Your search found 148 occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 2-22:

in multa stupefactione cordis sunt commoti. Eundem fratrem Nicolaum ad dictum Capitaneum transmiserunt ac comissione sibi apposita: “Non modicum admirrantur Iadertini per vos, nobilis Capitanee, de gestis eisdem illatis, cum insontes se fore sentiant. Nondum naturalis dies suum cursum terminauit, quod, a vobis obtenta licentia, Iadertini tres vel plures ad Ducalem dignitatem deuote destinent legatos in cuius conspectu condiciones ipsorum fideliter patefacient offerentes se executuros quicquid Venetorum potentia iusserit exercendum,

bastide inimicorum iactabat, reliquas vero causa prolixitatis relinquo. Quadam igitur nocte caliginosa in quatuordecimis Kalendas Nouembris mensis ille frater Marinus Minorum ordinis a Magnificentia regali cum prosperitatis augmento est reuersus et Iadram peruenit referens gratiam domini naturalis versus Iadertinos taliter donasse et tanta affectione dilexisse non ut herus, sed discretus pater filium. Et super hiis idem frater Marinus pro parte regis ipsis Iadertinis paginam sua secreta munitam impressione reportauit continentem in effectu, qualiter ipse rex reputat

ingressi sunt ciuitatem. 19. Quomodo Delphinus imposuit vires suas ad iniendum aliquod fędus inter partes, ad quod Iadertini aquiescere non curarunt Existente sole immediate subsequentis diei in medio polo, egregius Delphinus, naturalis dominus Vienensis, qui arcta sanguinis affinitate dicto Lodouico regi fuerat alligatus, cum duabus suis galleis congruenter apparatis, cum quibus versus partes Turchenas cupiebat transfretare, eo quod iussu apostolico erat dux et capitaneus exercitus Christianę gentis, et ad sticatum

plenarie intellexerunt. Tale responsum eidem dederunt: Strenue Princeps et inclyte domine, dum erat Iadertinis facultas cum Venetorum collectione fędera firmare, illi recusando spernebant. Sed cum vrbs hęc Iadre extitit tradita in protectione liberalis et naturalis domini Lodouici, regis Vngareorum, cuius sanguine vos participatis, nunc putant Veneti Iadertinos eorum velle submitti dominio. Sed hoc necquaquam effectum habebit, nisi prius habita et expressa licentia Illustrissimi regis nostri memorati. Nam hęc

cuius sanguine vos participatis, nunc putant Veneti Iadertinos eorum velle submitti dominio. Sed hoc necquaquam effectum habebit, nisi prius habita et expressa licentia Illustrissimi regis nostri memorati. Nam hęc est ciuitas non iam Iadertinorum, sed naturalis domini, quam ipsi pollicitauimus. Dum nobis presens conceditur vita, subiecta fidelitatis elegimus in perpetuum retinere et obseruare, sic quod rogationes, immo potius hortationes Inclyti principis nobis admittendas inualido huius ciuitatis cederet discrimini et in dedecus nostri domini.

21. De dolore Iadertinorum ammissionis castri et eorum quodam facinore ac confectione alterius sticati Infęlices Iadertini neminem sibi fidelem reperiunt, suum infortunium audiunt, immenso męrore confliguntur. Sed tanta est consolatio eorum pectoris naturalis, quod siquidue accidat sinistri, minime recolunt. Iam ergo Iadertini inchoant suas vires debilitare, certe eorum peccatis imminentibus. Quoddam enim scelus horrendum sit diuulgatum, quod pyratę Iadertini crudeliter commiserunt. Qui quarto Nonas vltimi mensis quosdam religione

Hectoris polleret audacia, quis extasi et stupore mentis fertiliter non abundaret, immo potius relictis rebus humanis ad excelsa ethera non conuolaret? Quod si infortunium ipsos Iadertinos potentię hostium non obsistere posse conduxisset, nullus ibidem adinuentus per spatium unius naturalis diei vitam pacifice possideret, quin frustratim artus tam magnatum quam infimatum canibus ventilando iactarent. Sed illa pretiosa Diuina prescientia, quę populum Israeliticum manu forti et robusta a tyrrhanica regis pharaonis seruitute nube

in tanta cordis elatione mouentur, quod supernus dominus abhorrebat, nam eis uidebatur totus orbis exultasse. Parant ornasse ciuitatem decoris sindonibus, per que ille amantissimus princeps, eorum rex, excelsa ethera posset speculari. Appetit quisquam ciuium plus sibi neccesse quam ipse suus naturalis herus patiatur. Non cessant continuis clamoribus ad perpetuum Sabaoth pro ipsius incolumitate humiliter deprecare. Quis ergo tanta perspicacitate decoratus, qui libraret lancem in corde nec in humano sensu quiescere potest tam ingentem Iadertinorum iocunditatem? Iam

Die 5. mensis martii hora tertiarum, fuit in Iadra terraemotus magnus. Die 4. mensis iunii de mane serenissima princeps et domina nostra naturalis, domina Maria regina Ungariae, liberata fuit a captivitate et exivit de castro Novigradi, in quo detinebatur; et die veneris sequentis ivi ad (civitatem) Nonam, et die crastino, die sabbati, locutus fui maiestati suae, et die lunae immediate recessi a Nona, licentiatus ab ea. Inde postea

Quod sit unum quiddam et quod sit actus, non a se ipso habet, sed a Deo uere uno actuque purissimo; sed quod sit simplex per potentiam suscipiendi et patiendi, habet ex se ipso. Quantum extra Deum productus, a productoris perfectione degenerat. Multitudo igitur naturalis est angelus. Angelus mouet alia, id est agit in alia; ipse quidem stabilis, sed non stabilis per se ipsum. Nam per diuinam stat unitatem 350 . Angelus in Deum totus errigitur, corpora negligit 351 .

anima immortalis de corpore in corpus transiens 35 . Animę partes tres: rarionalis, concupiscibilis, irascibilis 37 . Aristoteles ait animam esse incorpoream, primamque esse entelechiam, corporis nempe naturalis et organici potentia uitam habentis 48 . Animam octo in partes diuidunt, id est in sensus quinque, uocem, cogitationem, generandi uim 72 . Anima mundi, anima sapientum, partes animę VIII

Heraclitus semper lugens, Democritus ridens 50 . Octauia Marcellum filium inconsolabiliter luxit, reprehenditur; Liuia Drusum usque dum sepeliuit, laudatur 64 . Luctus inanis. Quod luctus non sit naturalis. Quod bruta quoque breui tempore dolent amissos foetus 65 . Fleant delicati, non fortes 68 . Maiores decem mensium spacium lugentibus uiros dederunt 70 . Dolor

uirorum congregatio, quotidie sunt festa celebranda, sin minus, superflue quoque modo celebratur 28 . Diogenes Dionysiaca et certamina magna miracula stultorum dicebat 55 . Finis quadriparitus: legitimus, naturalis, arte constans et forte 77 . Diogenes legerat quidem diutissime, cum ad finem libri nihil ultra scriptum esse ostenderet: Bono, inquit, este animo, uiri, terram intueor 57 .

in spinis 412. Eripe me ab homine malo 426. Ira Dei 16, 30. Furor illis secundum similitudinem serpentis 35. Obfirma faciem tuam super 43. Magna ira est, cum peccantibus non irascitur Deus 49. Ira non est Deo naturalis, sed nostris uitiis prouocatur 51. Furor et ira insanię proxima 126. Qui irascitur fratri suo 146. Scidit uestimenta 179. Ira duplex 231. Sol non occidat super iracundiam uestram 232. Ira uel furor in Deo 233. Nihil foedius

doctrina euangelica 217. Piscina uetus, Legis umbra, duo muri, Vetus et Nouum Testamentum 227. Lex naturę 245. Panis arctus et aqua breuis, id est Euangelium 259. Panes et aquę fideles, id est lex Dei 264. Lex pro Euangelio 277. Euangelium. Lex naturalis 291. Euangelium sempiternum 312. Veritas 316. Lex, Euangelium 321. Noua omnia lex spiritalis est 332. Himber temporaneus et serotinus, Lex et Euangelium 340. Pluuia uoluntaria omnis doctrina Domini de cęlestibus fuit 347.

commendat 83 . Liber de studiis liberalibus. Quare sic dicta. Grammatici officium. De Homero ait, cum omnium philosophorum sententias sequatur, non esse philosophum, cum ille inter se dissideant. Quid prosint artes liberales. Philosophia naturalis 84 . Plus scire uelle quam sit satis intemperantię genus est. Nimia subtilitas infesta ueritati. IIII milia librorum Didymus grammaticus scripsit, in his multa superuacua. Aristarcus. Apion grammaticus. Philosophorm

38 . Apionis grammatici in Homerum curiositas. Philosophii degenerantes. Quantum mali faciat nimia subtilitas. Omnia in utramque partem disputari posse ex ęquo aiunt. Inter sapientiam et philosophiam. Philosophię partes tres: moralis, naturalis, rationalis 39 . Philosophię opus 40 . Disputat superflua esse pręcepta philosophię cuiusque personę propria, sed ea tantum satis esse quę hominem in uniuersum componunt

abominandum flagitium multo magis imputabitur illis quibus matrimonii sanctitudo diuina lege commendatur quam his qui Deum ignorantes suę ipsi libidini frena permittebant. Excusabiliores enim sunt qui pręceptis cęlestibus nondum instructi peccauerunt et licet naturalis quoque legis rationem peruerterint, longe deterius est cognita diuinę reuelationis ueritate summę maiestatis autoritatem contemnere quam non obe disse naturę. 94.4. Sed dum nefando uitio irascor, sentio me egredi interpretis modum;

Cf. In epigr. 108 Noster uero Ianius Delminius nequaquam posthabendus Vibiis istis, uel etiam Sicinio Recte Siccio illi Dentato, quem Plinius in libris Naturalis historię donatum refert hastis puris duodeuiginti, phaleris XXV, torquibus III et LXXX, armillis CLX, coronis XXXVI: ciuicis XXIIII, aureis VIII, muralibus III, obsidionali una.

Situs etiam et locus, de quibus in De physico auditu. Ignorata etiam musica ignorabitur animae mundi compositio. Quae secundum divum Platonem est musicali harmonia composita: de qua in libro De anima maxime secundum Themistium, qui hac ratione motus voluit considerationem animae, non naturalis, sed mathematicae considerationis esse. Qua quidem ignorata ignorabitur omnis modus sciendi per abstractionem, qui tantum est scientificus. Ignorata etiam astrologia, qua cognoscimus fatalia sidera ,

unam differentiam in modo scilicet abstrahendi et considerandi, quia secundum esse est in materia et secundum diffinitionem abstracta a materia. Secundo etiam modo mediat, quia divina simpliciter est de obiecto prius noto naturae quam nobis. Naturalis autem ordine procedendi est de obiecto prius noto nobis, quam naturae. Sed mathematica tam simpliciter, quam ordine procedendi est de prius notis nobis et naturae. Ex quo in plus se habet secundum utramque differentiam: quam divina et quam naturalis. Ex quo patet, quod per

Bibliographia locorum inventorum

Pavlović, Pavao (1347-1416) [1371], Memoriale, versio electronica (), Verborum 12550, Ed. Ferdo Šišić [genre: prosa oratio - chronica] [word count] [paulopmemoriale].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].

Click here for a KWIC Report