativo, quo ob res bene gestas laudari solebant; et altero
2422. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] sed solummodo id, quod alterius est, ipsi denegat, et detinet. Unde huiusmodi iniuriam faciendo, in ipsum quasi agere videtur: ut fit in debitis, mutuis, depositis, commodatis, et bonorum divisionibus, ac successionibus apud ipsum detentis; vel dum etiam verbo tantum laedit: a principaliori tamen et frequentiori significatu, actus nomine nuncupantur. Efficiens, erunt partes ipsae; in causam attracta, quae contra ius alterius, aliquid facit;
2423. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] an hoc nomen certam aliquam personam significet, vel quid aliud: ideo non inconveniens fuerit, paucis declarare, quidnam rei sit, et unde hoc nomen traductum, atque a quibus primum usurpatum extiterit. Fiscus igitur, olim apud Romanos dicebatur proprie pecunia Principis. Constituto enim Principe, Lege Regia, ad ipsius decorem et maiestatem servandam, a Senatu, populoque Romano, decreta fuit quaedam publica pecunia, quae Fiscus dicebatur, a
2424. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Andr. Gail. lib. 1. obs. 20.
Indeque Fiscus, propria duntaxat Principis, et non alterius pecunia
erat, quam usu capere nemini licebat, longo tempore. Aerarium autem publicae
pecuniae, Conservatorium potius dicitur. Sic apud nos quoque iam, retento
hoc Romanorum veteri nomine, Fiscus proprie dicuntur omnia illa bona, sive
iura possessionaria, quaecunque per defectum seminis, vero ac legitimo
haerede carentia et destituta,
posse, non solum ad evitandam
ulteriorem prorogationem, sed ad fundandam ipsam contra eum actionem, idque
dicunt singulariter in Fisco actore receptum esse: Andreas Gail. lib.
1. obser. 21. Unde non abs re apud nos quoque universae literae,
et literalia instrumenta, a possessoribus huiusmodi bonorum defectus
seminis alicuius, per Magistrum Pronotarium peti solent, licet ex abusu
pupilli, qui et orphani dicuntur, ac viduae; prouti et citatus
articulus iam iuris nostri continet. Tertio, secundum
alios, etiam senes decrepiti, et religiosi, nec non diuturna quoque
captivitate apud hostes fatigati. Horum autem, et praesertim saecularium,
tres recensentur species, secundum Panormitanum, teste Sylvestro, par.
2. vocabulo miserabiles: quidam enim non sunt miserabiles, nec
actu, nec
Quae omnia admonitionis ergo tantum
praemittere volui, ut quilibet tanto facilius inter praedictas leges
discrimen et differentiam scire possit. Prout tamen legis usus
apud nos iam inolevit; lex est publica regni constitutio; ex unanimi tam
populi constituentis, quam legitimi principis confirmantis consensu facta,
et aeque ab omnibus, ad bene et iuste vivendum observanda, 2. tit. 5.
ergo praescripta
poena puniatur; VVurms. lib. 1. tit. 1. de Verbor. signif. obser. 3.
Aliquando etiam in casibus notoriis, neque tali declaratione opus
est: sed de plano et de simplici, executio fieri debet; ut apud nos in
violatione Sedis Iudiciariae fieri solet.
QUAESTIO UNDECIMA. / Quomodo differunt haec tria Iura?
Si haec tria Iuris Genera bene
monachi cuiusdam, et non Papae, ex
dictis Sanctorum Patrum compilatum. Sicque omnia simul sumpta, constituunt
Corpus Iuris Canonici: quod novissime autoritate Domini Gregorii Papae XIII.
diligenter revisum et expurgatum, apud omnes Christi fideles, ita sartum et
tectum manere debet.
Licet Legistae, considerantes in dicto Gratiani Decreto, quatuor
autoritates: primam, ex praenotatis dictis
autem, docet, qualiter illud
fiat. Et cum omnium aliarum virtutum species, ad ipsam, propter excellentiam
illius, referantur; omnes aliae virtutes, nomine ipsius comprehenduntur et
continentur. Quemadmodum et apud Hesiodum habetur:
Iustitia in sese virtutes continet omnes.
De qua placet celebre illud dictum, ultimi illius ex antiquissima
Bathoreorum familia, Comitis Stephani de Nyirbáthor dicti,
Licet antea etiam per Regium, et Palatinalem homines fiebat: 2. tit.
19. Qui nunc quoque in Personali citatione procedere solent, de
Curia Regia Scribae, seu Iurati Notarii: quales solent esse apud Dominum
Personalem, et Magistros Protonotarios (ac non privati Dominorum Superiorum
Iudicum Secretarii,) 2. tit. 20. De quibus infra, cap. 6. quaest. 2.
In Regno Sclavoniae etiam, per testimonia
Iustitiae offensione, destitui
cogatur.
Tertia Evocatio, est Utralis: ut si quis ad praeassumptam cautionem
expeditoriam, in defensionem alicuius causae, vel ad Literas, vel literalia
instrumenta, apud quempiam forsan habita, aut occultata, qualicunque
Evocatione fuerit vocatus. Talis Evocatio, semper unico termino (ubi
videlicet principalis causa levata fuerit) decidi et finiri consuevit:
existit, et medio
testimonii eiusdem Capituli, vel Conventus, curet ipsum citari: ac deinde
reportata Citationis serie, extrahat exinde literas Relatorias, quas usque
ad terminum eorum Iudiciorum, ad quae citatus fuerit, apud se conservet
diligenter.
Ubi Nota: quod Copia literarum Evocatoriarum, sine literis Praeceptoriis, ex
Capitulis, et Conventibus dari debet:
Priores, eodem die, sine onere: alioquin intra Decem dies, cum consueto
onere, et persolutione pretii Literarum, interim forsan conscriptarum,
Sententionalium (quia, ut vulgus Iuristarum iam loquitur, Pernoctarunt
apud Magistrum Protonotarium) sine Inhibitoriis destrui possunt.
Post Decem dies autem, Literatorie, hoc est, vigore literarum
Inhibitoriarum, per testimonium Capituli, vel Conventus, in cuius processu
scilicet Actor
QUAESTIO SECUNDA. / Omniumne productorum in Sede, Paria petuntur?
Non omnium saepenumero, sed tantum dictarum Praesentium et Iudicialium:
aliorum autem, si necesse foret, in hospitio apud Magistrum Protonotarium
videntur. Unde cautus esse debet Reus, ut sic petat Paria, et inspiciat
productas, quod amplius non sit sibi integrum, eadem vel petere, vel
inspicere.
Ubi Nota: Quod si
procuratoriae responsionis in
eadem causa, postea fieri nequit, etiam ante latam et pronuntiatam
sententiam:
Viduae, S. Catharinae
Virginis et Mart. Conceptionis B. Mariae, et huius S. Ladislai Regis; ac
denique tota Maior hebdomada, ex singulari devotione.
Sic olim apud Romanos Fasti dies erant, quibus sine piaculo, Praetoribus
licebat Tria verba fari, scilicet, Do, Dico, Addico; quando
debitorem tradebant creditori ut in eum, et vitae, et necis haberet
potestatem, cum
quibus sine piaculo, Praetoribus
licebat Tria verba fari, scilicet, Do, Dico, Addico; quando
debitorem tradebant creditori ut in eum, et vitae, et necis haberet
potestatem, cum solvendo non esset. Sed aliter iam apud nos: 3. tit.
38. Et infra, quaest. 27. cap. 9. Et Nefasti, quibus non licebat.
De quibus Ovidius, 1. Fast.
Ille Nefastus erit, per quem Tria verba
deberet? Unde et Caius Flavius Scriba AEdilis Curulis, ante natum Christum,
Anno 303. huiusmodi Fastos dies, circa forum in Albo
proposuerat, ut quando Lege agi posset, sciretur: Livius. Quod
iam apud nos, non est necessarium, quia tales Festi dies, qui et Decretales
iam dicti sunt, ex annuo Calendario, et proxime citato Decreto Ladislai
sciri possunt.
concernentes,
(licet aliqui istum usum non admittant.) Secundo, Quinque Casuum. Et Tertio,
aliorum Actuum potentiariorum, leventur. Atque sic melior est nostra hodie,
in hujusmodi Causarum levatione, observatio, quam olim apud Veteres erat,
qui sortibus ex urna ductis, Causas cognoscebant, ut Budaeus in
Pandectis docet. Unde et illud Virgilianum, Aeneid.
6.
Nec vero
10.
Est autem Postliminium, Ius amissae rei, iterum ab extraneo recuperandae, et
in statum pristinum restaurandae; actione, uti iidem Civiles vocant,
Rescissoria tantum; quod idem est, atque apud nos, Praescriptione non
obstante. Siquidem Ius huiusmodi illegitimi possessoris, adveniente
Proprietario haerede, rescinditur et cassatur, ac si necdum in talibus Bonis
praescripsisset. Vel, ut alii dicunt: Postliminium,
tit. 56. Prorogationis tamen cautela uti non videntur, quia
incertum inde habent reditum. Imo vero, tam huiusmodi captivi in hostili,
quam etiam in domestica captivitate constituti, apud nos iam communiter pro
mortuis reputantur. Et neque quidem satis constat, unde nostri hanc
opinionem desumpserint: nisi forte ex eo, quod Nobiles, hoc est, in Libero
statu existentes, nisi legitime citati et ordine
Turcae quoque hodie, hoc in casu captivos solaturi, his affari solent
dictis: Hodie tibi, cras mihi. Adeo multum vicissitudini humanae tribuentes,
ut aequam omnino ex ea sibi sortem, etiam antequam evenerit, ultro assumant.
Apud Legistas vero, in omnibus partibus Iuris, is solum, qui non est
reversus ab hostibus, quasi tunc decessisse videtur, cum captus est: teste
Tolossanno, lib. 11. de Repub. cap. 15.
Decima, est Unius anni et Unius diei, quae inter Cives Liberarum Civitatum,
abusivo quodam iam et villanorum more currit:
ipsos poenitere possit; vel
etiam adversario admittant, quod ipsis, et principalibus eorum nocivum
foret. Ideoque in principio statim protestando, varie excipere soliti sunt.
Ex quo tandem huiusmodi Cautelae, seu Cautiones iam apud illos, pro
Exceptionibus haberi consueverunt.
Cautum esse, vel Cavere, multipliciter sumi videtur. Nunc enim idem
significat, quod provisum et prospectum esse. Nunc pro eo, quod est, vel
incumbit proba, (etiam
Iure Canonum 6. quaest. 5.) qua ipsi non suffragante, Reus
simpliciter absolvi debet. Verum in Negatoria (quae apud
nos, non est Actio actoris, sed Responsio Negativa ipsius In causam attracti
ad Actionem Actoris facta) non Actor, sed In-causam-attractus debet ipsam
probare: sicque rebus existentibus, facilior processus litium esset,
scripto Iure: hoc est Decreto Tripartito, ac
Generalibus Articulis. Testimonii est, Communis Inquisitio, de qua hic
agitur. Licet proprie et praecise tantum tres alias enumerentur;
Definitivus, Legalis, et Coniecturalis, apud Rhetores.
QUAESTIO SEPTIMA.
Quid sunt Suspicio, et Praesumptio?
Prouti huic instituto deservire videntur: Suspicio est, levis opinio contra
23. quaest.
1. Quam tamen condemnationem, quoad poenam Pecuniariam
tantum, et non Capitalem limitat Vivius, ut proxime dictum
est. Probabilis, ut cum oritur infamia de aliquo, apud graves
personas: Et haec licet non faciat probationem, inducit tamen purgationem,
2. quaest. 4. Levis et temeraria, ut cum oritur ex levibus
indiciis; puta ex locutione levium personarum; et haec aliquando
re, vel Reus ita simpliciter absolvatur, vel
vero Iudex neglecti oficii redarguatur, maiusque exinde scandalum
suboriatur; assumitur adhuc Quartus quidam proprius, et iam ab
olim usurpatus Status, apud nullas quidem alias gentes cognitus
et usitatus; quem nos Iuramentalem vocamus Depositionem, per Coniuratores
certo numero ipsis (I) adiudicatos; sicque litigantes, aliquando, sua et
ultro; aliquando etiam Iudice ipsos ad
Dominorum et Nobilium sunt confectae. Ex quo licet appareat
aliquo modo, quid fuerint; sed quomodo sit processum cum illis, plane non
elucet. Verum qualescunque eae fuerint, et quomodocunque processum sit cum
illis, cum iam apud nos in Desuetudinem venerint, et prorsus quantum ad
istum modum procedendi cum illis, exoleverint; licet vis et energia illarum,
etiamnum in moderno processu nostro (super Iuramentali depositione)
retineatur, ubi dicitur,
dicitur, quando est
secundum leges civiles, vel ipso Iure, vel mediante sententia Iudicis,
pronunciata. Infamia vero Facti dicitur, quando est laesa fama, seu
aestimatio alicuius, propter factum tantum ab eo commissum apud bonos et
graves viros. Et statuunt esse triplicem Facti, propter quam repelluntur a
dignitatibus, testimonio in causa criminali, legitima accusatione,
postulatione, promotione ad ordines, et testamento officioso: tollitur
dignitatibus, testimonio in causa criminali, legitima accusatione,
postulatione, promotione ad ordines, et testamento officioso: tollitur
autem, vel per contrarium factum, vel etiam dispositionem Principis: licet
apud nos, non nisi per propulsionem iuramento mediante, ut proxime sequitur.
Iuris Civilis, quae incurritur, vel per Iudicis ordinarii definitivam
sententiam, in publico crimine potissimum, licet aliquando etiam in privato,
ut
cuius filius? Philippi Regis Hispaniarum, unde et Infans
Hispaniarum dictus est; et Philippus cuius filius? Maximiliani primi; et
Maximilianus I. cuius filius? Tandem dicendum, Friderici
reddi, et Executioni demandari debent, et hoc si
negligentia ipsa non ex parte Notarii, vel Iudicum, sed partis Appellantis
dignoscetur.
Rubr. 16. Atque sic praescriptis
hisce modis, ad certum tempus, omnis lis de Iure Civili finiri, et debitae
Executioni demandari debebit, ut et Iure Canonico 2. quaest. 6. cap.
41. Et apud Cives quoque Liberarum Civitatum, ex
Iure earundem Thavernicali, non solum huiusmodi
fatales dies, intra sex septimanarum spacium; sed etiam certa quaedam onera,
in extrahendis appellationibus de
cum decem florenis art. 13.
Et ab illo ad Sedem Iudiciariam Regiam, cum flor.
Viginti. art. 29. Alioquin vero sententia lata et decisa,
utrobique in suo vigore permanere debebit. Sed apud nos, etsi praemisso
praescripto
aliquando potiri; et haec proprie Remissio
dicitur. Aliquando etiam pro maiori declaratione continuanda, remittitur ad
eandem sedem Iudiciariam Comitatus, absque ullo praemissorum modorum, ubi
non satis liquet. Veluti olim apud Romanos Iudex non liquere
pronunciabat, quando scilicet probationes et argumenta, non satis
erant idonea ad diiudicandam causam. Budaeus in Pandec. quod et
amplius liquere (id est
in posterum diem reiiciebatur; aut comperendinabatur, id est, in
tertium diem differebatur. Liv. lib. 9. et Gell. Lib. 14. cap. 2.
quod iam apud Nos, 2. in crastinum, et ad tertium
diem differri, dici solet. Sed Hic Quaeri solet. Si causa aliqua,
nullo praemissorum modorum, simpliciter reportaretur, et postea per Iudices
Pedaneos, in
iudicatam transivisse, a qua appellatum est, nisi Iudex appellatus, eam denuo
comprobarit. Si vero Appellatione omissa effluxerit tempus, quo appellari a
sententia oportuit, nempe (apud illos) decendium, aut pacto renunciatum est
appellationi inter litigantes, fingitur non esse appellatum, et sententia
rite lata in rem iudicatam transit, quia controversiarum finis per eam
causae impositus est; quod idem
aut pacto renunciatum est
appellationi inter litigantes, fingitur non esse appellatum, et sententia
rite lata in rem iudicatam transit, quia controversiarum finis per eam
causae impositus est; quod idem (inquiunt) est, atque apud nos, uti iam
praemissum est, si literae transmissionales, in secunda statim sede
Iudiciaria extractae non fuerint. Vel si etiam extradatae extiterint,
Appellatio tamen (non revisa) cum reiecta reportata non sit, tunc illa
(quod tamen de facto non fit) dare
tenebitur. Cui si mortem inferri curaverit, universa bona sua, simpliciter
in filios et alios haeredes suos, condescendent, exceptis
sigillationemque, et manibus Actoris assignationem, in persona sua detineri
nequaquam poterit.
68.
2464. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Iudicis, et adversae partis, in termino per Iudicem ad id praefigendo, communi duntaxat aestimatione, rediment. Nam si talem terminum transcenderint, hoc est redimere omiserint, talis portio in rem adiudicatam transibit, et apud Iudicem, adversamque partem manebit, donec convicto, de Gratia Regia provisum fuerit, sine qua ipse propria virtute id facere nequaquam poterit. Imo vero filii, vel fratres non fuerint, etiam vicini et commetanei huiusmodi
2465. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] severius est, filii eius infames fiunt, omni tam cognatorum, quam
extraneorum haereditate perpetuo excluduntur. Filiae tamen accipiunt
falcidiam in bonis maternis, quod fere tantundem est, atque
apud nos quarta puellaris, de bonis paternis. Quin imo illud
quoque singulare est in hoc crimine, ut conscii sceleris, non aliter, quam
authores ipsi obligentur,
2466. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] sibi non subalternatis, et ab invicem non dependentibus, diversis actionibus: quod non solum Calumniam sapere, sed omnino naturalem impotentiam significare videtur; quia impossibile est, naturaliter unam et eandem rem, apud diversas personas, in diversis locis, simul ad semel existere. Secundo, dum quispiam alterum, contra suam expeditionem, super aliqua re, iterum Iure impetit. Tertio, dum quis unam causam, semel ordine Iudiciario finitam,
2467. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] tit. 34. Secundo, si quis Novum Iudicium impetraverit, et non prosequitur illud 5. Vlad. art. 11. Tertio, dum quis rem aliquam ab alio quaerit, quae apud ipsum, vel prae manibus ipsius est, passim. Quarto, alii plurimi articulares casus huc referuntur, ut videre licebit, diversis in locis, discurrendo per Decreta. Quinto, vide quaest. 3. capitis 5.
2468. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] non per simplicem Evocationem, fieri solet. Tertio, ex Contradictione statutionis bonorum, vigore adoptionis alicuius sine haeredibus defuncti, in aliquem devolvendorum: Et admonitione super levanda pecunia, pro qua talia bona apud Contradictorem per praefatum defunctum obligata extiterant. Et ratio est huius tertii et primi modi, quod licet Contradictor, ante praemissam admonitionem bonae fidei possessor
2469. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] actionis semper ad hanc pertinet; eo quod nullibi in decretis specialis eius locus invenitur, et cum quis indebitam prosequitur actionem, hoc ipso dicitur falsam fecisse querelam contra Reum, unde recte huc referri solet: Quae apud nos iam centum florenis recompensatur; licet olim apud Athenienses decima parte litis, temere motae rependi solebat. Apud Romanos autem depositio, fiebat certae pecuniae, per utramque partem et quae causa cadebat, illius
2470. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] specialis eius locus invenitur, et cum quis indebitam prosequitur actionem, hoc ipso dicitur falsam fecisse querelam contra Reum, unde recte huc referri solet: Quae apud nos iam centum florenis recompensatur; licet olim apud Athenienses decima parte litis, temere motae rependi solebat. Apud Romanos autem depositio, fiebat certae pecuniae, per utramque partem et quae causa cadebat, illius pecunia in mulctam veniebat. Secundo, quod specialiter
2471. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] actionem, hoc ipso dicitur falsam fecisse querelam contra Reum, unde recte huc referri solet: Quae apud nos iam centum florenis recompensatur; licet olim apud Athenienses decima parte litis, temere motae rependi solebat. Apud Romanos autem depositio, fiebat certae pecuniae, per utramque partem et quae causa cadebat, illius pecunia in mulctam veniebat. Secundo, quod specialiter Dicatores, vel etiam alii, qui alios indebite vexant, poenam
2472. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] pro sanctis et religiosis haberi consueverunt.
2473. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] facto honoris,
2474. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] et tunc communiter concluditur, gravius peccare consulentem, quam facientem, quia non solum ipse consulendo peccat, sed etiam alteri scandalo et offensioni est, unde acrius ipso peccatore puniendus, et maledictus erit apud Deum, et homines. Andr. Gail. de Con. Pacis Publ. lib. 1. cap. 1. Et hoc ipsum de maioribus quoque causis intelligendum venit.
2475. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] citati; et ordine Iudiciario
fuerint convicti,
2476. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] res ac haereditates non habentes, recuperandis sentiendum, 3. tit. 28. quod et ad Nobiles quoque refertur; Ibidem, Vide supra quaest. 12. cap. 4. secus observatum fuisse apud veteres Romanos. Ubi Nota, quod occasione praemissae captivationis Nobilium, alios etiam casus, quibus captivari soleant, non incongruum fuerit huc referre. Et Primo, Factores, et Officiales
2477. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section]
2478. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] id est nutu, dicto, aut scripto, spiritum Procuratorium insufflando, vel communiter consultando, hoc est, commune Ius declarando, et obscuriorem legem interpretando. Ideoque illud semper vetari, hoc autem admitti solere; quia apud omnes nationes, in rebus dubiis, libera est semper consultatio. Quemadmodum et apud Romanos olim habebantur certi Iurisperiti, quos speciali nomine Prudentes vocabant, qui huiusmodi interrogantibus in causis
2479. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] consultando, hoc est, commune Ius declarando, et obscuriorem legem interpretando. Ideoque illud semper vetari, hoc autem admitti solere; quia apud omnes nationes, in rebus dubiis, libera est semper consultatio. Quemadmodum et apud Romanos olim habebantur certi Iurisperiti, quos speciali nomine Prudentes vocabant, qui huiusmodi interrogantibus in causis eorum Iuris interpretationes, et suas opiniones dabant quae ex eo, responsa prudentum
2480. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] ex eo, responsa prudentum dicebantur. Iust. lib. 1. tit.
2. Quarto, an liceat item Iudicibus, aliquid a partibus accipere?
Lex quidem divina, 2. paralip. cap. 19. dicit: non enim est,
apud Dominum Deum nostrum iniquitas, neque personarum acceptio, nec cupido
munerum. Ius nostrum,
2481. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] a Dominis Consiliariis, incipiendo ab eodem Domino Personali, eo quod et is Consiliarius sit, vel quod interrogatus tantum, et non sua sponte respondere debeat, sententias rogant. Quomodo autem sententiae rogabantur apud Romanos, vide Gell. lib. 4. cap. 10. Circa quod NOTA, quod pro eo, quod hic dicitur, dicere vocem, vel votum, latine et eleganter dicitur, dicere sententiam; dicere vero diem, est
2482. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] ipsorum in contrarium demulcerentur. Denique Philippus Macedonum Rex, Alexandri Magni Pater, semper querulanti unam aurem accommodabant, et alteram obstructam, alteri parti synceram servabat. Unde apud nos quoque iam dici solet; Audi Et Alteram Partem, etc. Tantum in illis naturalis luminis puritas valebat, et adeo huiusmodi affectus exosos habebant? De quibus etiam supra quaest. 2. cap. 8.
2483. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Ius
2484. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] 9. sed ab ea, quae generalissime sumitur, et est infida advocatio eius, qui pecuniam, vel quodvis emolumentum accepit, ut alicui negotium agendo, defendendoque faceret, et tamen non fecerit. Cuius poena apud Romanos olim de Lege Remmia fuit, inustio literae K. vel C. in fronte. Praevaricator, a praevaricando, id est transgrediendo limitem iustitiae, dictus est, qui et Collusor quoque dicitur, est
2485. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] dabatur unica Prohibita, et ea quoque cum onere. Aliae vero dilatoriae cautiones, ut in aliis causis, locum habere solebant (nisi ex usu iam, iuxta quorundam sententiam, art. 10. anni 1536. Inhibitio praecludi caepta est) quae apud nos Novum repraesentat iudicium. Uti in priori processu dictum est, quaest. 16. cap. 8. Secundo, recentiores occupationes in Curia Regia, varie privilegiatae reperiuntur, Decreto Novizol. anni 1542. art. 8.
2486. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] idem Andr. Gail. lib. 1. Obser. 87. Quibus etiam Iure Civili, novella constitutione additum est, quod nihil penitus, causa patrocinii dederint Iudicibus, vel alicui personae, corrumpendi iudicii causa. Quod licet apud nos non servetur, tamen si servaretur, non tot, neque tam horrenda conscientiae pericula, soepenumero inter litigantes contingerent. De quibus plura vide quaest. 16. cap. 9. et 27.
Bibliographia locorum inventorumKitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].
First 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.