Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: regni Your search found 2519 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 853-983:853. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section]
PROCESSUS IUDICIARII IURIS CONSUETUDINARII,
Inclyti Regni Hungariae
Sacratissimae Regiae
Maiestatis Summo Secretario, Cancellario, et intimo Consilio. ITEM
ILLUSTRISSIMO AC SPECTABILI
Comiti, et Domino, Domino Sigismundo Forgach de Ghymes,
Comiti Regni Hungariae Palatino, Iudici Cumanorum,
Sacratissimae Regiae Maiestatis intimo Consiliario, et per Hungariam
Locumtenenti: nec non Comitatuum Nograd, Saros, et de Zabolch Comiti.
DOMINIS, DOM. PATRONIS ET
spiritibus toto
corpore diffusis, animata vivit, viretque Respublica; et si tripartito, ut
vocant, ac decreto generali, tomis videlicet, codicibusque duobus contineantur,
quorum illud partes atque titulos; istud vero diversorum huius Regni comitiorum
generales articulos habeat, in eo tamen esse quam difficillimas, quod earundem
legum, in eorum qui litigant usum transferendarum, methodum ac praxi, ab aliquo
unquam conscriptam, neque legerimus, neque audiverimus; sed
postea praelo subiectum a maioribus nostris, ad nos transmissum, et a nobis ad
posteros nostros transmittendum extet decreto 3. eiusdem articulo 6. quo id
magnis, paribusque desideriis, postulatum est a Rege, ut consuetudines illae,
quas Regni Hungariae iudices pro legibus, et pro observatis iudiciorum
processibus allegabant, constitutis ad id a Rege, et Regno maioribus
iurisperitis, propositisque in pretium tam praeclarae operae ac laboris,
profusis impensis
Scimus
causam esse omnis iudicii materiam, quae et ab iis, qui litigant, agitatur;
et a iudicibus sumitur in deliberationem; realis illa sit, an personalis,
octavas et illas an ad breves, vel generales, an ad universalia Regni
comitia, pertinens, vel sit extraordinaria, an privilegiata absolute, et pro
quibuscunque personis, vel pro aliquibus tantum, quo ordine inchoanda, et
quibus diebus prosequenda; pro diversitate item iudicum, ut vocantur,
Magistratus atque officii, quasi animam, iustitiam habuisti; a qua licet
nunquam vel lato ungue deflexeris, cum illa tamen lenitatis atque
mansuetudinis nomen, et famam, et laudem, simul consecutus es. Res mira,
superioribus Regni Comitiis, quantis omnium votis, quam unanimi consensu
quam paribus suffragiis, sicut ab Augustis, Caesare Matthia, et Rege
Ferdinando eligendus, libentissime proponebaris, sparsa prius toto Regno,
universali omnium voce,
luci publicae et utilitati Damus. / EST ILLA /
QUAE
IN SACRAE CAESAREAE ET REGIAE MAIESTATIS Regia Tabula, ac coram Illustrissimo
quondam Domino, Domino Comite Georgio Thurzo de Bethlen-falva Regni Hungariae
Palatino et Locumtenente Regio, et cetera in Octavis tam Posoniensibus Anno M.
DC. X. et M. DC. XII. quam Eperiesiensibus Anno M. DC. XI. Nec non in Iudiciis
Extra-ordinariis, diversis vicibus, in praenotatis annis
Comitatuum,
Alter Capite Duodecimo, qui in Foro Spirituali observari solent.
Domini 1527. usque
ad annum 1552. suspensis ordinariis Octavalibus Iudiciis,
specialibus tantum, privilegiatis, et brevioribus Constitutionibus per annos
25. usi fuerunt: et etiamnum in omni tumultu, et mutatione Regni consuetum
est facere. Ac tandem ad pacatiora devenientes tempora, praenotato
anno 1552. art. 24. Et sequenti anno 1563. art. similiter 24.
statuerunt: ut deinceps huiusmodi etiam intermissae causae, tam
historica magis, quam iuridica delectant, putant id fieri ob
memoriam tantum tam funestae cladis; ut etiam inter dicunda Iura,
ulciscendae illatae sibi iniuriae memores fierent.
Diaetalis, quae solum in terminis Generalis Regni Diaetae discutitur: et
haec ab omnibus partibus Regni, et etiam eidem subiectis Regnis, ad eum
locum, in quo Diaeta celebratur, adferri solet.
Extraordinaria est, quae per admonitionem mota coram Illustrissimo
memoriam tantum tam funestae cladis; ut etiam inter dicunda Iura,
ulciscendae illatae sibi iniuriae memores fierent.
Diaetalis, quae solum in terminis Generalis Regni Diaetae discutitur: et
haec ab omnibus partibus Regni, et etiam eidem subiectis Regnis, ad eum
locum, in quo Diaeta celebratur, adferri solet.
Extraordinaria est, quae per admonitionem mota coram Illustrissimo Domino
Comite Palatino, veluti speciali
Maiestatem Regiam Fiscumque suum Regium, ac
dominos regnicolas vertitur:
quam exclusa potius, uti iam dictum est, esse perhibetur: Anno Domini
1567. feria secunda proxima, post
festum Beatae Luciae Virginis et Martyris, Posonii, sub termino
Generalium Iudiciorum Regni. In quo licet elaboratum sit per Fiscum, ut
iterum in pristinum cursum restituta fuisset: nihil tamen effectum est:
ac legitimo
haerede carentia et destituta,
aliter qualitercunque per Notam infidelitatis, a quocunque de iure regni,
res mobiles Fisco cedant) Et non persona aliqua, nisi forte improprie iam
Curator dicti Fisci, eius nomine vocitari solitus sit. Vel etiam
denominative ab eo, Fiscalis Sacrae Regni Coronae nuncupetur, aut cum pro
persona quoque Principis Domini Nostri Clementissimi intelligitur: 2.
tit. 39. Vel etiam pro Cameris capitur: ut cum dicitur, Iudices
salaria sua, e Fisco, id est, Cameris
serie possunt in quibuslibet terminis, tam Diaetalibus, quam
Generalium et Brevium Iudiciorum, et extra illos etiam levari et discuti,
singulo tertio quoque die. Secundo, admittuntur in eis inhibitio et
repulsio: licet de Iure Regni,
iudiciorum, in
Enchiridio, fol. 13. pag. 2. comprehensae: quinque casuum,
potentiae, interceptiones, et occupationes
castrorum, transmissiones omnium Regni Comitatuum: art. 25. anni 1563.
causae dotis, paraphernorum, et tutelares: art. 2. anni 1555.
Et art. 18. anni 1574. Item, defectus seminis, ex speciali
Constitutione Regni,
transmissiones omnium Regni Comitatuum: art. 25. anni 1563.
causae dotis, paraphernorum, et tutelares: art. 2. anni 1555.
Et art. 18. anni 1574. Item, defectus seminis, ex speciali
Constitutione Regni,
praemittere volui, ut quilibet tanto facilius inter praedictas leges
discrimen et differentiam scire possit. Prout tamen legis usus
apud nos iam inolevit; lex est publica regni constitutio; ex unanimi tam
populi constituentis, quam legitimi principis confirmantis consensu facta,
et aeque ab omnibus, ad bene et iuste vivendum observanda, 2. tit. 5.
scripto comprehensa. Dicta a
quam, tanquam terminum ad quem, iudicia
terminari debent, uti supra quaest. 1. in Causa
Formali, dictum est) docet, ex tribus fundamentis ortam esse: nempe,
ex publicis decretis, sive constitutionibus regni, hoc est generalibus
legibus; et ex principum privilegiis, id est, privatis cuiuslibet legibus;
ac demum ex iudicum ordinariorum sententiis, saepius ac saepius eodem modo
iteratis et repetitis, ac quasi pro legibus iam
privilegia, ac iudiciariae sententiae (ad quas, et quae, ut praemissum est,
omnis
lis terminari debet) innumeris ferme literis, et literalibus instrumentis, ac
publicarum regni constitutionum ingentibus voluminibus comprehensae, frustra
erunt: suborienturque infinita propemodum absurda et incommoda: neque ullus
omnino, quantus quantus in clypeum assurgat, et quam ingenti turbine hastam
torqueat,
provincias, regna et imperia
illud deduci, et per alios quoque populos augmentari et ampliari coeptum
est; communiter iam Civile, vel etiam cum quadam appositione harum
vocularum: Imperiale, Provinciale, ac huius, vel illius Regni, aut Civitatis
Ius, dici solitum est; ex eo vel maxime, quod ex civilioribus, rationique;
et honesto, atque iusto, et publicae utilitati consentaneis
moribus,
ius ex nulla praeexistente
consuetudine, sed solum ex communi populi placito fiat, statuaturque: potius
Statutarium nuncupari deberet, quam Consuetudinarium: ut et Statuta quoque
ac Constitutiones, communiter iam Decreta Regni vocitari soleant: 2.
tit. 3. ad finem.
QUAESTIO DECIMA TERTIA. / Quod est Ius Divinum: undeque constat, ac
Comitatuum, atque Curiae se extendat. Evocatio vero
dicitur, quasi ab extravocando, quod per eam, Causarum motiones, extra
Comitatus, solum ad Curiam Regiam fieri soleant: 3. tit. 26. et
27. Unde et Decreta quoque Regni, quae ad dictam Curiam Regiam
imprimis diriguntur, frequentius de Evocatione, quam de Citatione sonare
videntur. Et Stylus etiam potius Literas Evocatorias, quam Citatorias
continet.
Tertio:
Tit. 9 Constitutione Viennensi, anni 1616.
ad undecimum. Et Const. Poson. Anni 1608. similiter ad undecimum. Item,
art. 34. anni 1613. Et maxime extra Regnum; art. 41. anni
1536. etiamsi Iudices Regni ordinarios Maiestas Regia secum
haberet: Ibidem.
QUAESTIO SECUNDA. / Quotuplex esse solet Citatio?
Unde verisimile est, olim hanc
Citationem ita fieri solitam fuisse, quod per ipsam praescriptus abbreviatus
cursus, sive processus Iuris, cum specifica declaratione fieri debebat,
dirigendo ipsum ad certam aliquam publicam Regni Constitutionem, ut
videre est in Stylo, super Insinuatione de Actibus potentiariis;
quod et modo quoque observatur.
Ubi Nota, I. Quod haec Evocatio cum Insinuatione, loco Trinae Forensis
partibus, in superstites sucessores condescensio causae fiat
maturius: Stylus.
communiter iam virtute
Literarum praeceptoriarum divisionalium praecluditur; Repulsio autem, in
partibus admittitur: de facto tamen, ex quodam abusu, Inhibitio admitti
solet; sicque in longum processum, contra annotata Iura Regni, abire
coguntur. Unde frustra omnino erunt istae Evocationum distinctiones;
art. 15.
19. Item, 1. Vlad. art. 54. Et haec appellantur
Longus litis processus:
vel verberatione, aut
vulneratione, (vel etiam alterius alicuius sui morte) in et sub terminis
Octavalibus, tam Generalium, quam Brevium Iudiciorum, aut etiam
Diaetalibus Regni, medio solius dicti Scribae, vel Notarii Curiae Regiae,
absque ullis literis Evocatoriis, in praesentiam sui, personaliter ad
tertium statim diem vocatio. Dicta Personalis, quia Reus, sola
sua in persona, et
propria illius?
Haec nimirum tria: Primo; ipsum intelligi debere, de solis Personis eorum, et
rebus pertinentibus ad illos,
qui vel per literas Regales ad Diaetam Regni, vel per publicatam ad Iudicia
Octavalia generalia, et brevia, vel etiam Extraordinaria, uti praemissum
est, immediate vocati, vel aliter interessati in Diaeta, vel Octavis iam
constituti, in personis et rebus penes eos
afficientur iniuria, magna scilicet interea privatione fructuum, ac longa
temporis expectatione; quod bona conscientia refugere deberet: 1. tit.
80. Et nemo sane unquam, praeteritis hoc modo apertis Iuribus
Regni ex paucorum hominum ingenio, Leges ipsas addiscere poterit. Ergo neque
Inhibitio, neque Repulsio in iis (tanto minus autem in hac personali
Citatione) ut prior tenet opinio, admitti deberet. Quod idem in aliis quoque
clausula: Quia autem huiusmodi novi
Actus potentiarii, per quoscunque patrati, iuxta contenta Articulorum,
novarum Constitutionum publicarum (anni 1527. art. 5.) in Curia regia,
per nos caeterosque Iudices regni ordinarios pro Decimo quinto die, diei
Evocationis exhinc fiendae computando, discuti debeant et adiudicari,
etc. Styl. Et non ad 32. diem, uti Tripartitum habet, 1.
tit. 33.
Iudicialium, ac reliquarum omnium, si quae in Iudicio contradictorio
producerentur, per Reum ad pleniorem causae, contra se per Actorem
propositae, notitiam, cautelam, et futuram defensionem, de Iure, et
consuetudine Regni, semel tantum admissa legitima postulatio, et concessio;
quidem, si voluerit, Par super condescensione
petere poterit, sed reliqui processus paria, ei non dabuntur, quia iam simul
eadem, cum demortuo, vel aliter liti cedente Coincausam attracto,
extraxisset; et ideo bis, de Iure Regni dari, neque possunt, neque debent:
citato Articulo 56. anni 1550.
QUAESTIO TERTIA. / Anne etiam Privilegiorum dari soleant
ius et iustitia patrocinari videretur: 2.
tit. 83. Et horum Privilegiorum legitima emanatio, maxime
examinanda erit,
applicando ea Constitutionibus Regni, super eo, quorum Regum literae, seu
Privilegia, servari soleant; Iuxta Titulum 14. et 17. par. 2.
Tripartiti.
de Captulis, seu
Conventibus extradatis, commissi errores, reformari possunt, ac solent, ubi
Pars per huiusmodi errorem se gravari posse cognoscens, in figura Iudicii,
antequam tales Literae ad examen Iudicum Regni ordinariorum pervenerint,
huiusmodi reformationem, per dictum Capitulum, vel Conventum fiendam,
petierit Stylus.
omnino condescendere solet. Quia Festis diebus, Iudicia fieri et
celebrari, tam Iure Canonum, Dist. 2. de Consecrat. cap. 1. et
sequentibus. Item, 15. quaest. 4. per totum: quam etiam Decretis
Regni, prohibentur; uti patuit ex proxime citato loco. II. Quod hoc Decretum
S. Ladislai, de aliis pluribus Festis etiam intelligi debet. Quae etsi in eo
non enumerentur, eo quod, vel posterius ab Ecclesia statuta sunt, vel vero
Causis Condescensionis?
Ita videlicet: quod Illae, sunt magis extra essentiam, et integritatem
actionis, ab extrinseco occurrentes: hae vero, de essentia et integritate
ipsius, atque etiam Legibus Regni admissae:
Pupillorum, ad legitimam usque aetatem, in causis, tempore
pupillaris aetatis eorum, motis:
motis:
durante annuo luctus earundem tempore. Absentia eorum, quibus
publica Regni Constitutione, legitima Prorogatio admissa est: nimirum, qui
extra fines, et oras Regni, in castris, et in servitiis, vel in legationibus
Regiis, vel Regni fuerint; vel in bello, debito tempore, cum caeteris
proficiscentes, occupabuntur. Ex quibus tamen, si qui indebite huiusmodi
Prorogationibus usi fuerint, in Emenda linguae eo facto convincentur:
2. Matth. art.
exclamat in Legem Iuliam, per quam
Adulteria puniri debebant: Ubi nunc Lex Iulia, dormis?
Postea Aetate, et Serie. Aetate quidem: quod omnes Causae, ex vi publicarum
Constitutionum Regni, juxta suas aetates, hoc est, antiquitatem, a prima die
Citationis sumendam, levari debent: art. 51. anni 1550. Et 4. Ulad.
art. 3. et non novae, vel recens motae, priores et antiquiores
praecedere. Serie
illis (beneficio praetactae Prohibitionis) ex novo suscitari
debet:
(Iustus) quo indicatur,
possessorem talia Bona iuste, et cum veritate Iuris possidere. Et tales sunt
omnes modi; quibus rerum Dominia, vel Iure Gentium, vel vero Civili
acquiruntur; quos nos iam, Leges et Iura Regni appellamus: supra,
quaest. 10. cap. 1.
Bona Fides vero, est syncera illaesaeque conscientia, unum quemque certo
excusans de ignorantia rei alienae, quam vel tradit
potestatis facultatem: Ibidem.
Decima septima, est annorum Triginta duorum:
motarum, vel etiam eo usque movendarum; quandocunque scilicet quispiam,
intra praedictos hoc Triginta duos annos, ratione eorum alicui litem
intentare, et contra ipsum causam movere voluerit, semper id ei de Iure et
Lege Regni facere licebit.
Decima octava, est annorum Quadraginta: quibus, in Bonis et Iuribus
possessionariis Ecclesiasticis, quarumcunque Ecclesiarum, utpote
ArchiEpiscopatuum, Episcopatuum, Prioratuum, Capitulorum,
quorumlibet Malae fidei possessorum, durat, non obstante
quavis praescriptione:
QUAESTIO VIGESIMA NONA. / Suntne interdum aliquae Exceptiones Procuratorum
per Iudices resecandae?
Sunt maxime; ne dum frivolae illae, inanes, et impertinentes, quae non ex
praemissis Lege et Consuetudine Regni, admissis fontibus, sed aliunde, ad
subterfugiendum tantum, et protrahendum tempus, ex putridis quibusdam
lacunis
hauriuntur: verum etiam praedeclaratae; inepte, et
hauriuntur: verum etiam praedeclaratae; inepte, et non suo loco, ac tempore
allatae; non tam ex conscientia Iudicum, quam ordinaria Lege, et antiqua iam
Consuetudine Regni ita exposcente, amputandae: art. 49. anni 1563. Et
2. tit. 83. ad finem Garrulitas etiam, et inanis verborum
profluentia, saepius priora per posteriora repetendo, vel in uno diutius
immorando, non minus
ipsumque Actorem, pro habendo, Causa in
praemissa, Novo Iudicio contra sese, ad Decimum quintum diem, in dictam
Curiam Regiam, annotati (T) in praesentiam legitime
evocare, et cum eo gravamine, quo de Regni consuetudine conveniret,
eidem denuo respondere vellet, promptusque esset et paratus, Styl.
Et non ut Decius sentit, Non evocare, sed solum
Protestari, de facta Inhibitione, in
cum
Inhibitione impetraverit, et Literas Relatorias, infra terminum
reportationis seriei ipsius Novi iudicii, excipere neglexerit?
Talis vigore publicae Constitutionis Regni, in facto Calumniae condemnatur,
Actorque causam suam obtentam habet, et Actione sua eo facto potiri debet:
Paria Praesentium et Iudicialium,
uti praemissum est supra, quaest. 11. cap. 3. petit, et
respirium sumit. Actor quoque dictae Sententiae, Paria petit; et dantur
eidem, de Iure et consuetudine Regni. Quia iam Sententia conscripta, non
illius est, sed In-causam-attracti. Et sic uterque ad primordia Causae
regreditur. Ubi autem (I) vel Inhibens, cum Inhibitione procedere nolit:
tunc (A) ex Paribus Inhibitionis, modo
Nova Iudicia quoque penes easdem, Tribus vicibus in eadem Causa,
ex Styli continentia, intervenisse, videri possint: Nihilominus tamen, non
nisi Novum Iudicium cum Inhibitione fuisse, verius existimandum est. Tum,
Quia Decreta Regni, Inhibitioni tantum Novum adiungunt: 6. Vlad. art.
14. Prohibitioni autem, non Novum, sed Evocationem (quae
etiam absque Novo Iudicio fieri potest)
Repulsio?
In Partibus, licet nonnuli autument illam fieri posse, etiam in Locis
credibilibus, dum adhuc literae Relatoriae, non fuerint Actori extradatae;
quod de Iure Regni fieri posse nequaquam videtur, ut facile colligere est,
ex ipsius descriptione,
2. Deinde licet Domini Iudicis Curiae quoque Scribae, de Curia
Regia ad huiusmodi Executiones exmittantur: non tamen nomine illius, sed
tantum Regio, cum Regis Curiae Iudex sit, denominantur, de Iure et
consuetudine Regni.
Reum. Author vero operis
Tripartiti
quae ad
Literatorium mandatum Regium, vel
literatoriam petitionem aliorum Iudicum Regni Ordinariorum, in locis
testimonialibus, aut coram eisdem Iudicibus ordinariis Regni, in Conventibus
generalibus Dominorum et Nobilium sunt confectae. Ex quo licet appareat
aliquo modo, quid fuerint; sed quomodo sit processum cum illis, plane non
elucet. Verum qualescunque eae fuerint, et quomodocunque
et (A) petierit Iudicium ex parte illius iuxta
praemissam suam simplicem negativam; tunc pleno homagio abiurare debebit.
Secunda, si responderit hoc modo, (I) negat, et probabit
innocentiam, iuxta Regni consuetudinem, cum poena indebitae
actionis: et sic quoque adiudicatur illi iuramentum cum pleno
homagio, hoc est, quinquagesimo se Nobilibus, quia solus sic
praeassumpsit. Ubi hoc interesse
quam Causae diffidens, et sibi
metuens; quia si fortassis intellexisset, quomodo debuisset, respondere,
breviori aliquo sequenti compendio respondisset.
Tertia, (acI) negat, et ad caput, iuxta Regni
consuetudinem, hoc est, cum pleno homagio ipsius (I) quod si (A)
acceptat, tunc ille debebit iurare ad caput, cum pleno homagio.
Si vero responderit, (A) Non: sed iuxta vires
tunc iterum eodem modo, ut in tertia, (I)
se diminuto iuramento expurgabit.
Quinta esse potest, ubi (I) in primo statim responsionis termino, sed
iuramento Actoris ad caput suum iuxta consuetudinem Regni,
deponendo submiserit; et (A) hoc acceptare noluerit: tunc (I) tertio
se solum sacramentum praestare teneretur. Quem modum Ego
aliquoties tentavi, sed nunquam istum effectum consecutus sum, sed semper,
tit. 27.
DECIMA NONA.
Sed si prius aliquid fassus erit, et ex actione concesserit; poteritne id
amplius pernegare, etiam Actore ipsum ad negandam totalem actionem
adurgente?
Equidem directe, et de Iure Regni non potest; cum fassio, sive responsio
propria in Iudicio contradictorio semel facta, alias retractari nequit.
quaest. 25. cap. 8. Atque ideo etiamsi interdum
cogatur (I) per (A) ad negandum aliquid, quod prius confessus est, id
potissimum tamen in propria eiusdem responsione, non debet admitti, contra
Iura Regni, et ad praecavendum
periurium, cum et alioquin secundum communem iam usum, ab affirmativa, ad
negativam non datur regressus, in libere tamen
est annotatus; specificarique debebit in Relatoriis, quod talis
locus, in quo repertus sit, in huiusmodi Comitatu adiaceat; alias non
stabit. Ubi Nota, Quod licet testes istius Attestationis indigenae omnino de
Iure Regni esse debeant, cum qualitates etiam ipsorum, quibus specificari
debent, idipsum declarent; ubi tamen veritas rei, per hos elucidari non
posset; non putant incongruum
immediate et
irremissibiliter, per omnia opportuna remedia exigere, exindeque
praefato Exponenti, omnimodam satisfactionem impendere debeatis, ac
teneamini; legibus, et antiquis laudabilibusque consuetudinibus Regni,
id requirentibus. Secus non facturi.
Regis Hispaniarum, unde et Infans
Hispaniarum dictus est; et Philippus cuius filius? Maximiliani primi; et
Maximilianus I. cuius filius? Tandem dicendum, Friderici
Valer. Max. lib. 6. cap. 2. de externa
muliere habet.
Verum, ut ad propositum redeamus. Nota hic I. Quod huiusmodi appellationes
causarum fiunt, tam ex sedibus Iudiciariis, quorumlibet Comitatuum Regni
Hungariae, quam etiam ex partibus eidem subiectis, utpote Regnis
Dalmatiae, Croatiae, et Sclavoniae, nec non olim Transylvaniae 3. tit.
3. quia
in causis ibidem motis, ad cuiuslibet partis
instantiam, semel conceditur appellatio, 3. tit. 3. et
Enchir. fol. 3.) convictio tamen si causae annexa fuit,
transmitti solet, quia de consuetudine Regni, omnis convictio semper
transmittitur.
8. 16. et 26. cap. 4. dictum est. Aliae scilicet
simplices depulsoriae, et aliae Peremptoriae;
ab huiusmodi secundis Exceptionibus potissimum admittitur Appellatio,
vetusta id Regni consuetudine, et iusta etiam ratione, ita dictante: Quia
sicuti unum levi aliqua exceptione sublevare et fovere; ita alterum quoque
in iusta sua allegatione et defensione, non exaudire et opprimere; iniquum
plane esse
reportari ex Curia Regia?
Tribus. Primo, Novo Iudicio, quando succumbens dicit se Novum
nondum habuisse in processu causae, ideo peteret illud sibi dari; quod et
datur illi statim, de Iure et consuetudine Regni; quia in omnibus causis
ordinariis semel admittitur Novum. Secundo, Reiecta,
quandoquidem Novum iam habuit, sed vel revideri causa nequivit, vel etiam
revidendam non curavit, sed ultimo die Iudiciorum vel
46. Anni 1599.
revideri possunt; quandoquidem ad nullum certum locum, sed tantum ad dictam
Curiam appellantur. Regni autem Hungariae Iudicia, ad certa duo loca,
alterum Posonium, et Eperiessinum, ex publicis
Regni constitutionibus, alligantur; ut iam dictum est, supra quaest.
3. cap. 1. ideoque solum in iis celebrari et revideri debent.
Licet olim ex speciali publica constitutione Regni, art. 25. anni
ex publicis
Regni constitutionibus, alligantur; ut iam dictum est, supra quaest.
3. cap. 1. ideoque solum in iis celebrari et revideri debent.
Licet olim ex speciali publica constitutione Regni, art. 25. anni
1563. Dominus Locumtenens, omnes omnium Comitatuum Regni
Transmissiones, in Iudiciis Locumtenentia
e
iudicabat; et tam
3. cap. 1. ideoque solum in iis celebrari et revideri debent.
Licet olim ex speciali publica constitutione Regni, art. 25. anni
1563. Dominus Locumtenens, omnes omnium Comitatuum Regni
Transmissiones, in Iudiciis Locumtenentia
e
iudicabat; et tam Veteres; quam Novae causae, mixtim et
indifferenter levabantur.
nemo alter praeter eum, gratiam Novi iudicii, impetrare
potest; non enim congruit, cuipiam falcem suam in alterius messem mittere.
Veruntamen parte ipsa convicta demortua, ille in quem prosecutio causae
ipsius, de Regni consuetudine
condescendet, liberam, plenariamque impetrandi de facto habebit
non videtur
revocari posse; partim quod Plenipotentiarius sic constituitur, quasi
ipsemet constituens esset. Unde quia Propria responsio in Iudicio
contradictorio facta, non soleat, neque possit revocari de Iure Regni, 5.
Vlad. art. 15. ideo neque Plenipotentiarii responsio, revocanda esse
videtur, quia pro eo
reputatur, ac si constituens solus eam, ex praemeditato animo, et
sed pluribus adhuc
terminis utendum erit illi; prouti ex sequentibus aliis duabus posterioribus
formulis, clarius patebit. Et sic non quatuor, sed etiam quinque termini
dabuntur, quod erit contra praedictas constitutiones Regni.
Prima igitur Formula haec erit; In primo termino Octavali, vel comparebit
Reus, vel non? Si non comparebit, tunc vel ad primam, vel ad secundam tandem
PRIMA. / Quid est Reiecta?
Reiecta est, quid nominis potius, quam quid rei; solum Impedimentum quoddam
remoratorium causarum, et non Iuridicum remedium, cum nedum processum
aliquem, sed nec nomen quidem ipsius in omnibus Regni decretis liceat
invenire. Prouti tamen ex longo iam usu, et consuetudine inolevit: Est
scriptum quoddam, in dorso literarum transmissionalium, per eundem Iudicem
in cuius praesentiam causa delata fuerat, ultimo plane die
iam usu, et consuetudine inolevit: Est
scriptum quoddam, in dorso literarum transmissionalium, per eundem Iudicem
in cuius praesentiam causa delata fuerat, ultimo plane die Iudiciorum
generalium aut brevium, aut etiam Diaetae Regni, factum in testimonium
illius, quod sub iisdem Iudiciis, vel Diaeta, talis transmissio, ob alia
ardua negotia, vel alias causas maioris momenti, revideri non poterat;
ideoque in alium terminum, aliarum similium causarum
in portionem
Actoris cedente, exsolvere tenetur. II. Quod si ipsum Dominus Palatinus
condemnabit, tunc neque contra ipsum poterit illi dicta Gratia, Suae
Maiestatis Regia, suffragari; quia huiusmodi duae partes, ex antiqua Regni
consuetudine, Domino Palatino semper cedunt.
anno 381.
decreto cavisse dicitur, ne quis deinceps ex ea Marcus Manlius
vocaretur, posteaquam Marcus Manlius, qui Romae Gallos in obsidione
Capitolii, obrepentes per ardua, depulerat, tandem ob affectati Regni
crimen, de saxo Tarpeio praecipitatus fuerat. Livius. Et Gellius lib.
17. cap. 21. Quo in casu, ob atrocitatem criminis, etiam famosi
milites, mulieresque contra ipsum audiuntur, servi in
contendunt, tertiam partem bonorum per eam amissorum Actori
provenire debere; quod dicere non congruit: quia cum casus ibi specificati
pendeant ex donatione Regia, iam dudum proprietas huiusmodi bonorum, in
Sacram Regni Coronam, ac per consequens donationem Regiae Maiestatis, per
expositionem donatarii devoluta esse dignoscitur. Ideoque non inter ipsum
Actorem sive Donatarium, et Regiam Maiestatem, ac Fiscum suum Regium, res
contrariorum
ratio et consequentia esset eadem; idcirco aeque Actori, ac Contradictori,
praedictis Iuridicis remediis uti licet. Quod autem non, dicunt
Alii non stare istam paritatem inter eos, ob expressa Iura Regni; Alterum
quod Actor semper paratus esse debet.
QUAESTIO VIGESIMA. / Quid est Emenda linguae, et unde dicitur?
Est sententia, sive convictio linguae alicuius, per Iudicem imposita, propter
iniustam falsamque querimoniam, Regiae Maiestati aut caeteris Iudicibus
Regni ordinariis porrectam. Vel etiam soepenumero ob turpia; inhonestaque
verba, contra quempiam bonae famae, et honestae conditionis hominem prolata,
VIGESIMA QUINTA. / Ex quot praecipue Iuris scripti casibus
provenire solet?
Ex Sex hisce. Primo, ex non observatione legitimorum mandatorum,
tam Regiae Maiestatis, quam aliorum Dominorum Iudicum Regni ordinariorum, in
Iudicio contradictorio, vel alias ubilibet, etiam in necessariis quorumlibet
exponentium rebus et negotiis, Iudicibus et iusticiariis pedaneis
exhibitorum. Quae facta legitima Citatione in Curiam Regiam
dare, et facere posset; tamen de Iure scripto, et veteri iam consuetudine, in
causa Facti honoris simpliciter nunquam illam succumbenti dare
potest; siquidem neque Iura, neque ipsa consuetudo Regni id permittant; et
alioquin talis gratia redundaret in alterius contumeliam, cuius honorem
huiusmodi convictus pessundare volebat. Sic passim in certis homicidiis
articularibus. art. 30. Novizol. anni 1543. 6. Matth.
fieri solita
erat, ut si qui videlicet latrones fovere, vel si latrocinari comperientur,
illico Comites, vel Vice-Comites, si per se sufficientes fuissent, tales
omnes ex merito punivissent; sin minus, ea de re omni Capitaneos Regni
edocuissent, ut modis omnibus malefactores sublati fuissent. art. 50.
anni 1548. Novissime vero ex recepta iam diuturna consuetudine et
novella constitutione
angustam omnino rem adiudicatam quae sententia dicitur deductae
sunt per Actorem, ne frustra sibi magni et diuturni suscepti labores, ac
graves expensae cedant; necessarium plane, et iuribus ac consuetudinibus
Regni consentaneum est, ut quae Iudicialiter decernuntur, ea debitae quoque
Executioni demandentur; quia alioqui frustra celebrarentur fierentque
iudicia.
SEXTA.
Sed quae poena statuta, si Vice-Comites huiusmodi Executionem facere
noluerint?
Evocati ad tricesimum secundum diem, a die Evocationis in Curiam Regiam, in
praesentiam scilicet Iudicum Regni ordinariorum, ac potissimum eiusdem, cum
cuius huiusmodi literis Remissoriis, requisiti fuerunt, extra omnem seriem
regesti, si culpabiles reperti fuerint, convincuntur in centum
florenis, inter Iudicem, et
eorum, sub poena viginti quinque marcarum, in manus Comitis, ad
dignam eisdem poenam infligendam, dare teneantur. Et insuper de innocentia,
quod scilicet non de eorum voluntate, et commissione id actum fit, iuxta
Regni consuetudinem, se expurgare debeant. Et si servi, vel rustici
perpetrato facinore affugerint, Comes illos perquirat, et nihilominus sic
etiam Domini eorum, ut praefertur, de innocentia, se purgare teneantur.
et 1.
tit. 14. Imo vero tales, iuxta contenta generalis Decreti, puniri
debent ita, ut etiam Gratia Regia ipsis suffragari nequeat. art. 32.
Novizol. anni 1543. Et qui Iudiciis ac Iudicibus Regni non
parent, in personis et bonis puniuntur. Poson. art. 31. anni 1546.
Si autem haec Coloni fecerint, Domini se superinde iuramento
expurgent, et ipsi Coloni proscribantur; ac si profugerint, perquirantur ab
altarium, vel Capellani, vel Scholares, aut mendicantes,
et quidem seriatim debent transmitti.
aliquando peracturus, vel perageret Executiones, iuste peragere vellet;
neque postea tempore talis reportatae executionis, ipse amplius (sed solum
homo Regius, aut Palatinalis) deponere solebat; prout hoc antiqua decreta
Regni, manifeste ostendunt,
in omni Iudicio esse deberent, cap. 13. Prologi, sed una tantum
secum ipsa, pro et contra se, allegans, respondens, ac iudicans erit, quod
est (inquiunt) absurdum, ac cum Iuribus Regni pugnans. Atque haec quidem
ista melius, illi vero frustra in scyrpo nodum quaeritant; resoluta enim iam
pridem est haec curiositas publicis Regni statutis. 6. Sigis. art. 1.
et
respondens, ac iudicans erit, quod
est (inquiunt) absurdum, ac cum Iuribus Regni pugnans. Atque haec quidem
ista melius, illi vero frustra in scyrpo nodum quaeritant; resoluta enim iam
pridem est haec curiositas publicis Regni statutis. 6. Sigis. art. 1.
et
vide supra quaest. 2. cap.
huius.
QUAESTIO DECIMA QUARTA.
Qui, et quot sunt Ordinarii Iudices Regni?
Hi tres. Dominus Palatinus, Dominus Iudex Curiae, et Dominus Secretarius
Cancellarius, tanquam personalis Regiae Maiestatis praesentia. art.
15. anni 1536. (qui hodie est, Dominus Archiepiscopus
Iudiciis Octavalibus, integro numero interesse debeant,
patet
QUAESTIO DECIMA SEXTA.
Qui, et quot Iudices Tabulae Regiae interesse debent?
Dominus Personalis, qui persona saecularis benemerita, Iurium Regni et
literarum perita esse debet, cuive Regia Maiestas sigillum suum Iudiciale,
cum consilio
Dominorum Assessorum, et Consiliariorum suorum, ad conservandum confert,
ad eos facie pronuncient, vel ne a frequentia astantium protrudantur; vel
vero ne liceat partibus, vel aliis astantibus, literas, vel signaturas,
coram ipsis a tergo inspicere. Ubi autem aliquis ex primariis Dominis
Iudicibus Regni defuerit, sed solum Locumtenens eiusdem extiterit: tunc
talis Locumtenentis Vice-gerens, et Protonotarius, Vice-gerentem et
Protonotarium dicti primarii Iudicis sequitur: quia primaria semper digniora
secundariis,
1. Vlad. art. 33.
sufficit in hoc loco dixisse, propter illos, qui soepe in istos impingunt
casus. Plura a Theologis petant.
QUAESTIO VIGESIMA.
Quae poena Iuribus Regni statuta invenitur contra eos, qui Iudices Regni
ordinarios, aut eorundem Magistros Protonotarios, vel etiam Assessores
diffamarent, verberarent, vulnerarent, et interimerent?
Diffamantibus eos, quod scilicet, verum et
soepe in istos impingunt
casus. Plura a Theologis petant.
QUAESTIO VIGESIMA.
Quae poena Iuribus Regni statuta invenitur contra eos, qui Iudices Regni
ordinarios, aut eorundem Magistros Protonotarios, vel etiam Assessores
diffamarent, verberarent, vulnerarent, et interimerent?
Diffamantibus eos, quod scilicet, verum et Iustum Iudicium non fecissent;
quamdiu durant?
Regulariter, omnis Literaria Procuratoris constitutio, qua in
Curia Regia, vel alibi etiam ubique uti solemus, fieri solet, vel coram
personis autenticis, hoc est, Dominis Ordinariis Regni Iudicibus, et
eorundem Magistris Protonotariis vel in locis credibilibus, uti Capitulis et
Conventibus; et talis a data praesentium, durat per anni circulum.
Verbalis autem potest fieri etiam coram
valent
usque ad eorum reditum, non quidem simpliciter confectae, sed si sic
fassionem fecerint.
Id tamen observatum
vidi, quod si coram Regia Maiestate, fieri non potuit, hinc missus Scriba de
Curia Regia, ad illas, huiusmodi Procuratoriam constitutionem, audivit ab
illis, et postea retulit coram Iudice Regni, literasque in solita forma
superinde idem Iudex extradedit. Melius autem omnino foret, huiusmodi
Procuratoriam constitutionem, coram publico Notario facere, dummodo in
solita forma literae ab ipso extrahi poterint.
ipsam in dubio
reliquit
Rei peculiare, non inconvenienter ipso, finis operi imponi debebat.
COROLLARIUM.
Hoc etiam pro admonendo Lectore, adiicere volui; quoniam publica omnium voce
clamatur, Processum Iuris esse vitiatum; ideoque Decreta Regni, corrigere et
emendare necessum foret. Quod sane est, causam non ut causam praetendere, et
rem potius non satis animadvertere; siquidem hic error seu vitium, non
provenerit ex Decretis ipsis, sed ex consuetudine, quae
foret. Quod sane est, causam non ut causam praetendere, et
rem potius non satis animadvertere; siquidem hic error seu vitium, non
provenerit ex Decretis ipsis, sed ex consuetudine, quae contra tam aperta et
manifesta Iura Regni observari non deberet; sed magis Iura, suo loco
relinquenda, et illa tollenda esset; ne, si a communi et scripto Iure
recesserimus, etiam coram externis nationibus, scripta Iura nobis
obtrudentibus, confundamur; neve
amissione capitum
hominum, per sententiam capitalem, (nisi forte criminaliter accusentur.)
Item quod ultra centum florenos non possunt Iudicare, nisi in
certis privilegiatis causis, per speciales constitutiones Regni factis, uti
paulo post declarabitur. Similiter quod Appellationes omnium fere causarum
ex Sedibus
Comitatuum, maturioris revisionis gratia, in Curiam Regiam
pratorum, et Sylvarum, ad decem iugera, 5.
Vlad. art. 8. Postea in bonorum occupationibus, et castrorum
interceptionibus, eorundemque perceptis fructibus acquirendis, cum
iuramentis, iuxta Regni consuetudinem, lata superinde sententia, etiam medio
Capitaneorum Executioni demandata, sine omni exceptione, poenam tamen
violentiae, ultra centum florenos infligere nequaquam possunt,
quae in Curia
QUAESTIO QUINTA. / Sed an liceat in communi aestimatione etiam infra
Centum Florenos Comitatui procedere?
Nequaquam, tum quia praecise expresso Iure Regni, 1. tit. 60.
spectat ad Curiam Regiam, tum quod in ea literarum fassionalium
invalidatio fieri deberet, quae nihil ad Comitatum pertinet, tum quia usus
quoque id obtinuisse videtur, in Curia Regia, etiam in
breviori vel longiori processu, causa in sede Iudiciaria, coram
Comite Parochiali, mota terminetur, sana inter se praehabita deliberatione.
Sed tamen his cautelis, ne scilicet huiusmodi constitutio, generali decreto
totius Regni, et vetustae ac approbatae consuetudini Curiae Regiae in
Iudiciis observari solitae, praeiudicet, et deroget; neve alios
Nobiles aliorum Comitatuum ad observationem talium privatarum
finita narratione, seu expositione
actionis, subiungitur.
Unde idem Exponens, praefatum T. ratione praevia, in sedem huius
Comitatus Iudiciariam, citari et evocari vellet, Iure Regni admittente.
Proinde te harum serie hortamur, et requirimus diligenter, quatenus
acceptis praesentibus, memoratum T. et T. ad instantiam annotati
Exponentis, in sedem istius Comitatus Mosonien. Iudiciariam,
QUAESTIO QUINTA. / An in causis prophanis, potest aliquis citari ad forum
Spirituale; vel in iis ad respondendum cogi per Spirituales?
Non omnino, quia id Decreta Regni per expressum vetant,
QUAESTIO NONA. / An teneantur Procuratores in hoc foro Iuramentum
Calumniae praestare?
Olim quidem, cum de Iure Canonum; tum etiam secundum Decreta Regni, illud
praestare omnino tenebantur,
uti proxime citatus articulus 27.
anni 1567. continet; quod scienter et calumniose, id est,
fallaciter et fraudulenter, doloseve, nullas causas, quae essent iniustae
suscipient, neque illis contra Iura Regni Hungariae patrocinabuntur; vel
ullo pacto, cum parte adversa colludent. Formula vero antiqui Iuramenti,
fol. 743. Maioris decreti erat.
et eius sanctam
Genitricem Virginem Mariam, et per omnes Sanctos et Electos Dei,
quod ego nullas causas, scienter et calumniose, et quae essent
iniustae, suscipiam, neque illis contra Iura huius Regni Hungariae,
patrocinabor, easque inanibus et frivolis exceptionibus et
protelationibus, scienter et temere, in longum protrahere unquam
intendam; sed neque ullo pacto, cum adversa parte, in damnum principalis
renovari debent.
QUAESTIO DUODECIMA. / Quo iure potissimum solet huiusmodi processus fori
Ecclesiastici fulciri?
Legibus Regni, iuxta Decreta Matthiae et Vladislai Regum art. 40. anni
1559. ac tandem Canonicis
sanctionibus,
iam de foro saeculari translata esse dignoscuntur, ad
hoc forum Ecclesiasticum, quae pariter iam utrique communia esse videntur,
uti dictum est quaest. 3. proxime praecedenti. In quibus tamdiu
solemus nos legibus Regni firmare, quamdiu eas nobis, ac causis nostris
suffragari viderimus; ast ubi iis destituti fuerimus, illico ad dictas
sanctiones Canonicas, confugium capere cogimur, quae longe ampliores sunt,
et latius sese extendunt,
sanctiones Canonicas, confugium capere cogimur, quae longe ampliores sunt,
et latius sese extendunt, supra quaest. 13. cap. 1.
Ubi Nota, quod licet sedes spiritualis utatur legibus Regni, in aliquibus
causis, non tamen aeque utitur Iuridicis remediis: siquidem non nisi
Appellationem, uti iam praemissum est, et Novum Iudicium aliquando admittat.
Onus quoque non-venientiae, antiquitus solum in denariis
remediis: siquidem non nisi
Appellationem, uti iam praemissum est, et Novum Iudicium aliquando admittat.
Onus quoque non-venientiae, antiquitus solum in denariis viginti
quinque deponebatur, licet nunc iuxta Regni consuetudinem, in
tribus florenis exsolvi iubeatur.
QUAESTIO DECIMA TERTIA. / Quot igitur gradus huius processus Ecclesiastici
Ecclesiasticum. Quia spirituales Iudices factum Iuris possessionarii,
iudicare non possunt; uti praenotata quaestione dictum est.
Undecimus, prouti iam declaratum est, causa discutitur, coram Vicario, iuxta
leges Regni, ubi haberi poterint; ubi autem non, iuxta Canones, seu quod
idem est Canonicas sanctiones; quae a celebrioribus Canonistis, sive
Summistis peti debent, veluti sunt, quibus potissimum in sede Metropolitana
Strigoniensi
PERORATIO. / Ad Candidos Tyrones.
Habetis, Candidissimi Tyrones, ab initio a me promissam Directionem methodicam,
in Processum Iudiciarium, Iuris consuetudinarii, Inclyti Regni Hungariae,
partiumque eidem subiectarum, (cui etiam adiunxi, alios duos processus, alterum
in Comitatibus, et alterum in Sedibus Spiritualibus, observari solitos) non
quidem verborum floribus convestitam, neque orationum pigmentis
tu solvis aperte.
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.