Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: illum Your search found 2489 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 667-751:667. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] primitus gerant,
deinde (si tamen dignoscendę ueritatis proposito hoc agunt) magis
illuminati |
nihil uerius esse existimant quam quod Sacrarum Litterarum monumentis contineri cognoscunt.
Qui ita in fide stabiliri cupiunt
(omnes autem cupere debent)
Deo supplicent |
et hominem illum imitentur, qui in Euangelio ait:
668. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] audiuit:
669. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] patet-que omnibus diaboli insidiis nulla circumspectę mentis uirtute munitus: tanto-que facilius supplantatur, quanto se putat magis tutum. Nam sicut arborem uentorum pulsatam procellis ruere necesse est, cuius radix uitiosa fuerit, ita illum labi quoties uoluptatum illecebris prouocabitur necesse erit. Neque minus in istos qui facere nolunt, quam in illos qui audire negligunt, exclamant prophetę, apostoli, euangelistę, omnes catholici doctores:
670. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] more terram tantum spectauerat.
671. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Statim enim (ut Marcus ait) apertę sunt aures eius,
et solutum est uinculum linguę eius,
et loquebatur recte.
Postremo quibuscunque uitiis corruptus uiuis,
ita ut mortuus sis cum uiuas,
quantum potes ad illum qui uiuificat mortuos te uerte.
672. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] tutius existima |
nihil de te prędicare,
nihil quod Deo teste agis, ab aliis inspici uelle.
Glorię quippe mundanę cupiditate duci omnino nefas esse etiam tunc monstrauit Dominus cum diceret:
673. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
ut quod per gratiam Spiritus Sancti adeptus es,
per tuam inanem iactantiam non amittas.
Et quoniam hoc cęleste donum comparari non potest,
nisi contemnantur terrena:
674. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] naturalem carnis motum,
nihil moratus intulit:
675. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Christianus est, nisi uxori alligatus fuerit, potest eligi in sacerdotem. Omnes tamen qui Christo in sacerdotio succedunt, castos esse decet, sicut et ipse castus fuit. ut noui sacerdotii tanto purior successio sit quam ueteris, quanto et sacerdos noster Christus omnibus qui ante illum hoc munere usi sunt, noscitur esse pręstantior. Neque enim arietum ut olim aut uitulorum sanguine nunc sacrificatur, sed ipse Christus uerus Deus et uerus homo, uiuus et immortalis, licet aliena specie uelatus,
676. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cęlum. Hinc Ioanni futura quibus referta est Apocalypsis reuelantur | et unica sanctę Trinitatis diuinitas in principio sui Euangelii declarata plenissime innotescit. Iccirco Saluator noster illum, quem a demonio liberauerat, continuo uolentem sibi adhęrere non permisit, sed prius ut se exerceret jussit, aliis prędicando Dei beneficium quod acceperat. Necesse est autem ut sanctis actionibus quam sępissime copuletur | et pene assidua comes sit pia contemplatio, si in
677. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] inuocantibus te.
Hac ipsa cęlestium meditationum iocunditate temperari calamitatum
suarum moerorem humilis Iob optabat,
cum diceret:
678. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] sepulturam iam foetentem ad uitam reuocauit. Quanuis ergo diu te Sathanas alligatum tenuerit, quanuis longo peccandi usu iam obdurueris | et toto tempore in scelerum tuorum monumento iacens contabueris, exolue tandem uincula, rumpe laqueos omnes | et diutinam mortem detestatus ad illum conuertere qui suscitat mortuos | et qui sepultos tumulatos-que facit reuiuiscere | et excusso de pedibus puluere mundatos exire, qui dimitti iubet peccanti non tantum septies, sed etiam septuagies septies. Semper itaque spera in Domino |
679. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] inique concupiscere | et inter se identidem rixari atque in contumeliam prorumpere fas esse dixerimus. omitto quod interdum nec manibus temperatur | et usque ad uulnera cędes-que peruenitur. Quanto ergo leuius crimen ab his diuertere | et alicuius honestę artis laboribus diem illum conterere | quam per ocium ad tam nefanda flagitia conuerti? Profecto minus offenderetis nullum omnino diem festum agere quam hunc quem agitis tot uitiorum obscoenitatibus prophanare. Concessus fuit olim Iudeis repudii libellus, ne in
680. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Vis, ut et tibi dulcia sint? Noli in uerbis diuinis eloquii ornatum requirere; ita composita sunt, ut et docti et indocti, quod omnibus pariter profuturum erat, intelligerent. Sed attende, qualis quantus-que sit, per quem prolata sunt. Per illum utique, qui solus et acumen ingenii hominibus pręstat et ipsum dicendi leporem impartit. Idem enim et fons bonorum omnium est et largitor et cuius tam dicta quam facta nulla prorsus in parte argui queant, cum solus in cunctis ut maxime
681. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ad nos, ut audiamus atque opere compleamus? Neque trans mare positum, ut causeris et dicas: Quis e nobis poterit mare transfretare et illud ad nos usque deferre, ut possimus audire et facere quod pręceptum est? Sed iuxta te est sermo ualde, in ore tuo et corde tuo, ut facias illum. Quid ergo, quod supra nos non est, amplecti recusamus? Et quare, quod cordi insitum est, id euellere ac proiicere conamur? Nonne, cum hoc agimus, intus quibusdam conscientię stimulis pungimur? Quasi qui contra naturę uim
682. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] credere compellimur |
per quietem sępenumero quę uera sunt reuelari.
cum pręsertim ipse Dominus (ut in Numeris scriptum est) dicat:
683. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] modum proceram atque amplam. Vtroque enim somnio Daniele interpretante didicit | futuram regni cladem | et suimet qui felicissimus putabatur, extremam miseriam. Pilati etiam uxor in Euangelio multa per uisum se passam conquęritur propter Christum, et marito ut missum illum faceret, nititur persuadere. Hoc quoque obseruandum, quod iniqui insomniorum suorum quid portendant ignari a sanctis interpretationem accipiunt, ut pharao a Iosepho | et Nabuchodonosor a Daniele. Vnde apparet | somnia ista quę diuino fiunt consilio, et impiis obiici
684. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
precationi,
ut purior syncerior-que offeratur.
Deinde cum cogitaueris quam potens,
quam immensus sit,
quem allocuturus es,
quam e diuerso tu uilis atque abiectus,
humiliter quantum potes accede |
suspirans,
ingemiscens,
lachrymas etiam si potes fundens.
illum-que imitare publicanum,
qui stans a longe uultu in terra deiecto pectus percutiebat suum.
Peccatorum quippe conscius non est ausus propius accedere,
non oculos in cęlum subleuare,
et ut a se poenam exigeret,
a pectoris uerberatione non cessauit.
Verum nequis uel dignitate
omnium optimus,
primus omnium omnium-que postremus.
neque initium habens neque finem.
benignissimus poenitentium remunerator,
seuerissimus obstinatorum ultor ac punitor.
Et cum tantus talis-que sit,
tu illum tibi iratum esse audes negligere?
tu illum peccata peccatis cumulando ad uindictam non uereris
prouocare?
cum tamen a peccatis desistendo placare posses.
Ipse enim per prophetam tibi pollicetur |
nullam de tot offensis unquam se
postremus.
neque initium habens neque finem.
benignissimus poenitentium remunerator,
seuerissimus obstinatorum ultor ac punitor.
Et cum tantus talis-que sit,
tu illum tibi iratum esse audes negligere?
tu illum peccata peccatis cumulando ad uindictam non uereris
prouocare?
cum tamen a peccatis desistendo placare posses.
Ipse enim per prophetam tibi pollicetur |
nullam de tot offensis unquam se exprobraturum,
si offendere desieris |
et
finibus circumscriptus est intellectus noster,
tuę autem potentię,
tuę sapientię nullus est finis,
nulla circumscriptio:
omnem numerum,
omnem excedit modum.
Stultus est igitur,
qui tanti mysterii altitudinem se deprehendisse putet,
nisi ipse reueles,
ipse aperias,
ipse illum tam signularis intelligentię efficias capacem.
Nos interim non ideo credimus panem et uinum in substantiam tui
corporis et sanguinis transmutari,
quia et uxor Loth uersa sit in statuam salis |
et uirga Moysi in
consuetudine mulierum
expiassent,
quanto continentiorem esse oportet eum,
qui castum corpus tuum,
de casta sumptum Virgine et tibi unitum,
esurus accedit?
Et si de hostia pacificorum uesci iubetur qui fuerit mundus,
quanto conuenit esse illum mundiorem,
qui te omnis munditię fontem,
omnis gratię autorem
cupit haurire?
Tu es panis uiuus uitam nobis donans quam non habemus,
et a morte liberans quam timemus.
Ais enim:
Ego sum panis uitę.
patres uestri manducauerunt manna in deserto et
Hunc si imitari in gustando sacramento perges,
nonne etiam tibi dicere poterit Dominus:
Ecce manus tradentis me, mecum est in mensa.
et vę homini illi per quem Filius hominis tradetur ?
Tradidit illum Iudas impiis Iudeis,
tu eundem tradis tibi impuro.
Hanc ob rem nisi te correxeris |
poenitentiam-que egeris |
ac pro tanta tua temeritate fleueris,
acerbissimas quidem et nullo fine concludendas in inferno poenas
erroris.
Idem quanuis intimas hominum cogitationes ignoret,
eas tamen per exteriores motus atque gestus iudicat et deprehendit.
tum quocunque aliquem magis inclinari uidet,
eo accommodatis tentationibus trahere nititur,
suggerens quicquid illum magis appetere coniicit.
Tu uero si uis istud uitare periculum,
etiam cum mali aliquid cogitaueris
(impossibile est enim ne quando mens ad illicita non recurrat)
caue ne ad gestum cogitationis indicem prorumpas.
et
similitudinem Dei facto tam inimicus ac tam infestus
?
Factus fuit quidem angelus Dei,
ut cum reliquis beatis eiusdem generis in cęlo spiritibus beatitudine frueretur ęterna.
Et licet futuri prescius Deus nosset illum per arrogantię uitium a statu suę conditionis repellendum,
sciebat tamen iustis expedire ut crearetur.
ne uidelicet deesset illis aduersarius,
cuius molestia ad pręlium exerceantur |
et tandem uictoria potiti
affixisse,
exercitum eius fudisse,
urbem uero igni succendisse.
Ducem ergo Iesum sequamur,
atque aduersus regem Gai bellando pręualebimus |
et si nos uexillum ferre crucis uiderit,
in qua Iesus noster semet crucifigendo illum confixit,
metu perculsus concidet |
uel in fugam conuertetur.
De quo per Esaiam fuit prędictum:
A facie Domini pauebit Assur, uirga,
hoc est, cruce Domini percussus .
Vrbs autem eius cui dominabatur,
gentiles erant.
quę tunc quidem concremata est igni,
nisi nostra sponte manum dederimus diabolo |
et eius malignę suggestioni consenserimus,
oppugnare quidem arcem animę nostrę poterit,
expugnare non poterit.
Et hęc sane sunt publicę potestatis magis insignia nomina,
quibus illum dignum non sua merita,
sed hominum peccata fecerunt.
ueniamus ad priuata.
De nominibvs demonvm privatae conditionis.
Caput XIV
etiam uerus tibi de cęlo angelus uel sanctus aliquis
apparuerit,
nihil offendes inquirendo,
an uere sit qui uidetur.
dicente Domino:
Hoc demonium non eiicitur nisi in ieiunio et oratione.
Nam et ipse Dominus tunc ieiunabat,
cum tentatorem uicit.
Et idem:
Vigilate, inquit, et orate,
ne intretis in tentationem!
Apostoli quoque, cum naufragium timerent,
dormientem illum clamoribus excitant.
Adiuua nos, inquiunt, Domine,
perimus.
tunc ipso uentis fluctibus-que imperante facta est tranquillitas.
Nulla est igitur tam grandis tentatio quam Deum deprecando non
uinces.
et rursum nulla tam parua,
ea quę Deo placent,
caro autem magis illa concupiscit,
quę ipsam delectant,
et ad peccandum est prona,
quia traducitur de peccato.
tanta-que eius uis est aduersus spiritum,
ut luctanti repugnare spiritus ipse per se non
sufficeret,
nisi uirtus diuina quę illum creat |
et creando infundit |
et infusum conseruat,
etiam periclitantem adiuuaret.
Quis me liberabit, inquit Apostolus,
de corpore mortis huius?
hoc est de corpore,
in quo primi parentes nostri cum non obedissent Deo mortui sunt.
respondet et ait:
Gratia Dei per
aduersario uires,
et desinet esse molestus.
Semper autem obstandum est principiis.
Inueterata enim difficilius corriguntur,
nouella euelluntur facilius |
euulsa-que arescunt.
Pręterea et locum illum et hominem quantum potes declina,
in quo uel delinquendi periculum |
uel exercendę uirtutis impedimentum times.
Non minus declinandi sunt,
qui in flagitiis obduruerunt.
Herodem diuertissent,
syderei luminis ducatum amiserunt,
et tenebras patiuntur quamdiu cum illo teterrimę mentis homine
manent.
Facessat igitur pessimus quisque a consortio tuo,
ne cum illo manendo inquineris,
ne illum frustra docendo operam perdas,
ne illi adhęrendo Deum offendas.
Mulierum etiam conuersatio castitatis
professis est uitanda.
dicente in Prouerbiis Salomone:
quam me,
non est me dignus.
et qui amat filium aut filiam plus quam me |
non est me dignus.
Ex tota autem anima Deum diligimus,
cum ne uitę quidem nostrę parcimus,
dum ei obsequimur,
nihil timendo eos,
qui corpus occidunt,
sed illum potius,
qui et corpus et animam potest mittere in gehennam.
cum ipse dicat:
feliciter perfruatur.
Petrus
Isto charitatis genere dilexit Christum suum Petrus,
quando concupiuit cum illo habitare in monte,
quando uiso Iesu super aquas ambulante de naui desiliens ad illum ire contendit solus reliquis in naui residentibus |
admirantibus-que hominis audaciam nihil metuentis,
nisi cum mergi coepisset,
quando etiam ei de sua cruce prędicenti respondit:
Et si me oportuerit mori tecum,
non te negabo.
Tametsi pręstare
stans pro Domino solus aduersus armatam cohortem strinxit gladium |
percussit-que principis seruum,
plures forsitan percussurus donec inter multorum arma et ipse
concideret,
nisi furentis animum eiusdem Domini iussa repressissent.
Post resurrectionem quoque eius gloriosam,
cum de naui illum in littore stantem agnouisset,
non expectauit donec remigando ad terram perueniret,
sed omnis morę impatiens misit se in mare uado-que pręcurrens primus
omnium illi se coniunxit.
Cęteri enim post eum nauigio
in Tartarum corruat |
quam uiuere |
et ei in tanto animę periculo fluctuanti non succurrisse.
Quod nisi ita affectus erga proximum tuum fueris,
pręceptum (ut ego reor) non implesti charitatis.
Quomodo enim alterum diligis sicut teipsum,
si tibi parcis |
et illum perire permittis?
cum pręsertim patiendo pro Domino et te et illum saluare possis |
et una cum illo ad martyrii coronam peruenire?
Dominus pro seruis passus est,
et tu pro fratre tuo pati recusas?
apostoli-que sententię resistis dicentis:
tanto animę periculo fluctuanti non succurrisse.
Quod nisi ita affectus erga proximum tuum fueris,
pręceptum (ut ego reor) non implesti charitatis.
Quomodo enim alterum diligis sicut teipsum,
si tibi parcis |
et illum perire permittis?
cum pręsertim patiendo pro Domino et te et illum saluare possis |
et una cum illo ad martyrii coronam peruenire?
Dominus pro seruis passus est,
et tu pro fratre tuo pati recusas?
apostoli-que sententię resistis dicentis:
Sicut ille perfectus est secundum immensitatem diuinę naturę,
ita et uos estote perfecti iuxta mensuram atque paruitatem naturę
uestrę humanę.
Sed nemo in se confidat,
unusquisque imbecillitatis suę memor ad illum qui solus potest omnia
confugiat.
et ab ipso gratiam postulet,
sine qua perfecti esse non possumus.
Porro quemadmodum superius diximus |
proximum esse diligendum,
eodem fine et inimicus erit diligendus.
Id
esse diligendum,
eodem fine et inimicus erit diligendus.
Id enim ei potissime optandum censeo,
id pręstandum,
ex quo ab iniuria cessando melior fore speratur |
et correctis tandem moribus creditur salutem consecuturus.
Cęterum si illum qui tibi infensus est,
tam peruersi inhumani-que ingenii esse non ignoras,
ut cum ei benefeceris,
magis aduersum te insolescat,
cum submisse comiter-que responderis,
magis irritetur,
huic tali pręstabis beneficium,
si a beneficiis cessaueris ,
si a
cum uidissent Christum ęgrotos in die sabbati curantem,
non est inquiunt hic homo a Deo,
qui sabbatum non custodit.
Cum a demonio uexatos eius ope liberari conspexissent dixerunt:
In Beelzebub principe demoniorum eiicit demonia .
noluerunt dicere: in uirtute Dei,
nequis illum ex hoc Deo charum acceptum-que esse existimaret,
sed reprobum potius et impium,
ut qui non Dei auxilium imploret,
sed prophanis demonum inuocationibus utatur.
Quid multa? Si cui inimicus fueris,
in plurima te pręcipitabit uitia,
dum morum tuorum iacturam nihili pendis uitę cupiens obesse alienę.
Et cum tam immoderate ferri coeperis,
ad iurgia usque contumelias-que peruenies,
post rixas ne manibus quidem temperabis,
in nullo prorsus phariseis cedens,
qui tentarunt prius illum quem oderant,
capere in sermone,
ut captum accusarent |
et eadem malicia os eorum qui ipsum in Hierusalem euntem laudibus
prosequebantur obstruere uolebant |
iubentes, ut tacerent.
Deinde etiam edicto statuerant,
ut siquis eum confitetur Christum,
extra synagogam fieret.
nequaquam in eo quod pro Christo sustinet,
se gratiam retulisse putet,
sed benefiicii plus accepisse.
Idem enim ille qui pro nobis pati uoluit,
ut nos pro sui nominis gloria sustinere possimus pręstat.
Faciamus quidem satis cum obedimus.
nulla tamen apud illum imperandi est causa,
nisi ut remuneret obedientes.
Neque enim nostro obsequio indiget Deus,
sed nos ipsius indigemus iussione.
ut cum hoc quod iussum est impleuerimus,
accipere illud quod
et una nobiscum saluentur.
Caue etiam nequando inuideas melioribus.
qui enim bonis inuidet,
diuinę benignitati calumniam facit,
cum omnis hominum bonitas ex Deo sit.
Gaudeamus igitur bono alieno ęque ac nostro |
et in aliis,
sicut etiam in nobis Dei beneficia laudemus.
Illum uero qui uirtutibus nos antecellit,
et diligamus corde |
et opere imitemur |
neque in quo ipse profecit,
sed in quo nos defecimus doleamus.
Si autem contigerit |
nosipsos ab aliis pati inuidiam,
huiusce rei causam discussa animi nostri conscientia |
inquiramus.
et si hoc
Quarum quidem memoriam nequaquam celebraret
Ecclesia,
nisi miraculo reuelatum fuisset |
illas non tam prospicere sibi se perimendo |
quam Domino obedire uoluisse.
Alioquin nulli licere credimus,
quicquid futurum timetur,
sibimetipsi uitam erripere,
ne illum offendat,
cuius lex est:
Non occides.
Proteruus est seruus,
qui domino depositum reddit,
antequam poscatur.
Vnde tanta peccantium multitudo.
Caput XVIII
Vsque adeo stipem per se sumere timent,
quam pro se poscere non uerentur.
ne forte contrectatione illius deliniti aliquid ultra necessitatem concupiscant.
quotidie ab impiis conuitia audire |
se-que probris maledictis-que inimicorum incessanter pertundi.
Odoratus. Gustus
Si naribus infusa odorandi suauitas tibi
insidiabitur,
si gustandi luxuriosa dulcedo sui desyderium fecerit,
memento illum in utraque manu pro rosis clauos ferreos pertulisse,
in ore autem pro dapibus fel,
pro uino acetum sumpsisse.
Si te denique communis toti corpori tactus ad uoluptatem
solicitauerit,
quem ille toto corpore dolorem excepit mente reuolue.
possit |
aut iniuriam obiectę uilitatis propulsare?
Caueant igitur tam uiri quam foeminę matrimonio copulandi,
ne forte dum coniugii iugum se subire credunt,
iugum subeant seruitutis.
et si bene recte-que sibi consultum uolunt,
audiant uersiculum illum a pueris in schola,
in foro,
in omnibus compitis uentilatum:
Si uoles apte nubere nube pari.
Sed neque nimis formosam ducendam esse aiunt |
nec nimis deformem,
ne uel hanc habeas
Rem male petenti,
da consilium ne petat.
iuste petenti pauperi |
da quod petit si potes;
si id non potes,
da excusationem |
et uerbis consolare miserum,
si nequeas auxilio.
Atque ita omni petenti dabis aliquid,
cum dederis,
quod et te dare deceat |
et illum accipere.
Eadem ratio erit mutui pręstandi.
Neque enim mutuandus est gladius irato |
neque clauis furi |
neque equus latroni |
neque nauis piratę |
neque pecunia aleatori |
|
multum-que proderit offerre uoluntate,
quicquid non poteris opere.
Consummata uero ac perfecta elemosina est,
ut cuncta simul distribuantur,
ne semper in erogando occupetur animus |
potius-que attendat ut illum imitetur,
qui cum diues esset,
factus est pauper,
ut nos diuites faceret in regno suo cęlesti,
cum terrena contempserimus.
Ipse in Euangelio ait:
Iudas Ichar.
Iudas etiam (ut ueteribus noua copulemus) a Domino ascitus apostolus,
miracula operandi facultate ab eodem donatus,
sacrę communionis particeps factus,
osculo exceptus |
quia tamen pecunię auidus fuerat,
triginta argenteis illum uendidit,
a quo iam tot beneficia acceperat.
Neminem itaque uere diligunt hi,
quibus habendi cupido dominatur.
Siqua enim lucri spes accesserit,
continuo grassantur in eos,
quos uidebantur diligere.
ueneratur,
gratus est.
Incredulus,
expes,
impius,
Deum homines-que contemnens,
ingratus est.
Nullum postremo peccatum quod legi aduersatur diuinę,
ingratitudinis uitio uacat.
Illum enim offendimus,
quoties peccamus,
a quo cuncta bona,
quę homini dari queunt accepimus,
accepturi adhuc meliora,
si non ingrati decesserimus.
Operęprecium erit huiusce rei proponere aliquot exempla.
et primo
centuplum collegit,
geminos genuit,
in quibus benedicendis errare non est permissus.
non enim cui uoluit,
sed cui debuit benedixit,
ut Abrahę patris genus in Christum dirigeretur.
Iacob
Cayn
Iudei
Post diluuium ingratissimos omnium semper fuisse Iudeos comperio;
illos excipimus,
quorum superius facta est mentio.
Etenim cum ab ipso mundi Domino multo plura quam reliquę nationes beneficia accepissent,
magis etiam constanter illum colere debuerunt.
De beneficiis Ivdeis collatis post dilvvivm.
Caput V
Videamus igitur primo,
quę-nam illis ab indulgentissimo rerum largitore Deo pręstita fuerint bona.
aduersis pulsatus agnouit errorem,
poenitentiam egit |
et Domino miserante restitutus est regno.
Quod si Manassę poenitentiam suscepit Deus,
quis tam impius est,
ut ueniam desperet,
si ad illum a quo alienatus est recurrerit?
Ioacha
Ioahazo quoque impio super impios regnante Nechao rex Aegypti eosdem tributa sibi pendere compulit.
ea erant |
centum argenti talenta in singulos annos,
unum auri
a facie eorum.
nec enim timere te faciam uultum eorum.
Ioannes Baptista
obstinatione offensi dixerunt:
audiunt |
et uitę pręceptis erudiri affectant,
nolle docere cum didiceris impium est.
Cur talentum tibi a Domino ad negociandum creditum abscondis in terra,
serue nequam?
cur ocio deditus nihil facis lucri?
quam rationem reddes,
cum ad illum uacuus redieris?
Pastorem te Dominus gregi suo pręfecit,
uides lupum uenientem et fugis |
uides diaboli fraudibus ac dolo multorum corda subuerti,
et negligis.
ciuium tuorum suffodi spiritales domos intueris et taces,
canis mutus non ualens,
immo nolens
poculenta-que aliis ministrare.
ICXC
Non puduit omnium Dominum seruis suis pedes abluere |
tergere-que ablutos.
Qui talia detrectat,
scias illum nondum ad humilitatis uirtutem peruenisse.
Seruilia igitur opera fac,
ut humilieris.
laboriosa,
ut carnis petulantiam domes,
uenalia ut uictum pares,
religiosa quę pingendo uel fingendo fiunt,
ut quod professus es constantius exequaris.
de ęgyptiaca seruitute |
legis-que diuinę lator |
et multorum mirabilium autor |
atque aliis pręferri Dei iudicio dicentis:
loquar ei,
palam et non per ęnigmata et figuras Deum uidet.
Hinc est illud in Ecclesiastico scriptum:
sanctum fecit illum |
et elegit eum ex omni carne.
Dauid
Dauid quoque mansuetus et mitis uel
si mauis dicere humilis |
persecutionem Saulis odium-que capitale maluit uitare fugiendo quam uindicando.
cum illum semel atque iterum occidere potuisset noluit.
Ab inimicis profligatum et interemptum fleuit.
Ideo-que dignus iudicatus est,
qui ei succederet in regno.
Absalonis etiam filii necem lachrymis et lamentationibus prosecutus est,
in eo bello interempti,
quo ille nitebatur patri
inuentus ut homo.
humiliauit semetipsum factus obediens usque ad mortem,
mortem autem crucis.
Audisti humilitatem,
attende gloriam.
Propter quod inquit et Deus exaltauit illum |
et donauit illi nomen,
quod est super omne nomen,
ut in nomine Iesu omne genu flectatur cęlestium terrestrium et infernorum,
et omnis lingua confiteatur,
quia Dominus Iesus Christus in gloria est Dei Patris .
Neque
(!)
I nunc superbe preme alios ut te extollas,
insidiare,
machinas omnes intende,
ut per aliorum erumnas ad fastigium alicuius dignitatis ascendas,
dummodo scias iustissimum simul et potentissimum esse illum,
quem offendis.
Quod si pręsentium honorum cupidine duceris,
quis erit finis concupiscendi?
regnum adeptus aliud desyderabis,
terrę maris-que imperio potitus quęres siquis ultra alius lateat orbis,
cuius nondum dominus factus sis |
et quo maior fueris,
magis exaltari
Samuel
Contempserunt apostoli impiorum contumelias,
uerbera,
minas omnes,
et cum compellerentur ne Christum prędicarent responderunt |
Deo magis quam hominibus obedire oportere.
Et nisi Domino nostro obedierimus,
ne diligere quidem illum conuincemur.
et alibi:
ergo patimur,
quę in carne passus est Dei filius,
quę passi sunt electi serui eius,
ęquo animo toleremus.
Non est seruus maior domino .
aut fateamur nos,
qui multorum criminum conscii sumus,
indignos esse iniuria |
et illum dignum,
qui peccatum non fecit.
uel illos qui Spiritu Sancto repleti erant,
et tamen infestationibus impiorum hominum carere non poterant.
Quod certe fateri nemo,
nisi stultissimus fuerit potest.
nos inquam omnibus iniuriis digni,
etiam ad leues offensas excandescimus,
ringimur,
furore replemur.
Quod si paulo diligentius conscientiam nostram examinabimus,
inueniemus |
nihil mali nobis non iure ac merito accidere.
Nam licet illum a quo accepimus iniuriam nunquam offenderimus,
offendimus tamen Deum in multis |
Ideo quicquid etiam ab illis quos non lęsimus patimur,
ex iusto Dei iudicio prouenire sciamus |
feramus-que molliter ac modeste.
iuxta illud Micheę prophetę:
Lętare potius oblatam tibi occasionem uitę perfectioris ineundę.
dicente Domino:
ante lupus rapax Ecclesię-que persecutor,
postquam autem Christi uoce perterritus incidit in cęcitatem,
de lupo uersus est in agnum,
et qui aduersus Christum steterat pro synagoga,
pro Christo stare coepit aduersus synagogam,
uim diuinitatis eius inter flagella expertus |
et illum ipsum confitens,
cuius confessores fuerat persecutus.
Quod si tantum prodesse queunt aduersa,
nonne fallitur,
qui illa in malis ponenda arbitratur?
De patientia Iob. et
Vt autem omnium pręsentium tempestatum magnitudinem superes,
quanta passus fuerit uir Deo charissimus Iob |
et quam ad omnem erumnarum impetum immobilis permanserit,
semper tibi occurrat.
et si multo grauiora illum leuiter placide-que pertulisse inuenies,
pudeat te in leuioribus minus esse fortem.
Si quam opum tuarum iacturam feceris,
illi de immensis pecudum armentorum-que gregibus nihil relictum est pręter unum
dilectio.
(!)
I nunc,
miser et infelix homo minus ab altero offensus,
leuius lęsus,
irascere et exardesce furore |
et odii stimulis agitatus uindictam para,
ut et illum pro cuius salute mori debueras perdas |
et ipsemet infelicius intereas.
Nolenti enim iniuriam remittere |
Deus peccata non ignoscit.
Nunquid in sanctorum martyrum consortium uenire poteris,
14.
Asa
exemplis discant superbi quam male indignentur aduersus eos,
qui sese Christi seruitio dedicarunt.
quem pro peccato oblatum comedere debuerant,
totum in holocaustum obtulerint.
Dauid
Ion. 4
est.
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.