Your search found 1535 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 701-800:

ęquo deuient. Quod illis accidere solet, qui in re gerenda nimium sibi confidentes proprio sensu nituntur. Duas ergo Deus noster Christus nobis ad beatitudinem assequendam monstrauit uias, alteram necessitatis, alteram perfectionis. Si uis, inquit, ad uitam ingredi, serua mandata! Deinde dixit: Si uis perfectus esse, uende omnia quę habes, et da pauperibus, et ueni, sequere me! Necesse est igitur, ut, qui beati et immortales effici uelunt, illa obseruent et agant, quę Deus iussit. Illud autem, quod consulit, noluit esse necessarium, sed liberum, ut, qui consumatioris uitę

Moueret me fortasse non parum, in hac millenarii regni opinione fuisse Tertullianum, Victorinum, Lactantium, et apud Gręcos Hireneum, Lugdunensem episcopum, nisi illos Hieronymus cunctis pręferendus redarguisset. Eos ille iudaizare dixit, qui mille annorum regnum in fine constituunt. Iudei enim tunc se in regnum restituendos aiunt et in Hierusalem auro gemmisque constructa collocandos, et rursum nuptias, sacrificia, circumcisiones, sabbata seruanda, liberos

his noxius, illis propicius, hos urens, illos emundans. Hoc idem Hieremię uisio figurauit: Ollam succensam , inquit, ego uideo, et faciem eius a facie Aquilonis. Et dixit Dominus ad me: Ab Aquilone exardescent mala super omnes habitatores terrę . Quid est olla succensa nisi mundus ardens? Antichristi autem aduentus erit ab Aquilone. Eo ueniente exardescent mala super omnes habitatores terrę.

fuerat et in quo uixerat, reficiat atque instauret. Qui sic arguunt, illi quidem non consyderant summi Dei potentiam, quod uirtutis infinitę sit. Qui ergo cuncta creauit solo uerbo — dixit enim, et facta sunt, mandauit, et creata sunt — qui, inquam, cuncta creauit ex nihilo, non poterit eandem substantiam materię creatę, cum dissipata fuerit, in eandem formam redigere? Qui cęlum terramque fecit et omnia, quę in

iudicio comparasse mihi uidetur, perinde ac si dicat: sicut nunc filia archisinagogi et filius uiduę et Lazarus cum mortui essent audierunt uocem Filii hominis, et a mortuis resurrexerunt, ita erit hora illa, quam non uenisse, sed uenire dixit. Vocem Filii hominis mortui omnes audient, et audita reuiuiscent; sed non sicut isti, qui nunc suscitantur iterum morituri. Mors enim ultra non erit. Talis resurrectionis ibi quoque facit mentionem Dominus, ubi ait

uidetur, dum improbos tolerat et iustos indigna pati sustinet. Tunc autem non silebit, et impios damnans et pios remunerans. Hic est, quem Apostolus in tempore ostendendum dixit: Quem, inquit, suis temporibus ostendet beatus, et solus potens Rex regum et Dominus dominantium . Porro de maiestate aduenientis et potestate in Mattheo ipse de

non solum a Deo, sed etiam ab Ecclesia Dei, quę multorum reliquias in terra uenenatur et eos, qui non crediderunt, in sacrario sepeliri prohibet, ut iam iudicatos demonstret. Absurdum quoque uidetur, Ut, quos Christus secum iudicaturos dixit, nos iudicandos dicamus. Quod autem Christus iudex est uiuorum et mortuorum, testatur Petrus in sua Epistola de his, qui judicandi sunt, dicens: Reddent ei rationem, qui paratus est

ingens exercitus ad ducem suum congregari dicitur, ita ad uallem illam omnes congregabuntur, sed alii in ualle, alii circa uallem. Et licet extremi inde procul consistent, quia tamen primis contigui erunt, omnes in ualle congregandos dixit. Angelorum autem ministerio congregabuntur. Et mittet , inquit (Matth. XXIIII.), angelos suos cum tuba et uoce magna, et congregabunt electos eius a quatuor uentis, a summis cęlorum usque ad

Omnia poenarum percurrere nomina, possem. Ostendit quidem et ille, qui nouit omnia, quanta calamitas damnatorum sit, quando de Iuda perdito dixit: Bonum erat homini illi, si natus non fuisset . Quod perinde est, ac si dicamus: Melius est omnino non esse quam semper infernalium tormentorum pati amaritudinem. Si quem ultima mala hęc, quę audit, ad poenitentiam non

Sed est et aliud cęlum isto sublimius, de quo dicitur : Cęlum cęli Domino, terram autem dedit filiis hominum . De quo et Salomon, cum templum Deo dedicaret, dixit: Si cęli cęlorum te capere non possunt, quomodo hęc domus capiet ? Hunc cęlum Apostolus lucem nuncupat inaccessibilem, in qua Deum habitare dixit. Terram , inquit, dedit filiis hominum . Qui enim adhuc in

autem dedit filiis hominum . De quo et Salomon, cum templum Deo dedicaret, dixit: Si cęli cęlorum te capere non possunt, quomodo hęc domus capiet ? Hunc cęlum Apostolus lucem nuncupat inaccessibilem, in qua Deum habitare dixit. Terram , inquit, dedit filiis hominum . Qui enim adhuc in terra sunt, filii hominum sunt; qui autem de terra in cęlum transmigrarunt, filii Dei sunt. Ad huius infimę terrę differentiam ipsa etiam beatorum sedes terra

ait: Domum habemus non manufactam, ęternam in cęlis . Et de qua dicitur : Replebimur in bonis domus tuę . Hęc est illud regnum, de quo dixit Daniel propheta: Regnum, et potestas, et magnitudo regni, quę est supra omne cęlum, detur populo sanctorum Altissimi, cuies regnum, regnum sempiternum est . In hoc regno inter sanctos perpetua erit pax,

cognoscam, sicut et cognitus sum . Quod Dauid se consecuturum sperans ait: Mirabilia opera tua, Domine, anima mea cognoscet nimis. Cognoscet nimis , dixit, quia etiam ea, quę abscondita nunc sunt nobis, tunc aperta erunt, iuxta promissum illud Domini in Esaia dicentis: Dabo tibi thesauros absconditos et arcana secretorum, ut scias,

etiam donabitur corpori sanctificato. Hoc sibi sperauit Abacuch propheta dicens: Ponet pedes meos quasi ceruorum . Veloces quidem cerui sunt, sed celerior nemo excussa sagitta. Hanc itaque agilitatem sagittę comparauit Dauid, cum dixit: Sicut sagittę in manu potentis, ita filii excussorum . Discipulos Christi excussos dici reor, qui puluerem de pedibus excut[ere] iubentur aduersus eos, qui se non recepissent. Filii autem eorum sunt, qui eorum

tunc autem facie ad faciem . Et iterum: Reuelata facie gloriam Dei speculantes, hoc est aperte essentiam cernentes diuinam, non oculis corporeis, sed oculis mentis et intellectus . Ioannes quoque in Epistola sua dixit: Scimus, quoniam, cum apparuerit, similes ei erimus; uidebimus enim eum sicuti est . Quid est sicuti est nisi in ea essentia, in qua Deo Patri ęqualis est? Videbimus ergo eum uisione clara et aperta, non per signa et

utpote caeteris, qui mecum sensere, in patriam restitutis. Quem equidem eadem fide, qua regem Matthiam colui, perpetuo sum culturus, longe acrior inimicus tuis hostibus futurus quam fui Alemanis, aduersus quos Matthiae auspiciis, nullo sane odio, sed belli iure militaui. Quod ubi dixit, seque non solum modo magna cum efficacia locutum cognouit, sed etiam in intimam admissum amicitiam, Maximiliano non tam scelerato transfugae consilio offenso quam suo commodo moto, omnia Norici agri oppida, queis praeerat, Alemano tradidit. Principes deinde

uos educastis, uos felicibus auspiciis in Hungariam misistis. Atque iccirco non Hungarorum magis quam uestrę gloriae adscribetur, si hodie profligatus hostis uiolati federis ac impietatis suae in fratrem meritas dederit poenas. Haec ubi furens ira apud suos dixit palatinus, animaduertissetque non modo Hungaros, sed etiam Boëmos ea accensos oratione, aciem e uestigio instruxit. Boëmorum equitum praefectum Ianum Chugbitium in dextero locat cornu, Stephanum Botherem cum leui armatura sinistrum curare iubet. Ipse mediam aciem

regis, minae impune transmitterentur. Igitur ex ueteribus prouinciarum praefectis Balys Marconius, qui et ipse ab Otomano longa cognatione genus ducebat, ratus, ut erat, iam tempus aduenisse, quo Bazethes facile ad bellum impelli posset, ad eum accedit, atque data facultate dicendi ita dixit: Nemo praefectorum tuorum, rex Bazethes, antehac est ausus te ad ullam nouam expeditionem suscipiendam adhortari, tametsi animi tui magnitudo et gloriae studium omnibus

appellatis, approbauit, asserens Christum e spiritu diuino natum ueritatem mortalibus indicasse. A ueritate autem maximo Dei munere accepta, cui uestrae etiam sectae auctor adstipulatur, dimoueri nefarium esse, quis nisi rationis prorsus expers non uideat? Hec ubi Mauerdinus dixit, extemplo clamor Turcarum in eum, quasi obiecta parum purgasset, accusatorum instinctu sublatus est, hoc quidem consilio ne forte iudex, quem rei oratione, utpote uera, haud parum motum esse apparebat, dilato supplicio accusatorum fraudem deprehenderet. Itaque praetor circumstantis metu

ui et uoluptate proposita, duobus sane efficacissimis humanis affectibus, sectam suam munire ac tueri praecepit. Quare scito solam Christianam religionem ueram censendam, et Christum, ut ipse recte affirmat, uiam, ueritatem et uitam esse. Quod ubi Thalysmanus dixit, extemplo rex, ut erat patriae religioni deditus, hominem comprehendi, atque in foribus templi crudelissime necari iussit, denuntiauitque rem silentio tegi, graui poena proposita, si quis efferret. Verum id coelari Deus haud quaquam permisit: nam quidam Turca Illyricae

nouis hominibus, sanguinem ac genus miscere dignatur. Itaque nisi uelit Selynes Armeniae campos cadaueribus Turcaicis oppleri, excederet aliena terra, ac sese legitimo domini sui imperio, a quo Othomanus aeque ac fugitiuus seruus nefarie defecit, subiceret. Hec ubi dixit nuntiumque ad Turcam remisit, retulit ad amicos, an tempus pugnae iam committendae his uideretur. Omnes censuere extemplo pugnandum esse, impetu quodam magis quam consilio: nam exploratum habebant Turcas inopiam rerum necessariarum uix tolerare, multosque hostium una cum iumentis

Amysum K: Amissiam g 113 114 * dixit Z: infit K: disseruit g: duxit M 115 116

uobis
2.79  Mecenates non sunt, non datur amplius ille
2.80  Augustus Cesar, qui clara poemata sanxit, Laus olim Augusti et Mecenatis.
2.81  Dixit uera quidem, quamuis sint ore prophano
2.82  A felicone uiro uerba impia uatibus aucta Poete dolor propter conuicia quae mali bonis inferunt.
2.83  Iam pridem memini superans ego

his diuis summi moderator Olympi
3.153  Presidet in solio fulgens trabeatus et auro,
3.154  Crisolito atque aliis gemmis clarisque lapillis,
3.155  Qualis erat tandem quem dixit conditur almus,
3.156  Lingua hominum narrare nequit, nec candida uultu Nemo unquam potuit narrare innumera gaudia paradisi.
3.157  Clyo gesta canens, aut Vrania superba

3.231  Vt puto filiolum perfundet rore sereno.
3.232  Talia cum ferret secum dux inclytus intra
3.233  Pluria mente sua uoluebat temporis usu,
3.234  Musa cui dixit uenerando e pectore: Princeps,
3.235  Quid dubitas princeps? Opus est nunc uiribus atque
3.236  Ingenio. Cilices domuisti pectore forti Gesta inclyti ducis

deum, quem uirtus nulla uidere
3.343  Mortalis potuit, mortali in corpore cernunt. Perifrasis est Christi, nostri dei.
3.344  Cui pia dux noster tremefactus uerbula dixit:
3.345  Salue rex superum, superum saluete Penates.
3.346  Cur mea tecta, deus, magni moderator Olympi,
3.347  Ingrederis, qui cuncta potes, qui cuncta gubernas?

beateque uiuendum epistolae uernaculo sermone et manu ipsius Marci conscriptę apparent.

Qui natus est XV Kalendas Septembres a natiuitate Domini nostri Iesu Christi MCCCCL. Hic ab infantia usque ad decrepitam aetatem nihil fecit quod non dignum laude, nihil dixit quod non dignum admiratione, nihil scripsit quod non dignum memoria esse uideretur. Ingenio fuit acutissimo et admodum perspicaci; quicquid uolebat, pingebat ut Appeles, sculpebat ut Lysipus, formabat ut Praxiteles. Puer adhuc egregiam indolem pręseferebat; adolescentiam suam non in libidine

5.357  Aptabant laqueos, et linea piscibus orsa,
5.358  In foribus per transtra ratis cum patre sedentes.
5.359  Heus Iacobe ualens animis, et corpore praestans,
5.360  Tu quoque chare Puer, mea gratia, linquite uosmet,
5.361  Vestraque Ioanni dixit, mea prehendite transtra,
5.362  Et mea post uestros uestigia figite gressus.
5.363  Hii uero extemplo exiliunt, properantque sequentes,
5.364  Naue, domo, patria, charo et genitore relictis,
5.365  Quattuor ecce rotae, quibus igneus astra petiuit

inquit.
7.210  Ite cito socii trans haec freta, currite remis
7.211  Fluctisonis, et ab hoc intendite lintea uento,
7.212  Hinc loca camporum, et nemorum secreta petamus.
7.213  Interea quidam socia comitante Minerua
7.214  Te sequar, o, Rabbi dixit quascunque per oras.
7.215  At Iesus foueae sunt uulpibus, inuia nidos
7.216  Dant nemora alitibus, genus hoc, humanaque proles
7.217  Non habet hic tecum quanam caput arce reclinet.
7.218  Alter adest licet ille pius, tamen ordine recto

pontiuaga de gente paropside pisces,
9.332  At quota pars? et sit micis libanda pusillis.
9.333  Hos huc ferte mihi, uiridique in gramine campi
9.334  Discumbant humiles conuiuia fusa per herbas,
9.335  Et quot quinque decem dixit tot in ordine sunto.
9.336  Discubuere uiri centum per gramina mensis,
9.337  Foemineumque genus, puerique, impube petulci
9.338  Agmen ibi, quo quisque suis cum matribus ibat.
9.339  Tum data quinque capit cerealibus ordea crustis,

uada uertit iter, gerasanque littora contra
11.519  Transuolat ad Magedon remis currente phasello.
11.520  Appulsum huc pharisaea manus, sauceaque laeua
11.521  Mente rogat, crepitatque dari noua caelica signa.
11.522  Ille suo responsa ferens a numine dixit.
11.523  Vesper ubi primos labenti accenderit ignes
11.524  Aethere, uirgineumque efuderit ore ruborem,
11.525  Dicitis auster adest in coeli templa sereni.
11.526  At mane occiduus quum inuoluerit aera nimbus,
11.527  Nubibus et

uiridesque ad sydera culmi
12.39  Attollunt animos, et lactea semina surgunt,
12.40  Carduus at sterilisque interstrepit asper auena.
12.41  Talis ubi uitae fons irrigat intima sancto
12.42  Corda uirore piis, quibus inuidus obstrepit orcus.
12.43  Dixit ad haec ardens hominum Claementia Christus.
12.44  Quis centum qui pascit oues iuga montis ad alta?
12.45  Qui si ignara uiae, si capta errore maligno
12.46  Sola uel una petit, dubio procul ire relictis
12.47  Omnibus actus abit, dum te uaga et auia

Cum sociis, uos ille sua in caenacula ducet
14.173  Ampla, super tripodes ingens strato aequore mensa
14.174  Astat, ibi quascunque dapes aptate necesse est.
14.175  His illi auditis actutum iussa facessunt,
14.176  Nec quicquam secus euenit, quam dixit Iesus.
14.177  Iamque instructa domus fuerat, quom plena cadentem
14.178  Luna Sioneo prospexit uertice solem.
14.179  Christus oliueti solymos a monte penates
14.180  Quom subit, et coetu cinctus discumbit amico.
14.181  Qualis olympiacis

umbra.
14.266  Innuit huic Petrus, quo posceret, ille quis esset
14.267  Proditor? ergo iterum caput ad coeleste reclinat
14.268  Pectus, et exquirit quis proditor impius ille est?
14.269  Ille est quoi panem mea dextera tradet inunctum,
14.270  Dixit et intinctam Cererem porrexit Iudae.
14.271  Post ipsam penetrat malus effera pectora Daemon,
14.272  Christus ait propere quod iam moliris obito.
14.273  Haec ignota fuit toti sententia mensae.
14.274  Continuo egreditur Iudas, et pallida noctis

eos (si me uultis) sinite ire sodales.
14.594  Hoc perfecta dedit dicto promissa parenti,
14.595  Iactatusque mari Ionas, fluctuque tumenti.
14.596  Signa dedit Iudas, et proditor oscula fixit,
14.597  Oscula foeda Ioab, fratri quae dixit Amasae,
14.598  Quale Caime tuum crimen decussit Abellem.
14.599  Ait ea tum Iesus non aspernatus, amico
14.600  Ore uenenatam quin est affatus Echidnam,
14.601  Cuius in ore nefas simulato immane retexit.
14.602  Framea tum Petri uibrata a

pudenda nequam genitus deridet aperta.
15.537  Plena dolore graui Mater miserabile uisu
15.538  Affuit, heu quae te fera pessima nate uorauit?
15.539  Hiccine uirgineus candor tuus ille beatus?
15.540  Hiccine floris odor dixit diuinus honesti?
15.541  Hic pater ille aries promissaque uepribus haesit
15.542  Victima, sanguineis redimitus tempora dumis?
15.543  Haec dicens capite ipsa sui uelamen honoris
15.544  Coepit, et aegra sui circundat foemora nati.

ore fremebant.
15.613  Qui reliquos saluat, sibi deficit ille, nec idem
15.614  Se saluare potest, at si rex esse laborat,
15.615  Expediat ligno modo se, et descendat ab alto.
15.616  Vt credamus ei, si tam confidit amico
15.617  Numine, saluetur, dixit se numine natum.
15.618  Quique residebat custos in gramine miles,
15.619  Seruabatque crucem, deriso apponit acetum.
15.620  Tum uero hunc latro tensus trabe membra sinistra
15.621  Execrat, ille simul ludibria torquet

15.643  Exequitur primus, primus cruce flammeus ardet,
15.644  Conflictu primo dum feruidus excipit ictus,
15.645  Postquam dextra manus ferro est transfixa retuso.
15.646  His ignosce pater, licet haec immania patrent,
15.647  Nesciuere tamen dixit, quo talia tendant,
15.648  Et lachrymis, et uoce pium testatus amorem,
15.649  Deinde beata dedit dextro responsa latroni,
15.650  Et spem tam magnam nobis, et munus opimum,
15.651  Tamque propinqua noui est largitus gaudia regni,

ad bellum aequorea cum gente gerendum.
16.352  Piscosique ruunt comites in castra profundi.
16.353  Quumque laborantes, et tempus inane terentes
16.354  Tota nocte, rubens illos afflaret eous,
16.355  Affuit his Christus, qui stas a littore dixit,
16.356  Eho uos pueri num pulmentaria habetis?
16.357  Non illi nec enim stantem nouere quis esset.
16.358  Qui tensa cum uoce manu, quin cingite dextrum
16.359  Retibus aequor ait, laxamque implere sagenam.

postquam summo uidere in uertice montis
16.421  In Christo praesens diuinum numen, adorant.
16.422  Non illic undena cohors ea sola uidebat,
16.423  Ast alii, quibus haud sententia defuit anceps.
16.424  Astitit hoc princeps, et Christus in agmine dixit.
16.425  Militat omne mihi coelum, datur omnis Olympus
16.426  Aetherius, datur omne solum, terraeque potestas.
16.427  Ite per omne genus, populosque docete sequaces,
16.428  Ite, lauate, bonum dabit omnibus unda lauamen,
16.429  Nomine quod

urbe hac modo sistite sedem.
16.461  Donec ab excelso uos imbuat ardor Olympo,
16.462  In uos ut patrio promissum fonte ciebo.
16.463  Nunc exite foras, uiridesque per arcis oliuas
16.464  Bethaniae penetrate, iugumque ascendite cliui,
16.465  Dixit, et aspectu euasit, quem deinde secuta
16.466  Processit Mater sociis comitata cateruis.
16.467  Conuenere locis, ubi cliui in uertice Christus
16.468  Omnibus apparet manifesta luce patescens
16.469  Solus, at assistunt, et circum mille ministrant

mihi testis erit per uos, hanc ardua Mello,
16.480  Hanc quoque luza nitens, omnisque uidebit Idume,
16.481  Vsque mari magno qua clauditur ultima tellus.
16.482  Vertitur haec fatus Phaebi uenientis ad ortus,
16.483  Sustulit et palmas, et uerba nouissima dixit.
16.484  Hinc oculos inter coelum sublimis in altum
16.485  Ibat, eumque repens excaepit lucida nubes.
16.486  Procubuere solo in facies, abeuntis Iesu
16.487  Numen adorantes, erectaque rursus in auras
16.488  Lumina tendebant,

Begnius, Dei et Apostolice sedis gratia episcopus Modrusiensis, uniuersis presentes nostras litteras inspecturis salutem. Quoniam laus uirtutis est premium, illa uera laus est que Domini et Seruatoris nostri uoce commendatur; is autem minimum in celorum regno eum uocandum dixit qui minimum unum de mandatis eius soluerit et docuerit sic homines. Cf. Mt 5,19 Cuius rei gratia uenerandus pater frater Dominicus Buchia Catharensis ordinis predicatorum, sacre theologie magister, sciensque se ad reddendam rationem de credito sibi

utilitatem totius Italiae ibi conditos, direptos esse, sed etiam caede et aliis sceleribus prophanata esse, decantatae sunt per ludibrium sacrae cantiones. Ita nulla non contumelia effecta est religio Christiana. Quid Turcae aliud faciunt expugnatis Christianorum urbibus? O ueram uocem Poetae, qui dixit.
Nulla fides pietasque uiris qui castra sequuntur. Qua uox si unquam alias, nunc maxime usurpari potest. Nunquam enim

salutem et seruitiorum meorum commendationem. Nescio quo fato meo semper accidit te abesse a domo, quum ad te scribo pro equo: sunt circiter dies 12 ex quo ueniens huc ad te scripsi, arbitratus te domi tue esse, hodie quum expectarem responsum Farkas Janus dixit a te litteras accepisse Tyrnauiae ex conuentu atque ibi te futurum aliquot dies. Optabam tecum esse, sed iussit rex se sequar in Bohemiam, deinde Spiram: cuius voluntate hic excuditur illa nostra oratiuncula, sed addita sunt quedam de Hungaria, ut tempus istud postulat, puto non ingrata tibi

regi Polonię et postea scripseram eam rem in fumum abiisse. Nuper regina Bona misit unum expeditissimum nuntium ad Cardinalem Farnesium in eodem negocio. Qui in reditu mecum est pransus 24. X-bris. Dicebat se mutatis equis properare dies et noctes negociumque patefecit ac dixit, scito rem esse perfectam si me ante carnisprivium hic videbis. Monsiur de Monluch legatus regis Gallie, qui venit ex Thurcia per Hungariam, nudiustertius abiit ad regem per postas. Dicitur uoluisse ire per Heluetios sed ne faceret preiudicium apostolicę

quid et de pontifice Romano – quae quidem nisi Ferdinandus faciat, bellum sibi paratum esse intelligat. Ferdinandus nihil iis belli rationibus deterritus bellum et ipse parat, sed ita, ut de eo illud fortasse dicere posses, quod Virgilius de Troili cum Achille congresso dixit Infelix puer atque impar congressus Achilli 51 Ubi Joannes fit certior de tanto belli apparatu Turcico veritus id, quod evenit, consulens non solum reipublice Christianae, sed etiam inimico mittit ad Thurcum medio Ibraym bassa a Christianitate avertendum. Quod ubi nullo modo

2.963  Hic caput et primum fuit albo nomen in illo,
2.964  Index et ueluti totius lemma libelli.
2.965  Hunc hominem uiles hodie nos cernimus ipsi."
2.966  Vt dixit, lachrimisque genas simul implet obortis,
2.967  Pręclusitque dolor fauces, non hiscere quiuit
2.968  Amplius: o pietas ac aeui pectora primi!
2.969  Quę lux tunc fuerat,

a meme neu talia perge, Magister!"
3.574  "Non Non. . . dixit] Io 13, 8 ullas mecum sibi partes, nosce, futuras
3.575  Cui latice haud luero liquido uestigia", dixit.
3.576  "Iam

Non. . . dixit] Io 13, 8 ullas mecum sibi partes, nosce, futuras
3.575  Cui latice haud luero liquido uestigia", dixit.
3.576  "Iam Iam. . . 579 regni] Io 13, 9

tantum excludar noti de limine regni."
3.580  Quippe Quippe. . . dixit] Io 17, 1-13 uiro subiit mons 12 menti, hinc talia

Io 17, 1-13 uiro subiit mons 12 menti, hinc talia dixit.
3.581  Ille Ille. . . 586 ille] Io 13, 10-11

lustrare ueneni/Lethalis pectus per sacra piamina uotis sollicitis iam iam lustrare ueneni
4.186  Lętalis pectus per pura piamina uotis."
4.187  Dixit et inceptum peragebant ordine iussi,
4.188  Initiata cohors per cuncta pericula pridem,
4.189  Quid non perpessi uitę certamine longo,
4.190  Dum recto impediunt gradientum

tibi scilicet olim,
4.297  Verum adeo nocte hac nunquam contendere perges
4.298  Nosse, premetque sua gallus te uoce negantem."
4.299  Dixit et alternas interserit ore loquelas,
4.300  Tam moesto casu solamen lene dolentum:
4.301  "Sed

ipsum] Io 14, 4 sed quo, compręhenditis, olim
4.317  Festinat, calem comprehenditis insuper ipsum."
4.318  Dixit, et et. . . 321 doceri] Io 14, 5 huic Thomas mox talia subdidit

5.331  Sic imbuta mihi carnis mortalia menbra,
5.332  Dissimulansque Deum uolui descendere coelo,
5.333  Sancta tuis parens arderem ut uictima dictis."
5.334  Dixit Dixit. . . 337 somnus] Mt 26, 43; Mc 14, 40 et erectus socios inuisit Iesus.

5.333  Sancta tuis parens arderem ut uictima dictis."
5.334  Dixit Dixit. . . 337 somnus] Mt 26, 43; Mc 14, 40 et erectus socios inuisit Iesus.
5.335  Accedens sermone uiros compellat amico,
5.336  Reddita sunt contra sine sensu uerba

5.389  Dum pręcedentis sequitur uestigia rite,
5.390  Dumque petunt pulchram per cuncta obstantia mortem,
5.391  Iustitięque litant propria dum cęde supremę."
5.392  Dixit et irriguo ceu passim permeat horto
5.393  Humor, et in stirpes redeunt ac gramina uires,
5.394  Descendit largus cum Iupiter imbre recenti,
5.395  Atque nouum pingues glebas

non uilis gratia creuit.
5.708  Hauris quem liquido captu, tecum ecce moratur
5.709  Ipse Deus, perimis foelix opprobria sexus."
5.710  Dixit: at at. . . 713 opimi] Lc 1, 29 obtutu defixa hęrebat in uno,

parato] Lc 1, 38 ancilla indigna Dei, mihi spiritus olli
5.742  Seruiat in facinus hodie tam grande parato."
5.743  Dixit et intumuit foetu pia Virgo recenti.
5.744  Creuit ei pietas posthac innata, Deumque
5.745  Vltra quam coluit, multum illa errore dolebat
5.746  Humano, tellus passim quo tota

6.348  Vt Vt. . . 351 loquelam] Mt 26, 69, Mc 14, 55-56; Lc 22, dixit, cunctis eadem sententia sedit,
6.349  Scitari testes et mortis quęrere causas.
6.350  Tunc delatorum subito comparuit intus
6.351  Turba frequens,

6.598   Notescam hinc pręsens mortalibus obuius ultro,
6.599  Qua Deus humanum captum sub nube refugit."
6.600  Hęc postquam dixit, subiecit protinus ille:
6.601  "Filius ergo Dei tu nunc et uera propago?"
6.602  "Facta fidem faciunt", ait, "et pręsentia flagra,
6.603  Quęque supra uires de me mens

Illicet. . . 608 carebit] Mt 26, 65; Mc 14, 63-64; Lc 22, 71 audistis quod protulit impia", dixit,
6.606  "Lingua nephas: quid opus iam testibus amplius, oro?
6.607  Ecce scelus coram prolatum audiuimus ipsi,

6.633  Efferri supra mortales? Scilicet aeuum
6.634  Degamus posthac facti ludibria terris,
6.635  Gloria si populis, huius si nomen obumbret."
6.636  Dixit: Dixit. . . 653 senatum] Lc 22, 66-67 continuo acciri fera concio Christum

6.635  Gloria si populis, huius si nomen obumbret."
6.636  Dixit: Dixit. . . 653 senatum] Lc 22, 66-67 continuo acciri fera concio Christum
6.637  Deposcit; mandant qui uinctum adduceret illo.
6.638  Tunc intromissus coram simul astitit

redeuntibus annis,
6.652  Ipse ades et nostris erras incognitus oris?
6.653  Prome palam, cogit suspensum hęc causa senatum."
6.654  Dixit; cui Christus breuibus mox talia reddit:
6.655  "Nulla hac dimitti modo spes de compede uinctum,
6.656  Scitanti

8.115  Ast urget dudum nos iam breuis hora morantes,
8.116  Et qua uertendum nobis, quoue usque petendum
8.117  Incerti uacua ne forte erremus in urbe."
8.118  Dixit et in dicto factus tunc ante Iohannes
8.119  Pręibat prima tinguens lanugine malas.
8.120  Interea exoritur nouus ad prętoria clamor,
8.121  Ecce foras cum ad solium

2
9.84  His abeat longisque ambagibus auius erret!"
9.85  Dixit; sed reprobat mox impia cępta Michael:
9.86  "Nostri huc creuit amor, diuinum ut prorsus amorem
9.87  Extinguat, uanę

manus, palpare pedesque,
10.295  Vt cuncti solida constant mihi corporis artus
10.296  Mole, nec aeriam speciem prętendit imago."
10.297  Dixit, Dixit. . . 301 omnes] Lc 24, 40-43 at optatis nec adhuc hi credere uotis.

Mole, nec aeriam speciem prętendit imago."
10.297  Dixit, Dixit. . . 301 omnes] Lc 24, 40-43 at optatis nec adhuc hi credere uotis.
10.298  "Restat adhuc alia de me ratione periclum,
10.299  Si medio, quod nunc epulemur, ponitis",

Eia. . . 394 cernunt] Io 21, 6 agite in dextram laxentur retia puppis,
10.387  Hac dabitur, tenuis nec uos fortuna sequetur!"
10.388  Dixit, at ut moniti, parent non segnius olli.
10.389  Illicet actutum commissa prouolat ora,
10.390  Pone sinunt restem, pelago mox retia fundunt,
10.391  Ora rati donec properanti

lassa implorat nunc voce parentes,
80   Voce sua rursus territa facta silet. (80)
81  Floribus at quoties accensos flexit ocellos,
82   Atque odij quaedam paruula signa dedit.
83   Ah pereant, dixit, per quos ego perdor, abite,
84   Ite sinu, et similis deijcientis erat.
85  Nec tamen illa sinus, licet irritata, remisit, (85)
86   Corde libet poenas sumere, dextra nequit.

se protinus vrbis
Moenia 5) Oppid. Castri novi, vulgo Castelnuovo. , quae quondam fatis Herzegus 6) Herzegus i. e. Stephanus Cosaccia, dux Sancti Sabae. iniquis
Condidit, atque nouum dixit cognomine castrum.
25  Proh, quantas, vrbs illa, acies, quae praelia vidit,
Quas olim Illyrij hic Turcis, quas Turca vicissim
Illyriis strages dedit, Hispanaeque cohorti!
Vel cum Xerzegum propriis Mahumetus ab oris

habere pacem cum Imperatore, reddat illas quatuor arces, Strigonium, Vissegrad, Tattam, Albam Regalem, ut prius regi significatum est. Quo facto statuentur ex utraque parte fines, et sic in perpetuum pace fruemini; alioquin Imperator ad pacem non consentiet. Tamen, dixit, se de his relaturum ad Imperatorem. Adhuc enixe commendavi negocium V.re M.tis et rogavi, pararet mihi aditum ad Imperatorem, licet ille mandasset, ut ipsi basse negocium proponerem. 3. [Colloquium cum Rusthan Bassa]

esse potest. Quid est quod nunc denuo Budam petit, de qua unum lapidem sperare non debet? Dixi, me nescivisse quicquam de his. Quommodo, inquit, nescivisti? [Que respondit Tranquillus] Unde, inquam, scirem, si Regia M.tas mihi non dixit? Quod si fuerunt ista significata serenissimo regi meo de reddendis quatuor civitatibus, tamen Regia M.tas adhuc sperat, se impetrare posse, tantam animi magnitudinem et liberalitatem esse, intelligit, in vestro imperatore. Nec illud debet vos

Thurcicae magna pecunia propter meas commoditates in Bihath conduxeram. Miserant eum in bezestan cum uno Thurco, hassas per speciem, emendi quasdam res. Ipse autem Thurcus duxit eum ad barizelum ex composito; ibi servitor vinctus est. Rediit Thurcus sine servitore, dixit servitorem se amisisse in frequentia hominum, sed, inquit, statim ipse redibit. Quum nec ea die nec sequenti rediret, questus sum vi et fraude nobiscum agi, violari fidem Imperatoris. Venit ad me barizelus, interrogavit, quid esset actum de servitore? Quid,

presidia in ea teneatis, unde Thurci terras serenissimi domini mei crebris excursionibus vastant incenduntque, ac sub meum discessum de Vienna civitatem Jaurinum depredati sunt ac inflamaverunt, non putant se tutos in domibus suis, si Thurci Budam tenuerint. Hic Jonus Beg summissa voce dixit: Cussì, quod placeret illi, si huiusmodi rationibus induci possent, ut Budam V.re M.ti redderent. Hec omnia ad verbum iussit Bassa advocato notario perscribi. Sunt et alia verba inter nos sequuta, sed non alicuius momenti, unum tamen referam:

altere littere, que fuerunt his annexe? Alias, inquam, non vidi. Quesivit ab interprete, an etiam alie fuissent litere. Negavit interpres. Tandem, quum non esset inventum quicquam, quod iure mihi obesset, nec ipse auderet fidem Imperatoris reprehendere, dixit: Hec est voluntas Imperatoris, ut tantisper hic sedeas, donec te dimittat Jonus Beg mirabatur, in quem eventum tamdiu detinerer. Hinc recta profectus sum ad Rhustam Bassam. Recensui illi verba Solimani Basse de responso Imperatoris.

exhaustus est. Aliis finitimis arcibus etiam per bienium non est solutum, flagitantibus stipendia respondetur, omnem insummi pecuniam in tuenda Buda. Expeditis omnibus que videbantur ad me pertinere, ocium decrevi agere, nam et interpres dixit, nequicquam expectes dimitti antequam succedat aliquod in Hungaria vel secundi vel adversi. Interim exercitus successit Pestho. Magnus metus ortus est Constantinopoli. Imperator decrevit aulam suam ultimam spem cum Usrei Bassa presidio Belgradi et Sirmii

aliquid vellet a me expiscari. Quis enim facile crederet, exercitum tam validum, tam instructum, qui universis viribus Thurcorum opponi potuisset, vix tentata oppugnatione, nulla existente causa metus recessisse an fugisse; dixerim: haud scio. Itaque mirabundo mihi dixit: Tu non credis, sed verum esse, paulo post scies. [De Petro Pereny] Tunc etiam dixit: Quis suasit regi tuo, Petrum Pereni preficere Hungaris? Nunquam inter nos et vos pax constare poterit, si vel a vobis vel a nobis non castigabitur.

viribus Thurcorum opponi potuisset, vix tentata oppugnatione, nulla existente causa metus recessisse an fugisse; dixerim: haud scio. Itaque mirabundo mihi dixit: Tu non credis, sed verum esse, paulo post scies. [De Petro Pereny] Tunc etiam dixit: Quis suasit regi tuo, Petrum Pereni preficere Hungaris? Nunquam inter nos et vos pax constare poterit, si vel a vobis vel a nobis non castigabitur. Perfidiam eius accusabat. [Verba Rustan Bassa] Dixit etiam: Nonne melius est regi

Petro Pereny] Tunc etiam dixit: Quis suasit regi tuo, Petrum Pereni preficere Hungaris? Nunquam inter nos et vos pax constare poterit, si vel a vobis vel a nobis non castigabitur. Perfidiam eius accusabat. [Verba Rustan Bassa] Dixit etiam: Nonne melius est regi tuo dare illas quatuor civitates et habere pacem ethernam, quam et alia que habet in periculum adducere? Melius, inquam, si defendere illas non valet. Possetne, inquam, de pace transigi equis conditionibus? Hic diu cogitavit, et

Bassa me vocavit ac primo ingressu statim quesivit: Quidnum in causa est, quod Reg. M.tas nihil respondit ad ea que iam ter ei nuntiaverat Imperator de reddendis 4 civitatibus? Dixi, me penitus nescire. Non credebat, donec iureiurando affirmavi, quod nescirem. Dixit: Tamen ea, que contra vos sunt, ais, te ignorare, que autem pro nobis faciunt, scis multis rationibus adornare. Tunc inquit: Imperator hodie te liberavit, sed nihil vult Regi respondere ad hanc legationem ultimam, quoniam et Rex Imperatori ad eius petitionem

Selim imperator vicerat bello et occiderat quendam principcm (Anadoli vocabatur), eratque medius inter Thurcos et Aegiptios. Sultanus Aegipti bis petiit per legatos a Selimo, ut ei regnum Anadoli redderet, quum iure ad ipsum pertineret, alioquin se armis repetiturum, dixit. Selimus non solum non restituit, sed exercitum in Siriam contra Aegiptium adduxit, eumque bello vicit ac interfecit; etiam alterum Memphi sultanum suffectum superavit ac vita privavit, eorumque dominio potitus est. Nisi Reg. M.tas sequatur consilium

copiis regna eius invadet. Sic a Solimano Bassa cum bona eius gratia, comeatu accepto, profectus sum ad Rhustan Bassam. Multa locutus est contra dignitatem V.re M.tis, fidem eius elevando, quod ego graviter et constanter defendi. Dixit: Rex tuus mittat exploratum Samandriam, inveniet 300 maiores bombardas ibi fundi, tribus in locis pontes struemus: unum in Ezek, alterum ad Varadinum Petri, tertium Varasdini. Ibraim Bassa Vienne oppugnationem digito attigit, ego utraque manu apprehendam. Rex

quotidie ante oculos obuersantur stirpium huiusmodi et fructuum varietates: quippe frequenter iucundi proueniunt ex acerbis, salubres ex pestiferis, nec stolidis filiis assequentibus acumen parentum, et ex mentibus obtusis plaerumque nascentibus praeclaris ingeniis. Idcirco diuinus quoque poeta dixit. Egregia est soboles scelerato nata parente, Sed crebrius cernitur degenerari a melioribus, ab optimis quidem creberrime, Nam et prouerbio iactatur, Heroum filii noxae. Nec audiendi sunt astrologi authoritatem arti suae aucupantes, transferentesque

Christus ipse coniunxit fide, religione colligavit, unum in charitate esse voluit? Nihil autem refert in hac vel alia terrae particula gigni: unius patriae incolae sumus et cives, mox coelestes futuri. Proinde Socrates ille, sapientissimus mortalium iudicatus, interroganti cuidam cuias esset, non dixit se Graecum esse, non Atheniensem, sed plane mundanum: quo significavit, mundum esse cunctis patriam communem. Praestantius sane cum multis ageretur, si non ispi viderentur sibi tantum sapere; sed externorum quoque bonas artes amplectentur, easque honore dignas existimarent. Nam

aestus,
depromsit rapida fervida vina manu.
5  Nec satis est potasse semel cratere liquorem.
pleno tam gratum, stat renovare vices.
Protinus ardentes flagrans rubor occupat artus,
erubuere genae, blaesaque lingua fuit
O quam dulce meum dixit, dixisse potantem
10  dulce merum, risit rustica turba deum.
Procabuit, sertumque cadit, tenuantur ocelli,
ructantis premit hinc turgida membra sopor.
Turpiter obscaena detectus parte jacebat,
fabula ruricolae ludibriumque

regione, perinde ut Aegyptii literarum dispositione, ita illi characteribus propriis utuntur iuxta pronunciationem quam propriam habent. Putatur a nonnullis illa esse Syriaca, quod non ita est: verum est eius alia ratio et forma. Rex his acceptis, dixit se scripturum ad summum Iudaeorum sacerdotem, ut quae exposita essent, perficerentur. Hic ego sum ratus adesse tempus agendi illa, de quibus saepe ante Sosibium Tarentinum et Andream, primores regis custodes, allocutus fueram, ut liberarentur illi,

in sanctitate animi facere ad iusticię et bonorum operum industriam et procurationem, ad ea Deus omnia gubernans, actiones et conatus ipsorum feliciter dirigat atque promoveat. Tum ergo ille erecto capite et hilari vultu me aspexit, et dixit: Quot putas fore myriades? Ibi Andreas, qui prope adstabat, respondit, paulo plus fore quam decem myriades. Tum ille: Rem parvam, inquit, a nobis petit Aristeas. Tum Sosibius et nonnulli alii qui aderant, discebant: At dignum est tua magnanimitate, ut summo

et gloria illustratus supra maiores tuos: convenit tibi, ut etiam maxima exhibeas munera, ad declarationem gratitudinis tuae. Ptolemaei Philadelphi insignis liberalitas Hinc ille sub mensa, cum bene esset exhilaratus convivio, dixit se hoc etiam velle adiicere, ut pro singulis corporibus, illi qui ea habeant, viginti accipiant drachmas: et hac de re promulgetur edictum, idque statim fiat, et simul perscripta omnia diligenter annotentur. Ita insigni usus est animi promptitudine, Deo

sed cum iussisset interrogare illos qui Hierosolymis fuissent, quanta illa prior ibi foret, et illi indicassent modum, ipseque rursus quaesivisset an maiorem conficere deberet? ac quidem tum nonnulli ex sacerdotibus et aliis dixissent, nihil obstare: ipse dixit se paratum esse ad extruendam vel quintuplo maiorem, sed vereri ne ad ministeria inutilis fiat. nam se non hoc respicere, ut tantum a se oblata in templo persistat: sed iudicare multo plus gratiae consecuturum, si ministeria et sacra solita rite, quibus

enim ob penuriam auri, priorem mensam ita parvam factam: sed sibi videri eam, cum satis auri habeat, certa de causa et ratione ista magnitudine constare: propterea non velle, neque debere eam, cum iusta et commoda sit, transgredi et transmutare. Sed dixit se aliam initurum rationem, ac curavit ut quamplurimum ingenii et artificiosae operae in eam conferretur. Nam ut erat ingenio solerti ad rerum formas et imagines concipiendas, omnia ipse accurate perpendendo, ad speciem venerandam excogitabat. Et quidem

gaudio, lachrimas effundere coepit: quia animi vehemens intentio ob aliquam rem magnam et gloriosam, quae exoptata contigit, solet elicere lachrimas. Hinc iussit illos in ordinem offerre et seponere volumina legis. hocque facto, salutans excepit illos, et dixit: Rectum erat, viri pietate insignes, me primum exhibere honorem illis ob quae vos accersivi huc: deinde vobis praebere dextram: ideo illud prius feci. Hic autem dies in singulos annos per totam vitam meam erit mihi solennis et magnus, quo vos

qui ex Iudaea advenire soleant. is ergo sacros praecones, sacrificatores, et alios qui solerent peragere precationes, accersivit. sed illi Eleazarum seniorem sacerdotem ex illis qui advenerant rogarunt, ut faceret vota. qui cum convenienti reverentia stans dixit: Rex, impleat te Deus omnipotens omnibus illis bonis quae creavit: detque et efficiat ut ea tu, uxor, liberi et amici habeatis per omne vitae tempus affluentia et firma. Ad haec ab illo dicta excitatus est magnus applausus, cum clamore et exultatione, qui

temporibus suis. Suffragatus et huic, sequentem interrogabat: 4 QUOMODO in iure dicendo, et iudiciorum sententiis ferendis, possit laudem et approbationem assequi apud illos etiam qui non sint sui compotes facti voti? Ille dixit: Si omnibus te prębueris sermone aequabilem, et nihil neque superbe neque pro tua potentia egeris contra delinquentes. Hoc autem ita facies, si Dei observabis administrationem et constitutionem, qui dignis perficit vota ipsorum: quos autem non vult

eos vel pro ipsorum delictis, vel pro suae potentiae magnitudine affligit, sed aequitate erga illos utitur. Et hunc suis laudibus prosecutus, interrogabat eum qui sequebatur: 5 QUOMODO in rebus bellicis posset esse invictus? Ille dixit: Si neque in multitudine, neque in potentia et viribus fiduciam tuam collocaveris: sed Deum semper invocaveris, ut tibi iuste omnia agenti, conatus et consilia dirigat tua. Cum hunc etiam approbasset, interrogabat alium: 6

et viribus fiduciam tuam collocaveris: sed Deum semper invocaveris, ut tibi iuste omnia agenti, conatus et consilia dirigat tua. Cum hunc etiam approbasset, interrogabat alium: 6 QUOMODO existat hostibus formidolosus? Ille dixit: Si et armorum et potentiae multo apparatu instructus fueris, et haec longiore tempore detinueris ad negocii finitionem, compositionemque, quasi inania extra omnem rei aggressionem. Etenim et Deus utitur dilatione, et ita per declarationem potentiae suae

haec longiore tempore detinueris ad negocii finitionem, compositionemque, quasi inania extra omnem rei aggressionem. Etenim et Deus utitur dilatione, et ita per declarationem potentiae suae omnium animis incutit terrorem. Hoc etiam collaudato, ad sequentem dixit: 7 QUID sibi ad vitam degendam possit esse optimum? Ille ait: Hoc cognitum habere et statuere, Deum universorum dominari: nosque etiam in illis quae nobis maxime sunt gloriosae actiones, non dirigere consilia nostra,

pro sua potentia. Comprobata et huius sententia, interrogabat alium: 8 QUOMODO et ipse posset omnia conservare et tueri integra et salva, et tandem eundem rerum suarum statum posteris etiam tradere ad perpetuitatem quandam? Ille dixit: Orando assidue Deum, ut bona de rebus agendis capias consilia: et monendo liberos, ne efferantur dignitate et opibus, neve putent se ista habere ex se, sed sciant Deum ea largiri. Suffragatus et huic sententiae, ex sequente percontabatur:

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].

Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1524], Vita Marci Maruli Spalatensis per Franciscum Natalem conciuem suum composita, versio electronica (), Verborum 1777, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - vita] [word count] [natalisfvitamaruli].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Kožičić Benja, Šimun (c. 1460 - 1536.) [1528], Elogium... in Etymon reuerendissimi patris magistri Dominici Buchiae, versio electronica (, Zadar), Verborum 293, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - ad lectorem] [word count] [begniusselogium].

Štafilić, Ivan; Ioannes Staphileus (1472-1528) [1528], Oratio ad Rotae auditores excidii Vrbis Romae, sub annum Christi 1527. causas continens (, Roma), 4294 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [stafilicioratioroma].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1532], Epistolae ad Thomam Nadasdinum, versio electronica (, Venecija; Beč; Beč; Beč; Venecija; Venecija; Venecija; Trogir; Rab; Sarvar; Venecija; Trogir; Bakar; Sarvar; Trogir; Sarvar; Trogir; Venecija; Trogir), Verborum 5603 (pro tem), Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistnadasd].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1532], Memoriale Antonii Verantii de statu rerum Hungaricarum a morte regis Ludovici II. usque ad finem anni 1529, versio electronica (), Verborum 1364, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - historia] [word count] [vrancicamemoriale1532].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1535], Error devius virginis Ruthenae, versio electronica (), 1194 verborum, 178 versus, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia] [word count] [vrancicmerror].

Bolica, Ivan (c. 1520 – 1572) [1538], Descriptio Ascriviensis urbis, versio electronica (), 2842 verborum, 331 versus [genre: poesis - epica; poesis - descriptio] [word count] [bolicaidesc].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].

Hektorović, Petar (1487-1572) [1552], Epigrammata, versio electronica. (), 34 versus, verborum 271, Ed. Sebastijan Žepić [genre: poesis - epigramma] [word count] [hektorpcarm].

Grbić Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559], Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica (), Verborum 3353, Ed. Nino Zubović [genre: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [word count] [grbicmaristea].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report