Your search found 3082 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1121-1138:

et Corbitam (Korab) stemma Łaskii. VIII. Michael Wrantius Dalmata.
Tu ratis in vento spem ponis semper inani,
Deserit hic si te, pergere sola nequis.
In vento nullam spem pono cymba ego, verum
In virtute mea viribus atque meis.
Tu contra ventos, tu si silet aequor apertum
Ire nequis quoquo, provehor ipsa tamen. 257. Querela Ungariae de Austria Per Michaelem

fueras.
Tempore Joannis longe pejora videbis,
Jam poenas sceleris, jam scelerata dabis.
Improba captivam speras me reddere posse,
Undique desertam cum modo me esse vides,
Cum juvenum vires fractas, qui sanguine pro te
Complerunt campos prataque ubique mea,
Cumque vides segetes contritas (vota colonum)
Occisos proceres, magnanimosque duces,
Incensas urbes, direptaque fana Deorum,
Desertas villas, nobiliumque domos,
Tot viduas, orbosque senes totque orba parente
Pignora, totque pati barbara vincla

duces,
Incensas urbes, direptaque fana Deorum,
Desertas villas, nobiliumque domos,
Tot viduas, orbosque senes totque orba parente
Pignora, totque pati barbara vincla simul.
Haec tu cuncta videns, facile jam posse putabas
Indigne vinclis nectere colla mea.
Nec satis hoc fuerat, nisi et atro gramine Circes
Pelliceres ad te pignora chara mea,
Pellecta et matris lacerarier usque jubers
Viscera; vae, miseram nunc peperisse pudet.
O utinam matris gravidae cum ventre jacerent
Clausa, potens uteri diva necasset

Tot viduas, orbosque senes totque orba parente
Pignora, totque pati barbara vincla simul.
Haec tu cuncta videns, facile jam posse putabas
Indigne vinclis nectere colla mea.
Nec satis hoc fuerat, nisi et atro gramine Circes
Pelliceres ad te pignora chara mea,
Pellecta et matris lacerarier usque jubers
Viscera; vae, miseram nunc peperisse pudet.
O utinam matris gravidae cum ventre jacerent
Clausa, potens uteri diva necasset ea.
Nam mihi (parva licet) natorum plus doluere
Vulnera, quam Turcae plurima facta

erit.
Oblita es, quantos ego sum perpessa labores,
Improba, jam a longo tempore, vel simulas?
Cum daret assiduos ictus meus aereus umbo,
Tam te, quam Christi populum, dum tueor,
Tu laetas choreas ducebas juncta puellis,
Ast ego ducebam corpora ad arma mea;
Te curis vacuam securus somnus habebat,
Tradentem molli pinguia membra thoro.
Ipsa sed insomnes ducebam languida noctes
Intenta excubiis, non nisi strata solo,
Tu instructas epulis mensas celebrare solebas
Curabasque cutim dulcia vina bibens.

Est lupus, est nostris in ovilibus, impia, qui jam
Teque gregesque tuos cumque leone feret.
Quo duce longinquos possem vel tendere ad Indos
Indomitosque Scytas Aethiopesque nigros,
Hoc duce, quos hostes habui, nunc utor amicis
Juncta, quibus nemo est, qui mea regna petat,
Hoc duce tu nostrum decorabis maesta triumphum,
Nam nullo pacto potes jam effugere.
Tu modo, qui nutu terrarum concutis orbem,
Ut mea fortunes haec bene coepta, precor. Cum autem Hosius praeceptor discipulum Michaelem durae ac impiae

Scytas Aethiopesque nigros,
Hoc duce, quos hostes habui, nunc utor amicis
Juncta, quibus nemo est, qui mea regna petat,
Hoc duce tu nostrum decorabis maesta triumphum,
Nam nullo pacto potes jam effugere.
Tu modo, qui nutu terrarum concutis orbem,
Ut mea fortunes haec bene coepta, precor. Cum autem Hosius praeceptor discipulum Michaelem durae ac impiae scriptionis argueret, hortatusque eum esset, ut mitiore stilo idem argumentum tractaret, Michael fecit, ut sequitur.

tempore tantis
Cladibus oppressum seditione sinum,
Ecquem tot quondam populis opibusque superbum
(Hei mihi!) vidistis tam subito ruere?
Si mihi causa mali tanti foret advena quisquam,
Leniri posset forsitan iste dolor.
Nunc cum consumunt heu me mea viscera, quaenam,
Quae lachrimis nostris esse medela potest?
Nam quod quaeso malum, quod non sum experta? bonum, quod
Ex tantis quod non perdiderim, superi?
Clara viris, armisque potens, opibusque beata,
Consiliisque fui tuta feraxque solo.
Nunc horum

perdiderim, superi?
Clara viris, armisque potens, opibusque beata,
Consiliisque fui tuta feraxque solo.
Nunc horum jam ne ipsa quidem vestigia restant,
Omnia perdidimus sorte novante fidem,
Quoque magis doleam, jam vulgi fabula dicor,
Exemplum cunctis jam mea vita dedit.
Ad quae me fortuna potens majora reservas?
Cuive foves tandem me miseram exitio?
Non semel hostiles acies vidi ignibus atque
Bacchatas fero per mea regna truci,
Funera tot vidi campis heu strata meorum,
Direpta et vidi templa domosque

sorte novante fidem,
Quoque magis doleam, jam vulgi fabula dicor,
Exemplum cunctis jam mea vita dedit.
Ad quae me fortuna potens majora reservas?
Cuive foves tandem me miseram exitio?
Non semel hostiles acies vidi ignibus atque
Bacchatas fero per mea regna truci,
Funera tot vidi campis heu strata meorum,
Direpta et vidi templa domosque deum,
Visa (nefas) etiam mihi sunt mea signa per agros
Inter se nostros Marte coire gravi
Et toties nostros nostro quoque sanguine vultus
Conspersos vidi: quicquid

potens majora reservas?
Cuive foves tandem me miseram exitio?
Non semel hostiles acies vidi ignibus atque
Bacchatas fero per mea regna truci,
Funera tot vidi campis heu strata meorum,
Direpta et vidi templa domosque deum,
Visa (nefas) etiam mihi sunt mea signa per agros
Inter se nostros Marte coire gravi
Et toties nostros nostro quoque sanguine vultus
Conspersos vidi: quicquid erat miserum,
Nil grave tam posset fieri, nil denique triste,
Cui non succubuit jam mea vita malo.
Sed quae tanta fuit tantae

domosque deum,
Visa (nefas) etiam mihi sunt mea signa per agros
Inter se nostros Marte coire gravi
Et toties nostros nostro quoque sanguine vultus
Conspersos vidi: quicquid erat miserum,
Nil grave tam posset fieri, nil denique triste,
Cui non succubuit jam mea vita malo.
Sed quae tanta fuit tantae mihi causa ruinae,
O superi? tantum cur merui exitium?
Quo tandem vestras laesi pia numina mentes?
Quod nostrum offendit pectora vestra scelus?
Sexcenta in nostris regnis immania templa
Exstant, quae vestris

pericula passus?
Aut cujus toties imbuit arva cruor?
Thurcicus ille furor, cumjam sua sub juga tantos
Misisset populos, servitio et premeret
In me, quae quantum restabam sola, ruebat
Faucibus et nostris ponere frena volens.
Obstiti et opposui tanquam mea tergora murum
Nec sivi rabiem longius ire suam,
A qua tot jam sum misere vexata per annos,
Nec data pax ulla est, nec mora, nec requies.
Utque Atlas coelum valida cervice ferebat,
Sic ego perpetuo barbara tela tuli.
Nec fuit inventus qui pro me hoc

qui pro me hoc munus obiret
Alcides nec qui fasce levaret eo.
Sola repugnabam, traxi tot sola labores,
Sed victa non (mihi credite) cadam sola.
Pascere crudelis parto fortuna triumpho,
Pascere, nec telis perfida parce tuis.
Vicisti (fateor), vicisti, quid mea cessat
Tertia Parcarum rumpere fila soror?
Vel potius, si rursus habes, o Diva, regressus
(Ut perhibent), si nec perpetuo una manes,
Respice nos alacri vultu risuque benigno,
Omnipotens, mersae porrige, quaeso, manum.
Sola homines summo deturbas

nec movet ipse pudor,
Jam vos nec superos ullos credo esse putatis,
Infera nec Ditis credere regna fore.
O divum decorisque sui decorisque suorum
Obliti, o famae gens inimica suae,
Quae Furiae tanto vla quae vos turbine Dirae
Transversos agunt in mea damna, duces?
Quo pietas in nos, quo nostri cura recessit?
Quis per vos linquor praeda cibusque feris?
Quae mea vel mi vos injuria fecit iniquos?
Cur tantis vestris distrahor aut odiis?
In quo me tandem sensistis dicite avaram?
Aut potius quid non

O divum decorisque sui decorisque suorum
Obliti, o famae gens inimica suae,
Quae Furiae tanto vla quae vos turbine Dirae
Transversos agunt in mea damna, duces?
Quo pietas in nos, quo nostri cura recessit?
Quis per vos linquor praeda cibusque feris?
Quae mea vel mi vos injuria fecit iniquos?
Cur tantis vestris distrahor aut odiis?
In quo me tandem sensistis dicite avaram?
Aut potius quid non largiter exhibui?
Non vobis auri, non vobis copia deerat
Argenti, pinguis fertilitasque soli.
Vos nec equos estis

si depones nomen venerabile Jani,
Mathias(!) proles ipse erit Uniadis,
Et bene si memini, talis fortuna secuta est
Illum, ut post magnum referat imperium.
Sic spero exhaustis post tandem mille periclis,
Hostibus hic victis, Ungara sceptra reget.
Hunc mea progenies, hunc vobis sumito regem,
Desere vicini tecta cruenta ducis.
Hic libertati vos optat reddere, at ille
Vestra in servili ponere colla jugo,
Hic vobis parcens externo milite bellat,
Vos ille inter vos stringere tela jubet.
Ne vestras in vos

vicini tecta cruenta ducis.
Hic libertati vos optat reddere, at ille
Vestra in servili ponere colla jugo,
Hic vobis parcens externo milite bellat,
Vos ille inter vos stringere tela jubet.
Ne vestras in vos assuescite vertere vires.
Projice tela manu mox mea progenies
Et venias veniam peccati exposcere tanti
(Rex est hic mitis), ne dubita, dabitur.
Mitte meos ad me, Fernande, remitte volentes,
Cur retines nugis viscera nostra tuis?
Nil agis, invite, qui frena imponere tentas,
Altera jam quaeras,

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report