Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: mea Your search found 3082 occurrences
First 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 2679-2696:2679. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] aborigines meos, Slavus ipse sum.
Curiosus a natura, et litterarum in vulgus minus notarum, indagator
diligentissimus, Slavicae gentis historiam, ejusque linguae dialectus varias,
ideo, quia plerisque ignotae prorsus erant, a pueritia mea mire amavi. Anno
1770. prima linguae Polonicae rudimenta a magistro Polono didici. Mox, anno
insequenti Halae Saxonum tria specimina eruditionis meae Slavicae edidi,
nimirum:
Huc etiam pertinet Blaskovich, edito immortali opere
colligo. Hinc libellos meos lustro, excerpo subinde aliquid, lego, vini haustum
delibo, non enim placet
novisse, quibus Croata et barbarus unum idemque est) deinde adjeceras multa
minutiora lingua vestra vernacula scripta. Scis vero quanto desiderio vestrae
linguae propius noscendae flagraverim. Tua benevolentia atque aliquali expensa
mea, desiderio meo nunc prorsus satisfactum est. Possideo libros Croaticos quot
satis homini qui integram bibliothecam Croaticam nec formare potest, nec si
posset, cuperet. Unum est, quod doleo, inter tot libros Croaticos me nec
erit, et
aderat hic nobilis Hungarus, e comitibus Szechenyi una cum paedagogo suo. Hi
inviserunt me, lustraruntque libellos, nummos, chartas geographicas, imagines
aere insculptas etc. et reliqua, quae hic ultra fortuna mea mensuram collegi.
Vidit ille penes me unum alterumque, quod Ungariam spectabat opusculum,
abstulit, et inter illa, tria ni fallor eorum, qua a Te acceperam. Iactura non
adeo gravis, nec velim ut illam resarcias legendo omnis mea
fortuna mea mensuram collegi.
Vidit ille penes me unum alterumque, quod Ungariam spectabat opusculum,
abstulit, et inter illa, tria ni fallor eorum, qua a Te acceperam. Iactura non
adeo gravis, nec velim ut illam resarcias legendo omnis mea expleta est, quam
habere potui curiositas. Penes me hominem privatum latuisset semper, nunc vero
in instructissima comitis bibliotheca splendent. Si quis enim bibliothecam
integram vel Ungaricam, vel Croaticam colligere studet, illi
litteras, Mikoczyo vero salutem ipse tuli. Huic meas
legendas tradidi, quas cum legisset, ad me conversus mandavit suis te verbis
quam diligentissime salutarem. Id quod ego perlibenter quidem facio cum illius,
tum tua, tum vero etiam mea caussa. Katanchichius Pestinum mense Julio evocatus
est. Ibi Bibliotheca et Numophylacio Academico praefectus campum habet satis
magnum, in quo excurrere possit ejus ingenium et industria. Homo fortunam sibi
suam finxit. Itaque tardius
perscrutatus arculam, cui confidi, etiam
aenea rapuit ad se, profugit. Neque hoc satis. Lucernae, sigilla, claves,
aliaque antiquitatis monumenta, a me Sisciae inter rudera ipsa obruta, manu
veluti porrecta, in lucem extracta, et domi mea ad curiosorum oblectationem
collocata, eodem illo tempore periere. Sed ad Te redeo. Epistolas Tuas cupide
exspecto, quarum Tomum I. in lucem proditurum opera et impensis librarii
Clagenfurtensis nunciaveras.
didici, excolui eam assiduo
studio, atque quod maximum est, comparatione antiquiorum dialectorum. Slavicas
denique linguas calleo, si quis alius, licet nec Carniolice, nec Croatice loqui
possim. Nam Slavos vidi: 1. haud procul a patria mea; in Lusatia Superiori circa
Budissinam urbem atque Gorlitzam; 2. Cassubos in Pomerania; 3.
Polonicae linguae dialectum: α) in Regno Borussiae, β)
in ipsa Polonia, γ) in Silesia
Superiori, δ)
Russos tam in proprie sic dicta Moskovia, quam in Ruthenia; 5.
Bohemos cum Moravis atque nunc tandem 6.
Carniolos. Ut igitur ad id redeam, unde excurrit oratio mea. Credo
semper me de linguis Slavicae, Germanicaeque dialectis, indole, verba facere,
ita posse, ut pro rostris dicens, non vero terra filius, habendus sim. Atque
tunc sancte pronunciabo: linguam Slavicam Germanicamque unam eandemque
habendus sim. Atque
tunc sancte pronunciabo: linguam Slavicam Germanicamque unam eandemque esse, nec
extare ullam, in alterutra lingua vocem cujus radix non ex alterutra (fit venia
verbo) possit derivari. De ea re, de qua scribo, e mea sententia certus sum. Ast
tu fortasse ridebis? et proh dolor, testimoniis, disquisitionibusque haec
epistola non potest onerari, quippe qua iam praeterea nimis diu otium tuum
detinui.
Succurrit adhuc unum, quod
me mactavit thesauro. Moris mihi erat hunc Valentinianum
diligenter in sacculo portare, passimque cuicumque obvius factus fuerim,
monstrare. Risere me homines, sed tamen nunc hic nunc alter unum alterumque
obolum adjecit, et sic gaza mea pedetentim paulatim crevit. Sed cur detineam te
diutius his nugis, vir doctissime? Praesens aes meum ad millenarium numerum
excrevit. Noli tamen in eo certum quendam scopum, integritatem aliquam
exspectare. Collegi nummos non ut volui,
quod Livia olim octoginta annos vivere fecit,
benignius depromens Adami nomen sancte, rite, caste, veneratus sum. Atque hodie
Dombayo scribens accipio ansam, quam instantes Januarii Calendae praebent, omnia
tibi fausta apprecandi, quae mea vota rata esse DEUS rex optimus maximus faxit.
Tu vero, mi Barichevichi, arce hunc a te veternum, exspue omnem ex animo tuo
pigritiam, ac recrea me tuis litteris, quas jucundissimas mihi esse simul et
carissimas esse scito.
unde audiverim? Cl.
Anton, mei studiosissimus, Görlicio heri mihi per litteras significavit.
Possides tu, vir cl. insignem Bibliorum collectionem, facias sciam et numerum,
et idioma, et locum impressimis singulorum. Nam id scire, mea permagni interest.
Poteris vero otiosus perscribere. Salutem, quibus voluisti officiosissimis
verbis dixi, ille te jubent multum salvere et rem Latinam strenue, ut coepisti,
urgere.
a. d. XIV. Kal. Martias scriptas, dispensatores currus publici recte
tradiderunt, atque ut morem gererem humanissimis precibus tuis, subjunxi hisce,
sed timidiuscule, indiculum omnium earum versionum, editionumque Biblicarum,
quas tenuis mea suppelex litteraria servat. Doleo scruta te, ne carbones dicam,
inventurum, ubi thesauros speraveras. Sed qui possem, rogo Te, dives esse
librorum, qui octuogesimo nono anno, ne unicum quidem possidebam, et qui per
septem hos annos
Nihil enim
repositorum habeo, neque in loculis, nec in arca. Tu vero fac ubi licuerit,
scribe an hoc consilium meum calculo tuo adprobaveris, an non. Nam si iter hoc
susciperem, nec postea haberem, unde viverem, conditio mea Zagrabiae
deterior adhuc foret, quam hic est. Interim meliora sperabimus.
Nactus tandem sum
Jamdudum ad Te litteras dare statueram, vir optime, ne existimares, Te ex animo
meo excidisse. Sed ab hoc officio cohibuit me nuncius de subita profectione tua
Aemonensi ab urbe. Facit tamen mea erga Te amoris magnitudo, ut, cum isthuc
Zagrabiensis quidam civis iter haberet, eum sine mea epistola Labacum venire
noluerim, periculum facturus, an reipsa iam alio profectus sis.
Caeterum ubicumque terrarum sedem figes
ne existimares, Te ex animo
meo excidisse. Sed ab hoc officio cohibuit me nuncius de subita profectione tua
Aemonensi ab urbe. Facit tamen mea erga Te amoris magnitudo, ut, cum isthuc
Zagrabiensis quidam civis iter haberet, eum sine mea epistola Labacum venire
noluerim, periculum facturus, an reipsa iam alio profectus sis.
Caeterum ubicumque terrarum sedem figes fortunarum tuarum, DEUS te
incolumem ac nobis amicum diu servet, quod profecto intelligam ex
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.