Your search found 9030 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 4878-4980:

vsum correctis, vt vel Mala esse desinant; vel in Bonorum inquisitionem, praescribens, non solùm quàm necessariò ediceretur; sed quid etiam seruandum proponeret, satis luculenter patebat. Prior verò, fortuitis et indifferentibus recte vti praecipiens, tametsi de aequitate suâ nullum; aliquem tamen de praxi videbatur dubitandi locum, relinquere: non omnibus facilè animaduersuris, in quo demum prudens ille, tantique ad propositum finem momenti, Fortuitorum vsus consisteret. Quod igitur vnum ad artificij totius Summam dilucidè, breuiterque explicandam supererat,

vt stylus postremò à Veterum harmoniâ, varietate, elegantiâ, caeteroque carminis cultu ne nimiùm abesset. Quo in conatu, perquàm sanè operoso plus licet laboris exhauserim, quàm harum inexperti rerum vel animo et cogitatione assequi valeant; non tamen meae huic, quantacunque illa fuerit, sedulitati tantùm audeo tribuere, nusquam vt à scopo aberrasse, Lectorum nusquam veniâ me indigere confidam: cum insignis adeo felicitas, nedum angustos mediocritatis meae fines; sed vel ipsam humani conditionem ingenij videatur transcendere: longiori

In Art. Poet. Horatius excusat) Fas est obrepere somnum . Quin ipsemet, praeter alia, quae imprudenti vitiosa, et minùs absoluta excidere, pluribus mihi in locis displiceo: quae tamen in melius recudere siue per ingenij tenuitatem; siue (vt mihi interdum subblandior) per contumaciam et difficultatem materiae non licuit. Neque verò eiusdem retentandi, quoad melior responderet successus, conaminis, et emendationis vlteriùs protrahendae mens deerat. Sedenim tum

Vide Arist. Ethic. lib. 2. cap. 9. , verùm etiam cognoscere; permulta passim in Authorum monumentis se offerunt, quae, quamvis priuato huius, vel alterius Lectoris circa Medium iudicio aduersentur; nullâ tamen receptâ communique artis lege ad vitij fines pertinere euincantur: quaeque adeo statim crimini dare minùs considerati, sibique plùs nimiò tribuentis, ne dicam temerarii et inhumani iudicis sit: quasi verò rationis auspicium atque tramitem deserat, ab illius qui sententiâ recesserit:

vt ne vnicam et communem esse omnium legem literariâ in Republicâ velit: duo sibi in huiusmodi incertis tanquam certa persuadens: alterum, nequaquam factu impossibile esse, vt in germanâ ipse, Optimi notione informandâ à Vero aberrauerit: alterum, vt vt rectam artis institerit viam; non tamen, quidquid à recto diuersum sit tramite, prauum etiam continuò censeri oportere: cum (quemadmodum consultissimus dicendi magister Tullius [1] Lib. 3. de Orat. cap. 3.

dicendi magister Tullius [1] Lib. 3. de Orat. cap. 3. obseruatum reliquit) multa in quouis naturae genere dissimilia inter se sint, quae consimili tamen laude dignentur, multique, diuersam à praestantissimis artificibus eâdem in arte rationem sequuti, parem ijs commendationem et famam hac ipsâ diuersitate retulerint. Quae iudicandi moderatio quamvis ab omnibus, ergaque omnes tenenda communiter sit; proprio et peculiari tamen

tamen laude dignentur, multique, diuersam à praestantissimis artificibus eâdem in arte rationem sequuti, parem ijs commendationem et famam hac ipsâ diuersitate retulerint. Quae iudicandi moderatio quamvis ab omnibus, ergaque omnes tenenda communiter sit; proprio et peculiari tamen iure tum ab illis exigitur, quos in literario etiamnum tyrocinio studiorum immaturitas cohibet; tum erga illos, qui in artibus non exercendis duntaxat, verùm etiam tradendis legitima emeruerunt stipendia: quique nec ingenio nimiùm confisi, nec de extemporalis facundiae gloriâ soliciti, sed

Instauare iuuat: pacali euinctus olivae
1.69  Tempora iam serto, vittàque albente decorus,
1.70  Solennes videor Superis inducere pompas,
1.71  Lectarumque greges pecudum mactare sacerdos.
1.72  Non tamen vt Calabris ideo de saltibus agnas
1.73  Cura sit, aut niueos Clitumno accersere tauros.
1.74  Qua te plùs deceat, quae gratior hostia Diuis,
1.75  Sacrificam tingent vitiorum armenta securim,

genitore, Philippi,
1.131  Testis Alexander, fortunatissimus vnus
1.132  Qui fuit, et quo non alium Mauortia virtus
1.133  Celsiùs imperio, ac praestantibus extulit Ausis.
1.134  Ille tamen Mundum fortuna, hanc nomine mensus,
1.135  Occidui terror, Solis dominator Eoi,
1.136  (Credetis? Famae iuranti credite saecla)
1.137  Terrarum exigno queritur se limite claudi,
1.138  Multa gemens,

1.339  Pocula: nec totus sat erit, qui fontibus vllis
1.340  Rumpitur, et terras latè circumfluit, humor:
1.341  Propterea, morbi quia causam non tenet Aeger.
1.342  14. Esto tamen, sortitus opes, titulosque, modesta
1.343  quae sibi mens pepigit, non sis abiturus auaris,
1.344  Vlteriùs votis: saltem quaesita tenere,
1.345  Congestoque voles hilaris gaudere paratu.
1.346  At non id

sapiens, (vt caetera desint)
1.483  Arbitrio fasces capiam? Vulgoque licebit
1.484  Sceptra dare, aut vllum nostris decus addere rebus?
1.485  Quin neget imperium, meritis, ceu semper, iniquus:
1.486  Non tamen imperij ditione carebimus. Ipse
1.487  Rex mihi sum. Quòcunque leuis suffragia Campus
1.488  Verterit; in sese Sapiens latissima regna
1.489  Obtinet. Hìc iustis animum moderatur habenis,
1.490  Officij

vnde beatos
1.794  Fortunae hi vocitant pulli (si vera fatendum:
1.795  Si rem legitimâ rationis pendere lance
1.796  Cura sit) extruitur miseris aliena voluptas.
1.797  29. Non tamen hìc fallit, quae nostris obuia dictis
1.798  Luxus inops responsa paret: superesse fauentis
1.799  Plurima fortunae nimirum commoda, solis
1.800  Quae libentur heris: tum quòd sublimior illos
1.801  Hinc

plaudunt, alieno errore superbi?
1.918  Vt fatear, veram laudem, meritisque repensam
1.919  Haud pretij vacuam; (vel debita praemia quamvis
1.920  Negligit, ipsa suo virtus, animosa theatro)
1.921  Quae tamen externi contingit nomine censùs
1.922  Diuitibus, tam ficta, leuisque est gloria, verae
1.923  Fortuitas quàm nuper opes bonitatis inanes
1.924  Vidimus, eximijque suis nil addere fructùs.
1.925  Anne

omni
1.938  Dote Boni vacuum, nulloque optabile fructu;
1.939  Communibus solet illa Malis adiungere sensus,
1.940  In quibus, vt nonnulla Boni sit portio; maior
1.941  Obruit hanc tamen haerentûm mensura Malorum.
1.942  At genus id miseram blandae sub imagine sortis
1.943  Temperiem nulli non vltro agnoscere promptum est.
1.944  Quantula sint pretij, vitae mortalis in vsus
1.945  Illius

1.1106  Infelix damnabat opes, sua funera: parque
1.1107  Par adeo exitium, et similes hinc quisque vereri
1.1108  Condiscat, similis cui praesto est copia, casus.
1.1109  41. Non tamen haec pacis turbatae crimina, caecis,
1.1110  Non latus insidijs trepidum, violentaque mille
1.1111  Praecipitis lethi compendia, mille relictae
1.1112  Ad lentos obitus tormenta tenacia vitae,
1.1113  Omne

pluuiasque, arcanaque semina rerum,
1.1226  Et varias Mundi leges condiscere nemo
1.1227  Plebis ab ignarae eloquio dignetur; eandem
1.1228  Quae Bona sint Homini, vel quae diuersa docentem
1.1229  Attoniti tamen auscultare, insulsaque dicta
1.1230  Non secus excipere, ac Naturae orâcla solemus.
1.1231  Futile ceu vani non multò hìc crassiùs erret:
1.1232  Iudicium populi; quàm si ingrediatur opertas

1.1288  Luditur: haec procerum, quos vulgus adorat, imago.
1.1289  45. Ergo, sibi quamvis placeant, Superûmque velut iam
1.1290  Collegae, tumidis affectent sydera cristis;
1.1291  In medio tamen aegra gerunt submissaque fastu,
1.1292  Curarum varijs et fluctibus anxia corda:
1.1293  Nec ratio, aut vis, qua trepidi lenire tumultus
1.1294  Pectoris, et circùm laquearia celsa volantes

Liber Secundus
2.1  1. Felix, atque iterum felix, sua pendere norît:
2.2  Si Bona gens Hominum! Nullo munimine quamvis
2.3  Tecta sub aetherei mittatur luminis oras;
2.4  Non tamen est, genitam naturae lege malignâ.
2.5  Cur se propterea doleat: vulgoque Ferarum
2.6  Cur habiles plumas, innataque vellera, curuum
2.7  Aut capitis decus, et validos inuiderit vngues:
2.8  Omnia dum,

abnueres aeraria regum
2.26  Muneris in tanti pretium spondere, futurus
2.27  Ilicet hoc vno diues, nullius egenus,
2.28  Terrenaeque ferunt sortis quôad iura, beatus?
2.29  Et tamen haec nostro vernat sub pectore messis
2.30  Aurea: tam laetam quovis Natura sub axe
2.31  Proposuit mercem Mortalibus. Vnica nigro
2.32  India sit felix hebeno: fragrantia soli
2.33  Thura legant syluis

timores
2.58  Mente relegemus, nil extima vulnera gnari,
2.59  Nil varias clades, humanorumque Malorum
2.60  Compositis virtute animis tormenta nocere.
2.61  3. Non tamen hìc ideo (quantumlibet illa repostos
2.62  Iactitet arcani tripodas sententia Veri) (a) (a) Vide Epict. cap. 8. Sen. ep. 24. et 78.

ceu sortis onus, quo maximus aether
2.92  Non grauior Mauri senis in ceruice recumbat:
2.93  Quoque superpositam semîustaque membra prementem
2.94  Enceladus nunquam, sapiens, mutauerit Aetnam?
2.95  Et tamen hanc Phocîon adeo complexus amicè est, (a) (a) Plut. in vita Phoc.
2.96  Dyrceusque Crates etiam quaesiuit; vt alter (b)

Ilithyiam
2.188  Terruerit: tacitis quòd talia sensibus olim
2.189  Imbiberat simulacra parens, crescente sub aluo
2.190  Effigiem teneri cum conformaret alumni.
2.191  8. Fac tamen, in medio saeuae discrimine sortis,
2.192  (Hoc aliàs iustos agitabimus aequore cursus,
2.193  Nunc libet intactum transmittere) fac nihil, inquam,
2.194  Tristibus euentis animus tunc conferat, omnis

lacus, immotaque iura ferentes
2.304  Corpore defunctis Rhadamanthon, et Aeacon vmbris
2.305  Vix non iam pueri explodunt. Pars vana putare
2.306  Nomina, compositosque metus; pars, credita quamvis,
2.307  Sera tamen, penitùsque oculis imperuia fata
2.308  Despicere. Ergo sciant moniti, non vsque sub Orcum
2.309  Differri meritos ad posthuma funera manes:
2.310  Nec Superis alium Phlegetonta deesse, nouasque,

2.424  Caelicolûm tandem imperijs vrgentibus actus,
2.425  Cum Sociâ (neque enim fido, incomitatus, ab antro
2.426  Transuersum digitum, latumve erepserit vnguem)
2.427  Progreditur: vel sic tamen omnia circumspectans,
2.428  Anxius, attonito similis, minimumque crepantis
2.429  Ad folij tremebunda inhibens vestigia murmur:
2.430  Concubiâ donec visae iam nocte Mycenae,
2.431  Quaesitasque tenent

sistite fures:
2.490  Illic haud dubiè latitant. Paretur: et omnes
2.491  Extemplo, semel, atque iterum custodia solers
2.492  Euoluit capsas, loculos, armaria. Nusquam
2.493  Indicium furis. Neque sic tamen aegra remisit
2.494  Formido trepidantis heri. Iuuat vndique totam
2.495  Excussisse domum. Fido latus agmine septus,
2.496  Singula rimatur conclauia, protinus ipsis
2.497  A foribus clamans, Nunc nunc

2.528  Murmura. Spumifero concussae verbere cautes
2.529  Horrendùm ingemuere, tremitque exterrita tellus.
2.530  21. Esto, ait, expulsi migrarint aedibus hostes:
2.531  Num vacui tamen? An vacuas liquere? Quid? Illam
2.532  Si tulerint, auri pretioso pondere farctam
2.533  In stabulo quam defodi, male prouidus, ollam?
2.534  Heu timeo. Non hìc seruis confidere tutum,
2.535  Non soboli,

nactus
2.538  Pignora, ter, quater enumerat, notisque recondit
2.539  Altiùs infodiens latebris: iamque omnia salua
2.540  Esse putat; caecis animi iam fluctibus actus,
2.541  Nescit quid trepidet, trepidat tamen omnia. Vix se
2.542  Proripuit stabulo abscedens, subitusque reuertit:
2.543  Nec modus, aut requies, motae vestigia terrae
2.544  Calcato delere solo. Quò cautiùs omnes
2.545  Nititur insani causas

2.665  Implet adhuc timor. Armatus, discede viator:
2.666  Ne subitò vacuâ trepidus cinis auolet vrnâ.
2.667  26. Rara quidem, fateor, tam diri exempla timoris:
2.668  Num paucos tamen inuenias, quêia peruigil angor
2.669  Vsque lacessentûm nullam sub corde relinquit
2.670  Curarum requiem: assiduis quin morsibus ipsum
2.671  Extenuat, minuitque, animi per vulnera, corpus?
2.672  Dum

si damna, timendo,
2.688  Effugerent, aliquâ vel demum parte leuarent;
2.689  Non penitùs causae timor et rationis egeret.
2.690  Nunc crucient sese, et gemitu praecordia rumpant,
2.691  Si libet; haud tamen efficient, ne siue proteruus
2.692  Mercibus Eois Boreas; siue aspera sulcis
2.693  Inuideat grando: vnumque hoc vesana Futuri
2.694  Anxietas lucrum metuentibus afferet, vt sint
2.695  Bis miseri, et

laniare nequiret
2.787  Cum penitùs, quos extremae deuouerat irae;
2.788  Quin subitò poenis absolueret, et cruciatus
2.789  Hòc breuior, quò vis cruciandi immanior esset.
2.790  Quam nullus Phalaris tamen, aut Mezentius vnquam
2.791  Inuenere, diu pariter, summèque nocendi
2.792  Ingenij funesta tui vis repperit artem.
2.793  Vltima quippe Malorum eademque breuissima longè

tristia falsus
2.845  Praeciui vates? Quoties dira omina, versis
2.846  In melius mox auspicijs clusa, meosque,
2.847  Expertus vanos, risi mecum ipse timores?
2.848  35. Fac tamen, ex vero timeam, quae praescia longè
2.849  Mens canit; haud lacrymis ideo sua tempora deêrunt:
2.850  Vulnera sat misero praesentia flere vacabit.
2.851  An serus, qui tunc fodiet Vitalia, maeror;

2.898  Quaeque vel instantes casus, certosque dolores
2.899  Frangere debuerat, dubijs longèque remotis
2.900  Iam vires geminet, Ratio, spatiumque nocendi.
2.901  38. Non tamen haec illò vergunt documenta, futuris
2.902  Praeparet vt nunquam sese mens prouida fatis
2.903  Quod, genio indulgens, nimiùmque operatus inerti
2.904  Desidiae, cecinit blandis Epicurus in hortis.

prospexeris olim,
2.913  Tutior excipias, animique paratior ictum.
2.914  Cernis, vt, aequati licet indulgentia ponti
2.915  Strauit iter, pronamque vehunt sua flamina classem;
2.916  Disposita ad varios caeli tamen, ac maris vsus
2.917  Praeserat armamenta, et clauo sedulus vsque
2.918  Aduigilet Siculis rector Palinurus in vndis?
2.919  Non, vbi suspectus tantùm locus, omnia circùm
2.920  Prospicit, et fido munit

iniquae
3.391  Mox rabidas hyemes, peioraque littora ponto
3.392  Effugiens, tumidi ipse etiam per stagna Profundi,
3.393  Augustus sequerere, vndis miserantibus, Exul?
3.394  Nil tamen hosti actum: pulsus fers omnia tecum:
3.395  Instabile externumque Bonum, Fortuna recessit;
3.396  Sed virtus, tua Summa, manet: quin nuda videri
3.397  Pulchrior est, meliùsque suos dat nosse nitores,

aeternaque Mithrae
3.465  Numina, (relligio Persis quae maxima) nullos,
3.466  Humani cultùs regio quà conscia, iurant,
3.467  Non obitos, non excussos sibi rite Penates.
3.468  Vana tamen studia, irrisos cecidisse viarum,
3.469  Atque operum sumptus: nullo sub sydere quemquam,
3.470  Candida perpetuò vitae cui Summa, repertum
3.471  Terrigenam. Capto Sapiens tum tempore, Iamne
3.472  Ergo

vtero foetus, matrique timendos,
3.489  Sanguineosque imbres, pecudesque humana locutas,
3.490  Et gemino de sole diem, dubitantibus astris
3.491  Hinc, illumne patris dignentur honore? Sed ipsos
3.492  Hos tamen, humanae quos ceu miracula sortis
3.493  Ignari colimus, quàm multis longior aetas
3.494  Casibus obijciet? Liceat modò viuere; quanto
3.495  Reflantûm miseros ventorum turbine volui
3.496  Aspicies?

munere ducent,
3.718  Si rigidos, quamvis crassa, atque hirsuta, Decembres
3.719  Penula submoveat: si quantulacunque paratae
3.720  Frugis ad exiguum non desit copia victum.
3.721  Nec tamen exosam propero vel funere vitam
3.722  Abîjciunt, vel perpetuo maerore fatigant:
3.723  Quin curis miscere iocos, atque edere plausus
3.724  Saepe vacat: festae in primis Solennia lucis
3.725  Cum

studijs? Quò magni trita Ceanthis
3.760  Porticus, et totas biberat quod pectus Athenas?
3.761  En stolidum vulgus, Sophiae immortalia nunquam
3.762  Templa vel à primo cui limine cognita, laudis
3.763  Te tamen in stadio victum post terga relinquit:
3.764  Plusque illi ingenitus stupor et vecordia praestar,
3.765  Maesta nec ignauo suffundere lumina fletu
3.766  Desinis? Et truper etiamnum cordis ab imo

triuijs quae prostant obvia, saltem
3.770  Confirment exempla. Illinc fas denique discas,
3.771  Posse homini quovis fatorum in turbine frontis
3.772  Laetitiam, nedum mentis constare vigorem.
3.773   20. Fac tamen, in duris sociorum fortia rebus
3.774  Deficiant exempla; tuo num parva dolori
3.775  Te penes, inque tuis opibus solamina restant?
3.776  Aspera sit quamvis, nunquam sic funditus omni
3.777  Sors hominem

vnus toto supremae munere sortis
3.801  Dux erit, et sceptri pretio regnator emendum.
3.802  Denique, cuncta licet mortalis Commoda vitae
3.803  Fatorumve, hominumve rapax iniuria tollat;
3.804  Non tamen aethereos census, animoque repostas
3.805  Diuinae virtutis opes contingere sive
3.806  Vlla hominum, seu fatorum vis audeat vlla.
3.807  Fortunae sacer hic fundus, mirabile donum
3.808  Numinis, externis

ritu
3.837  Cuspidis Aemoniae, feriant hinc quamlibet; ictos [a] Vide Pl. lib. 34. Hist, Nat. cap. 15.
3.838  Inde iuuant tamen, et cum vulnere vulneris vnà
3.839  Lenimenta ferunt. Nam cum Deus indole tali
3.840  Seu Boma, seu Mala condiderit mortalia, nunquam
3.841  Vt penitùs diuisa fluant, sed foedere certo
3.842  alterius

debere Pheraeus Iason [a] Plut. de capienda ex hostibus util. et Val. lib. I. cap. 8.
3.869  Crediderat: vomicam tamen in Vitalibus altè
3.870  Haerentem explicuit mucro, fidusque, salutem,
3.871  Quam non attulerat Paeon, ferus attulit hostis.
3.872  Quis non exitio hybernas fore duceret arvis
3.873  Seminibusque niues?

fera bellua Lernae,
3.964  Iunonisque odium, nec mollia iussa perenni
3.965  Amphitryoniaden misere in saecula famà.
3.966  Debeat vt multùm Thesêo, Alcmenaeque parenti;
3.967  Plùs tamen Eurysthéo, plùs debuit ille nouercae:
3.968  Plùs Iove patre virum euexit Iovis aspera coniux.
3.969   28. Fortuiti quoties igitur quaecunque Mali vis
3.970  Aggreditur; belli, fac, tempus adesse gerendi

suae explorasse feruntur
3.1000  Stripis Amyclidae ingenium, qui fortiter ictus [a] [a]Vide Plut. de Instit. Lacon. ubi, licet experimenti mentionem non faciat; magna tamen gloria dicit Pueris fuisse, verbera fortiter excipere. Pueri per integrum diem flagellis caesi, saepe ad mortem vsque apud Dianae Orthiae aram, laeti alacresque tolerant, atque inter se de victoria certant, in eo posita, quis diutius magisque perferat verbera: victoremque summa consequitur

imperij quamvis arcana videndam
3.1093  Se ratio neget. Antiqui sat prouida nosse
3.1094  Corda ducis. Belli mens totius ille, quid aptum,
3.1095  Vtiliusque, videt cunctis pro millibus vnus.
3.1096   33. Cur tamen in Iussis Caeli grauioribus vllos
3.1097  Ipse etiam nequeas fructus agnoscere? Nullos,
3.1098  Fac, pariant alios; hoc ipsum fortia ferre,
3.1099  Numquid vile Sui pretium? Nil gloria mentem
3.1100  Ergo

casus: quin ipsa et nomina mutet
3.1136  In melius: geminaeque adeo discrimine sortis
3.1137  Funditus humanis sublato e rebus, iniqui
3.1138  Nil superet, nil non felix et rite secundum.
3.1139  Si tamen infirmam minùs haec sapientia mentem
3.1140  Alleuat, aethereoque licet decreta Parenti,
3.1141  Tristia pergis adhuc lugendaque fata vocare;
3.1142  Ast aliâ, vitae in medio quae sensibus ipsis,

quot casibus aegram,
3.1193  Quàm varios inter querulam fluxisse labores
3.1194  Comperies? Rapido ablati qui temporis aestu,
3.1195  Nunc vbi? Quaque Sui minimâ iam parte supersunt?
3.1196   37. Esto tamen, feros cursum producat in annos;
3.1197  Sic quoque dicendus brevis est dolor. Vltima fati
3.1198  Nempe vbi lux aderit; cum vitâ finiet omnes,
3.1199  Vita quibus premitur, casus. At quàm prope distans

acti, [b] Quintil. lib. I. Cap. 10.
3.1370  Pythagoras medico potuit compescere cantu.
3.1371   43. Sed tamen haec, laesis extrinsecus addita fibris,
3.1372  Haud par fragendo penitùs medicina dolori est.
3.1373  Sopierit crudum potiùs, quàm deleat hostem:
3.1374  Et breue suspensi certaminis interuallum.

census.
4.134  Legitimà Dominae quòd pro ratione resumpsit.
4.135  Diuitias tibi, vel puero, fac, dura negasset,
4.136  Libera ceu poterat, multis ceu dura negauit;
4.137  Nil tamen Astraeae ad lances et iura vocandum,
4.138  Praetoris rigidâ nil dignum admiserat vrnâ,
4.139  Parca quidem, rerum sed non nisi parca suarum.
4.140  Vnde igitur lites, si denique sera reposcit,

Quantò tu dignior huius
4.145  Nominis inuidiâ: pugnes aliena, vetante,
4.146  Qui, Domino, retinere: dati neque pignoris vsum
4.147  In merito, sed onus reddendi in crimine ponas?
4.148   10. Esto, infida tamen te laeserit, vt memoras, sors;
4.149  Cur ideo noceas tibimet crudeliùs ipse?
4.150  Abstulit illa suos, rerum vilissima, census:
4.151  Cur reliquos fructus, melioraque, prodigus vltro,
4.152  Ad

quid vacuo fieret de corpore, duxit
4.253  Ad curas spectare suas: exanguia nudo
4.254  Sub Iove membra iubens, cippo sine munere, dulcem
4.255  Vulturibus praedam statui, rabidisque Moossis.
4.256  Si Cynicum tamen, agnati, veteresque sodales,
4.257  Auderent rabido contingere dente Molossi.
4.258   16. Illud ad haec possis, sapiens, tibi dicere: Quid, si
4.259  Contigerat Natos fesso succedere patri

Cadmeus cecidit labor: aequora nec te
4.273  Bina, Ephyre, texere satis; quin Romulus ignis
4.274  Congestas tot opes, tanto molimine ductas
4.275  In caelum excidio fatali absumeret arces.
4.276  Parua tamen loquor, ars hominum quae struxerat, aeui
4.277  Vastantis miserum tandem iacuisse trophaeum.
4.278  Immo age, qui latè nos circumplectitur, Orbem
4.279  Aspice, terrarum tractus, vndosaque regna,

dediscere morem,
4.464  Vt risum, ridenda videns, nesciret? Amoenâ
4.465  Perculsus facie gelasinum claudere dentem
4.466  Ille quidem haud valuit: nullo perstrinxit iniquus
4.467  Te tamen hinc morsu, veri nil dempsis honoris:
4.468  Rite superficiem solido secernere doctus,
4.469  Nec formâ metiri hominem, sed mente animoque.
4.470  Contemptum quod rere, fuit non liber anheli

opum meditansve, legensve
4.936  Pectoris in gazâ stipaueris, ocyùs vndae
4.937  Instar abit, vacuis repetunt quam Belides vrnis.
4.938   49. Egregium, fateor, munus Natura negauit.
4.939  Tolle animos tamen: hoc quamvis sine munere, felix,
4.940  Parua loquor: potes his etiam felicior ipsis
4.941  Degere, queîs puri viuaces aetheris hanstus,
4.942  Queîs animi florem, et potioris semina flammae,

qui conetur, (Proli tristia nobilis Ausi
4.994  Praemia!) Caucaseo findi ceu vulture pectus
4.995  Sentit inexhausti maiore cupidine Veri:
4.996  Nec sperare licet crescentibus otia fibris.
4.997   51. Esto tamen, conatus et acris cura sciendi,
4.998  Ingenijs, tineae ritu, melioribus haerens,
4.999  Nil noceat: certè haud etiam conducere multùm
4.1000  Laetitiae ad cumulum potis est vitaeque beatae.
4.1001  Nam

distortior ergo
4.1058  Contigerit vultus; tantò hunc diffundere maior
4.1059  Cura sit. Haud tali desunt solatia formae.
4.1060   55. Turpis es. Aesopo numquid Phryge turpior? Almas
4.1061  Informi quas ille tamen sub cortice dotes
4.1062  Occuluit? Quàm pulchra animi monumenta reliquit?
4.1063  Mitte queri, lepidum caput, et circumspice, qualem
4.1064  In numerum venias. Vultu male pictus opaco,
4.1065  Pinguia

impunè, nec illos
4.1153  Seu rapidi soles, nimij seu laeditis Austri.
4.1154  Apenninigenâ quid firmuis ilice, saeuos
4.1155  Ventorum durare ausus, hyemisque rigores?
4.1156  Nec tamen humanos victus iuuat illa, secundis,
4.1157  Aut parit, imponi deceat quae, munera, mensis.
4.1158  At malum Hesperiam felici ponere curuam
4.1159  Diuitis autumni (centum licet vndique seruet

roburque exposce superbum.
4.1177   72. Aequior illorum gemitus, quos lucis egentes
4.1178  Perpetuùm squalens, nullique domabilis astro
4.1179  Plusquam Cimmerijs nox circumplectitur alis.
4.1180  Sed tamen his pariter sua sunt collyria, sortem
4.1181  Queis miseram, tristesque ferant moderatiùs vmbras
4.1182  Nempe dies oculos si fugit et aureus aether;
4.1183  Vnà etiam ingrati occursus, et dira videri

et igni;
4.1265  Laetitiam stabilem, securaque pectora seruet.
4.1266  Durum opus, et quo vix aliud Sapientia maius
4.1267  Audeat. Hic animis opus, et conamine toto.
4.1268   68. Non tamen, vt cladis sensum vel nesciat icta,
4.1269  Vel nullo referat virtus, ceu nescia, motu.
4.1270  Quanquam etiam tanti spectacula rara vigoris
4.1271  Plurimus Ausoniae exibuit gladiator arenae. [a]

absoluite vitam.
4.1531  Occiduos, facilis labor est, spreuisse dolores. EVTHYMIAE Liber Quintus.
1  1. Non tamen, ad plenae felicia munera Pacis,
5.2  Fortunam satis, externosque retundere casus,
5.3  Hac operosa tenus ratio quam tradidit artem.
5.4  Maior adhuc belli moles, crudelior hostis,
5.5  Cordibus infixae

amne,
5.171  Spumea Maeonijs in carmina fontibus iret;
5.172  Tot scelerum immanes ausus, tot barbara monstra
5.173  Expediam cantu, et dignis ploratibus aequem.
7  7. Nec tamen. Externis funestans caedibus Orbem,
5.175  Nullos dira lues casus, non vltima saepe
5.176  Fata sibi, pepritque Suis. Lectissima bello
5.177  Agmina cum signis quoties amissa: trahendi

maciem, lethumque, laboremque,
5.330  Impia furtiuae post munera lampadis, aegro
5.331  Incubuisse ferunt Orbi. Si vera fatendum;
5.332  Hic ignis fuit ille: omnis comitata Malorum
5.333  Hunc series. Longè tamen, vt de sedibus haustus
5.334  Credatur superis: tetro quin sulphure pinguem,
5.335  Et picei glomerantem vndosa volumina fumi
5.336  Tartareus Phlegeton superas in luminis oras
5.337  Euomuit: nostroque

Ipsa
5.343  An laudum famaeque subit ventosa cupido?
5.344  Ipsa subit certè: non fallimur. Aspice, quantâ
5.345  Cyclade verrit humum, quantum fert ardua frontem.
14  14. Ne tamen ignarum fallacis imagine pompae
5.347  Te capiat. Vitio nil immansuetius illo,
5.348  Nil magis EVTHYMIAE libertatique caûendum.
5.349  Nam qui Trinacrias vrbes, vrbesve Pelasgas
5.350  Seruitij grauiore

gradum, hic oculum terebrari cuspide, caesâ
5.378  Illinc dimidium pro lucro euadere dextrâ,
5.379  Crura alibi minui stridentis pondere saxi,
5.380  Non graue non dictu miserum? Comprendere turbae
5.381  Vix tamen est numerum, tantos quam voluere casus
5.382  Sanguinei facilem decoris spes improba cogit.
15  15. Infelix igitur, durisque laboribus aegra
5.384  Perpetuò est, rigidi quae triste recepit

Italiam, vincenda fuit Natura. Niuosum
5.406  Hospita condentes caput inter Nubila non tam
5.407  Ignique, ferroque, et vi mordacis aceti,
5.408  Ipse suis quàm perfregit sudoribus Alpes.
5.409  Post tamen illatam vim rupibus, aruaque densis
5.410  Stragibus insignita, et Poeni militis ipsa
5.411  Vsque sub attonitae nutantia moenia Romae
5.412  Terrorem perlatum, oculi post damna palustri
5.413  Sub Ioue,

Quid? Quòd pars plurima laudis
5.436  Gestarum in comites rerum, bellique Ministros
5.437  Spargitur. Vtque Alios habeat, sua fortia facta
5.438  Qui celebrent, meritoque ferant ad sydera plausu;
5.439  Plùs tamen hi quoque luxuriam, plùs barbara iussa,
5.440  Indignasque neces comitum, fastuque profano
5.441  Quaesitos homini Superûm execrantur honores.
5.442  Tam rarum, neque Mortali sperabile, plenam

omnia iussit:
5.670  Ne, si mox aliquo pretiosa toreumata casu
5.671  Vecordis famuli fregisset lubricus error;
5.672  Exciret talidum iactura inopina dolorem.
28  28. Plura tamen iusto miscere negotia, seque
5.674  Vrgendis caueat penitùs mens tradere rebus.
5.675  Nemo etenim subitas adeo procliuis in iras,
5.676  Instantûm vt densis qi voluitur officiorum
5.677  Fluctibus,

5.736  Offendat nutu, vel scommate. Disce remotum
5.737  Frangere consilijs hostem. Vincetur, vbi instet:
5.738  Parua loquor: victa est, ratio quam praeuenit, ira.
32  32. Si tamen ignarum vel sic, exorta repente,
5.740  Aggrediatur. Et insanis praecordia verset
5.741  Motibus; haud vitreum (docuit quod Sextius) orbem [a] Vide Sen. lib. 2. de Ira

Vide Sen. lib. 3. de Ira cap. 13.
5.786  Succensum rapidis scires tunc pectora flammis.
36  36. Nil tamen his actum monitis, si nescia fraudis
5.788  Pergit adhuc, vitae quin vtilis ira videri. [d] Idem ibid. cap. 3. et lib. I. cap. 9.

nulli
5.808  Non sua flenda. Negas Alijs si parcere; saltem
5.809  Parce tibi. Cur hanc properas inducere legem,
5.810  Ipse Nocens, ne sit fas ignouisse Nocenti?
38  38. Esto tamen purum vitio tibi pectus; acerbis
5.812  Anne ideo in sontes odijs bacchabere? Saeuus
5.813  Proh nimiùm! Sic ergo parùm miserabile mentis
5.814  Supplicium sua culpa? Parùm sors flenda, proteruo

5.842  Robur, et impauidas quaecunque ad fortia mentes
5.843  Ira ciet; quidnì paribus succendere flammis,
5.844  Plùsque etiam nudi valeat respectus Honesti?
41  41. Cur tamen inficias abeam? Stat vera fateri.
5.846  Calcar, et heu nimiùm violens impellere caleat
5.847  Turbidus est menti furor. Irritamine caeco
5.848  Scilicet illam vltra Recti finemque modumque

5.990  Sed magis haec animi blanda inter proelia, primos
5.991  Scito oculos vinci. Per lumina tritus in arcem
5.992  Pectoris est caeso iampridem ingressus amori.
47  47. Nil tamen obstruxisse fores has proderit hosti,
5.994  Turpibus interea minus, Paphioque lepore
5.995  Infectis vacuas dones si cantibus aures.
5.996  Sirenum scopulos nosti, Eumenidesque canoras:
5.997  Ne nimiùm

solitis versare ligones,
6.249  Infestus belli quateret cum moenia terror,
6.250  Roma suas vltro manibus permisit habenas?
6.251  Vsque adeo, quamvis operum et discrimina rerum
6.252  Plurima sint; meritis tamen exporrectus vbique,
6.253  Ac decori limes recluditur: vtque Mironis
6.254  Non minùs ars vili totam se prodit in aere,
6.255  Quàm si Callaico donet spirare metallo,
6.256  Includatve adamante Iouem;

cretatis subit in proscenia Dauus
6.265  Hic pedibus: mercatorem gerit Ille seuerum,
6.266  Iste leuem scurram, personam militis Alter.
6.267  Multiplices habitus, diuersaque nomina: laetus
6.268  Quisque tamen studet impositas absoluere, quanta
6.269  Ingenij, quanta est studij solertia, partes.
6.270  In medio decus, et palmae sors omnibus aequa:
6.271  Nec rarum explodi regem, Dauumque secundis

niueos iucunda per otia soles.
6.295  Iamque foro longùm dixit, populoque valere:
6.296  Iam, quoscunque sibi Lachesis torquebit, opaci
6.297  Ruris in amplexu traducere destinat annos.
6.298  Vix tamen optatis nemorum se condidit vmbris,
6.299  Primaque consumpta est nouitatis gratia; iam se,
6.300  Iam sua vota leuis damnare: absentia quaerit
6.301  Moenia: desertae iucundior vrbis imago:
6.302  Et,

versus
6.337  Vsque agitat: resonum vsque chaos, Phoebeaque miscet;
6.338  Crabronis ritu, aut grauiter resonantis asili,
6.339  Murmura. Castalios penitùs deplere minatur
6.340  Prima sitis latices. Nondum tamen altera fluxit
6.341  Pagina; cum, satur Aonidum, sublimia coepta
6.342  Deserit, extremo nascentis ab ordine Mundi
6.343  Ad sua perpetuis deducere tempora fastis
6.344  Historiam meditans. Operis libamina

felicem frugibus annum,
6.656  Foeturam pecoris, census sine litibus, aeui
6.657  Tranquillam seriem, synceros corporis artus,
6.658  Dulcis amicitiae concordia foedera, purum
6.659  Dedecoris nomen: placidè tamen omnia: ne, si
6.660  Feruidior careat quaesito fine voluntas;
6.661  In sese vim vertat, et, acri incensa dolore,
6.662  Ipsam etiam perdat, post perdita vota, quietem,
6.663  Praecipuum quae votum,

6.684  Thyrsagetae peccant, vel areniuagi Nasamones.
6.685  Respicerem, populi si praetor, iudicis aut si
6.686  Fungerer officio. Quìd nunc aliena capessam
6.687  Munera? Fac ringar; bilis tamen irrita. Summus
6.688  Caelicolûm iustis haec aspicit omnia Rector
6.689  Luminibus. Tanti Priuatum iudicis iras
6.690  Praeripuisse nefas. Sua cûique negotia sunto:
6.691  Conandum mihi rite meas

cum se excludant infensa vicissim
6.871  Dissidio: vix vt quodquam sit prendere, multis
6.872  Interea ni posthabitis longèque relictis.
6.873  Omnia sed socio, fac, demum foedere iungas;
6.874  Non tamen hic idem, varijs tot fructibus aptus,
6.875  Perfectumque adeo immensis complexibus orbem
6.876  Efficiens, fortis cumulus sat nectare largo
6.877  Explerit sitientem animum. Vel scilicet vno

vni, quantus demum est, se impendet Amico:
6.950  Sic hominis mens, sic illam sua limite curto
6.951  Includit natura. At non et maximus Author
6.952  Finibus his cogi. Quamvis simul omnia curet;
6.953  Vsque tamen toto se curat singula. Plenum
6.954  Ceu rutilus (si nostra illi componere fas est)
6.955  Astrorum genitor nullis non partibus ignem
6.956  Commodat, in partes quamvis simul influat omnes:
6.957  Aut

scenis pereuntibus, vnum,
6.1064  Limite comprensum nullo, miratur, amatque
6.1065  Immortale Bonum, se totius vnde propagat,
6.1066  Natiuo velut e pelago tot didita riuis,
6.1067  Vena Boni: proprium nunquam tamen illa relinquens
6.1068  Principium, neque fontis opes tam perpete fluxu
6.1069  Imminuens, viuo sed gurgite plenior intus
6.1070  Stagnans, et cumulo in sese vberiore redundans.
6.1071  Ergo non humiles

radios, et non imitabile lumen.
6.1147  Ille tuos, qui te, qui nos tibi finxit, amores
6.1148  Postulat: ille habeat, mundi primaeua Venustas,
6.1149  Formaque formarum, Summarumque vltima Summa.
6.1150  Nil tamen externis opus est mihi vocibus. Ipse
6.1151  Sat monet hoc animus, tibi, Formosissime, factum
6.1152  Se penitùs, neque laetitiae vitaeque beatae
6.1153  Synceros latices alio sibi fonte petendum.

per Prosopopoeiam Socrates, iustâ, et ad libri vsque finem productâ Oratione demonstrans, synceram felicitatem, animique laetitiam nemini ex quantunque Fortuitorum copiâ sperandam. Admiratur igitur primò vulgi vecordiam, extra se suam emendicantis quietem: cum tamen pax solida in externis consistere, et donari à Fortunâ minimè possit. Affert huius Propositionis argumentum certissimum, et totâ Oratione confirmandum: quia nemo felix, integraeque compos laetitiae, nisi eximijs, et certis, suisque fruatur Bonis: quae

vilia paruique pretij illa sint, per comparationem cum praestantioribus multò diuitijs, quas Natura nemini Mortalium non fruendas exposuit. Affertur Aduersariorum responsio, contendentium Bona Fortune, esto interiora communibus naturae diuitijs; pretio tamen ijs antestare, vtpote ad proprium vnius domini fructum spectantia. Cui responsioni dupliciter obuiam itur: primò, quia nihil inde amplificatur possessae rei fructus, immo clariùs elucet, quàm sit angustus et tenuis, cum ad plures simul nequeat pertingere.

duobus pari perspicuitate ostendamus: ac, quemadmodum ibi nullam fortuitorum affluentiam Bonorum fundandae Sapientis laetitiae vel necessariam, vel idoneam euicimus; sic nullam deinceps fortuitorum violentiam Malorum eidem labefactandae parem esse euincamus. Neque tamen propterea opus ducimus, ad splendida de huiusmodi Malorum ingenio figmenta confugere: quasi nullam nocendi per se se vim habeant, sed tota haec ipsis, caeteroqui insontibus, ab inani hominum opinione affingatur. Illud potiùs, tanquam propositionis allatae

animum coeperit; haec nobiscum ritè agitemus: primò, nihil Mali adesse in praesentiâ, quod vel corpus, vel animum premat. Cur igitur angamur potiùs Malis, quae absunt; quàm fruamur Bonis, quae suppetunt? Secundò, licet multa possint aduersa euenire; incertum tamen esse, an sint euentura. Cur igitur certum incertis de Malis praesumamus dolorem? Tertiò, etiamsi, quod metuimus, ineuitabili lege subeundum sit; non defuturum tamen mox tempus dolendi. Cur igitur anticipare, et producere illam vltro tristitiam velimus? Cum è

suppetunt? Secundò, licet multa possint aduersa euenire; incertum tamen esse, an sint euentura. Cur igitur certum incertis de Malis praesumamus dolorem? Tertiò, etiamsi, quod metuimus, ineuitabili lege subeundum sit; non defuturum tamen mox tempus dolendi. Cur igitur anticipare, et producere illam vltro tristitiam velimus? Cum è contrario, quantò illa grauior mox erit; tantò par sit nunc solertiùs prospicere, vt praesenti compensetur securitate, et laetitiâ. Importunis timoribus per hanc

in futurorum curâ, quàm in praesentium Malorum sensu sit posita. Falso igitur de Naturae, Fortunaequae saeuitiâ homines queri, iustiùs sui accusaturos timoris dementiam, qua vtriusque tum Bona corrumpant; tum Mala congeminent. Non tamen propterea omnem futurorum casuum praemeditationem, cum Epicuro, Sapienti interdicimus. Quin illam prudentiae consentaneam, instruendisque aduersùs ventura Mala animis apprimè

Dei nutu euenire: cuius prouidentissimo, amantissimoque regimini Mortales omnes deceat se penitùs tradere. Si enim adeo plenum ille obtinet in rerum conditarum vniuersitatem dominium, vt, quamuis, nullâ Boni nostri ratione habitâ, Mundum gubernaret; aequissimo tamen animo illius ferri deceret imperia; quantò aequiùs subeunda nunc sint, cum non ad suum commodum, sed ad subiectorum vtilitatem, pro parentis potiùs, quàm domini more, colliment?

se omnino moderandam, quàque libeat ducendam permittit. Et quidem haec diuinae voluntatis nota, quibuslibet in euentis ritè obseruata, nedum Mala vt moderatè feramus; sed vt nihil etiam, quod subire compellimur, malum, atque noxium ducamus, persuadet. Si quis tamen adhuc mentis infirmior vel ea, quae summi Parentis arbitratu acciderint, tristia pergit, et lugenda censere; at aliâ certè ratione solari se facilè potest, perpendens nimirum, quàm citò humana quaeuis tum Bona, tum Mala soleant deficere, et oppositis locum concedere.

occupationes, amoeni secessus, Amicorum colloquia, et Musicae in primis dulcedo, ad sedandos tum animi, tum corporis morbos aptissima. Sed omnibus tamen externis id genus auxilijs praeferendam esse Rationem statuitur: quae, tanquam praesentissimum non sopiendis tantùm, sed et abolendis quibusque doloribus pharmacum, ex Prouidentiae dono Mortalibus contigit.

perpetuum concesserit, quae, vel si nullum concessisset, accusari iure non posset? Aut cur illius crimen potiùs ducamus, sua tandem resumere; quàm meritum, tandiu vtenda annuisse? Quanquam, etiamsi Fortuna nos iniustè laesisset, repetendo, quae dederat; stultum tamen foret aduersùs ipsam irasci: cum per hanc iracundiam multò maiora nobis ipsi eripiamus Bona, quàm Fortuna vel rapuerit, vel possit attingere: Pacem nimirum, Sapientiam, Virtutem. Hanc esse propriam hominis possessionem: hâc retentâ nihil solidi, suique Boni illi decedere. Relinquenda

labor erit: ea cura in aeternitatem iam transcriptos urgebit, neminem in terris superesse nostri nominis, atque stirpis haeredem? Praeterquam quòd, etiamsi posteritatis spes in sobole superesset; quandiù tandem ea incolumis foret? Paulò quidem seriùs, sed tamen aliquando deficeret: cum non modò tot illustres olim familiae, primariaeque Vrbes occiderint, sed ipsummet Mundum, in quo minores reliquas mutabilium rerum decessiones, successionesque peragi cernimus, suus tandem interitus maneat. Vt planè ridiculum sit, tantas inter ruinas, vnius familiae

IV. --> Quanquam nec opus exempla tam sublimia conquirere: cum plurimos intueri passim homines liceat, qui, procul ab omni famae pompâ, atque strepitu, tranquillam in obscuro vitam, alijs opibus laetissimi, degunt. Parum tamen foret ad gloriam spernendam, quòd abesse citra pacis, laetitiaeque possit iacturam. Plus est, quòd adesse citra illius perturbationem vix possit, assiduis nimirum, molestissimisque aemulationis, inuidiae, timoris, idque genus curarum aculeis animum fodiens, ac vetans quiescere.

quòd, desidiae remotis illecebris, felici se quâdam necessitate ad meliora compulerint. Naturalium damnorum, et pinguioris primùm ingenij solatia. Esto quippe egregium sit munus ingenij praestantia; non exigua tamen Tranquillitatis, laetitiaeque impedimenta secum ferre consueuit: tum quòd mordacibus animos stimulis ad aemulationem, et laudis certamina impellat, queis nihil Quieti inimicius: Tum quòd infinitâ, nec vnquam explebili vlterioris doctrinae siti, qua nihil

inimicius: Tum quòd infinitâ, nec vnquam explebili vlterioris doctrinae siti, qua nihil molestum, et anxium magis, mentes discruciet. Adde, quòd, etsi nihil tranquillitati animorum per hosce sibi innatos affectus obesset; minimum tamen ad eandem suis quibuslibet fructibus confert. Quìd enim multiplici, et et [!] variâ tot artium, ac rerum, maximam partem inanium, notitiâ ad securè pacatèque viuendum sit opus? Humanae igitur curiositatis plùs nimiò solicitus in superuacuis addiscendis

corda succendit. Detestatio tam pestiferae luis, per enumerationem Malorum, quae humano generi plurima, et grauissima infert. Ambitio post Amorem se obijcit, splendido et ipsa cultu oculos rapiens. Cum tamen nullus Tyrannorum grauiori, quàm illa, seruitutis iugo subiectos oppresserit, facultatibus violentiùs exuerit, durioribus imperijs vexauerit, in plura, et saeuiora discrimina praecipites egerit. Quam Ambitiosorum miserrimam seruitutem multò etiam

tum externis, tum interioribus perturbationum causis sublatis, nihil iam supererit, quod animi quietem solicitet. Reuocato itaque ad Iram disputationis cursu, cauenda primò praecipimus, quae illi fomitem, atque ansam suppeditant. Non tamen solicitâ vsque adeo diligentiâ, vt in superstitionem degeneret, caecoque timore, vel ab necessarijs, et honestis muneribus obeundis nos auocet. Sat erit vniuersè in occupationibus modum tenere; ne vel ipsae nimiâ multitudine, et assiduitate animum; vel

illud curae potissimùm sit, vt genio interdum contradicere, durique aliquid, et cum natiuâ illius propensione pugnantis vltro ferre assuescamus. Non tamen existimandum ita haec à nobis praecipi, quasi vel nostrâ, vel humanâ quauis arte omnes omnino iracundiae occasiones amoueri posse arbitremur. Artis quidem, prudentiaeque opus est, quoad fieri possit, illas minuere; fortitudinis verò, et constantiae, quae praecidi nequeunt, viriliter

qui Aegrorum putria membra non irascens, at inuitus, et miserans secat. Denique, licet vultùs, vocisque iracundia improborum contumaciam terrore compescat; non tamen propterea conficitur, consentaneam esse rationi iracundiam: cum illius ficta in vultu, atque voce simulatio ad salutarem hunc incutiendum terrorem, citra vllam animi perturbationem, sufficiat. Secundò, neque expeti, laudarique posse Iram, ostenditur, tanquam ad

quaslibet incantationes occlusis. Tertiò librorum Cupidinea tractantium sibi penitùs lectione interdictâ. Omnibus tandem declinatis eorum, qui mortiferâ huiusmodi scabie inficiuntur, comercijs. Nihil tamen magis cauendum, quàm, vt ne animus, sub Venereae titillationis exortum, sui morbi initijs conniueat: sed prima illa contagionis veneniferae semina eâdem, atque adeo promptiori, quàm illapsum gremio ignem, celeritate excutere, atque opprimere studeat. Ad quod

Quintum, Non impetu subito, sed prudenti iudicio ad agendum moueri. Licet enim graue initio sit, genij ardorem compescere; duriùs tamen multò esse, per quaeuis praecipitia, et abrupta impotenti illius libidine auferri. Praesertim verò cum animus seuerè aliquandiu habitus paulatim contumaciam imminuat, et tandem Rationis imperium pati condiscat: equini instar pulli, qui domitus Rectori se

pręceptum, Deo Optimo Maximo per intimam contemplationem, amoremque coniungi. Nusquam enim, praeterquam in ipso, perfectam animi requiem, satietatemque inueniri à Mortalibus posse. Nam creatarum quidquid est rerum, vt plurimum Boni in sese fruendum obijciat; plus tamen desiderandum relinquit. Ipse verò, cum omnium cumulatissimam Bonorum Summam in se complectatur, immo Bona, quae concipi possunt, omnia in vnum prorsus indiuiduum, atque simplex colligat Bonum; nil Amantis in animo inexpletum, atque vacuum relinquit. Adde, quòd

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report