Your search found 3230 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 2416-2436:

in aluum
1.810  Fercula regnorum pretijs extructa; secundo
1.811  Addita quàm pani messor lacrymosa trucidet
1.812  Allia, stramineoque cubet resupinus aceruo.
1.813  31. Nempe suum mensis genium non rara saporum
1.814  Scitamenta, vel externo procul Orbe petiti
1.815  Conciliant gustus: sed, quae vulgare videri
1.816  Nil patitur, syncera fames, stomachique valentis
1.817  Ignea vis,

sibi ne toxica dira nocerent;
2.1130  Horrida sic animus crebro spectacula visu
2.1131  Dum repetit, positâ sensim formidine, nullas
2.1132  Iam meminit species horrescere: tristia contra
2.1133  Ducit et ipse suum longo sic tempore callum.
2.1134  Nemo minùs rerum metuens, ac plurima quondam
2.1135  Qui timuit. Viden, vt, saeuum cum buccina signum
2.1136  Edidit, et geminas aduersis frontibus infert
2.1137  Mars

cultu, nugisque canoris
3.29  Vecordes animos stolidi oblectare popelli.
3.30  Per me equidem non haec vobis infamia, Diuae,
3.31  Haeserit, Aonides, neque magno inuenta Platoni
3.32  Abnuerit te, Phoebe, suum Respublica ciuem.
3.33  Ingenij steriles lusus, et ficta laborent,
3.34  Mille per ambages rerum, nexusque decoros,
3.35  Composuisse Alij miracula: plurimus, Euge,
3.36  Admirans, bellèque, puer quibus

nunquam sic funditus omni
3.777  Sors hominem vacuat felicis munere vitae;
3.778  Quin complura simul misero iucunda relinquat,
3.779  Caetera quêis laetus nescire impendia possit,
3.780  Seque illis geniumque suum oblectare fruendis.
3.781  Mors rapuit sobolem: sed praedia salva, tumentes
3.782  Sed loculos rutilus pergit distendere Ganges:
3.783  Quanta fluent illinc orbatis gaudia Canis?
3.784  Res angustae:

fortia ferre,
3.1099  Numquid vile Sui pretium? Nil gloria mentem
3.1100  Ergo mouet, pulchris merces amplissima factis?
3.1101  Nil virtutis amor, vinci quae nescia, clades
3.1102  Lucra facit, geminatque suum per vulnera robur?
3.1103   34. O Pater, o naturae, immensique arbiter aeui,
3.1104  Duc, age, duc Famulos: tua quò suprema vocârint
3.1105  Imperia, obsequij haud segnes, animisque parati,

En Alius, tacitis maeroribus anxius, aeger,
4.291  Iratusque sibi: socios rumore secundo
4.292  Quòd celebres latè populi volitare per ora
4.293  Cum videat; nullo famae plaudentis honore
4.294  Vindicet ipse suum Lethaeis nomen ab vmbris.
4.295  Obscurum tacitumque agitans inglorius aeuum.
4.296   18. Quisquis es, o, talis mentem cui cura remordet,
4.297  Disce age, quàm tenui frauderis munere, quàmque
4.298  Sic

curas! Vt laeta suo se
4.1460  Restituit fonti! Non flamma volatilis aequè
4.1461  Prosilit in patrij Conuexa nitentia caeli:
4.1462  Non Tyberim pelago, aut rapidum par impetus Istrum
4.1463  Deuehit; ipsa suum vinclis ac libera ferri
4.1464  Gestit in authorem, flagrantique incita nisu,
4.1465  Ingere sese illi, ac penitùs miscere laborat.
4.1466  Qua, rogo, tunc igitur fruituram sorte putandum est.

fremit clamoribus aether.
5.56  Saeuior, irati quem pectoris vrget erinnys,
5.57  Effraenoque magis quaecunque per obuia fertur
5.58  Turbine, tam sitiens alienum haurire cruorem,
5.59  Quàm facilis praebere suum. Non ferreus agger,
5.60  Non ignes, non saxa queant immanè ruentem
5.61  Sistere. Flamato desint si telâ furori;
5.62  Se telum faciet, summis e turribus audax
5.63  Aethera per vacuum prono descendere

imis vitium fatale medullis
5.931  Humano penitùs succidi robore nescit.
5.932  Quin, vires animosque nouans per vulnera, lapso
5.933  Fortius Antaeo, caesâque perennius Hydrâ,
5.934  Victorem petit vsque suum: et, ni cura resistat
5.935  Peruigil; infestis toties assultibus vrget,
5.936  Tot mouet insidias, tot fraudibus vndique cingit;
5.937  In sua captiuum postremò vt vincula cogat.

6.139  Illaqueat: coeno studium solidare tenaci
6.140  Huic laterum textus; paleis et frondibus Illi
6.141  Sternere summa labor. Discurritur vndique: pensum
6.142  Pro se quisque suum velox vrgere: nec vlla
6.143  Seu mora, seu requies dextris. Ad culmina ductum
6.144  Mox hilares fusi circùm (ceu septima muri
6.145  Coctilis Assyriae portenta crepidine ripae
6.146  Extulerint) mirantur

eruditos praesertim homines, et sapientiam professos, pudebit. Sed quamuis ex alienis infortunijs deessent solatia; adhuc ex nostris alia facultatibus suppetunt: neque enim quisquam adeo calamitosus; vt nihil siue externi, siue interioris Boni possideat, quo suum oblectare animum in doloribus possit. Cur igitur Mali amarities huiusce possessionis suauitatem corrumpat: nec potiùs illius haec aegritudinem iucunditate suâ temperet, ac mitiorem efficiat? Adde, quòd non in Bonis duntaxat, quae

se penitùs tradere. Si enim adeo plenum ille obtinet in rerum conditarum vniuersitatem dominium, vt, quamuis, nullâ Boni nostri ratione habitâ, Mundum gubernaret; aequissimo tamen animo illius ferri deceret imperia; quantò aequiùs subeunda nunc sint, cum non ad suum commodum, sed ad subiectorum vtilitatem, pro parentis potiùs, quàm domini more, colliment? Neque obstat, quòd seueriùs aliquando de hominibus consulat: cum patris

Vel enim id genus ludibria suâ culpâ; vel immeriti subeunt. Si primum; nulla est causa irascendi, pro suo merito acceptis, quin potiùs gaudendi, quòd ex aliorum censurâ suorum foeditatem vitiorum, cautiùs ea deinde vitaturi, cognouerint. Sin nullum ob suum meritum, sed fortuiti cuiuspiam, externique causâ petulanti à vulgo irridentur; vanissima eiusmodi ludibria, vtpote à stultis profecta, facilè Sapienti erit, citra molestiam, transmittere. Quis enim aut insanire vulgum nesciat; aut insanorum conuicijs, nisi amens et ipse,

irascitur, honoris plurimum defert, talem nimirum suâ confessione declarans, vt vel Sapientem afficere contumeliâ possit. Alia ratio, cur vindictam Sapiens non quaerat: quia iniustè laedens multò est, quàm laesus, miserior, adeoque nunquam inultus, vtpote quem suum scelus externo quouis supplicio grauiùs afficiat. Denique, quia vltio de hoste sumpta nullum affert vulneribus ab eo inflictis remedium. Colligitur itaque, non de ijs, qui exteriùs laedere conati nos fuerint, hostibus vltionem

vita est optabilis, illâ frui; si misera, illius breui fine solari se liceat. Alterum mortis solamen, quòd vitam non tollit Sapienti, sed in melius commutat. Nam animus immortalis est, nihilque ardentiùs exoptat, quàm, terrenis effractis compedibus, ad authorem suum ferri: vt hinc conijcere futuram illius liceat laetitiam, tam flagranti demum voto per mortem potiti. Votum animi terrena pertaesi, et à mortali hoc exilio immortalem ad Patriam quamprimùm transire anhelantis. Paraenesis ad

suspensam felicitatem suam habens. Tum quòd verae magnanimitatis ignarus leuissimo pretio sudores suos licitatur, minimâ popularis aurae mercede et illos satis repensos, et se affatim beatum existimans. Tum quia suum gloriae studium omni arte dissimulat, ne in risus nimirum, et fabulam abeat, si deprehendatur, formidans: ipsemet adeo Ambitionem indecoram, ac luce indignam confessus. Tertiò multùm etiam ad sedandum famae ardorem conducet, si ille error discutiatur, qui

deprehendatur, formidans: ipsemet adeo Ambitionem indecoram, ac luce indignam confessus. Tertiò multùm etiam ad sedandum famae ardorem conducet, si ille error discutiatur, qui Ambitiosorum plerisque solet imponere, omnium oculos in se esse conuersos, omnium per ora suum nomen volare, omnium mentes Sui admiratione occupari, per voluntarij cuiusdam somnij speciem, fingentibus. Quo errore nihil inanius: cum hominum sibi quilibet vacet, de alijs securus, et parcissimè cogitans: vt Cicero suomet experimento intellexit.

damnatur. Septimum, Vitam, animique quietem non differre. Nihil enim hac dilatione esse stultius: cum nulla tempora animi otio idonea non sint. Idque serò à multis animaduerti sub exitum vitae, suum errorem damnantibus, quòd, vanâ futurae quietis spe, irritum, assiduas inter curas, et occupationes, aeuum perdiderint, et, fruenda dum parant, se omni vitae fructu priuauerint. Octauum, Animi otium cum honestis

Immo ex hoc eius maximo erga nos amore alia item ratio colligitur maximae, quae in ipso amando reperitur, iucunditatis. Nam amor tunc iucundissimus, cum perfectè reciprocus. Nemo autem reciprocam se amantibus vicem liberaliùs refert, quàm Deus. Nam mortales Amici non totum Amico suum amorem impendunt; sed eius sibi retinent partem, partem etiam in alia deriuant. At ipsius amor totus, atque integer et indiuisus singulos se amantium complectitur, nihilo minor ad quemlibet eorum perueniens, ac si ipsi tantùm vacaret: adeo ut certo certiùs persuadere sibi quilibet possit,

Neque quisquam excelsum adeo foedus, tanquam aliquid sorte suâ maius, desperet. Nam et supremus Author ad hanc secum necessitudinem ineundam vltro nos stimulat; et hominis animus ad eandem, suum velut ad fine, suauissimè rapitur. Quin etiam adeo necessarium quodammodò habet summi Boni amorem, vt illud, vel nesciens, in alijs quibuslibet rebus videatur appetere: cum nihil, nisi ratione Boni, appetat: Bonum verò quoduis, vnde creatae res appeti possunt, nihil sit aliud, quàm

solitudinum accolis intuenda exhibetur. Impetus animi, spectabilia, et creata omnia, prę immensâ supremi Conditoris pulchritudine, fastidientis, intimamque cum eo coniunctionem ardentissimè suspirantis. Eiusdem imploratio, suum caecis vt Mortalibus detegat iubar, omnium amores, vbi plenè agnoscatur, in se vnum versurus, vtpote qui omnimoda, et perfecta votorum sit quies, atque cordis tranquillitas. Cuius suauissimi nectaris venas omnes, ac riuos cum, quàcunque fas erat, noster

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report