Your search found 5170 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 4179-4217:

8  Eduxi totumque ausus vulgare per orbem
9  Direxi ad doctum docto cum praeside coetum,
10  Omnibus officiis qui me jam foverat atque
11  Sponte sua sociis socium adnumerare parabat.
12   At modo cum gentes lingua regnante per omnes,
13  Francigenum 2 rex magne, tua jam reddita fulgent

14 labor est positum et variam mutantia sedem
1.209  Sydera scrutanti certis cognoscere signis:
1.210  Quodque 15 suum prodit jubar aut sua forma Iocusve.
1.211  Fumantes tergo caudae crinesve soluti
1.212  Distinguunt seu barba truces promissa cometas.
1.213  Lux placida errantes stellas dubiique tremoris
1.214  Expers, ni densos agitet

nunquam demersa sub undas
1.327  Orbe meat coelique plagas Terraeque patentis
1.328  Designat varias lenta vertigine sedes
1.329  Ventorumque domos. Hinc ardua vertice ab alto
1.330  Sydera scrutatus pastor sua tempora novit
1.331  Excubiasque novas ciet indulgetque sopori.
1.332  Communem 21 hunc dicunt. Namque omnia sydera motum
1.333  Consensu unanimi et

volvuntur in oras,
1.537  Plura suos peragunt obliquo tramite gyros
1.538  Liberaque in partes coeli quascunque feruntur)
1.539  Ipsa etiam Phoebus nunquam consistere, nunquam
1.540  Flectere cernit iter sua per vestigia retro
1.541  Nec revocare gradum aut coeptos abrumpere cursus.
1.542  Productis longe procul orbibus edita in oras
1.543  Scilicet immensum aethereas tolluntur et altis
1.544  Mersa diu

lumine caudam.
1.887  Ni faciant, fuscis horrescant atra tenebris.
1.888  Nec non et cum, qua Cynthia fulget in alto
1.889  Aurea, fraternis frontem vultusque decoros
1.890  Perfundit radiis ac non sua lumina vibrat,
1.891  Discutit et foedam fraterno munere noctem.
1.892  Ac veluti Tellus, quo Solis respicit ignes
1.893  Laeta nitet vultu radiosque remittit in auras,
1.894  At non et manes lucem

bonus adjice curis!
1.1035  Nam quid ego viridi vernantem flore juventae
1.1036  Extimulem dictis comitem, 53 quem magnus ab alto
1.1037  Frater avi primis sua per vestigia ab annis
1.1038  Duxit agens patriumque altis in montibus astrum
1.1039  Designans digito et supremi culmen honoris
1.1040  Scandendum longos tandem post Nestoris annos
1.1041  Ingenuas

diva emergit in auras
2.425  Observa ac signis confer fulgentibus, et si
2.426  Haud pigeat, radio metire atque aere rigenti
2.427  Incisisque notis; inclusas dentibus horas
2.428  Ferratis adhibe simul et sua tempora nosce.
2.429  Quod si etiam nota numeros versaveris arte,
2.430  Invenies Boreae divam torpentis ad oras
2.431  Vix quidquam a medio se tollere seu ferventem
2.432  Ignibus aestivis vix se

plenus fugere atque evolvier annus
3.352  Vix poterit, bis fulgentem quin lampada condat
3.353  Cynthia bisque suos vultus demergat in umbra,
3.354  Quondam autem ter fratrem uno velabit in anno,
3.355  Ter sua vel subitis ipsa obruet ora tenebris.
3.356  Atque 23 ea, si fratris cursum cursumque sororis,
3.357  Nodorum et positus motumque per aethera, quantum

3.549   Oceanusque patens et ditibus aurea venis
3.550  Viscera quae occiduis America ostentat ab oris.
3.551  Tum populi aspicient Phoeben Phoebumque nigrantem,
3.552  Opponunt nostris sua qui vestigia plantis.
3.553  Phoebum etiam et nostra Terrai ex parte videbunt
3.554  Deficere hinc variae gentes aut inde; nitebit
3.555  Ille tibi, ut supra monui, exemploque probavi
3.556  Principis,

45 maculis divae turpantibus ora
3.665  (Nam turpant vultum longe lateque per omnem
3.666  Dispersae hac, illac) seu partibus acrius igne
3.667  Phoebeo rutilis dederunt sua nomina et ingens
3.668  In Lunae vultu sapientum, protulit aetas
3.669  Quos haec nostra recens, quos protulit illa vetusta,
3.670  Turba sedet, maria alta fluunt, jacet insula ponto
3.671  Plurima et

dominumque tenebris
3.686  Affundunt saepe objecti et Titana recondunt,
3.687  Saepe ipsi opposita domini conduntur in umbra.
3.688  Dumque umbram subeunt dumque egrediuntur ab umbra,
3.689  Tempora si sua quaeque notes, discrimina certa
3.690  Horarum certos positus dant nosse locorum.
3.691  Phoebum etiam 48 cum diva tegit, si tempora signes,
3.692  Queis

fugat aurea et ante patentes
4.288  Perfundit rutila campos aspergine, quam se
4.289  Erigat ac pleno Titan jubar evomat ore.
4.290  Accedit'?, quod si nostris par ambiat auris
4.291  Divam aer, pariter sua nubila norit, oportet
4.292  Candentesque nives, quibus extima frontis imago
4.293  Mutaret formam saepe, ut qui vertice ab alto
4.294  Orbis, quo vehitur Phoebe, despectet in ima
4.295  Telluris facie

36 opus pleno Titanis lumine. Namque
4.711  Vix bene fraternae sese subducere fronti
4.712  Incipit Eoasque soror transcurrere in oras,
4.713  Ipse etiam tenuis tanta sua spicula limbus
4.714  Vi torquet pulsatque oculos hebetatque tuentem,
4.715  Ut victus rhombusque nitens atque annulus atque
4.716  Astrorum coetus toto languescat Olympo
4.717  Et fugiat densa mersus

petant, tendentur iisdem
4.903  Ipsae etiam gradibus fibrae gradibusque tremores
4.904  Aucti isdem, medium ducentur ad usque cerebrum
4.905  Nec fallent vigilem nova luminis augmina mentem.
4.906  At sua dum Phoebus radiantia spicula mittit,
4.907  Dimidio licet ore latens, lux aurea tanto
4.908  Inflexas nisu fibras contorquet, ut omne
4.909  Quod reliquo manat vultu, licet impete duplo

primum educit nidoque relicto
4.979  Edocet insuetas agitare per aera pennas
4.980  Antevolans, acri ferventem lampada visu
4.981  Suspicere immotasque jubet defigere in ipsam
4.982  Frontem acies dignamque sua se prodere matre.
4.983  Ipse pater prima nascentis origine mundi
4.984  Omnipotens tantum munus mortalibus aegris
4.985  Abnuit, ac fragiles morituri corporis artus
4.986  Dum

aspera vincunt?
5.827  En modo diffractae vix tenvia signa supersunt
5.828  Pauca viae eversisque alti cernuntur acervi
5.829  Molibus; incurvo volvuntur grandia aratro
5.830  Saxa ovibusque rudis tendit sua retia pastor.
5.831  Hic modo bis quatuor metibar millia passus,
5.832  Unde omnem liceat Terrae deprendere molem,
5.833  Qua circum ingenti protenditur orbe, sub imo

possit vultu atque avertere demum.
5.956  Incassum tamen usque furit rabiemque minasque
5.957  Auspiciis, Benedicte, tuis tutissimus acri
5.958  Insidiasque animo contemnam: denique cedat
5.959  Ira fessa sua et se victam agnoscat oportet. LIBER SEXTUS
6.1  Nunc age 1 cur multo turpatos sanguine vultus

(dictu mirabile!) fuco
6.139  Illita se objiciant venienti corpora, semper
6.140  140 Nativum servat filum quodcumque colorem.
6.141  Haec autem 26 quamquam sua sint discrimina filis
6.142  Omnibus et numero careant, ceu diximus ante,
6.143  Nominibus tantum septem complectimur atque
6.144  Dissimiles minus in classem conducimus unam.
6.145  145 Atque age jam

ante alios celeri mage concita cursu
6.416  Forsitan antevolant fucos positusque vicesque
6.417  Permutant spatiis majoribus, inter utramque
6.418  Una licet mensura vicem sit temporis, et fors
6.419  Est sua differitas in tempore, quaeque hyacinthos
6.420  Et violam fucant, citius quoque restituuntur
6.421  Et citius formamque suam sortemque resumunt.
6.422  quin etiam, quoniam diversae stamina formae,

stamina formae,
6.423  Quae septem in classes conducimus, agmine longo
6.424  Se excipiunt numeroque carent, illa ipsa coloris
6.425  Quae fila ejusdem nomen traxere, viai
6.426  Parva quidem, vicibus sua sed discrimina poscunt.
6.427  At quibus indiciis 48 olim, quibus artibus usus
6.428  Extudit haec, qui naturae tam sancta latentis
6.429  Audacem primus

densa minusve.
6.773  Lamina nam tenuis, licet usque amplissima vastam
6.774  Distendat late frontem, ut memoravimus ante,
6.775  Si spatio minus in denso conclusa minusve
6.776  Materie in pingui jaceat, sua certa repellit
6.777  Filorum genera et certum tibi tota colorem
6.778  Reflexu ostentat, quavis de parte, tuenti.
6.779  Contunde infringens: et si non tenvior inde
6.780  Prodeat, illum ipsum per

nitido Latino versu, potissimum hoc stylo amoeniore aliquanto ac minus rigido, quem adhibere curavi; et maxime lex tertia, in qua explicandum esset, quid sit quadratum, quid cubus. Id quidem praestitit elegantissime Benedictus Stayus, celeberrimus vir, in recentiori sua Philosophia, cujus secundum volumen cum meis adnotationibus et supplementis prodit Romae nunc, dum ego haec Londini scribo. Is autem vir plane summus, qui tantam sibi suis poematis comparavit laudem per universam Europam, in omni alio et sacrae et profanae eruditionis ac solidae doctrinae

et nodi jam progrediuntur, jam regrediuntur, sed magis regrediuntur, ut pariter diximus. Haec indicata sunt tantummodo. Sunt autem admodum multae inaequalitates singulae, et pendent a positione mutua Solis, Terrae, Lunae, lineae nodorum et lineae apsidum. Clerautius in sua theoria Lunae proponit circiter 40 correctiones diversas ex theoria mutuae gravitatis deductas. Et adhuc aliae minores supersunt plures, quae ad calculum non sunt reductae. Alii alium proponunt numerum, sed apud omnes occurrunt admodum multae. Haec tanta multitudo

omnium primus rem cum aliquo successu per suam gravitatem generalem effecit. Id praestatur quaerendo motum trium corporum, quae in se mutuo gravitent vi decrescente in ratione reciproca duplicata distantiarum et projiciantur utcumque. Id appellatur problema trium corporum, quod ipsa ingenti sua difficultate celeberrimum est per haec tempora. Et in eo resolvendo desudarunt, ac adhuc desudant, primi hujus aevi geometrae, nec ulla adhuc habetur accurata et generalis solutio. Newtonus approximatione usus edidit elementa, ex quibus prodierunt tabulae, quae omnium primae ad veras

* corr. ex 49 8 Planetae nec suum habent lumen nec ita distant. Quas ob causas videntur esse apti ad id praestandum. At Saturnus, Jupiter et Mars juxta num. 11, lib. I. orbita sua amplectuntur ipsam Terram; adeoque non possunt interponi inter Solem et Terram. Venus et Mercurius, planetae inferiores juxta num. 11. lib. I. possunt subire inter Solem et Terram, et subeunt saepe, nimirum in singulis conjunctionibus inferioribus, in quibus citra

ea omnia, quae huc pertinent, pro dignitate, et omnes casus evolvendos cum accurata determinatione pro singulis. Hoc autem ordine progredior: propono primum inclinationem orbitae lunaris; tum ab ipsa deduco distantiam, quam Luna habet ab ecliptica pro data quavis sua distantia a nodo; deinde propono illud: haberi eclipsim, si in oppositione cum Sole haec distantia sit minor quam summa diametrorum Lunae et umbrae; determino hasce semidiametros, unde eruitur distantia a nodo, quae inducit eclipsim Lunae, ut innotescat, quod sit intervallum, in quo, si

Quamobrem non potest Sol per id spatium transire, quin eum alicubi in ipso assequatur Luna et novilunium celebret eclipticum. Gradus autem 36 exprimuntur per illud ter ternas partes quater. Nam 3 x 3 x 4 sunt 36. Deinde habetur illud, posse Lunam transilire in plenilunio nodum utrumvis sine sua eclipsi, cum spatium inducens ejus eclipsim sit 24 graduum, nimirum 12 hinc et totidem inde a nodo, et inter bina pleniluniorum proximorum loca intercedant 30 circiter gradus diversae distantiae a nodo. Quin immo, si eclipsis Solis accidet in ipso nodo, plenilunium

nulla. Ac si loci longitudo non innotescat, observata autem sit phasis, ex hora observationis innotescit positio ipsius loci in suo parallelo cognito ob cognitam ejus latitudinem. Et ex distantia a centro umbrae debita ei phasi invenitur positio ipsius centri umbrae in sua illa semita, quae exhibet horam loci cogniti, pro quo calculus est institutus et constructio facta, adeoque differentiam horarum loci cogniti et incogniti, et inde longitudinem loci incogniti. Sine constructione generali habentur methodi, per quas, data phasi observata

42 Tremor propagatus ad cerebrum pendet a tremore impresso fibris sensorii. Tremor autem hic respondet tensioni fibrae factae per externam illam impulsionem. Ubi particula luminis advenit ad fibrillam, ea tenditur. Tum elasticitate sua se restituit et aliquandiu tremit etiam sine novis impulsibus. Quam ob causam aliquando diu post ingentem luminis vim perceptam clausis etiam oculis videmus lumen. Porro si tensio fibrae sit exigua, duplicata vi tendente duplicatur ipsa tensio. At ubi tensio jam est ingens, vis plurimum

commemoratio argumenti superioris libri, in quo agebatur de pluribus phaenomenis luminis in eclipsi Solis. Tum innuitur argumentum hujus, in quo agitur potissimum de phaenomenis luminis, quae accidunt in Lunae eclipsi: quid sit ille pallor, qui apparet in Luna ante umbram et cur Luna in sua eclipsi aliquando penitus evanescat ex oculis, quod tamen rarissime accidit, plerumque autem appareat illuminata, sed luce quadam maligna. Idcirco autem invocatur hic ipsa Phoebe, ad quam pertinent, quae hic pertractantur.

errore in tanta numeratione. Credo postea redactum esse ad ictus vel 12 vel sex. 11 Ad percipiendum fructum ex superiore schemate addi potest circulus exhibens discum Lunae in sua proportione ad eos circulos, exsectus ex altero chartae frustulo, qui tamen interius perforari debet relicta cuspide, quae centrum denotaret. Ducendo cuspidem ipsam per illam lineam, quae denotat viam centri Lunae, appareret statim, quanta eclipsis deberet haberi quovis momento temporis. Sed,

turbat nonnihil, sed satis proxime, cum perturbationes sint admodum exiguae. Fieri autem potest, ut sit aliqua longissima periodus, in qua omnia nostri hujusce systematis corpora redeant ad aliquam positionem respectivam penitus eandem. Quo casu omnes gyri omnino renovarentur et essent natura sua aeterni. Fortasse resistentia ipsa ad id conducit, sine qua ex summa aberrationum, quae oriuntur ab attractionibus mutuis, et ex differentia aliqua legis gravitatis a reciproca quadrati distantiae, juxta adn. 29. * * corr. ex 89. N. Janković lib. I, motus fortasse

10 Exposuimus lib. I. adn. 21. motum communem omnium astrorum lentissimum in orientem circa polos eclipticae et diximus adnot. 25. vocari eum motum etiam praecessionem aequinoctiorum. Cujus ipsius nominis rationem ibidem exhibuimus. Eum Newtonus deduxit primus ex sua theoria gravitatis in eodem libro. Et vim quidem, ex qua is motus oritur, egregie determinavit. Quod ad ipsam praecessionem aequinoctiorum pertinet, eam calculo eruit consentientem cum observationibus usque ad unicum minutum secundum. Sed D'Alambertus habet multa, quae in eo calculo desideret,

fundamentum, quod ipse prorsus suppressit, exhibui in mea dissertatione de lumine edita anno 1748, ubi tamen ipsi constructioni adhibendam omnino censui correctionem quandam debitam inversioni numerorum quorundam, quam puto Newtono effugisse, quod ipsum arbitror me ibidem demonstrasse. In sua autem dissertatione de lumine P. Carolus Benvenutus, Societatis nostrae vir doctissimus, calculis ex illa mea correctione restitutis invenit series colorum observationibus itidem admodum conformes.

illa Newtoni constructio, de qua egimus adn. 16. Color autem compositus aliquando est admodum similis cuipiam e simplicibus ita, ut oculus discrimen non agnoscat, si eos simul intueatur sibi etiam invicem proximos. Sed ad eos discernendos opus sit nova refractione, quae compositum dissolvit in sua fila primigenia, simplicem autem relinquit semper unicum sine ulla nova distractione. At aliquando color compositus differt plurimum ab omnibus simplicibus. Ubi conjungantur simul duo vel tres non ita a se invicem remoti, oritur color intermedius inter ipsos. Sic

eas circumstantias, in quibus debeat agere et nobis ostendere id, quod quaerimus. Quod pertinet ad physicam experimentalem. Porro et ferro et igne utimur ac dissolvimus per vim compagem corporum potissimum in chemia, et naturam quodammodo velut torquentes cogimus revelare sua secreta. Utrumque investigationis genus conatus sum exprimere hisce versibus. Per ejusmodi investigationes quaerimus analytico more principia quaedam generalia et leges generales, ex quibus pendent reliqua naturae phaenomena, quae inde per synthesim deducuntur. Cujus

et color compositus sit permanenter idem. 68 Hinc autem constat illud, quod initio proposueramus, Newtonum deprehendisse aliquid etiam de interno particularum textu ex sua luminis theoria. Plumae, quae colorem variabilem exhibent, habere debent spatiola vel vacua vel plena tenui materia, inclusa in materia crassiore, ex qua constant, et idcirco sunt ita leves. Contra corpora, quae habent colorem constantem pro quavis positione oculi, cujusmodi plura hic

nebulam. Ubi moles vaporum satis imminuitur, incipiunt libere transire primi omnium radii rubei, caeteris adhuc per reflexionem distractis; tum et aurei, et flavi, et reliqui ex ordine ac postremi omnium, imminuta jam plurimum vaporum mole, violacei transeunt, et redit sua pelluciditas atmosphaerae. 72 Nunquam omnes vapores, qui in atmosphaera terrestri innatant, ad eam tenuitatem deveniunt, ut relinquant viam prorsus liberam omnibus lucis radiis.

omne consistit in veterum mythologia. Phoebus, Diana, Vesta erant apud ipsos Sol, Luna et Terra. Satis enim constat veteres nomine Vestae Terram saepe intellexisse. Luna in plenilunio nobis lucidissima apparet et Solis quodammodo veluti vices gerit per noctem. Quo casu pronum est fingere Dianam sua forma superbientem celebrare festa cum ingenti comitatu Oreadum ac Dryadum, quas in venatione habere solet, quae et hymnum ea occasione canant. De quo hymno dicemus infra. Tum vero illa quidem omnia astra et ipsam nitidissimam Venerem ingenti lumine longissime

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report