Your search found 4681 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1601-1700:

Ad uigesimum diem Octobris redditę sunt mihi tuę litterę ex arce tua Stenijsnak cumulatę quidem omnibus amoris et humanitatis officijs. Pergratum mihi fuit intelligere cum itinera successumque rerum tuarum, tum pręcipue quod tu una cum optima coniuge tua cęterisque tibi carissimis recte uales: quod precor tibi diuturnum sit ad honorem Dei tuamque consolationem et tranquillitatem animi. Si me certiorem reddidisses ipso in ingressu in Croatiam, sine dubio illic te conuenissem partim propinquitate loci, quod sane non est

ipso in ingressu in Croatiam, sine dubio illic te conuenissem partim propinquitate loci, quod sane non est in postrema parte commoditatis ponendum, partim quibusdam de causis, quę tibi (ut existimo) haud ingratę fuissent. Sed ne longiore quidem uia, dum ualeo, absterrebor a te conueniendo, si tu probaueris idque commode fieri poterit primo uere, nisi quid interim accidat, quod meum consilium anteuertat, postuletque accelerari meam profectionem: quam ego ex tuo mandato extemplo arripiam: tantum enim apud me ualet grati animi fidelis memoria ut quoniam in me amando atque ornando nunquam

cogitare te uelle aut Tragurium esse uenturum, aut me ad arcem Stenisynak ad te accersiturum, et ego quum statuissem ad festum Ascensionis Domini Venetias petere, ac post festum decimo illius die redire in patriam, eram ualde solicitus ut hunc animum primo quoque tempore declararem, ne tu huius inscius, aut me accersires ad se, aut venires Tragurium. Itaque anxie quesiui si quis nauigaturus esset Bucharim uersus. nemo fuit Tragurii, Jadram profectus sum, itidem non erat Jadre. Cepi tandem iter versus Bucharim, ut ipse mearum litterarum tabellarium essem. Sed in itinere aduersis

dignaque tuo genere aggressum in tanta cedium flamma seruauit, victoriaque potitum reduxit incolumem. Nam quanta vehementia comilitones incitaueris ad pugnam, quam fortiter ipse irruperis in urbem cum hoste manum conserens ex aliorum litteris et nuntiis satis intelleximus, quorum tu pre modestia non meministi. Nunc conuersis curis in gaudium ardentissime tum reditum expectamus, ut te victorem rebus pro patria bene gestis complectamur, tuo colloquio atque adeo conspectu aures atque oculos satiemus. De tritico causis abs te cognitis posthac ne verbum quidem faciam: ad pauca

cidoniati nostratis, duas pro te seruabis, reliquas quoque dabis domino nostro Magnifico. Hęc pauca sed grata accipias et beneuola, ut soles manu. excusatum me habeas quod narancias nec tibi nec domino mitto. Vbique perquisiui, sed nusquam reperi. Tu vero si hec vel alia eiusmodi velis tibi mitti, significabis; nam tibi in re omni morem gerere et cupio et volo. Cui me et seruitia mea comendo. Buchari, 5. Novembris 1553. Tue

nisi tuum fęlicem reditum, ut vestris istic compositis ex sententia rebus (quoad eius fieri potest) Hungarię parta pace quasi triumphatis hostibus e vestigio ad intermissa mea studia reuertar paceque hac fruar et quam dominus deus Christus nobis reliquit. Tu interim pancratice viuas, et celeriter ad nos redeas. Ex tua arce Saruar, 28 Aprilis 1553. Tuus obsequentissimus Tranquillus

collocata esse: et profecto citius fecerim uite finem, quam colendi tui. Nunc etiam incidit mihi necessitas expetendi tui auxilij. redemi unam possessiunculam florenis 90. altera multo melior restat redimenda: ad eam uero pecuniam, quam habeo, desunt aurei 60. Tu quęso huius pecunie facias mihi copiam, et mittas quam primum, ne tam bona possessio a nobis alienetur: et iubeas Dominum Sarkanum totidem aureos tibi ex proxima pensione prepositure numerare. Hoc tibi facilius est facere, quam mihi dicere, nam ego sine pudore non postulo, tu

60. Tu quęso huius pecunie facias mihi copiam, et mittas quam primum, ne tam bona possessio a nobis alienetur: et iubeas Dominum Sarkanum totidem aureos tibi ex proxima pensione prepositure numerare. Hoc tibi facilius est facere, quam mihi dicere, nam ego sine pudore non postulo, tu quidem ultro congeris in me ampliora. Paro senectuti et tranquillitati uiaticum: nunc demum cępi procul ambitione et cura rerum publicarum mihi et amicis uiuere, ut innocentia fretus et securitate animi ne ipsam quidem mortem, que in his annis non potest abesse diu, pertimescam, quamquam nihil

duce Salerni ad tutelam insule cum presidio. Genuenses pro recuperanda insula parant expeditionem, iamque eo miserunt 12m peditum, et noster Cesar Genuensibus aderit. Veneti, quod nemo infestat hec maria, magna ex parte classem subduxerunt. Tu etiam ne graueris perscribere quid istic geratur, et qui sunt nostri Cesaris in Gallia successus. Sed maxime omnium me delectaret, si tua uxor, matrona honestissima, faceret te pulcra prole parentem, et recte ualeret. Vale feliciter.

annum integrum. Tanta es animi magnitudine ut liberalitatis tui nullum modum reperiam, sed certe in his pupillis iuuandis etiam cęlum merebere. Ad nos aut ipse uenias, aut me istuc accersas, utrum feceris gratissimum erit. sed multo esset iucundius ut tu nos inuiseres, uestigiisque tuis nostram patriam illustrares, et nos uicissim te piscatione oblectaremus. Nihil noui est alicuius momenti, nisi quod Galli et Angli non dubiam inter se pacem habent. Vale cum tuis omnibus felix.

In Hungariam Illustrissime Domine etc. Proximo mense Maio misi ad te Buchari pisces, ut in litteris perscripsi, Tu uero quid de iis sentias, an grati fuerint, et si eius generis alios ad te posthac mitti uelis aut quicquid aliud tibi placuerit, quod terra nostra marique gignitur, non graueris ad me perscribere: presertim de istis rebus et successu pacis, tuoque statu certiorem facias, si penitus ex animo

reuersus ab umbris
1.34  Inferri et Christo uates uictore uagari.
1.35   Inuocatio Tu mihi, qui rerum solus moderaris habenas
1.36  Aerios tractus penetrans atque intima mundi,
1.37   Quiue

1.41  Ignis deficiat succensus origine prima,
1.42  Terrenumque tuo simulacrum ut luceat ore,
1.43  Adsis; te canimus, tibi noster pangitur orsus.
1.44  Tu, nos ut redimas, hominem tibi Virginis aluo
1.45  Suscipis, utque nouo terris natura creatrix
1.46  Emicuit vultu, stupet omnis machina mundi

1.121  Ille Ille. . . 123 istos] Mt 3, 15 refert contra: "Obniti tu desine fatis;
1.122  Sic placitum semel est, numerusque implebitur omnis
1.123  Iustitię, crescatque

dabit mox, improbe, poenas
1.693  Vrbs antiqua, diem quod non agnouerit istum.
1.694  Vteris haud uero tu nunc interprete poenę,
1.695  Cuncti causa mali et cladis, Pharisęe, futurę.
1.696  Ecce fremunt iterum, tanto mussantque dolore.
1.697  Applausu

8, 26 turbata suos componunt aequora fluctus!
1.727  Dexter adi populum: tibi gens en supplicat omnis.
1.728  Tu Tu. . . coecis] Mt 21, 14 gressum claudis reddis, tu lumina coecis,

1.727  Dexter adi populum: tibi gens en supplicat omnis.
1.728  Tu Tu. . . coecis] Mt 21, 14 gressum claudis reddis, tu lumina coecis,
1.729  Restituis

omnis.
1.728  Tu Tu. . . coecis] Mt 21, 14 gressum claudis reddis, tu lumina coecis,
1.729  Restituis Restituis. . . iussus]

1.729  Restituis Restituis. . . iussus] Io 11, 44 uiduę tu natum: Lazare, demum
1.730  Existi tumulo funebri sirmate iussus.
1.731  Pax

precem solitam exequitur, pia turba silebat
3.8  Et secum uoluunt suspensi pectore dicta,
3.9  Auditoque animi reuocantur carmine cunctis:
3.10  "Pectoribus, mittis quam tu, clarescere lucem
3.11  Da, pater, istorum, da lumine noscat in illo
3.12  Terra tuum nomen: namque illi hęc uita salusque."
3.13  Inde serit prisci repetens exordia facti,

demersa ruens in Tartara pręceps.
3.365  Quis metus hic, nostrę sunt quanta pericula uitę?
3.366  Aut fraudem tantam quis demum euadere possit?
3.367  Tu prohibe genus omne, Deus, speciemque malorum
3.368  Et Vatem defende, precor; tibi dedita nunquam
3.369  Mens alio insidiis Herebi transuersa feratur,

4.287  "Sed non longa manet quę te iam duxerit hora
4.288  Quo non non tu] suprascr. pro minime tu speras, alio et cingere ministro,
4.289  Vt

non tu] suprascr. pro minime tu speras, alio et cingere ministro,
4.289  Vt Vt. . . metuis]

5.240  Fert tamen inciso libro superinsita mala,
5.241  Et pomi natura manet sincera seorsum.
5.242  Salue uera Dei soboles modo prodita cantu,
5.243  Illapsu sordes Tu dilue mentis amico,
5.244  Et spira uati sensum carmenque ministra!
5.245  Stabat cuncta animo secum uir secula uoluens,
5.246  Quę fuerint, quę mox iam postera conuehet

circum,
5.303  Sensim collectus mox uerba precantia fudit:
5.304  "Abba pater, quem mens non nouit facta latentem,
5.305  Eia age tu gnatum nunc respice uera dolentem,
5.306  Tamque graui imposito depressum fasce leuato!
5.307  Si fieri et liceat, pręsentia pocula transfer,
5.308  Parce, oro, potu hoc tormenti

5.607  Ecce nouus subitoque rapit sacer impetus ultra.
5.608  Da, Virgo, ingenii diui mysteria tanta
5.609  Mente sequi, dignoque eadem depromere uersu.
5.610  Tu nodus rerum primusque Hymenęus amoris
5.611  Diuini, per te licuit transcendere coelos
5.612  Humano generi, superumque in castra referri.
5.613  Namque iter in terras Sapientia

formabit protinus artus,
5.728  Hospitiique recens diuini insignia stabunt,
5.729  Nomine obumbrarit simulac tibi numen Olympi,
5.730  Cęlestique sinu tu, Virgo, recepta quieris:
5.731  Namque ignara uiri casto mox uentre tumebis
5.732  Atque ideo Excelsi dicetur Filius esse
5.733  Ter sanctum germen, tenui quo copula nexu

6.175  Exeret hęc apicem summo uictoria coelo."
6.176  Rursus et ambiguo mordebat carmine scribam:
6.177  "Heus cape, tende uirum, nec eo tu coge Quiritem!
6.178  Exitio didicere suo, coelestibus ultro
6.179  Qui coeunt, quantum sola formidine gaudent:
6.180  Cęruleas lusit sic Bacchi prędo per undas,

6.518  Quaque ostentat iter lęto uictoria uultu,
6.519  Rumpe uiam coelo, mox plebs delecta sequetur,
6.520  Quam tu pacabis posita combustus in ara,
6.521  Inuidia huc recidit male suasi antiqua uoluntas,
6.522  Atque repugnantis decreto Legis, et omni
6.523  Mecum cernentis nixu cęlestibus

obuius ultro,
6.599  Qua Deus humanum captum sub nube refugit."
6.600  Hęc postquam dixit, subiecit protinus ille:
6.601  "Filius ergo Dei tu nunc et uera propago?"
6.602  "Facta fidem faciunt", ait, "et pręsentia flagra,
6.603  Quęque supra uires de me mens cogitat ultro
6.604  Esse Dei sobolem humano de sanguine

His. . . 686 uoluntas] Lc 22, 70 dictis murmur stetit, et commota profatur
6.682  Contio: "Tu sublime Dei modo pignus Olympo
6.683  Aduenis inuisisque humilem nouus incola terram?
6.684  Anne Dei, deprome palam, tu filius ergo?"
6.685  "Asserit hoc", inquit, "de me

dictis murmur stetit, et commota profatur
6.682  Contio: "Tu sublime Dei modo pignus Olympo
6.683  Aduenis inuisisque humilem nouus incola terram?
6.684  Anne Dei, deprome palam, tu filius ergo?"
6.685  "Asserit hoc", inquit, "de me sententia uestra,
6.686  Quęque obstat bene conceptis obliqua uoluntas."

Caiphas facinus crudele perurgens,
6.756  Quod cęptum semel est, implendum id grauiter, inquit:
6.757  "Audaci facto posthac timor omnis abesto.
6.758  Siste age deductum coram, tu, pręside, miles;
6.759  Cętera mox curę fuerint adeuntibus illo,
6.760  Ac pariter crimen nobis augentibus ultro."
6.761  Illicet ut missi, iam post data signa feruntur

Atque. . . 86 passus] Mt 27, 11-12; Mc 15, 2; Lc 23, 3 ideo cum iam nil diceret amplius, illum
7.83  Hic dictis iterum pulsabat: "Forsitan et rex
7.84  Tu uerus? Tanto species tua pręstat honore!"
7.85  "De me fers, animus reputans ut commouet", inquit:
7.86  Dictis obticuit non amplius hiscere .

Hoc. . . 318 tenebit] Io 18, 37 quodcunque tamen regnum est, regemque necesse
7.314  Temet", ait, "quamuis degas non milite septus."
7.315  "Tu me nunc regem testaris, nempe fatebor
7.316  Ast ego natum ideo, quo ueri redditus", inquit,
7.317  "Testis nunc adsim, fictum cuicunque peroso
7.318  Est cordi uerum, nostra hic

culpa notatur
7.788  Iusto, dum propriique erroris restat inusta
7.789  Et quo sat dignum, luitur dum noxa, repensum est.
7.790  Eia agedum tu mecum animo metire profundum!
7.791  Si mensura boni Deus est, natura reperto
7.792  Quo contenta manet degens sic usque beata,

eadem. . . 426 istis] Lc 23, 36-37 miles iactabat et ipse,
8.419  Ac sale Romano dicteria acuta serebat:
8.420  "Quippe huius rex tu et spes scilicet unica plebis
8.421  Posse iugum tolli Romanum, libera tellus
8.422  Vt tandem legum ualeat transcribere iura,
8.423  Foedere conspirans si iam consenserit

aetheria coeli regione potitus.
8.660  O fatis defuncte uale, defuncte paternę
8.661  Legis mandato, et loeto ter macte quaterque!
8.662  Tu uatem, et uatis deuotum respice carmen,
8.663  Nulla usquam, nisi te, sibi qui nunc pręmia quęrit,
8.664  Tu mores animamque mihi compone, recondens
8.665  In te mortalem per

8.661  Legis mandato, et loeto ter macte quaterque!
8.662  Tu uatem, et uatis deuotum respice carmen,
8.663  Nulla usquam, nisi te, sibi qui nunc pręmia quęrit,
8.664  Tu mores animamque mihi compone, recondens
8.665  In te mortalem per pura piacula mentem.
8.666  At tenebris, terrę et motu, rerumque tumultu
8.667  Obruerat passim terror iam

lates, menti splendesce canentis!
9.18  Scilicet hoc nostrum carmen tibi pangimus, orsus
9.19  Huc namque institui, mortis misteria pandam
9.20  Vt terris, geminę qua tu confinia ducis
9.21  Naturę uictorque Orci consistis Olimpo.
9.22  Quodque operis reliquum da tandem absoluere uati,
9.23  Qua quęsita stetit crudi uictoria lęti.

10.30  Si missus terris, arasque adolere doceret.
10.31  Hęc cernis consumpta hodie, nec protinus Orco
10.32  Infracto tibi parte leui uictoria cedit.
10.33  Hanc aperis tu prima uiam, cui criminis expers
10.34  Spiritus a lapsu seruatur rite nocenti,
10.35  Hactenus et iusto generi par facta, caduca
10.36  Parte tibi damnum ni iam sequeretur

simul tumulum rursus uisura petebat.
10.95  Hic iuuenes flentem uerbis affantur amicis:
10.96  "Quę tibi causa uię, fletus quę prorsus acerbi?"
10.97  "Sodes, si tuleris domini tu corpus humati,
10.98  Dic ubi coelaris, precium non uile rependam",
10.99  Et uultu lachrimę manabant talia fanti.
10.100  Villicus

fassus] emend. e fassum Dominumque Deumque,
10.325  "Euge et tu, Thoma, credis quia uideris", inquit;
10.326  "At credit qui iam non uiderit, ille beatus,
10.327  Atque fide meritam poterit deposcere

10.428  "Quin Quin. . . ipse] e marg. pro Quin et adhuc iunior fueras dum tu quoque solus et adhuc fueras dum tu quoque iunior, ipse
10.429  Cingebas temet pergens quocunque liberet.
10.430  At contra senior non iam

Quin. . . ipse] e marg. pro Quin et adhuc iunior fueras dum tu quoque solus et adhuc fueras dum tu quoque iunior, ipse
10.429  Cingebas temet pergens quocunque liberet.
10.430  At contra senior non iam cingere perinde
10.431  Vt

10.548  Mandatis parens diuinis functus obiui."
10.549  Lux, dicente, animis penitus subsidere uisa
10.550  Prisca uirum claro sub lumine scripta recludit.
10.551  Eia age tu, quęcunque latent, arcana reconde
10.552  Lux eadem, et sacro da vati promere cantu:
10.553  Sensile, diuersum et genus intellectile primo
10.554  Consistunt; uia sed nobis

248  Ex quo causa stetit, potius cur gratuler illi
249  Recte defuncto per regna optata vaganti,
250  Et curas hominum miseranti nuper inanes.
251  Ergo et tu tanto modo desine digna marito
252  Uxor, siste graves gemitus, turpemque querelam.
253  Scilicet ut doleas? quod parto fine potitur
254  Ille, vices tandem fatorum egressus iniquas.

Episcopo Sirmiensi, ad Cracoviensem Pontificem PETRVM TOMICIVM, paulo ante mortem eius scriptis:
Quas tibi nunc referam, Praesul dignissime, grates?
Unde petam meritis praemia digna tuis?
Tu me, dum patriis longe exulo pulsus ab oris,
Et medicae infirmus quaero salutis opem,
Complexus vero patriae pietatis amore es:
Tu pater et dominus, tu mihi frater eras.
Nil passus tunc deesse mihi, quum cuncta deessent,

referam, Praesul dignissime, grates?
Unde petam meritis praemia digna tuis?
Tu me, dum patriis longe exulo pulsus ab oris,
Et medicae infirmus quaero salutis opem,
Complexus vero patriae pietatis amore es:
Tu pater et dominus, tu mihi frater eras.
Nil passus tunc deesse mihi, quum cuncta deessent,
Quum premerent variis me mea fata malis.
Ergo quum nequeam, quas vellem, solvere grates,
Persolvant meritis Numina sancta tuis.

dignissime, grates?
Unde petam meritis praemia digna tuis?
Tu me, dum patriis longe exulo pulsus ab oris,
Et medicae infirmus quaero salutis opem,
Complexus vero patriae pietatis amore es:
Tu pater et dominus, tu mihi frater eras.
Nil passus tunc deesse mihi, quum cuncta deessent,
Quum premerent variis me mea fata malis.
Ergo quum nequeam, quas vellem, solvere grates,
Persolvant meritis Numina sancta tuis.
Illa tibi

tollerant, aggrediamini conciliantes vel visitantes. Timeo in summa, quatenus Sua Reverentia ad privationem procedat, presertim si quoquomodo per bonum et honestum statum et scientiarum incrementum Suam R. D. non conciliamini et lupas et scoorta non abieceritis. Nolo, ut tu Georgie per amplius una cum Domino Prepositu maneas. Et tantum maneas quo cum expensis, quas habes, manere possis. Nolo patrimonium Christi incassum exponas et me hincinde obpignorem et expilem. Tamen ad propria ne redeas, si etc.

Turpiter hic adeo contemerata cadat.
123  Quis nescit iuuenum quam sit petulantia vęcors?
124   Quippe frui censent virginitate iocum.
125   Et nox ipsa nihil suadet moderabile, noctis (125)
126   'Tu quoque', clamabunt, 'praeda cupita venis.'
127  Adde quod omne nefas loca suadent abdita syluę;
128   'In syluis', dicent, 'omnia, virgo, licent.'
129  Stulta prius dentes metui moritura ferarum:
130  

6.1  Carpe collo uires, quae inani cursu locutas;
6.2  Fulgura dum mittis subiis nota tuis.
6.3  Hoc lac cum tu bibis, turpibus sucsis ab annis;
6.4  Hoc semen paternum promptorique equis tuum.
6.5  Nil nocuisse ualet animo maledicta

nato 1536. S. Brodericus Episcopus Quinqueecclesiensis Nicolao Olao suo salutem Charissime Domine et frater, salutem plurimam et commendationem! Tamdiu nec tu quicquam ad me scribis nec ego ad te; licet et ego te ut fratrem amem, et eundem affectum in te esse erga me non dubitem. Statum rerum nostrarum aperte intelligis. Tamdiu tractata est pax Viennae, ut huc nunc sit translata. Hic,

fratrum eius maiestatis reginalis in negocio Hungarico feci et facio, mereor gratiam aliquam, vel merebor, quando obsequia mea magis clara esse incipient. Et spero, quod maiestas eius in me propitios conuertet oculos. Quod precor Deum, ut mihi contingat. Tu vero interim rogo, non cesses eius maiestatem mihi reddere placabilem. Quo non est aliud, quod magis in vita exoptem; obsequiaque mea humillima in gratiam eius reginalis maiestatis per omnes occasiones commendabis. Hic apud caesarem est conclusum, ut

Hic apud caesarem est conclusum, ut pro finali rerum Hungaricarum conclusione reuerendissimus dominus Lundensis, bonus amicus tuus et magnus rerum tuarum fautor ad serenissimum regem meum proficiscatur, cum reuerendissimo domino Agriensi, Frangepano, cui et ipsi tu satis es commendatus. Ego apud caesarem remaneo usque ad rerum conclusionem; quae in eo statu sunt ut de bono fine non possimus dubitare. Missurus est breui et pontifex unum ex reuerendissimis cardinalibus huius rei gratia in Hungariam. Noua inter caesarem et Gallum

ac in luce vellem seu bonis arcibus exercere, sed quod magis ibi sim otiosus quam domi, nullumque frequentius in aula ista quam sedentarium ago servitium. Quotidie autem vel unum in aula gradum non progredi, profecto undecim regredi est. Haec soli tibi duntaxat scribo, tu vero idem ad me vicissim facito, ut sciam quid animi hac de re meus avunculus in me habeat. Cui ut omnibus in rebus obtemperare possim, omnia mea et me ipsum nihili facio, ut nihil penitus ab officio me, quo illi teneor, dimoveat. De inopia autem mea rei pecuniariae vellem tacere. Scis enim,

contra nos novi, aut etiam si non, speramus nos Pauli III. pontificis maximi, Caroli V. imperatoris, Francisci regis Galliarum et senatus populique Veneti marte, ac duce Christo secum tuto pugnaturos, praesertim si tantorum principum foedus et consensus non refrigescet. Tu interim ad quae moveo, hortor, urgeo, adhibe animum, et redi vel fratris tui gratia, qui te plurimum in hoc regno esse desiderat, quique tibi ob tam diuturnam istam tuam moram etiam vehementer irascitur, et quum accepta ab eo pecunia, qua te a creditoribus Viennensibus redimeres,

silentium tuum necessitudinis nostrae crassatorem dirimerem, et vocalem redderem. Nam quod ad me attinet, quamquam facilius invitatus respondeo, quam invitem, invito tamen, doque operam, ut te vel ex hoc a me sincere amari intelligas, meque obnixe contendere, ne ipse quoque animo tuo effluam, quum tu in meo totus sis. Sed haec expostulatio ne sit tecum mea, an potius litterarum tuarum efflagitatio, tute judices, et pro amicitia nostra expendas. Caeterum si litteras tuas interdum legero, leges crebro et tu meas, ac aeque copiosas et plenas amoris, ut fuerint tuae, idque, ut ingenue de me

sincere amari intelligas, meque obnixe contendere, ne ipse quoque animo tuo effluam, quum tu in meo totus sis. Sed haec expostulatio ne sit tecum mea, an potius litterarum tuarum efflagitatio, tute judices, et pro amicitia nostra expendas. Caeterum si litteras tuas interdum legero, leges crebro et tu meas, ac aeque copiosas et plenas amoris, ut fuerint tuae, idque, ut ingenue de me polliceri non dubitem, ita de te sperare facile inducor. Venio ad Joannem Hontherum virum doctum et clarissimum, de quo nuper plura coram, ac de eo quid scribam? Mihi certe si vel de ipsa fama

et clarissimum, de quo nuper plura coram, ac de eo quid scribam? Mihi certe si vel de ipsa fama charissimus est et optatissimus, Deus bone, quantus meae erga eum dilectioni cumulus accederet, si de facie cognoscerem? Dici profecto vix potest, quam valde amicum me, familiaremque esse cupiam. Sed tu illi meo nomine salutem dices, maximeque efficies, ut me quam maxime diligat, etiam atque etiam rogo; fraternam etiam operam ac studium meum, illaque omnia officia, quibus conjunctissimorum hominum amicitiae solent inviolabiliter, sempiterneque

locorum intervallis, quibus sejungimur, demus necessitudini nostrae, quae in otio, si vera est, esse non debet, et postquam praesente consuetudine frui nequimus, nihil superfluum, neque ab amicitia nostra alienum faciemus, si majore blandientium verborum copia voluntates nostras confirmabimus. Hoc tu certe proximis litteris tuis, tum amoris tum fidei erga me tuae plenis, egregie praestitisti, hoc ipse quoque nunc his meis exhibeo, reddoque benevolentiae erga te meae, perpetuo duraturae firmissimum pignus, et clarissimum testimonium. Ubi autem mones, ne de observantia in me tua in dubium

litteris tuis, tum amoris tum fidei erga me tuae plenis, egregie praestitisti, hoc ipse quoque nunc his meis exhibeo, reddoque benevolentiae erga te meae, perpetuo duraturae firmissimum pignus, et clarissimum testimonium. Ubi autem mones, ne de observantia in me tua in dubium veniam, facis tu quidem amice et ex humanitate, facileque abs te quanti fio, et quam vehementer me amas, perspicio, verum scito, nunquam meum cor ejusmodi ambiguitate fluctuasse, quamquam existimavi te Cracovia excessisse aut vita decessisse, quod nemo unquam ab eo tempore, quo ab invicem discessimus, ubi

aut vita decessisse, quod nemo unquam ab eo tempore, quo ab invicem discessimus, ubi locorum ageres, nuncium mihi afferre potuerit; quum nullus istinc orator, aut quivis privatus civis ad nos venit, quem de te non quaesierim, litteras vero quot ad te dederim, ipse Erasmus testis sit. Sed nunc tu recte, mi Petre, et dignum amicitia nostra fecisti, quod usuram tanti, tamque diu muti inter nos temporis epistola tua redemisti, quodque ubi esses, et quod mei memoriam retineres, demonstrasti. Si itaque jam alter alteri a mutua quadam oblivione restituti sumus, postquam et ego te canonicum

amicitia nostra fecisti, quod usuram tanti, tamque diu muti inter nos temporis epistola tua redemisti, quodque ubi esses, et quod mei memoriam retineres, demonstrasti. Si itaque jam alter alteri a mutua quadam oblivione restituti sumus, postquam et ego te canonicum Cracoviensem esse sciam, et tu me Budensem ac Transsylvanum praepositum non ignores, rogo, velis me interdum saltem litteris tuis invisere, quod ipse quoque vicissim me facturum tibi polliceor. Nec quisquam amicitiam nostram invalidam putet, utpote quae parvis initiis orta, et nullis adhuc officiis beneficiisque, ultro

quae natura corruptior exacerbavit. Caeterum tantum abest, ut in his turbis nomen tuum miscuerimus, ut ne in mentem quidem nobis tunc veneris, quem sciebamus cum archiepiscopo Collocensi dudum in Hispanias profectum. Igitur ne expostules, nec injuriarum nos insimules, velim, mi Thoma, quia nec tu causam nobis controversiarum praebuisti, nec nos quaepiam tunc carpsimus sine causa, praeter quam nos ipsos. Tui vero amice, ut par est, et memini interdum, et quoad vixero, absentis volo meminisse, praesentem vero ex animo diligere, quod versa vice

occasionem tum honoris, tum officii mei recorder, et liberalitatem, gratiam, benevolentiamque tuam angusto ac dubio tempore in me collocatam, memoria non praeteream. Oro itaque, velis talem mittere, cui vitam meam credere secure possim in periculo; quemque mihi caeteri omnes amici mei pernegarunt, tu, quem domini loco habeo, dare non recuses, praesertim cum petita recusare magnis viris indecens ac humile esse perhibetur, eoque magis si nihil citra honestatem petatur. Sed ne effrons esse et jam extorquere videar velle, quod facilius quidem dabitur, quam ut pluribus verbis petendum putem, hoc

Franciscus Andronicus Tranquillus Antonio Werancio S. (1538. jul. 11; Szalay 6, 11) Scis meas necessitates et tu jam in amplissima fortuna es: cuppas et alias res, quas Budae accepisti, vel earum pretium mittas mihi. Quod quidem facies si bonus vir es, ut hactenus fuisti, et memineris varias vices esse fortunae. Me tibi commendo et omnia bona tibi

mihi impingitur, succubuisse *) nega, hominem dein esse indicato, et nepotem; postea ingeniose adhibe omne patrocinium, et me indignationi ejus eripe. Nam quicquid felicitatis mihi astra pollicentur, in Statilii manus collocarunt. Immo Statilius ipse et fortuna et sidus meum est felicissimum, quem tu si nunc mihi reconciliatum efficies, omnia vaticinia tua fauste ac feliciter evenisse cognoscam. Vale. Albae Juliae Transsylvanae V. kal. Aprilis MDXL.

mandatum, modo assentiat postulatis mei principis Imperator, et sic intelligetis, me verum esse legatum non exploratorem. Nec Reg. Ma. gratis hoc petit, dabit Imperatori singulis annis pro munere aureorum milia 50. Quid secreti posset quispiam explorare, nisi vel tu, vel alius bassarum dixerit? Nam que palam fiunt, ea non est necesse explorare. Tunc vertit sermonem dicens, non inquam quod explorator es, sed cur tam longo itinere venisti, quum per Hungariam breviore via poteras venire? Negavi, tutum fuisse transire per

dimitti, desperabit de pace et ipse hostilia cogitabit. Dum res integre sunt, mititte me per postam, alioquin nihil boni sequetur. Ille inquit: Imperator hoc dat responsum: Det dominus tuus illas quatuor predictas civitates et cum reliquis pacem habeat. Sed iussit, ut tu hic maneas, donec te dimittat. Ego inquam: Igitur vestra porta patet intrantibus, clausa est exire volentibus. Summa celeritate me serenissimus dominus meus misit, ut suae Reg. M.ti quamprimum responsum reportem et non hic heream inaniter. Qua fide sum

vellet a me expiscari. Quis enim facile crederet, exercitum tam validum, tam instructum, qui universis viribus Thurcorum opponi potuisset, vix tentata oppugnatione, nulla existente causa metus recessisse an fugisse; dixerim: haud scio. Itaque mirabundo mihi dixit: Tu non credis, sed verum esse, paulo post scies. [De Petro Pereny] Tunc etiam dixit: Quis suasit regi tuo, Petrum Pereni preficere Hungaris? Nunquam inter nos et vos pax constare poterit, si vel a vobis vel a nobis non castigabitur. Perfidiam

inquit, sperare rem perfecturum, habere enim gratiam et authoritatem apud Imperatorem. Nihil optare a V.M.te, nec aurum nec argentum: hoc solum eam ob rem facere, ne et Thurci et nostri finitimi populi de illo conquerantur. Itaque postridie illius die quo tu veneris ad Regem, M.tas Regia, inquit, nuntiet mihi suam voluntatem; ego efficiam, ne Imperator huc ex Adrianopoli progrediatur. Credo, sic instructum fuisse ab Rhustan Bassa. Ulama Beg enim ab ipso dependet, est ei simultas cum Solimano

de statu rerum suarum consultet, quos classibus et exercitibus praeficiat: quum fratres eorum et cognati rudes homines non magnopere vincant prudentia bestias, inter quas degunt. Sic profecto res habet, vt homines caeteris praestant animantibus, ita literarum imperitis eruditos antecellere. Quid tu ad haec vir optime? contradicere pergis? an satis factum putas? Commode inquit plaeraque ad persuadendum attigisti: Verum adhuc vrget me quidam scrupulus. At nos inquam curabimus illum eximi, si patieris medicamenta salubria. Quidni patiar inquit?

animus dum aut eferuescit ira, aut premit dolor, aut extrariae cupiditates vrgent, illam assequitur tranquillitatem quam querimus: quod tanquam hostibus in eius possessionem irruentibus, confusus distrahitur, Caeterum vbi sedatae fuerint aegretudines animae, tum primum securitatem assequitur: An tu aliter existimas? Nunc quid contradicam non habeo prae manibus. Iam ergo inquam confessus es quietem animi non posse simul esse cum perturbationibus in eodem subiecto? Et valde. Ac securitati nullum locum restare obsesso a prauis

illis facillime irrumpitur in animum stupentem desidiaque corruptum, et ii absque negotio arcem neque custodiis, neque vigiliis munitam occupant. Iam plane inquit intelligo te dicturum remedia compescendis perturbationibus a philosophia petenda esse. Tum ego, recte tu quidem iudicas, neque aliunde queri oportere ne tu ipse quidem inficiaberis: quippe ridiculus haberetur, si quis aedificaturus domum a sutrina peteret adiumenta, non autem ab architectura, quae propria est illius, facultatis. Nemo autem dubitat, qui vel modice literas attigit,

corruptum, et ii absque negotio arcem neque custodiis, neque vigiliis munitam occupant. Iam plane inquit intelligo te dicturum remedia compescendis perturbationibus a philosophia petenda esse. Tum ego, recte tu quidem iudicas, neque aliunde queri oportere ne tu ipse quidem inficiaberis: quippe ridiculus haberetur, si quis aedificaturus domum a sutrina peteret adiumenta, non autem ab architectura, quae propria est illius, facultatis. Nemo autem dubitat, qui vel modice literas attigit, philosophiae munus praecipue versari circa iustum

matrem timentem filiis, ne opprimerentur, vsam miro quodam astu: primum quasi elumbem cecidisse non procul a pedibus aucupis, illo persequente, vt mox capturus videretur, idem saepius eam fecisse: tandem postquam longissime persequutorem a nido seduxerat, in diuersum strenue auolasse. Sic tu propositis nouis questionibus moliris abducere me a victoria, quam propemodum in manibus habeo. Propositum fuit, philosophandum ne sit, interposuisti quaestiones de anima, et rursus alias scaturientes ex oratione induces, Quibus tractandis et explicandis multi non solum dies, sed menses et anni

in familia vestra amplissima statuerit, quod eius authoritas atque opes illae essent, quae totum regnum facile in eam partem, in qua se commovisset, pertraheret, omniumque ordinum homines ad curam salutis publicae excitaret. Quam laudem atque existimatione haereditariam Illustrissime Comes, si tu negligas; et de tua gloria multum tibi detraxeris, et regni saluti defueris, et in res privatas nostras, non levem calamitatem immiseris. Quae omnia, ut integra, tuo beneficio, nobis maneant; maiorum tuorum vestigia ingressus, et ad curam salutis publicae conversus, facile efficies. Non deest

certam salutem et nobis, et universo regno polliceri poterimus. Quod equidem Illustrissimam Magnificentiam vestram facturam minime dubitamus. Neque enim te Illustrissime Comes, ex eorum numero esse videmus, qui quod suae virtuti, ac ingenio non satis confidant, alienae invidere soleant; cum tu et opibus, et prosapiae dignitate, et maiorum rebus magnis gerendis, authoritate comparata, et ingenio in rebus gerendis, summaque prudentia et felicitate, instructus et ornatus ita fueris, ut omnium fortunas, authoritatem, sapientiam superes, atque adumbres. Quae omnia haec tua

ac per illud breve tempus, quo apud ipsum in villa Wieviorka fui, pauca quaedam de Republica scripsi succisivis horis ad vestros Optimates, quae vestra omnium interesse arbitratus sum. Hanc sane opellam cogitanti mihi, cui potissimum nuncuparem, cuius authoritate niteretur, tu primus occurrebas, et recenti memoria beneficiorum tuorum, et quod inter Optimates eminentem locum obtines, nullamque pro salute patriae non subeundam esse dimicationem putas. Aequum est igitur ut labor meus in primis desudet iis, qui de Republica bene merentur.

INVICTISS. ROM. IMP. SEMPER AVGVSTO CAROLO QVINto, Bartholomaeus Gyurgieuits, clientum minimus et deditissimus. AIT Dido apud Vergilium:
Non ignara mali, miseris succurrere disco. Est enim naturale, eas aliorum calamitates misericordia prosequi, quas tu aliquando perpessus es. Ego igitur, inuictissime et augustissime Caesar, qui Turcicam captiuitatem tredecim annos expertus sum, septies uenditus sum, cui ipsis sensibus explorata sunt mala eius uitae, statui breui libello imaginem illarum Tragoediarum leuiter delineare: nam ad plenum exprimere,

iblasen tecumbenedictatuinmulieribusetbenedictus

et aliquanto caeteris honestior, Vuitebergae dicebat – intercesserat enim mihi cum eo familiaritas, partim propter Italicae linguae cognitionem, diu enim in Italia uixerat, et habebat in Sicilia praedia, partim quia uterque se alterum conuersurum sperabat – inquiebat igitur ille mihi: Quid tu te istis leuissimis hominibus adiungis? Heri abiecta pristina religione aliam acceperunt, nunc iterum aliam accipiunt, et si quis eos cras urgeret, aliam acciperent. Videmus eos longe praeclarius sentire et editis libris scribere de captiuo Electore ob insignem in accepta religione

per inhospita saxa domosque
Confer oues, stabili firmes uestigia gressu.
Iusticiae inspires ignem et pietatis amorem,
30  Ne tua dispereat soboles, uanescat imago,
Mentis inops misereque iacens caligine caeca.
Nam nisi tu praesens semel illustraueris, omne
Corruit in praeceps, tenebris inuoluitur atris.
Vt poenas sumpsisse iuuat quibus impia quondam
35  Mens fuit atque animos uane domuisse superbos,
Sic uelis iratum flammasque recondere fulmen,

populosque subegit
Et formidati longas diffudit habenas
15  Barbarus imperii. Reges ad iniqua coacti
Quaesitae accipiunt deformia faedera pacis,
Quam mox, ut libuit, perfringit barbarus et trux
Ad solitas fictasque suas conuertitur artes.
Tu meminisse uelis, quanta cum fraude quibusue
20  Legibus impositis tecum egerit, optime caesar,
In media quoties simulata pace fefellit.
Pannoniae regno potitur, nec finibus istis
Contentus, sed enim subuertere barbarus ardet,
Quidquid ad Hesperios iaceat

uruntur ab igne,
Quocunque attonito et communi algente ruina.
40  Nunc petit instructus Venetos terraque marique
Perdere, qui soli infandis conatibus obstant,
Ne tandem subigat totum insaciabilis orbem:
Qui faueat Venetis summo discrimine, nusquam est.
Tu, caesar, fratresque tui- nam occasio fluxa est-
45  Arripite hoc tempus, communes iungite uires
Vnanimes Venetis: regno patriaque furentis
Faucibus erepta terram expurgabitis Orco.
Non dicam excidat Venetos: uerum Illyris ipsa,
Portubus

iugum longas protendit habenas
Imperii, cui diues Arabs, cui thure Sabeus
95  Insignis simul et septemplicis ostia Nili
Deflexere caput: manibus tua sacra prophanis
Sunt monumenta, pater, quae polluit improbus hostis,
Et natale solum, et, quas tu legeris, urbes.
Haud Asia contentus erat, Lybiamque parauit,
100  Atque Europaeae seruit sibi frigida terrae
Taurica, et Euxini resonantia littora Ponti,
Armiferam Thracem, ditis populosaque regna
Aemoniae, Pellamque ducum deuicit alumnam.

Correxi ex Bonacus 12 et ipse cruore
Creuerat humano, pulchrae pars denique multa
160  Quolibet Ausoniae miseris repleta uirorum
Funeribus nigro sua tristia uellere cinxit
Tempora: nunc etiam nunquam fera praelia desunt.
Tu, pater omnipotens atque infinita potestas,
Vnica nostra salus, cuius sine numine sancto
165  Nec folia arboribus uentis agitata mouentur,
Solus opem praebere potes, obliuia si non
Te teneant hominum, quod nulli credere fas est.
Ter bino quid enim caelum

nobis
Auxilium prohibent? Quum te feruentior ira
In scelera urgeret quondam tollenda prophana,
Nunquam passus eras, grauiter sine fine tot annos
Vt tua sic acri premeretur Correxi ex premetur turba flagello. 175
Tu quoque Erithraeis diri pharaonis Correxi ex Pharnonis in undis
Signa, duces, equites equites deest in manuscriptu. Supplevi ex editione principe (Augustae Vindelicorum, ca MDXVIII) longam

ex fundatur honore,
Omnipotens solusque Deus genitorque uoceris. Antonio Verantio, episcopo Agriensi, Tranquillus
Iam mea non Helicon, iam non Parnassia laurus,
Non turba Aonidum Phaebo comitata sororum
Plectra mouent, solitas nec dant in carmina uires.
Sed tu si praesens grata adspiraueris aura,
5  Non modo Pierios superabo uertice colles,
Verum ego cigneis uolitabo per aethera pennis.

1.2.34  Quas movet assidui vis furiosa Noti;
1.2.35  Da modo te facilem, fiet quodcunque iubebis,
1.2.36  Conatusque meos ipse iuvabit Amor.
1.2.37  Tu mea spes sola es, tu lux mea, denique vitae
1.2.38  Ardorisque mei Terminus unus erit.
1.2.39  Et nisi letheis veniunt oblivia in undis,
1.2.40   Post obitum stygias te sequar

1.2.34  Quas movet assidui vis furiosa Noti;
1.2.35  Da modo te facilem, fiet quodcunque iubebis,
1.2.36  Conatusque meos ipse iuvabit Amor.
1.2.37  Tu mea spes sola es, tu lux mea, denique vitae
1.2.38  Ardorisque mei Terminus unus erit.
1.2.39  Et nisi letheis veniunt oblivia in undis,
1.2.40   Post obitum stygias te sequar inter aquas,

1.3.2   Et vacat Aoniis prima iuventa choris:
1.3.3  Nec se se gravibus potis est accingere curis,
1.3.4   Quam semel immiti compede vinxit Amor.
1.3.5  Tu vero, Euganea qua lapsus ab arce Timavus
1.3.6   Fundit in Illyricos ora novenna sinus,
1.3.7  Incolis antiquam Troiani Anthenoris urbem,
1.3.8   Atque Synopaeis moenia iacta

1.5.48  Permanet, extremam qui fuit ante diem;
1.5.49  Scilicet, aeternos ut cogar ferre dolores,
1.5.50   Nullaque fit lachrymis ultima meta meis.
1.5.51  At tu, quem placida respexit fronte Cupido,
1.5.52   Cui dat Amor faciles per sua regna vias;
1.5.53  Bonna, iubar patriae, iuvenum pulcherrime, sed qui
1.5.54  Ingenii superas dotibus,

1.6.8   Alterius nutu vivere cogit amor.
1.6.9  Qui valet, heu facile sitienti consulit aegro,
1.6.10  Abstineat gelidis ut patienter aquis.
1.6.11  Tu quoque, quem nondum violenta Cupidinis ira
1.6.12  Ussit, et intactum vulnere pectus habes;
1.6.13  Alterius facile damnas incendia, nec te
1.6.14   Usus, ut indoleas ad mala

1.6.22   Legitimi immemorem Bonna reare tori.
1.6.23  Forsitan et casti me dulcis cura cubilis
1.6.24   Decoquit, et nimio cogit amore mori:
1.6.25  Sed tu dum lachrymas, mea dum suspiria sentis,
1.6.26  Non amor est, dices, sed furor iste tuus.
1.6.27  Si, quod amas, securus habes, votoque potiris;
1.6.28   Cur gemis? et lachrymis

1.10.26   Nec poterunt tremuli membra levare pedes.
1.10.27  Non dabitur laetas cantu traducere noctes,
1.10.28   Fallere nec variis tempora tarda iocis.
1.10.29  At tu clara dies, nullisque obducta tenebris,
1.10.30   Saepe mihi culta es, saepe colenda redi. DE ROSA ARGENTEA

1.11.16  Effluit, at longus hic erit artis honor.
1.11.17  Nil mirum, natura nova si vincitur arte
1.11.18   Illius, in qua se vicerat ipsa prius.
1.11.19  At tu dulce mei me, floscule munus amoris,
1.11.20  Fac memorem Dominae nocte, dieque meae. DE SYLVIA

1.13.3  Sic tuus in medias sua lumina proferat umbras
1.13.4   Frater, et occiduas tardius intret aquas;
1.13.5  Ut dum Luna tuos nondum ciet Hesperus ignes,
1.13.6   Tu cupido foveas Endimiona sinu:
1.13.7  Nunc age nocturnos in lucem extende iugales,
1.13.8  Inque vicem nitidi munera fratris obi.
1.13.9  Ne modo, dum charos gremio complector

Bibliographia locorum inventorum

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epicedion in morte Jacobi Boni, versio electronica (, Dubrovnik), 263 versus, 1707 verborum, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [benesadepicedbun].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1535], Epigramma ad Petrum Tomicium, versio electronica. (), Versus 18, verborum 145, Ed. Jan Daniel Andrzej Janocki Samuel Bogumił Linde [genre: poesis - epigramma] [word count] [brodaricsepigrtomick].

Grangya, Petar (fl. 1535) [1535], Epistolae duae, versio electronica (), Verborum 445, Ed. Vincze Bunyitay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [grangyapepist].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1535], Error devius virginis Ruthenae, versio electronica (), 1194 verborum, 178 versus, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia] [word count] [vrancicmerror].

Kabalin, Grgur; Tolimerić, Ilija (m. 1537?) [1536], Epigrammata in codice Natalis, versio electronica (), 93 versus, verborum 644, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [aavvepigrnatal].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1536], S. Brodericus Episcopus Quinqueecclesiensis Nicolao Olao suo, versio electronica. (, Napulj), Verborum 163, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15360226].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1536], Brodericus Nicolao Olao suo, versio electronica. (, Rim), Verborum 313, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15360422].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1538], Franciscus Andronicus Tranquillus Antonio Werancio, versio electronica (, Naghfalw (Siklósnagyfalu – Baranya megyei, Nuşfalău)), Verborum 64, Ed. László Szalay Gusztáv Wenzel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist15380711].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1540], Epistulae anni 1540, versio electronica (), Verborum 996, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].

Vlačić Ilirik, Matija; Zigerius, Emerik (1520-1575) [1549], Epistola cuiusdam pii concionatoris, ex Turcia, ad M. Illy. missa, qualis nam status Euangelii et Ecclesiarum sub Turco sit indicans, cum Praefatione Illyrici (1549), versio electronica (, Tolna; Magdeburg), Verborum 1772, Ed. Stanko Andrić [genre: prosa oratio - epistola; poesis - epigramma] [word count] [zigeriuseepist].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina Tranquilli Andronici in ms-to Budapestensi H46, versio electronica (), 229 versus, verborum 1547, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarmh46].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina in manuscripto Budapestensi H46, versio electronica (), 462 versus, verborum 3075, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarminavd].

Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report