Your search found 271 occurrences

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-100:

Cuncta relinquentur nec plus hic invenientur.
Nonne vides mundum miserum et in omnibus nudum? [correxi ex undum]
Omnibus hoc Leo dico ne se dent inimico,
Nam sic viventes facit et miseros et egentes.
Cordis in aure repone me moriente Leone
Abiectoque foris ceno carnalis amoris. Dominus Leo Cacete istum elegit locum sue quietis pro se et suo filio Stephano ac suis omnibus

Rursum murmurat ganeo populus et pariter cum illo multi generosi conciues suscipiunt maiores alas, cum nullum famis medicamentum nisi comessatio arbitratur. Ingens, cuius non extitit in primordio ipsius vrbis edificatione similis, egestas, nam vnica libra nefrendium argenteis tribus venumdabatur. Arietum intesticulatorum copia haberi non poterat pro vno nec pro infinito obolo. Taurorum et vitulorum libra quelibet argenteo bino et semis, caballorum ac mulorum quaterna deca, pro vnica soluebatur numis ternis deca et sex,

1.94.17  Donarem tibi quicquid ipsa velles. 95. AD RUFUM
1.95.1  Tot tibi sunt oculi, quot habebant Gorgones omnes,
1.95.2  Egerunt tecum quam bene, Rufe, Dei!
1.95.3   Solus habes, quod tres; effosso sed tamen uno,
1.95.4  Sit, precor, incolumis, cetera turba tibi.

me vehet amplius, inquit,
1.305.6  Ad culum quisquis frena caballus habet. 306. AD STOICUM QUENDAM
1.306.1  Virtutem nihil exteris egentem,
1.306.2  Invictam, inviolabilem, incoactam,
1.306.3  Semper, Stoice, praedicas εχεφρων
1.306.4  Quam qui

ante omnes utilitatis habent,
3.2.29  Opto, sed est nostris paupertas invida votis,
3.2.30  Et nullo tenuis asse crumena tumet.
3.2.31  Me tua sancta manus largo relevavit egentem
3.2.32  Munere, quae multos saepe levare solet.
3.2.33  Quippe emtis, rex magne, tuo fruor aere libellis,
3.2.34  O rex coelitibus aequiparande Deis!

culpae, debita poena, meae.
4.8.35  O ego ter demens, umbra qui et pace relictis,
4.8.36  Tentarim lituos, et fera bella, sequi!
4.8.37  Hic Labor, et pallens Metus, et deformis Egestas,
4.8.38  Hic Furor, et vultu, Mors violenta, truci.
4.8.39  Nec dubito, quin sol, quin aura, et pulvis et imber,
4.8.40  Laeserit insuetum, talia ferre, latus.

iudicabit] corr. lector A1 ex iudicabat Deus bis in id ipsum. Qui ergo puniti sunt postea non punientur; alioquin mentiretur scriptura, quod dicere nefas est. – Ceterum hoc de illis dumtaxat intellegere, monet Lombardus, qui inter ipsa flagella paenitentiam egerunt, quam utique Deus uel tenuem aut momentaneam tamen non aspernatur, quod uero hi, qui temporalibus non emendantur uerberibus, aeternis excrucientur tormentis. Idem ipse Hieronymus auctor est. Nam mox fere intulit: Quaeret hic aliquis: Si fidelis deprehensus in adulterio decolletur, quid de

uel propter amoris aut augumentum aut conciliationem, siquidem istis tribus affectibus dona pretiosa animum praecipue immutare consueuerunt. Quamobrem et tribus tantum generibus hominum ea largiri solent: aut auaris, quorum opera egentes largitione eos corrumpere student, aut maioribus, quos honorare cupimus, aut amicis uel beniuolis, quibus uel nostrum amorem declarare, uel eorum nobis beniuolentia conciliare desideramus. Quos omnes necesse est ex muneribus dignis

manum sentit, contrahens se abscindit custoditque opes suas ultione iustissima 102 . Rapacissima et famelica ales miluus nihil esculenti rapit unquam ex funerum ferculis 107 . Formicę Indicę aurum egerunt mireque custodiunt 121 . Suarum rerum satius, alieni auidus 133 . Senatorem et iudicem censu fieri queritur 141 . Seruari hominem lucri causa nefas esse

idolis ad deuorandum. Ve ciuitati sanguinum etc. 189 . Filia Osee prophetę, cuius nomen Absque misericordia 189 . Contra Damascum, Gazam, Philisteos, Tyrum, Edom, Ammon, quia crudeliter egerunt in filios Israel 205 . Propter interfectionem et iniquitatem in fratrem tuum Iacob operiet te confusio, et peribis in ęternum 207 . Ve ciuitati sanguinum 209 .

Crudelitas Caribdi et Oceano comparatur 114 . Quidam duos fratres occidit, tyrannum et adulterum, hunc patris iussu. Deinde captus a pyratis dimittitur, cum pater scripsisset, ut manus illi pręciderent. Ob hoc patrem egentem non alit. Disputatur, utrum debeat 121 . Supplicia tyranni in suspectam 128 . Pater filium abdicat, quod iussus patrem paricidii suspectum perimere, dimisit

430 .
Crudelis. Filia populi mei crudelis quasi strutio in deserto 18 . Herodes et Flaminius in conuiuio crudeles 159 . Egestas a Domino in domo impii 261 . Viduam et aduenam interfecerunt et pupillos occiderunt 392 .
Cibus, potus. Faba Pythagoricis interdicta

secum auferet etc. 105 . Non dabitur aurum obrizum pro sapientia, nec appendetur argentum in commutatione eius 106 . Diuites egebunt; quęrentes autem Dominum abundabunt. Psalmus XXX 111 . Thesaurizet alius, substantia mea apud Dominum. Psalmus XXXVIII 111 . Potentia et diuitię non saluant. Psalmus

XII . Zanclen insulam prius continenti Italię iunctam secreuit, quod ibi Latonę matri sedes denegata fuerat. Hyppolitum uitę restitutum ab Esculapio in adultam formam protinus extulit et Virbium dictum in ualle Aricina collocauit. Egeriam Pompilii mariti mortem lugentem in fontem sui nominis mutauit XV . Aurora Cephalum, Procris maritum, adamauit. Diana Procri canem cursu inuictum et iaculum sine errore dedit, illa Cephalo VII .

83 . Fecerunt Pasca et Azima 84 . Nolite lugere, dies sanctificatus est Domino; comedite etc. Festum teabernaculorum.Dedicatio muri Hierusalem 87 . Egerunt scenophegiam. FestumPhase 89 . Dies uictorię Iudith celebris apud Iudeos 97 . Dies qua a cęde cessatum est, cum Iudei accepta auctoritate a rege Assuero uindicarunt contra inimicos suos solennis

Ex utraque parte fluminis lignum uitę afferens fructus etc. Et omne maledictum non erit amplius, sed sedes Dei et Agni in illa erunt, et serui eius seruient illi. Et uidebunt faciem eius et nomen eius in frontibus eorum. Et nox ultra non erit, et non egebunt lumine lucernę neque lumine solis, quoniam Dominus Deus illuminabit illos, et regnabunt in sęcula sęculorum. Amen XXII.
Fides. AD ROMANOS: Gratias agit Deo, quod fides eorum diuulgatur

enim potum dederit uobis calicem aquę frigidę etc. IX. Vidua quę misit duo minuta in gazophilacium XII. Mulier effudit unguentum super caput Domini XIIII. Mulieres sequentes Dominum et ministrantes ei de sua substantia XV. Labor. Renuntiant apostoli Domino quę egerant et docuerant, et ipse iubet eos requiescere pusillum et non continuo laborare. Laborantibus in remigando contra uentum affuit Dominus. Confortauit eos, et uentus cessauit V. Simon iste qui portat crucem in anguria, is est qui laborat pro laude humana. Cogunt enim homines hunc laborare, quem

323. Vnde Bithinia. Bithinię et Paphlagonię situs 351. Fortunatę insulę 357. Vbi sint Nabathei 363. Italię desciriptio 408. VALERIVS MAXIMVS Lis. Quę mulieres apud magistratus pro se uel pro aliis causas egerunt, liber VIII, caput III. De quęstionibus, caput IIII. Senatus Tiberium Gracchum legem agrariam promulgare ausum capite damnauit. Et tamen secundum legem eius censuit, ut ager populo uiritim diuideretur. Sic uno tempore grauissime

VERGILIVS Libido. Nunc scio, quid sit amor 12. Omnia uincit amor 15. Amor omnibus idem etc. 38. Ad inferos libidini dediti 129. Labor omnia uincit improbus et duris urgens in rebus egestas 18. Formicę 101. Aegeon qualis centum cui brachia dicunt centenasque manus 187. Liberalitas. Dona Didonis Eneę missa 66. Heleni dona ad Eneam. Dona Andromaches 90. Crater donatus Acestę 161. Dona Eneę ad Latinum 141.

esse ad beatitudinem 272. VALERIVS MAXIMVS
Matrimonium. Siue ducas seu non ducas, penitentia non carebis. Malo uirum pecunia quam pecuniam uiro egentem.
Magnanimus quomodo facilius contemnet uoluptates 66 .
Militaris uirtus. Militum exercitatio perit hoste

imiteris malos. Psalmus XXXVI. Maligni exterminabuntur. Psalmo eodem 111. Cupit liberari a scandalis operantium iniquitatem. Psalmus XL 124 . Qui lętantur, cum malefecerint, et exultant in rebus pessimis 126. Impii auferentur de terra. Impii egebunt. Non dormiunt, nisi cum malefecerint. Comedunt panem impietatis, bibunt uinum iniquitatis 126. Via impiorum tenebrosa 126. Viam prauam detestor, ait Dominus. Memoria iniusti. Maliciosus. Fructus impii. Impii finis. Malicia. Iniquitas. Opus impii. Prauitas 127.

Persarum Arpalo ipsum a crapula amice reuocanti liberos epulandos apposuit 54. Correptor aliorum quid obseruare debeat 57. Quare non sic uiuat, ut uiuendum pręcipit 61. Studiorum salutarium etiam citra affectum laudanda tractatio est 62. Zenon et Chrysippus maiora egerunt quam duces exercitus, quam magistratus et legis latores 64. Socrates Ephorum a foro subduxit, utiliorem componendis historiis ratus. Male enim respondent coacta ingenia: reluctante natura irritus labor est 73. Quantum nobis contulerunt qui litteris sapientię pręcepta tradiderunt

quę dilectior marito fuerit, ultro cum mortuo uiua sepeliur, eodem. Socrates, an uxor esset ducenda consultus: Vtrum uis feceris, inquit, penitentiam ages. Themistocles consultus: Malo, inquit, uirum pecunia quam pecuniam uiro indigentem, liber VII, caput II. Miseria hominis. Egesias Cyrenaicus mala huius uitę sic repręsentabat, ut multis appetendę mentis cupiditatem ingeneraret. Ideo a rege Ptolomeo id facere prohibitus, liber VIII, caput IX. Mulcta. De censoria nota, liber II, caput IIII. De quęstionibus, liber VIII, caput IIII. Seruus tortus

Miracula. Boues locutas. Infantes in utero clamantes etc. 24. Miracula ad corroborandam fidem 68. Miracula per angelos 70. Miracula demonum 71. Qui miraculis negant credendum 71. Qui capillos mouent capite immoto. Qui uorata statim egerunt cum uolunt. Qui uocem alienam imitantur. Qui crepitum uentris ędunt, quoties uolunt. Qui sudant cum uolunt, qui flent, qui moriuntur 106. Monstra 120. Hominum transmutatio 141, 142. Mira naturę 176. In miraculis omnipotentia Dei 177,178.

Beatum Hieronymum fuisse uirginem Eusebius attestatur 301 . Pauper Lazarus, diues purpuratus 118 . De non habendo aliquid proprium 147 . Nec pauperem commendat egestas, si peccata non cauet 193 . Iacob fratrem fugiens magnis relictis diuitiis nudus pergit in Mesopotamiam. Apostoli toto orbe peregrini non ęs in zona, non uirgam etc. 197 . Coluber nudum

204 . Pręparare in occursum uel tui, Israel, quia ecce formans montes 205 . Ionas orta tempestate agnouit culpam: peccasse se fatetur seque in mare pręcipitari iubet, ut cęteri salui fiant. Niniuitę penitentiam egerunt et Dominus misertus est, et non fecit quod locutus fuerat 207 . Conuenite, congregamini, gens non amabilis, antequam ueniat super uos ira furoris Domini 211 . Sathan increpatur a Domino eo quod

Psalmus CXII 119 . Faciet Dominus iudicium inopis et uindictam pauperum. Psalmus CXXXIX 124 . Pauper 127 . Pauper humilis. Pauper gloriosus. Egestas. Pauper quater 128 . Pauper contempor. Pauper supplex. Pauper bis 130 . Pauper calumnians pauperem. Pauper. Pauper sapiens. Salomon expetit a Domino nec diuitias nec paupertatem, sed tantum necessaria

sunt pauperes agricolationi 178 . Non erit sacerdotibus hereditas nec possessio 194 . Derelinquam in medio tui populum pauperem et egenum et sperabunt in nomine Domini 211 . Egestas propter inobedientiam et duritiam cordia 216 . Prodigus 147 . Ephraim actus est subcinericius panis qui non reseruatur: comederunt alieni robur eius, et ipse nesciuit 202 .

non resurgit peccator nisi auersus a turba et seclusus a uulgi consortio IX. A diebus Ioannis Baptistę, quia penitentiam prędicauit, regnum cęlorum uim patitur et uiolenti rapiunt illud XI. Niniuitę surgent in iudicio cum generatione ista et condemnabunt eam, quia penitentiam egerunt XII. Chananea clamans post Dominum misericordiam inuenit XV. Abneget se metipsum et tollat crucem suam. Qui perdiderit animam suam propter me, inueniet eam XVI. Piscis hamo Petri captus, est penitens qui de mari sęcularium turbinum ascendit ad

absque aure dextera XXII. De doctore iustitię iniqui dixerunt: Hunc inuenimus subuertentem gentem nostram etc. Commouit populum docens per uniuersam Iudeam XXIII.
Poetę. Facta est fames, id est egestas uerbi Dei, in regione illa, ubi pascens porcos cupit implere uentrem de siliquis turpium fabularum, quas porci manducant. Et nemo dat ei, scilicet ad sacietatem, quia quo magis se uoluptatibus obruit, eo magis concupiscit XV.

nisi probi uel improbi liberi 116 .
Pudicicia. Quod Spartę nemo esset adulter Geradas testatur 13 . Vestalibus post XXX annum nubere licet. Sed quę id egerunt, aduersis rebus conflictatę in moerore uixerunt. Viua defodiebatur, quę uirginitatem prodiderat 17 . Tarquinię Vestali concessum ius ferendi testimonii, quod nulli foeminarum, et cum nubendi potestas sibi oblata esset, maluit in

344 . Resina Galaad pro penitentia 345 . Date gloriam Deo, antequam contenebrescat 351 . Doletis peccata aliorum 352 . Si penitentiam egerint, et ego penitentiam agam etc. 358 . Cathartica potio 367, 368 . Domini sententia mutatur, cum uita nostra corrigitur 369 . Conuerte me, Domine, et

Resurrectio. Venit hora in qua omnes qui in monumentis sunt audient uocem Filii Dei, et procedent qui bona fecerunt, in resurrectionem uitę; qui uero mala egerunt, in re rsurrectionem Iudicii V. Hęc est uoluntas eius qui misit me, Patris, ut omne quod dedit mihi non perdam ex eo, sed resuscitem illud in nouissino die etc. VI. Ego sum resurrectio et uita. Qui credit in me, etiam si mortuus fuerit, uiuet

151 . Mundamini qui fertis uasa Domini 163 . De malis sacerdotibus. Speculatores eius cęci nescierunt. Vniuersi canes muti non ualentes latrare 164 . Quia stulte egerunt pastores et Dominum non quęsierunt, propterea non intellexerunt et omnis grex eorum dispersus est. Pastores multi demoliti sunt uineam meam, conculcauerunt partem meam etc. 170 . Ve pastoribus qui dispergunt et dilacerant

sunt principes et sacerdotes 336 . Habuisti pastores multos in offensionem tui 3371 . Fletus assumitur super montes, quando principes peccant Ecclesię Dei 346 . Stulte egerunt pastores 347 . Quid est quod dilectus meus in domo mea fecit scelera multa 348 . Reddet rationem etiam pro sibi commissis. Nihil eis proderit dignitas 350 . Propheta

2.4.171  Insanos sedare uelis; quo nata cupido est,
2.4.172  Hoc auctore cadat, nec inania uota quiescant.
2.4.173  Stultitiamque meos sensus rationis egentes
2.4.174  Dedoceas, erroris inops, sapientia rerum
2.4.175  Summa opifex, mundique inuentrix unica, cuius
2.4.176  Consilium res

parua rapina mei!
4.3.17  Quid mirum, qua nunc uictor feritate superbit,
4.3.18   Nec mihi nec telis consuluisse suis?
4.3.19  Plura nec egessit Paean Phythone necando
4.3.20   Taela quot Idalius prompsit acerba puer.
4.3.21  Ne sub nube tamen tacitaque triumpher in umbra,

census exhibuere suos!
6.2.49  Vt fures maneant post saecula multa futuros,
6.2.50   Euasere suos ultima dona rogos!
6.2.51  Ergo tot egestos sumptus in funera totque
6.2.52   Dona, tot exequias surripuere pias.
6.2.53  Mox corpus, nullis quod adhuc contabuit annis,

ac ea de re tandem opusculum hoc rei gestae accomodato pro uiribus genere dicendi absolutum: ad quem potius destinandum erat? quam ad te litteratum et grauem uirum: itidemque festiui rate sermonis ob iugem pene aegrotationem saepius egentem. cui si forte placuerit tum delectationem poterit affere: cum agnoueris te nugatorum cum dispendio urbis fautoribus nunquam consensisse: tum accerrimum ex crebra tua podagra cruciatum murmure haud ingrato lenire. Non enim

dubitaret, ei seruiens, qui irrationabilia quoque pasceret animalia, aspiciunt duos lembos proximę ripę applicuisse uectore nullo. Cumque comperissent omni cibariorum genere, quo ipsi uesci solebant, plenos, Deo gratias egerunt, qui pro uno pane pauperi dato tam huberem alimentorum copiam sibi sine cunctatione prouidisset. Sic et monachus Sabas, * corr. ex Sabba dum Hilarionem abbatem cum trium milium monachorum

uisio, et maius secutum est miraculum: Sabiniani caput, nemine percutiente, ab humeris auulsum in terram procidit. Denique, qui aderant, orthodoxi pro uictoria, quam paulo ante desperauerant, Deo et diuo Hieronymo gratias egerunt. Reliqui ad Syluanum confugientes illius fidei sese dedidere. Et perniciosissimus error (qui iam late manare coeperat) una cum suo autore extinctus defecit. Cum eiusmodi hominibus

reuelatione iudicaretur? Profecto simulatio ista conseruatio summa humilitatis erat, non culpa. Sed neque illis figmenta obfuerunt, quas uirorum nominibus tegumentisque sexum aliquando cęlasse constat, cum id ea ratione egerint, ut commodius Christo, quem nihil latet, deseruirent. Eugenia, Philippi consulis filia (Eugenius credita) etiam abbatis officio defungi Alexandrię meruit. In eadem urbe Euphrosina uirgo, sub Smaragdi

pectore uulnus. Sed Gedeone quoque uita defuncto auersi sunt post gentilium ritum colentes Baalim et Astaroth. Et cum Philistinorum inuasionibus per sedecim annos attriti essent, poenitentiam quidem egerunt, sed non exaudiuit eos Dominus. At cum etiam idola de finibus eiecissent, per Iepte ducem tutatus est eos, ulciscens aduersarios, a quibus assidue uexabantur. Ex quo patet poenitentiam non uerbo tantum, sed etiam facto

qui aduersum se in campum descenderant, in urbem fugere compulit. Porro, cum per Semeiam prophetam audissent: Vos reliquistis me, et ego reliqui uos in manu Sesac, dicit Dominus, ab errore conuersi poenitentiam egerunt. Inde rursum Dominus ad Semeiam ait: Quia humiliati sunt, non disperdam eos. Veruntamen seruient Sesac, ut sciant distantiam seruitutis meę et seruitutis regni terrarum. Ergo etiam per poenitentiam

rauerunt. Cantores pręcedentes exercitum Deo laudes personabant, cum illi, quos pertimuerant, in seipsos conuersi mutuis uulneribus concidere. Iosaphat et Iuda diripuerunt spolia et gratias Deo egerunt, quod sic pro ipsis depugnasset. Cor enim contritum et humiliatum Deus non spernit. In tribulatione — inquit — inuocasti me, et liberaui te. Benadab, Syrię rege, Samariam

testari possent, a beato Hieronymo se circumductos et sic ad uitam redire iussos affirmabant. Rursum die uigesimo una cum Eusebio, eius discipulo, decessuros et cum eodem — si modo ęqualem interim delictis poenitentiam egerint — uitę ęternę pręmia consecuturos. Itaque tanto tamque euidenti miraculo explosa et exibilata hereticorum sententia est atque illi, qui paulo ante subuersi fuerant, statim resipiscentes catholicam amplexi sunt

Dei. Et, qui audierint, uiuent. Et paulo post iterum ait: Venit hora, in qua omnes, qui in monumentis sunt, audient uocem Filii Dei. Et procedent, qui bona fecerunt, in resurrectionem uitę, qui uero mala egerunt, in resurrectionem iudicii. Et rursum idem: Hęc est enim uoluntas eius, qui misit me, Patris, ut omne, quod dedit mihi, non perdam ex eo, sed resuscitem illud in nouissimo die. Martha fratrem

exercendę uirtuti impendere deberent, dicet: Vsquequo, piger, dormies? Quando surges e somno tuo? Paululum dormies, paululum dormitabis, paululum conseres manus tuas, ut dormias. Et ueniet tibi quasi uiator egestas et pauperies quasi uir armatus. Et ad improbos conuersus inquiet: Sex sunt, quę odit Dominus, et septimum detestatur anima eius: oculos sublimes, linguam mendacem, manus effundentes innoxium sanguinem,

nobis uidebamur, et heu quam repente in quantam collapsi sumus miseriam! Cur concepti fuimus? Aut cur conceptos non est aborsa mater? Vel cur non statim natos aboleuit mors, uel adultos oppressit ualitudo, uel angustiauit egestas, uel despoliauit et in seruitutem captiuos abduxit hostis? Cur uis aliqua non afflixit, non uexauit, ut aliam uitam, alios mores instituere nos cogeret quam eos, pro quibus ista patimur? O, si mors in igne illo esset,

sternutatio splendor ignis, oculi et palpebrę diluculi, de cuius ore procedunt lampades et de naribus fumus, cuius halitus prunas ardere facit et in cuius collo moratur fortitudo, et in cuius faciem pręcedit egestas, qui feruescere facit quasi ollam profundum maris. Denique, de quo dicitur: Non est super terram potestas, quę comparetur ei, qui factus est, ut nullum timeret. Omne sublime

Psalmo dicitur: Fluminis impetus lętificat ciuitatem Dei. Vidit lignum uitę reddens fructum et folia ad sanitatem eorum, qui seruient Deo et faciem eius intuebuntur et nomen eius frontibus incriptum gerent. Non egebunt — inquit — lumine lucernę neque lumine solis, quoniam Dominus Deus illuminabit illos, et regnabunt in secula seculorum. Quam pręclare apostolus reuelatam sibi supernę glorię descripsit dignitatem!

37.72  Huic medio clausum pectore numen erat.
37.73  Si Samium perhibent, prisco si tempore constat
37.74  Egeriam sacro consuluisse Numae,
37.75  Quis Lacedaemonium dubitat didicisse Lycurgum
37.76  Te fora, te leges, diue Iacobe, tuas!

C. TESPRIO mascelioni Visellia felicla marito incomparabili posVit. 129.1. Facilis quidem horum ac plana est lectio, sed nuda nomina. Tam enim nescitur qui fuerint isti aut quid egerint quam si nulla omnino de illis littera hic extaret. 129.2. Ex quo constat neminem inscriptionibus clarum fore quem nobilem non fecerit uirtus. Soli memorantur illi qui memoratu digna gessere, aliorum nomina simul cum corporibus mortua iacent: illa

repente corruerit. Haec idcirco scribenda ad te curavimus, ut possis Sanctissimo Domino Nostro sacrorumque patrum collegio latius explicare, quibus undique periculis simus circumsepti, et quantum istius Sedis Apostolicae atque adeo omnium principum Christianorum ope et auxilio egeamus. Age gratias eius Sanctitati, verbis, quibus poteris maxime appositis et accommodatis, quod tam pie ac liberaliter iuvare nos constituerit. Sed illud Suam Sanctitatem etiam atque etiam admonere et obsecrare non desinas, ne aliquam in mittendo illo subsidio pecuniario iam promisso et in

dicat non esse credendum somnijs, et si credendum sit, iurasse se nolle legere gentilium litteras, non autem antehac lecta uelle obliuisci, quod factu impossibile erat, cum etiam senes reminiscantur quid in puerili egerint ętate. Quod autem hoc ita sibi contigerit, libro in epistolam Pauli ad Galathas III. cum Paula et Eustochio loquens ait: Nostis et ipsę quod plus XV anni sunt, ex quo in manus meas

scriptum legit, quod Romę cardinalis quidam nomine Cęlestinus, dum ineffrenis linguę procacitate in coetu Cardinalium publice famam beati Hieronymi laceraret, dolore uiscerum correptus intestinis per inferiora egestis expirarit. Andreas cardinalis dum sanus in conuentu multorum consisteret fabulareturque, repente concidit exanimis. Postremo cum peractis exequijs iam in eo esset ut sepeliretur, exurexit uiuus. Dixit

uerbis pręstare fidem. "Nil proficis" inquit
"Perfidiam compto nimium sermone tegendo.
Vna omnes uos culpa reos declarat. An ullus
3.470   Esse fugę potuit Dauidis nescius ipsum
Auxilii armorumque uidens et panis egentem?
Nemo fuit uestrum, qui tunc uenisse referret
Illum, quin etiam uictu iuuistis et armis.
Vos igitur, lateris, iubeo, custodia nostri,
3.475   Hos omnes uestro pariter disperdere ferro

potuit, quin illa liuescentibus primo foliis, deinde collabentibus pene tota aresceret, quia radici uermis inerat, cuius assiduo carptu uitiata nec fructum ferre nec omnino uiuere ualebat. At uero postquam ille circunfossa rastro radice tam noxii morsus uermiculum exemisset rursumque egestam humum suo loco reposuisset, sanata radice arbor paulatim reuixit et humore accepto folia emisit, florem fecit, fructus ad maturitatem usque perduxit, reliqui quoque temporis hubertate suo fauit cultori. Haec parabola eos respicit, qui, cum multum in uirtutibus capessendis

autem in campo qui Cliuna appellatur regi occurrerunt. Ibi enim rex cum magno procerum suorum comitatu expectatos honorifice excepit; omnes quippe regni pręfectos ibidem iusserat congregari ut omnibus nota essent quę agebantur. Igitur per dies octo apostolici uiri nihil aliud egerunt nisi ut omnibus persuasum esset in Christum credere, fidem religionemque propagare, communi omnium saluti consulere et, quicquid deinde pontificali autoritate deffinitum fuisset, ratum habere; deinde cunctis audientibus scripturę per dies quattuor lectę et, sicuti hę

fuit. Ita nonnulli qui Christiano censentur nomine, cum sese ignauia corruperint, siquid Christianitatis conceperant, totum consummunt | ęternis-que ardoribus digni efficiuntur | cum infidelibus cruciandi nisi poenitentiam egerint | et ante uitam correxerint | quam iusti Iudicis sententiam subire cogantur. Sed si neque fides actionibus bonis carens a morte liberat, quanto damnabiliorem putabimus perfidiam? De perfidia. Caput IV

euertere conantur | et sancta eius prophanare. Male interpretantur Scripturas diuersi-que sensus dogmata conscribunt, et se ueritatis assertores esse prędicant, ut Iudam imitati osculo Christum prodant | et spongiam fellis calamo impositam ori eius offerant, illis ipsis qui olim hoc egerunt deteriores. Siquid eos petieris, porrigent tibi pro pane lapidem, pro pisce serpentem, pro ouo scorpionem. pro bono uidelicet malum, pro ueritate mendacium, pro antidoto uenenum. Quo autem

tanti emolumenti sit | tantę-que felicitatis uero pane ac uero potu isto uti, nonne miseri sunt et infelices, qui uel indigni ad sumendum accedunt | uel omnino sumere contemnunt? Indigne autem accedunt, qui poenitentiam peccatorum, ut debent, non egerunt | nec satis diligentes in confitendis reatibus fuere | neque ab omnibus continendi sese propositum habent. Si conscientia tua te accusat, cur pollutus Agni purissimi carnem gustando inquinas? Non culpam sic agendo diluis sed grauas | et

sine pera, sine calciamentis, an aliquid ipsis defuerit? responderunt | defuisse sibi nihil. Proinde experimento iam edocti | nec sitim nec famem nec nuditatem timebant, quia nihil habentes | quasi omnia possidebant, dum nullius rei egerent | et modico contenti essent, ut magna mererentur. Quod autem sequitur: Sed nunc qui habet sacculum, tollat similiter et peram. et qui non habet, uendat tunicam suam et emat gladium, non reor esse

Sanctę mulieres. Sed nec mulierum illarum modica charitas fuit, quę cum animo tum corpore eum secutę de propriis facultatibus (ut euangelista ait) ministrabant ei. Mar. xv. et sicut egentem sua ope sustentabant, ita in patibulo pendenti lachrymas lamenta-que obtulerunt | sepultum quoque cum aromatibus quęsierunt, nihil omittentes quod singularis erga amatum dilectio uidebatur exigere. Nec solum officiosas uerum etiam audaces amor fecerat.

cupis noceas. Medicorum industriam imitare: non porrigunt ęgroto quantum ipse expetit, sed quantum saluti eius recuperandę confert | quod-que profuturum censent impendunt, non quod noxium ęger poposcerit. Ita et tu quantum hominis egestas requirit | et quod honestę sustentationi sufficit uel non petenti prębe. Quicquid ultra necessitatem est, quicquid obesse poterit, ne prębeas etiam si flagitarit. Quod si tibi grandis

uel pro aliquo alio pietatis opere exequendo | ęra efflagitant, quasi non furti uel rapinę sit genus | mendacio aliquid ellicere | et in alium, quam in quem datum est usum conuertere. Hi tanto grauius puniendi erunt, quanto fallacius egerint. dicente Domino: Marc. 12 Qui deuorant domos uiduarum sub obtentu prolixę orationis, hi accipient prolixius iudicium.

Eorum quippe impensis plebes tute degunt, ab hostium iniuria proteguntur, in rerum uite necessariarum copia conseruantur. Quemadmodum autem communi utilitati exposita esse debet principis opulentia, ita et priuatorum diuitię adiumento sint egestati alienę. Alioquin et ipsi diuites egebunt ac miseri erunt. Quid enim illo miserius, qui inops uirtutis est? qui cum diues sit meritis caret liberalitatis, quę beatos efficiunt. et auaritię uel luxurię grauatur uitiis, quę mergunt in profundum.

beneficium, quam qui gratiam refert | atque uterque ita se gerere, ut Deo magis placeat quam hominibus. Quos hominibus placere magis delectat, ab hominibus captant gloriam | et a Deo non accipiunt mercedem. debita-que uirtuti pręmia amittunt, dum quicquid recte laudabiliter-que egerint, uanitati tradunt | et non in eum finem, in quem debent dirigunt. Vtrvm debemvs pro beneficio, cvi successit inivria. Caput XXVI Quid inquiet aliquis, si

| uel alios docere, uigiliis, precationibus, ieiuniis | lectionibus-que uacare, diuitias indigentibus distribuere et paupertate gaudere, uirginitatem uiduitatem-que nuptiis pręferre. Pontifices. Episcopi. Abbati. Monachi. Eremi. Virgines Sic egerunt inter summos pontifices | Syluester, Gregorius, Leo | et Cęlestinus; inter episcopos Martinus, Nicolaus, Ambrosius et Augustinus; inter abbates Antonius, Hilarion, Hieronymus et Benedictus; inter monachos Dominicus, Vincentius, Franciscus et

Primo homini dictum est: In sudore uultus tui uesceris pane tuo. et tu panem parare tibi posse putas nihil agendo? uel cupidines malas uincere et sensibus imperare? Crede mihi non ocium hęc omnia superat, sed labor improbus (ut poeta inquit) et duris urgens in rebus egestas. Monachum itaque et pauperem et laboriosum esse oportet: pauperem ut in Deo diues sit. laboriosum ut facilius perueniat ad quietem.

ociandi. Diues nempe cum ociosus fuerit, uoluptatibus luxurię-que operam dabit. Pauperi autem necesse erit | furto ac rapinis quęrere unde uiuat, et in alios grassari, ne ipse fame pereat. Longe itaque periculosius est ociositas egentis quam abundantis. Quid pręterea dicam? Frustra illi natura manus dedit, qui nihil agendo conterit ętatem. quod si necessarię forent ad applicanda tantummodo ori alimenta,

Aaron erit propheta tuus. Tu loqueris ei et ipse ilud referet pharaoni. Ego autem indurabo cor regis, et non audiet uos. Erat Moyses annorum LXXX, Aaron LXXXIII. Aaron coram pharaone uirgam in colubrum conuertit. Hoc idem egerunt malefici regis; uirga tamen Aaron eorum uirgas deuorauit. Aarone fluuium uirga percutiente aqua uersa est in sanguinem, et pisces mortui. Itidem fecerunt incantatores. Durauit sanguis dies VII. Pharao induratus populum non

IOSVE IOSVE, filius Iosedech, et Zorobabel, filius Salathiel, per Cyrum, Persarum regem, de Babylone dimissi ędificauerunt altare Hierosolymis Deo Israhel, obtulerunt holocausta, egerunt solennitatem, tabernaculorum, fundauerunt templum. Plebs lętabunda laudabat Deum. Seniores autem, qui prioris templi fundationi interfuerant, lugebant. Samaritani inuidentes Cyro de

ante sex dies Paschę; tertio, de quo Mattheus et Marcus pariter scribunt. Et hi quidem unguenti dispendium quosdam ex discipulis indigne tulisse aiunt. Ioannes autem in solum Iudam id reiecit. Et fortasse alii discipuli a Iuda persuasi bono erga pauperes animo hoc egerunt, sed ipse Iudas malo, ut rei docuit euentus. Maria ergo, cum se peccatricem agnosceret, tunc lachrymis lauit pedes Domini et capillis extersit et unguento perunxit et ore est exosculata. Deinde impetrata uenia ueluti referendę gratię loco unxisse tantum pedes

(ut idem ait) multi propter illum abibant ex Iudeis et credebant in Iesum. Lazarum occidere cogitauerunt; quasi uero Iesus ipse, qui suscitauit mortuum, suscitare non possit occisum et iterato miraculo plures etiam conuertere ad sui credulitatem. Cęterum nequaquam egerunt, quod cogitarant. Et tamen, quasi qui egissent, sic diuinę iustitię damnationem incurrerunt. Quoties enim decernenti male agere deficit facultas, ipsum uelle pro actione imputatur. Post hęc illa quidem fiunt, quę Ioannes commemorat.

sanguinis lauacro nostri mundantur animi, ut ęterna *corr. ex etęrna beatitudine digni habeantur. Illos igitur ubique condemnat male agendi uoluntas, quanuis ex eorum actionibus diuina benignitate nobis bona proueniant. Quin etiam illis, quod impie egerunt, in bonum cederet **corr. ex cęderet , si de commissis dolerent et in Christum credere uoluissent. Sed uideamus peruersitatem illorum! Mittunt Iesum cum militibus in prętorium (ut Ioannes ait) et ipsi non

sibi diuinitatem usurpanti tantam concessit uirtutem, ut leprosos curet, cęcos illuminet, mortuos suscitet, demoniis imperet? Respondebunt fortasse, et Naman olim a lepra curatus est, et a cęcitate Tobias, et a morte uiduę Sareptanę filius excitatus reuixit. Sed qui id egerunt, se in Dei uirtute id egisse confessi sunt. Nemo se esse Filium Dei dixit, se puros homines esse uel Dei ministros non negabant. Et, si talis gratia uerum fatentibus conceditur, sequitur, quod Christus ueritatis est assertor, qui se Filium Dei libere professus talia ac

i psi uti sacerdotio. Sed Domino ulciscente alii terrę hiatu absorpti, alii incendio inde effuso absumpti sunt, ut noscamus nec Iudeis impune fuisse, qui Christum presequebantur, nec illis, qui postea ipsum esse Messiam negare ausi sunt. Dum enim eos, qui tam impie egerunt, defendunt, participes commissi in Christum sceleris fiunt. Multa pręterea in parabolis ad populum loquente Domino accedunt discipuli et: Quare — inquiunt — in parabolis loqueris eis? Respondit: Quia uobis datum est nosse

atque fluxa sunt, deliniuntur. Sed tunc demum, quam imprudenter *corr. ex quarundam **corr. ex coepi ***corr. ex cepisset ****corr. ex presentibus egerint, scient, cum experiri coeperint diuitis purpurati miseriam sepulti in inferno, ubi cum totus arderet, guttam aquę petiit, qua linguam tantum refrigeraret, ac ne ipsam quidem potuit impetrare. De hoc satis. Ad ea, quę proposuimus, redeat oratio. Adoratus a sanctis

de te, ciuitas Dei. Tunc autem de ciuitate Dei gloriosa dicuntur, cum illi, qui in ea congregantur, sancte atque laudabiliter uiuunt. Qui uero uoluptatibus dediti sal fatuum efficiuntur, hi muros Hierusalem non ędificant, sed ędificatos destruunt. Cum etiam siquid bene egerint, mox illud prauę operationis contagione corrumpunt amittuntque boni mercedem, dum plus mali perpetrando destinantur ad poenam. Sed uidendum nobis occurrit, quomodo Questio hic Dominus eos expectare iubeat Spiritum Sanctum ex alto

uariis linguis locuti sunt; Paulo uiperę morsus nihil nocuit; Ioannes apostolus uenenum impune bibit; ęgrotos Petri umbra sanauit. Nemo dicat Christianos illos non c redere, in quibus talia signa sequi non uidet. Omnes in Christo unum corpus sumus. Quicquid membra egerunt, ad totum corpus pertinet. Nostrę religionis signa sunt, quę per Christi discipulos facta sunt. Non aliud credimus quam quod illi crediderunt. Signa ergo, quę illi fecerunt, nostrę fidei sunt. Si nostrę fidei sunt, nostra sunt. Si nostra sunt, quomodo nos credere non

uitiorum. Quisquis ergo pietate erga pauperem non mouetur, bene agendi gratiam non meretur. Gratię autem diuinę auxilio destitutus in omne nefas prolabatur necesse est. Admirabuntur etiam impii, quando Christum uiderint talibus auxiliis egentem, et non ei subuenerint. Tunc ergo et ipsi respondebunt: Domine, quando te uidimus esurientem, aut sitientem, aut hospitem, aut nudum, aut infirmum, aut in carcere, et non ministrauimus tibi? Perquam breui

Vestibulum ante ipsum primisque in faucibus Orci
Luctus et ultrices posuere cubilia curę;
Pallentesque habitant morbi tristisque senectus,
Et metus et male suada fames et turpis egestas,
Terribiles uisu formę, lethumque laborque.
Tum consanguineus lethi sopor et mala mentis
Gaudia mortiferumque aduerso in limine bellum
Ferreique Eumenidum thalami et discordia

iocunditas mentis horarumque omnium cumulata retributio. Et hęc sane non absque diuini eloquii testimonia dicimus. In Apocalypsi Ioannis habetur: Nox ultra non erit, et non egebunt lumine lucernę neque lumine solis, quoniam Dominus Deus illuminabit illos, et regnabunt in sęculum sęculi . Tanto igitur lucidior sole lux illa erit, quanto maior sole est Deus, qui fecit illum. De ista luce nec

dum illi ex consuetudine praedatum egrediuntur, gerendae, missa una equitum turma monachum inopinantem oppressit, adductumque in conspectum statim uiuum cremari iussit. Subiit tamen monachi animo, Dei clementia id suggerente ― castus enim fuisse, ut plaerique sunt Hungari, ac benignus in egentes perhibetur ― inter cruciatus admissorum scelerum recordatio. Itaque dum subdito ureretur igni, ne gemitu quidem edito praesenti animo affirmauit se merito afflictum supplicio, atque inter supplicandum animam expirauit. Caeterum Alemani populandi, ut dictum est, dulcedine

satis instructus, nihil non in opulentissimum hostem frustra conatus esset. Quod cum Hungari ita rem se habere non ignorarent, neque enim latebant eos suae Turcarumque iuxta uires, prius quam de bello cum Turcis ineundo ad concilium referretur, magna contentione egerunt, ut ante omnia status reipublicae ex sententia principum, quos seculares uocant, componeretur. Sed quoniam Stephanus Bother, nouorum author consiliorum, huic conuentui opportuna morte subtractus erat dolore, ut quidam arbitrantur, ereptae per fraudem praefecturae, nihil noui

igitur ad Vuladislauum, cui Hungari ob segnitiem uaccae nomen indiderant, oratore Sebastiano Iustiniano, oratione quam maxime miserabili (ipsi etenim eam aeditam uidimus) detegendo clades sibi ab hostibus illatas hortati sunt regem, non suo solum nomine, quod quidem supplices infimis praecibus egerunt, sed etiam Romani pontificis, Francorumque ac Hispaniarum regum, ad Venetos auxilio iuuandos bellumque communibus uiribus aduersus hosteis gerendum. Sed quum rex ex oratione et postulatis Veneti oratoris ad concilium principum retulisset, nemini fere praeter Thomam, Strigoniensium

urbem suburbiumque interiectam replere; hostium tela ex aduerso uolantia obiectis cratibus atque prae se actis excipiunt. Contra ea oppidani hostem simul infestis missilibus pro se quisque petere, simul, quae coniecta in fossam erant, egerere, nihil, quod defensioni opportunum uidebatur, omittere, sese mutuis adhortationibus excitare suis satis uiribus confidere, nec tamen diuinam opem non implorare; interdum, ut fit, ingeniorum leuitate probra etiam in hostem iacere. Dum haec aguntur, nouus

tantum comitibus, reliquis omnibus inscientibus, aufugit. Et dum per Cariae montes ac uicos, situ et squalore obsitus, et ob id ignotus uagatur, satis gnarus litora et portus fraternarum nauium custodiis teneri, labore continuo ac rerum necessariarum inopia in grauem incidit morbum, aegerque apud quendam colonum in paruo uiculo aliquandiu delituit. Sed regum cura nihil diu occultari patitur, quod inuestigari uolunt, multis in obsequium, propter ingentia praemia, paratis. Igitur hunc in modum Corghutes sese occultans repertus est. Equus ipsius Corghutis,

uita uestra ei usui foret. Nam quicquid agri ferunt, labore ac industria uestra exculti, quicquid pecora uestra aedunt, nobilitati in praedam cedit. Illis terra aratur, illis uineae ponuntur, illis greges et armenta educantur: uobis cum seruitute omnium rerum egestas relicta est. Quod eo grauius toleratu est, quia qui opulentiae causa sunt, hi maxime inopiam sentiunt: tam sane inexhausta est nobilitatis rapacitas. Nec quicquam dubium inter incolas regni Hungariae refero, quandoquidem nemo ignorat, quae miseriis suis quotidie domi quisque uestrum

quae Turcarum metu cultores in intimum regnum refugientes deseruerant, delenda ― et ita Salomon, ut foeminae, de qua supra diximus, fraudem ulcisceretur, faciendum mandarat ― animum adiecit. Igitur Copenicum, Demetrias, Baricium, Perquasium, Carlouium, Slancamenium, Petrouaradinum, egestis prius rebus, quas incolae, quo expeditiores aufugerent, reliquerant, igni iniecto ultionis praetextu, ut ira potius quam crudelitas auaritiae coniuncta esse uideretur, succensa soloque aequata, eo maiore Salomonis dedecore, quia Turcae, ubi rex cum exercitu adest, praedari aut

Diuitiarum laus.
2.51  Vera loquor uates uobis, qui ponere ad astra
2.52  Tecta uirum cupitis, mortalibus apta feretris
2.53  Diuicias fatui spernunt, et panis egentes Male spernuntur opes.
2.54  Vndique mendicant spreti, strata aurea luctu
2.55  Mirantur, fului orbati custodibus auri,
2.56  Quare querite

gramen
3.75  Et praesepe fuit, nec frigora repulit ignis,
3.76  Sed Bos, uique gelu Muli pater horret Asellus,
3.77  Dant fotum tepida spirantes nare uapores.
3.78  Foelix paupertas, luxuque beatior omni
3.79  Iudice facta Deo, patiens calcauit egestas
3.80  Diuitias, magno cecidit subiecta triumpho
3.81  Gloria uilis opum, tumidique superbia fastus.
3.82  Viribus immensis qui praeualet, altaque uoluit
3.83  Labentis digito conuexa nitentia mundi,
3.84  Imbellis Puer, et deuictus

4.349  Delitias omneis perquirit moesta puella.
4.350  Nec minus et tales roseo dabat ore querelas.
4.351  Non te nate mihi paruum fuga tristis abegit,
4.352  Mecum semper eras ignotis exul in oris.
4.353  Et licet hostis atrox, et dura premebat egestas,
4.354  Curas nate meas omneis, onus omne leuabas.
4.355  Hei mihi quo uadam? quo te mea summa uoluptas
4.356  Quaeret moesta parens? ubi nunc mea uita moraris?
4.357  Quem mihi nunc praefers? hostis tua terra

Victor in aduersis, et Dux in rebus egenis.
5.31  Quum quater haec denis ibi mystica meta diebus,
5.32  Debita perfecto ieiunia fine sacrarat,
5.33  Esuriit non mente Deus, sed carne caduca,
5.34  Nam gesisse uirum meminit se panis egentem,
5.35  Coelicolumque qui panis erat, Cererisque creator.
5.36  Ecce autem horrendum stygiis caput exerit umbris ❦
5.37  Tartareus coluber, princeps, homicida uetustus.
5.38  Ille malae mortis pater est, et criminis

Dominae facta inclyta Romae,
5.88  Aeneadas magnos magno exaequabat Olympo.
5.89  Qui licet arma gerant, regnandumque aptius orbem,
5.90  Graecia sed cunctis praestantius eminet oris,
5.91  Vt melior Musis, sic bello, et Marte marino,
5.92  Ionio Aegaeoque sonat circunflua ponto.
5.93  Ipsa mari quanuis gemino strepat Itala tellus,
5.94  Classibus et quanuis multis premat aequor utrunque.
5.95  Non ego bellipotens te roboris inclyta palma
5.96  Hadria praestanti fortissima milite tellus

sole calenti
8.5  Procubuere greges uiridi per gramina campo.
8.6  Quo Pastore carent, hunc uotis omnibus optant,
8.7  Qui sua iam tutis componat ouilia septis,
8.8  Et multo uarios educat ab ubere foetus.
8.9  Ingemuit cura populi miseratus egentis,
8.10  Hinc coecum duodena suae data signa diei
8.11  Euocat in speculam, et secum tulit arduus alto
8.12  Secessu montis summoque in uertice sedit.
8.13  Sic inter medius socia cingente corona
8.14  Incipit, et summo fonteis emisit ab

per missos, diuum capietis honorem.
8.221  Nam quicunque Deo se dedicat, atque resignat,
8.222  Abnegat et quicquid possederat, ille beatus,
8.223  Rex est ille quidem supera dignissimus aula.
8.224  Quamuis dura quidem res haec, et talis egestas
8.225  Regia, magna tamen, solis et cognita magnis.
8.226  Quisquis enim uosmet subter sua templa recaeptat,
8.227  Excipit hic memet, qui me quoque suscipit, illum
8.228  Suscipit, huc qui me Coelo demisit ab alto.
8.229  Magnus honos,

12.78  Prouehitur, longasque procul secessit in oras.
12.79  Dissipat inde suam penitus rem prodigus omnem.
12.80  Dillapidata malo postquam res corruit usu,
12.81  Ecce inopina fames illas incesserat oras,
12.82  Illum pauperies, rerumque oppressit egestas,
12.83  Qua cuidam regni illius compulsus adhaesit.
12.84  Mittitur hinc in rura sues ut pascat, et idem
12.85  Ora sub excussa quaerens inhiantia quercu
12.86  Glande uel arenti siliqua, nec habente legumen
12.87  Implere, et talis derat

Urges, Juste, nimis, quod nil moderabile suadent
Quattuor haec: nummus, noxque, merumque, et amor.
Concedo immodicas depravat copia mentes;
Magna tamen non res, sed malus usus obest.
5  Improba, tolle igitur nummum, succedet egestas,
Saepe bonos etiam quae facit una malos.
Absit amor, nil dulce potest mortalibus esse,
Pax et sancta ruit, surgit et omne nefas.
Subtrahe done meri, moerebunt laeta, iocique
10  Corrumpet genas pallor et ora sitis.
Nox si non certos cursusque

Bibliographia locorum inventorum

Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Gundulić, Fran Lucijan; Crijević, Ilija (1451/2-1505; 1463-1520) [1490], Baptistinus, versio electronica (, Dubrovnik), 13 versus, verborum 3401, Ed. Dora Ivanišević Petra Šoštarić [genre: prosa oratio - novella; poesis - epigramma] [word count] [gondolflbapt].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].

Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].

Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].

Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].

Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].

Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1530], Carmina, versio electronica (), 90 versus, verborum 500, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen] [word count] [vrancicacvd].

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report