Your search found 2166 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1170-1302:

[1] Controu. lib. 1. Non minori ego iure similem aliorum intemperantiam damnauerim, qui nullum sat iucundum existimant carmen, nisi, in quo mera iucunditas sit: omnemque adeo illius interire arbitrantur venustatem, et gratiam; nisi ad innatas poetici tum numeri, tum styli delicias fabularum etiam festiuitas, et amoenioris materiae lenocinium accesserit: quid aliud tam insatiabili luxu, quam condimentis condimenta quaerentes, et vel ipsa quodammodo (vt de purpurarum

quae perfectâ ex sapientiâ, ac virtute, quidam veluti earum splendor, erumpit? Quid cordi suavius, perpetuis cuius votis, et studiis, tanquam, optatissimus finis, proponitur? Quid denique seu descriptionum illustrium, seu grandium sententiarum, seu affectuum quà lenium, totiusque adeo poetici cultùs capacius: cum omnem penè vniuersam, quae de moribus, vitijsque, ac virtutibus agit, Philosophorum doctrinam suo, quàm latissime patens, includat amplexu? Illius igitur comprehendendae rationem aggressus describere, duobus animaduerti totam cardinibus niti:

ex arbitrarijs, et immutabilibus constans, cuiusmodi virtutes, ac vitia: quod genus seu Bona adipisci, seu Mala euitare, quandocunque voluntas sic tulerit, possumus: congenitâ verò bonitate, et malitiâ, dum in animo adsunt, exuere, vel si maximè conemur, haud possumus. His adeo obseruatis, ad duo generalia praecepta vniuersum Tranquillitatis quaesitae artificium reuocari intellexi: alterum quidem, vt Primis illis suâpte ambiguis naturâ, et in vtramvis flexilibus partem seu Bonis, seu Malis conuenientissimâ ratione vteremur: alterum autem, vt, quae ad Secundum

illos curarum aculeis effodiant, et iam desiderio, iam timore solicitent, necesse est. Vnde manifestò colligitur, nec Bonorum appellationem mereri, cum amari nequeant, quin obsint; nec ad animi quietem conducere, cum ijs oblectari animus, praeter quietis detrimentum, minimè possit; vnumque adeo reliqui esse, vt despicatui ab Euthymiae studioso habeantur, tunc ijs optimè vsuro, cum ea minimè amauerit. Sed et Malorum par ratio. Cum enim neque ipsa nostrae voluntatis imperio subijcere, et omnino, ac quoties libuerit, prohibere á nobis possimus; nisi

continenti progressu deductam. En quaesiti artificij breuissimam Summam, atque partes praecipuas: nimirum fortuita, externaeque originis seu Bona, seu Mala ita prorsus despicere; vt neque horum non terror, nec illorum desiderium commoueat: interiora e contrario, quaeque ipsa sibi parit voluntas, adeo impensè aestimare; nihil vt primis ardentiùs quaeratur, nihil alteris cautiùs vitetur. Quae, planissima, et nemini dubia, quisquis probè perspexerit, facilè agnoscet, synceram, integramque animi Tranquillitatem nihil aliud demum esse, quám nobilissimum quemdam de

operoso plus licet laboris exhauserim, quàm harum inexperti rerum vel animo et cogitatione assequi valeant; non tamen meae huic, quantacunque illa fuerit, sedulitati tantùm audeo tribuere, nusquam vt à scopo aberrasse, Lectorum nusquam veniâ me indigere confidam: cum insignis adeo felicitas, nedum angustos mediocritatis meae fines; sed vel ipsam humani conditionem ingenij videatur transcendere: longiori praesertim in opere: vbi (ceu Homerum nonnunquam dormitantem [1] In

Nat. cap. 10. Plinius) praecepto, nocere saepe nimiam diligentiam : dum simplicitatis videlicet gratiam curae anxietate corrumpit. Praeterquamquod cum Philosophi, quam argumentum mihi imposuit, personâ non admodum videbatur congruere, si adeo solicitus, et insatiabilis forem circa vocularum delectum, numerorum iuncturas, idque genus scitamenta, et minutas concinnitates, quibus styli vsquequaque tersi et exacti cultus absoluitur: eam fortasse apud aequos censores, dum nullum emendandi finem facio, pusillae humilisque subiturus

, verùm etiam cognoscere; permulta passim in Authorum monumentis se offerunt, quae, quamvis priuato huius, vel alterius Lectoris circa Medium iudicio aduersentur; nullâ tamen receptâ communique artis lege ad vitij fines pertinere euincantur: quaeque adeo statim crimini dare minùs considerati, sibique plùs nimiò tribuentis, ne dicam temerarii et inhumani iudicis sit: quasi verò rationis auspicium atque tramitem deserat, ab illius qui sententiâ recesserit: nec, quo vni improbatur, possit alijs compluribus, et fortasse etiam iustiùs, non

duntaxat, verùm etiam tradendis legitima emeruerunt stipendia: quique nec ingenio nimiùm confisi, nec de extemporalis facundiae gloriâ soliciti, sed vnam potiùs in operis apsolutionem intenti, diutinâ incude, ac pluries repetito limae morsu sua scripta consueuerunt torquere: adeo ut non temere, quidquid primum se obijceret, arripuisse, sed maturo, certoque consilij circumspectu hanc, vel illam dicendi formam delegisse iure possint videri. Haec habui, Lector beneuole, quae in primo mei operis quasi vestibulo de illius tum materiâ, tum

tibi, et ad plenum contingere, ex animo cupio: summum Patrem luminum orans, à quo omne datum optimum, et omne donum perfectum descendit, ut meis, irritis caeteroqui, sine suo afflatu, et interiori magisterio, futuris, conatibus propitius aspiret: teque adeo, et genus mortale universum quàm certissimo tramite (nec ullus profectò, ut extrema pars operis luculenter demonstrat, ipsius contemplatione, et amore usquam certior occurrit) exoptatam ad itinerum metam, perfectissimaeque Tranquillitatis Complexum deducat. Vale.

1.36  Mentibus aethereus Pater indidit, et modò qualem
1.37  Aetherei soboles caelo delapsa Parentis
1.38  Antiquam in speciem, ingenuumque; refinxit honorem.
1.39  3. Tuque adeo, vnde omnis ratio, mensuraque; Recti,
1.40  Vnde suus causis vigor, et sua semina rebus,
1.41  Formaeque, et numeri, et naturae mutuus ordo,
1.42  (Nil sine te magnum mens concipit) en age, primos,

trepidus, variabilis aurae
1.114  Ludibrium, totus nimborum, hyemisque, fretique.
1.115  Nam neque, iudicij prauus, quae summa Bonorum
1.116  Autumat, instanti poterit non quaerere nisu;
1.117  Nec faciles adeo Superos, sortemque paratam
1.118  Inueniet; nihil vt vacui sub corde relictum
1.119  Mens doleat. Multos ingrato lumine passim
1.120  Seu fortunarum aspiciet sibi diuite censu;
1.121  Nomine seu claro; seu

lauta, superbos
1.279  Diuitis imperij fasces, plaususque Quiritûm,
1.280  Legitimos praeter, naturae publicus ordo
1.281  Quos homini statuit, votorum excurrere fines:
1.282  Nilque adeo proprios ad egeni corporis vsus,
1.283  Integra nil fanae conferre ad gaudia mentis.
1.284  Numquid enim saturis Gaetulo murice somnus
1.285  Blandior irrepit thalamis? Aut, diuite gemmâ,
1.286  Caelatoque

renatum
1.303  Post obitus, taciti, et iurati in verba sequuntur,
1.304  Naturae finem cum rimaretur; in istis
1.305  Certa sibi vitae statuit momenta beatae.
1.306  13. Hoc adeo Veri posito fundamine, quisquis
1.307  Talia, securae ceu pignus amabile pacis.
1.308  Persequitur, summo votorum à fine suorum,
1.309  Frustra alacer, recti quia tramitis auius, errat.
1.310  Ergo vbi,

iacet veteris deiectus culmine sortis?
1.400  Nonne suis miserè implicitum mersumque ruinis
1.401  Ipsi etiam pede securo haud calcare verentur,
1.402  Quos olim nutu vix dignabatur amico?
1.403  Casibus vsque adeo subitis terrena rotantur
1.404  Omnia: cumque hominis fluxum, mortale, caducum
1.405  Sit genus; heu multò mortalia, fluxa, caduca
1.406  Sunt magis, infidae sorti quae munera debet.

radijs, et pictae fulgure lucis
1.509  Eoos lapides; Proh totius infigus error
1.510  Anticyrae! docto clamabit non sine risu.
1.511  Haeccine sunt, quibus ambitio, luxusque Potentum
1.512  Vsque adeo sese iactat, circumspicit, effert,
1.513  Vixque Deûm titulis, non inferit? Haeccine, toto
1.514  Quae vanum redimenda putat vel sanguine vulgus?
1.515  Quorum ardor malesanus et irrequieta cupido

1.689  26. Nam quid magnificum, pulchrumque et nobile (primam,
1.690  Haud mora, quaesiti libet hanc perpendere dotem
1.691  Muneris) ingenio quamuis largissima, seque
1.692  Totam adeo facilis vulgo effudisse, quid, inquam,
1.693  Vel talis praeclarum homini sors imputet? Aurum,
1.694  Praedia, longinquae merces, operosa supellex,
1.695  Armorum decus, imperij metuenda potestas,

accessu raptim fugiente salutas,
1.785  Vnius imperium detrectant, plùsque colonos,
1.786  Plùs hilarant populum, quàm temet, diceris esse
1.787  Qui pulchri dominus, soloque es nomine, fundi.
1.788  Vsque adeo haud tantùm spernenda, minoraque magnis
1.789  Sunt Bona, priuato quae sors indulget honori;
1.790  Sed neque plùs illis vtenti propria, censu
1.791  Quae solido, et raris pollentia dotibus, vsus

liceat, nil, quod rapiatur, habenti,
1.1104  Ducere ceu fructu vacuum, sic luctibus aeuuum.
1.1105  Questibus his, medio saxorum in turbine, saeuas
1.1106  Infelix damnabat opes, sua funera: parque
1.1107  Par adeo exitium, et similes hinc quisque vereri
1.1108  Condiscat, similis cui praesto est copia, casus.
1.1109  41. Non tamen haec pacis turbatae crimina, caecis,
1.1110  Non latus insidijs trepidum,

ad vitam moresque regendos
1.1237  Proficiunt; rectos animis quàm ducere sensus
1.1238  De Pulchri, atque Boni, et vitae ratione beatae.
1.1239  Pectora qui tantus stupor alligat? Vnde profunda
1.1240  Haec adeo humanis vecordia mentibus? Atrae
1.1241  Bilis agit furor? An magici violentia cantùs?
1.1242  An graue stellarum inbar? An funestior ira
1.1243  Numinis, eumenidiumque faces, poenaeque Nocentûm?

iam mista (Mali nil quando, Boniue
2.79  Syncerum penitùs Mundi concordia discors
2.80  Rebus in humanis patitur) quocunque remoto
2.81  Alterius sortis discrimine, pura seorsum
2.82  Concipit: hinc adeo vim, mensuramque doloris,
2.83  Fortuiti quo corda solent percellere casus,
2.84  Non tam luctificâ venientûm ex indole rerum,
2.85  Quàm varijs animi ducendam e sensibus, eque
2.86  Iudicijs, medias

quo maximus aether
2.92  Non grauior Mauri senis in ceruice recumbat:
2.93  Quoque superpositam semîustaque membra prementem
2.94  Enceladus nunquam, sapiens, mutauerit Aetnam?
2.95  Et tamen hanc Phocîon adeo complexus amicè est, (a) (a) Plut. in vita Phoc.
2.96  Dyrceusque Crates etiam quaesiuit; vt alter (b)

nimius toto pulmone vomebat
2.173  Assiduos alter, sine lege modoque, cachinnos;
2.174  Alter, inexhaustâ miserâque libidine flendi,
2.175  In lacrymas vix non oculos, lucemque liquarat.
2.176  Externa vsque adeo sibi mens attemperat, et pro
2.177  Arbitrio, nunc has facies, nunc vertit in illas.
2.178  Non secus ac, tardos vteri sub pondere menses
2.179  Mater agens, varias rerum, quas ipsa volutat
2.180  Fòrs

lib. 6.
2.240  Tisiphone? Nisi, Stultorum qui pectora turbant,
2.241  Oblatoque vetant fructu gaudere, timores.
2.242  10. Hanc adeo vitam, vitae sub imagine lethum
2.243  Seu magis hoc, priscis olim duxisse Mycenis
2.244  (Vera cano: vos o musae, et tu testis, Apollo)
2.245  Narratur veterum titulis generosus auorum
2.246  Andremon,

ferunt. O, qui mortalia, summo
2.256  Aeternùm vigiles stellati e vertice Mundi,
2.257  Seruatis, Dîj, facta, vicesque merentibus aequas
2.258  Redditis, in poenas cur dextera lentior? Aut quae
2.259  Sera adeo vestris patientia viribus obstat?
2.260  Scilicet immeritae Lipareo sulphure pinus
2.261  Fumabunt Rhodopes, et nil peccantia saxa?
2.262  Qui leuet infando pressas Andremone terras,
2.263  Nullus anhelabit

ruentes
2.387  Cum sonitu aetherei furias eluserit ignis
2.388  Septorum rigor indomitus. Nec spes super vlla
2.389  In Domino, qui claustra volens immota relaxet.
2.390  Quin adeo, seu fortè Noti violentior aura
2.391  Infremuit syluis; alius seu proxima circùm
2.392  Auditus fragor; hostiles, sibi pessimus augur,
2.393  Insidias metuens, trepidos ad limina gressus
2.394  Corripit,

ait, capita, et venalis spuma catastae,
2.481  Siccine nulla Mei ratio? Sic resque, domusque
2.482  Proditur? En, vino saturi dum pectora, totis
2.483  Ebria ructatis segnes obliuia venis,
2.484  Per tacitas (adeo crimen vigilantius) vmbras
2.485  Incustoditis subiere penatibus hostes.
2.486  Furtiuo (neque somnus erat) per limina sensi
2.487  Ire gradu. Non sic aliàs impunè feretis.
2.488  Nunc illud, mora nulla,

auxilium? nempe hoc imbellis Arachnes
2.568  Aerium vellus, Tyria haec nubecula frontem
2.569  Munierit, patulis vbi fors rimosa fenestris
2.570  Vasa cadant, nimio vel tegula cesserit Austro.
2.571  Vsque adeo solis antêhac didicisse negatum;
2.572  Vel nihil et gnaris curae est, quot fata supernè
2.573  Immineant? Quid? si fuluus Iovis armiger, alto
2.574  Rapta ferens caelo testudinis ossea terga,

varios vitae casus, nunc tristè minantis
2.673  Tabem improuisam morbi; nunc mercibus Indis
2.674  Aduersas hyemes, aduersos frugibus aestus;
2.675  Nunc alia attoniti, secum discrimina voluunt:
2.676  Iamque adeo subijsse putes. Proh nescia gaudî
2.677  Pectora! Iucundis proh rebus semper iniqua
2.678  Mens hominum! Sic ergo parùm praesentia vexant
2.679  Nos Mala? Cara domi vsque adeo est annona dolorum,

voluunt:
2.676  Iamque adeo subijsse putes. Proh nescia gaudî
2.677  Pectora! Iucundis proh rebus semper iniqua
2.678  Mens hominum! Sic ergo parùm praesentia vexant
2.679  Nos Mala? Cara domi vsque adeo est annona dolorum,
2.680  Vt procul ambiguas lugendi quaerere causas,
2.681  Inuitisque iuuet lacrymas praesumere Diuis?
2.682  Quae miseris aevi talis speranda voluptas?

2.755  Naturae haud patitur momenta subinde futuris
2.756  Vlla simul iungi praesentia; sic neque luctus
2.757  Praesens cum luctu potis est, qui deinde sequetur,
2.758  Constitui, atque adeo augeri intendique per illum.
2.759  31. En tibi iam praui ingenium crudele Timoris:
2.760  Ille simul totam, longo quae extenditur aeui
2.761  Limite, vim sortis meditans, vnoque remiscens

hominum, bene supremus Rectorque Paterque
2.782  Cauerat, vt Mala viuacis metuenda senectae
2.783  Pensarent leuitate moram, grauioraque rursus
2.784  Exiguo nimias arctarent limite vires.
2.785  Hinc adeo vanis se sanguinolenta tyrannorum
2.786  Vrgebat stimulis rabies: laniare nequiret
2.787  Cum penitùs, quos extremae deuouerat irae;
2.788  Quin subitò poenis absolueret, et cruciatus
2.789  Hòc breuior,

2.998  Omnia iam syncera: suus color, et sua versis
2.999  Rebus adest facies. Simul atrae nubila noctis
2.1000  Diffugere; metus simul aufugistis inanes.
2.1001  42. Tuque adeo expertus, Macedo. Languentibus astris,
2.1002  Fatorum grauidam roseo Tithonia coniux
2.1003  Extulerat temone diem, qua, iudice ferro, (b) (b) Vide Curt. lib. 4.

2.1038  Non satis ambiguo sibi mens improuida constat)
2.1039  Quae capiti prona incumbunt, discrimina peiùs
2.1040  Iam metuit multò, et vanis terroribus auget.
2.1041  44. Pluribus hinc adeo vulgaria pectora cernas
2.1042  Euentis trepidare, hilarem quae cognita risum
2.1043  Elicerent. Talis iocus ille, exterrita quondam
2.1044  Regalis cruciasse epuli quo gaudia fertur (a)

cruciasse epuli quo gaudia fertur (a) (a) Vide Lamprid. in Vita Heliogab. quem vltimum dicit Antoninorum Caesarum fuisse.
2.1045  (Vsque adeo infandis iocus est saeuire tyrannis)
2.1046  Antoninorum postremus in ordine Caesar.
2.1047  Nempe hilari dum festa natant conuiuia luxu:
2.1048  Mollibus in sertis, nardique liquoribus omnis
2.1049  Dum

peregrè errandum; seu cura labantem
2.1205  Coniugio fulcire domum; seu Principis aures
2.1206  Aggredimur votis; aliud pro tempore quidquam
2.1207  Seu placuit tentare operis; ne credula pronos
2.1208  Mens adeo rerum cursus, ventosque ferentes
2.1209  Praecipiat; quin multa simul diuersa, suisque
2.1210  Posse sciat subitò minùs aequa occurrere Coeptis.
2.1211  Nempe, puta, crurifragium, mediosque latrones

animum ad meliora referre,
3.107  Solarique aegros liceat ratione dolores;
3.108  Quaelibet infesti auxilia auertuntur, amantque
3.109  Non alijs tantùm, sed vel sibi posse videri
3.110  Plùs miseri: fidusque adeo si fortè sodalis
3.111  Extenuet blandis lugentûm vulnera dictis;
3.112  Ilicet irati obsistunt, sortemque malignam,
3.113  Tanquam aras patriosque focos, defendere certant:
3.114  Maxima ceu cladis sit

quae conditio: qua lege parenti
3.185  Obueniant: quàm prona rapi, quàm labilis aetas
3.186  In tumulum, vanâ somni fallacior vmbrâ,
3.187  Mobilior folio, rapidoque fugacior Euro?
3.188  Haec adeo si nota vnus nescisse fateris;
3.189  Viuendi nae tu nimiùm peregrinus et hospes.
3.190  At, si certa sedent olim; perstringis iniquo
3.191  Communes Parcas, immotaque foedera questu.
3.192  En age,

flores: liquidam de fonte propinquo
3.210  Ipse quibus vitam gaudebam affundere: templis
3.211  Vnde honor, vnde mihi toties redolentia serta.
3.212  Proh crudelis hyems! Proh barbara! Nil adeo te
3.213  Pulchra mouent? Tenerae nil contigit illius ergo
3.214  Pubis amor? Tam formosos excindere foetus
3.215  Immites potuere manus? Quonam tua ferro,
3.216  Aut adamante rigent praecordia? Talia si

ruinarum ingentûm terrore superbo
3.298  Concutere, et plures scenis donare cothurnos.
3.299  Spargentem subitos augusta per atria luctus,
3.300  Imaque mutantem summis, et fronte reulsas,
3.301  Vixque adeo non cum trepidâ quoque fronte coronas
3.302  Imposito pede calcantem sat vidimus Ipsi
3.303  Fortunam: sunt et nobis feralia, Thebas
3.304  Quae valeant, et quae solari, exempla, Mycenas.
3.305  Testis,

insanos iam damnat et ipsa furores:
3.411  Iacobo nec regna, ereptum sed mage regnis
3.412  Iacobum, oppositas sortes, alternaque fata
3.413  Iudicij vero librans examine, discit.
3.414  Vosque adeo, o Superi, (trepidis sat cognita Virtus
3.415  Casibus aduersa euicit, meruitque secunda)
3.416  Magnanimum Heroem, et plùs visum rege, paternis
3.417  Dum caruit regnis, natiuae reddite sorti.
3.418  Ceu

3.436  Non parci? Querulis et vocibus astra fatigas,
3.437  Quòd non excipiant te de tot millibus vnum?
3.438  Dic, vbi frons sua? Quò sensus, ratioque recessit?
3.439  12. His adeo monitis Darij regis, ademptam
3.440  Vxorem, viduosque toros sine sine dolentis,
3.441  Saucia Democritus praecordia lenijt. Aegri (a) (a) Iulian. Casar ep. 37. ad

sumptus: nullo sub sydere quemquam,
3.470  Candida perpetuò vitae cui Summa, repertum
3.471  Terrigenam. Capto Sapiens tum tempore, Iamne
3.472  Ergo vides, inquit, Regnantûm maxime, cunctis
3.473  Hanc adeo legem positam Mortalibus, vnus
3.474  Quisque volens, nolensque suos pro parte virili
3.475  Vt subeat casus? Quocirca, te quoque Diuûm
3.476  Numina dum fragili voluerunt semine nasci;
3.477  Ne tumidus

coeptis, spes nulla secundo
3.532  Fine carens, nullis longè sua copia votis.
3.533  Ne multis morer; ipsum etiam fastidia tandem
3.534  Mutati nunquam Superûm cepere fauoris:
3.535  Ipsum etiam faciles adeo per plana, sine vllo
3.536  Obice, lassarant cursus: iamque esse timori
3.537  Ille, nec immeritò, praeter moremque, modumque
3.538  Caeperat immotus fati tenor. Ergo seuerum

quàm tecum molliter actum
3.577  Protinus agnosces: neque iam sic nubilus istam,
3.578  Quae vacuos humeros tenuis vix sarcina tangit,
3.579  Obîjcies Superis, meritos quin gratus honores,
3.580  Pro maiore adeo aerumnarum parte remissâ
3.581  Exolues, qua pressa virûm tot millia cernis:
3.582  Quaeque, per humani generis communia iura,
3.583  Nil fuerat, cur, praeterito te, iustiùs illis
3.584  Assignanda

illo vnde vnde coacto,
3.596  Digestoque iterum totiùs sortis aceruo
3.597  Ducere cum reliquis partem Mortalibus aequam?
3.598  Ni fallor, grauiùs multò noua sarcina frontem
3.599  Tunc premeret: mallesque adeo praesentia ferre
3.600  Pondera, ceu melior fati, leuiùsque futurus
3.601  Sic miser, aequales quàm si pro parte virili
3.602  Omnibus aerumnas communis diuideret sors.
3.603  Quin Alios igitur, iustâ

cohors. Sed, parcere mitis,
3.651  Aequius ignaris, quàm, quod per fata vouerent,
3.652  Auxilij genus vnda tulit: vitamque relinquens,
3.653  Nil nisi sollicitae exhausit fastidia vitae.
3.654  Vosque adeo, molli quas tunc herbosa fouebat
3.655  Ripa sinu, taciti, ranae, gens garrula stagni,
3.656  Dum, sonitu impulsae venientûm, corpora notas
3.657  Praecipiti hinc, illinc saltu vibratis in vndas;

tuis parere recusant!
3.1133   35. Talia si vulgo constent oracula; plausu
3.1134  Iam celebri, nedum nullo maerore, sinistros
3.1135  Excipiat casus: quin ipsa et nomina mutet
3.1136  In melius: geminaeque adeo discrimine sortis
3.1137  Funditus humanis sublato e rebus, iniqui
3.1138  Nil superet, nil non felix et rite secundum.
3.1139  Si tamen infirmam minùs haec sapientia mentem
3.1140  Alleuat, aethereoque

lacrymas, per iurgia: nulla querelis
3.1247  Hora vacet. Quid adhuc cessas? Vltro ipse iuuabo:
3.1248  Clamemus. Rigidis proh durior Apennini
3.1249  Sors scopulis! Adeone iuuat saeuire? Cruentam
3.1250  Nullae adeo clades exemplaque dira nocendi
3.1251  Expleuere sitim? Rapuisti dulcia, Natos,
3.1252  Pignora, rem, titulos: inopem nudumque paternis.
3.1253  Trusisti laribus. Quid iam, nisi spiratus aeger,

crura;
3.1293  Firmiùs hòc visco, laqueisque tenacibus haeret?
3.1294  Casibus haud aliter mens irretita malignis,
3.1295  Dum furit immodicè, seque intolerantiùs aequo
3.1296  Versat agens, laqueos adeo non exit; vt îjsdem
3.1297  Se magis, ac magis impediat, luctuque prematur
3.1298  Tristiùs ipsa suo, durae quàm crimine sortis.
3.1299  Mitte igitur steriles gemitus, nullique futura
3.1300  Praesidio

medicum pestis Vulcania templum,
4.8  Per populos vulgasse, recens Asclepius, artem.
4.9  Corporeis curam quam praestitit ille, fugandis
4.10  Hanc mihi mens morbis animorum impendere. Vosque
4.11  Vos adeo, Sophiae sacraris, quae neque flammae
4.12  Bacchantis vis vlla, nec aeui iniuria soluat,
4.13  Auxilij celeres succos, diuinaque vati
4.14  Ad medicos vsus praebetis pharmaca. Quorum
4.15  Plurima cum

caeci stimulos causasque doloris
4.39  Alto exprome sinu: quò conuenientia possim
4.40  Vulneribus notis adhibere malagmata. Nullus
4.41  Tam grauis est, penitùsque sedens in pectore morbus,
4.42  Nulla lues adeo tractantibus aspera; victrix
4.43  Cui fidum nequeat sapientia ferre leuamen,
4.44  Rectori docilem tantùm se praebeat Aeger.
4.45   3. Censibus angustis et paupertate malignâ
4.46  Vexor, ais. Confide:

tuo quàm nomine, certè
4.235  Externus, subitò veniens, inuaserit Haeres.
4.236   15. O caecas Hominum curas! Rationis inanes
4.237  O gemitus! En quid, busto nigrâque fauillâ
4.238  Vlterior, funestum adeo et lacrymabile ducas.
4.239  Scilicet, occiduo postquam de carcere, vitae
4.240  Caelitis in sortem, fortunatosque Deorum
4.241  Veneris, humanis iam casibus altior, orbes;
4.242  Is, reor, aeterno perfusam

4.503  Vocibus auderet Dominum allatrare, Quìd, inquit, [a] Vide Suet, in eius Vit. cap. 51.
4.504  Friuola sollicitant adeo te murmura? Tales
4.505  Anne parùm nos esse, in quos nil feruidus ausit,
4.506  Vltra verba, furor? Tenuem patiamur auitae
4.507  Hanc libertatis superesse Quiritibus vmbram.
4.508  Dummodo ne fraena

per ardua Mundi
4.654  Vrget iter, caecam rabiem satis vltus, iniquo
4.655  Quòd, dum negligitur, lucem non commodet hosti:
4.656   33. Iamne vides igitur, causae nil esse, malignis
4.657  Cur scelerum furijs adeo moueare, suamque
4.658  Cur sonti retulisse vicem pro crimine pergas?
4.659  Vindictae procul ansa, procul si noxa: nec vllo
4.660  Improbitas (Sapiens modò sis) te crimine laesit.
4.661   34. Verùm, age,

primus iam damna furoris
4.679  Pertulit, externoque dedit sine Vindice poenas,
4.680  Queis nil Cecropius Draco, nil seu, Romula, siue,
4.681  Gens Aetnaea, tui grauius statuere tyranni.
4.682  Omnibus usque adeo flagris, vncisque, rotisque,
4.683  Tedisque, et lamnis cadentibus acriùs ipsum
4.684  Se cruciat scelus, et sceleris mens conscia: nulli
4.685  Quod non extemplo subeunt lacrymabile Sontes,

noua dêest vltra Herculeas Hispania metas.
4.761  Cessisset pecudum squalentibus inuia lustris
4.762  Magnâ parte sui Tellus; si prima virorum
4.763  Abnuerat soboles gentilia linquere tecta.
4.764  Exilijs adeo debet, regione quòd omni
4.765  Iam patuit, vacuus nusquam cultoribus, Orbis.
4.766   41. Et verò quidni pudeat, fusi vndique circùm
4.767  Orbis in imperium genitos, natalibus aruis,
4.768  Vnius et

nullo causam non tempore dicant:
4.843  Omnibus exemplum venturi gentibus aeui
4.844  Magnanimae ferar vt mortis, labemque sepulto
4.845  Haesuram cineri, et fatis opprobria demam.
4.846  Haec adeo recolens, indigni tu quoque duras
4.847  Supplicij solare vices: sique aspera ferre
4.848  Angit; at innocuum, releuet saltem, aspera ferre.
4.849   45. Sed neque concretis aeternùm sordibus horrens,

situ, viuaeque imperuia luci
4.851  Sollicitet sedes. Pura ceu lampade Titan
4.852  Illuuiem stabulorum, et putri informia limo
4.853  Stagna subit; tetri Sapiens sic fornicis vmbris,
4.854  Et pingui squalore adeo nil tingitur; afflet
4.855  Vt pretium magis ipse loco; propriumque nitorem:
4.856  Scilicet, elapsi quo Morus gloria saecli
4.857  Delituit, rigido vallatus milite postis
4.858  Immortate viri nomen

hoc quamvis sine munere, felix,
4.940  Parua loquor: potes his etiam felicior ipsis
4.941  Degere, queîs puri viuaces aetheris hanstus,
4.942  Queîs animi florem, et potioris semina flammae,
4.943  Seque adeo tenui totam sub pectore Pallas
4.944  Miscuit. Eximijs rarò ambitiosa cupido
4.945  Non comes ingenijs: nec plurima scire videtur
4.946  Sat pulchrum, nisi Scire tuum sciat alter. At ista
4.947  In venas

absumit dolor; vt vix altera vitae
4.974  Occurrat ratio grauioribus anxia curis:
4.975  Laetius et pingues insulsi ruris alumni
4.976  Saepe trahunt aeuum, quàm Palladis, Aonidumque
4.977  Ingeniosa cohors. Adeo per pabula vires
4.978  Aegra capit sitis: et, quantò quis doctior; idem
4.979  Tantò plura sibi nesciri, pluraque sentit:
4.980  Quae neque mortali fas sit comprendere captu
4.981  Omnia; nec, si non

transacti seriem complectier aeui:
4.1005  Agumentorum laqueos seu nectere, contra
4.1006  Seu nexos celeri occursu dissoluere: linguam
4.1007  Nosse vetustorum lapidum: nullam esse repostam
4.1008  Vsque adeo vocem, cuius non invia sensa,
4.1009  Ceu tibi germanum valeas depromere nomen:
4.1010  Eloquium tereti verborum claudere gyro:
4.1011  Et iam Rhetoricae spatiosa per aequora pleno

fas est.
4.1027  Quaerendâ sic materie, qua gaudeat, ipsum
4.1028  Absumit, gaudere animus quo debuit, aeuum:
4.1029  Quàmque frui, steriles mauult vsque addere fructus.
4.1030  Quìd per multiplices adeo discurritur artes?
4.1031  Quò tantus labor, et sitis infinita sciendi?
4.1032  Scire sat est, Homini syncera ad gaudia nullis
4.1033  Cecropiae, aut Latiae studijs opus esse Mineruae.
4.1034   53. Quis

Ludicra pertaesus vani proscenia vulgi,
4.1254  Aeternùm Soli dixit lucique valere:
4.1255  Proiectisque libens oculis, tanquilla recepit
4.1256  Sepositum sese in puri commercia Veri.
4.1257  Vsque adeo haud miseros externi luminis orbos,
4.1258  Felices potiùs sed credidit, inque videndos.
4.1259   67. Fortia nunc locus, inprimisque volentia poscit
4.1260  Pharmaca: lethifero manus est adhibenda dolori:

tanti spectacula rara vigoris
4.1271  Plurimus Ausoniae exibuit gladiator arenae. [a] Vide Cicer. lib. 2. Tuscul.
4.1272  Voxque o, vos adeo plùs rara dedistis olympo,
4.1273  Aetherei pugiles, fortissima pectora, caeli
4.1274  Indigetes nunc, terrarum miracula quondam,
4.1275  Atque erebi formido hilari quos barbara vultu,
4.1276  Pro Christi

praesens medicina venenis
4.1383  Ad virus fatale fluit. Quos hactenus hostes
4.1384  Pertulimus, cuncti haec sociant in praelia vires,
4.1385  Cuncti armis opibusque iuuant. Si namque Malorum,
4.1386  Quêis adeo humani series circumfluit aeui,
4.1387  Spremus mitisque venit, Mors, terminus; illa
4.1388  Qui timet, hanc minimè flendam sibi duxerit: aequm
4.1389  Ad tumuli gremium nihilò quin seciùs ibit;

in Ionio, vel spumifero Aegaeo,
4.1392  Eminus optatas caeca inter Nubila terras
4.1393  Aspicit, et fido properat se condere portu.
4.1394  Et verò quod Myrtoi, Icarijve Profundi
4.1395  Indomitis adeo ventorum flatibus aequor,
4.1396  Fortunae vt rapidis iactatur vita procellis?
4.1397  Luctus vbi, curaeque, inconsumptique labores
4.1398  Vndique perpetuâ miseros indagine claudunt:
4.1399  Nulla quies:

mactare rudes, iras. Lasciuia tardi
5.151  Fúneris arridet virtus haec maxima, primus
5.152  Hic labor, et studium, Libitinae obtundere falcem,
5.153  Et, vitam quibus eripiat, suspenere mortem.
5.154  Mens adeo, brutum antêimus quo munere vulgus,
5.155  Nil super irato praestat, nisi degener vt sit
5.156  Hòc homini magis, et Brutis truculentior ipsis.
5.157  Ergo Alius (Pietas, Naturaque, parcite vati:

18  18. Anne igitur leuibus credendum est pectora curis
5.445  Ambitiosa teri: dum, quam certamine tanto
5.446  Nancisci properant, venantur et omnibus vnam
5.447  Aucupijs, incertam adeo tenuemque secundi
5.448  Murmuris excipiunt auram: contraque, Malorum
5.449  Quod miseris summum, mordacibus vndique carpi
5.450  Iudicijs sua facta vident: nec, amica referre
5.451  Quî tot Censorum

nihilò infelix quae mitiùs horret;
5.471  Vllus quàm scuticae vibices Dauus herilis.
5.472  Sil vel fraena suae miserum est admittere; quantò
5.473  Tristius externae sub iura libidinis ire?
5.474  Finge adeo fragili Mortalem corpore; quovis
5.475  Alterius flatu, obtutuque vt possit iniquo,
5.476  Saucius immanis clauae ceu pondere, sterni.
5.477  Num, rogo, vel satis eductum talibus inter
5.478  Postrema haud

vt possit iniquo,
5.476  Saucius immanis clauae ceu pondere, sterni.
5.477  Num, rogo, vel satis eductum talibus inter
5.478  Postrema haud referas miserorum exempla; vel ipsi
5.479  Haud geminum ponas, adeo cui roboris expers,
5.480  Iunceaque est animi vis, vt percellere nulli
5.481  Non liceat minimae abiectum vel murmure vocis?
5.482  O semper tremebundam! O nullam, tam tenui spe
5.483  Quae vitam trahit,

immoderata superbis
5.486  Destinat ambitio conatibus: ardua quaeque,
5.487  Inuia, summa petit decorum fastigia, nullum
5.488  Laude parem, nedum patiens habuisse priorem.
5.489  Quinam igitur sublimè adeo iaculantibus Ausis
5.490  Terminus, aut requies? Quae nam fiducia voti
5.491  Cum summis hominum, quos vel prior vlla creauit,
5.492  Nostra vel antiquis heroibus addidit aetas,
5.493  Assiduè decertanti,

et iugi Pax temperet ora Sereno.
5.633  Qualiter, Astraei rapido cum turbine fratres
5.634  In pelagus cecidere, imâque à sede refusos
5.635  Conglomerant, secumque ferunt per Nubila fluctus:
5.636  Iamque adeo, ablato rerum discrimine, volui
5.637  Aethera cum ponto credas, cumque aethere pontum;
5.638  Neptunus liquidis si fòrs caput extulit aruis,
5.639  Regalesque comas, formidatumque tridentem

5.672  Exciret talidum iactura inopina dolorem.
28  28. Plura tamen iusto miscere negotia, seque
5.674  Vrgendis caueat penitùs mens tradere rebus.
5.675  Nemo etenim subitas adeo procliuis in iras,
5.676  Instantûm vt densis qi voluitur officiorum
5.677  Fluctibus, immodicaque operum sub mole fatiscit.
5.678  Tunc in fermento est bilis: tunc quilibet illam
5.679  Occursus,

quid contra diuersum tegminis hostem.
5.869  Quaque veniferos ratione Cupidinis arcus
5.870  Effugias (Nulli fas tutum hìc fingere, nulli
5.871  Plùs, quàm securo, pugna haec metuenda) docebo.
5.872  Prima adeo laruam speciosi nominis, atrox
5.873  Qua tegit ingenium, ferali demere monstro
5.874  Cura sit. Heu quantâ respersit labe, quibusque
5.875  Opprobrijs castum synceri nomen Amoris
5.876  Polluit, huic

pulchri ne te consortia ducant
5.886  Nominis in fraudem, stygioque bitumine olentem,
5.887  Corporeae lucis pariunt quam fulgura, flammam
5.888  Syncero geminum quidquam arbitreris Amori.
5.889  Nil dispar adeo. Tenebris Phoebeia lampas
5.890  Congruerit citiùs, sapiantque aconita Deorum
5.891  Ambrosiam. Rabies haec perdita, caeca phrenesis,
5.892  Nesseum virus, coeni Camarina nefandi,
5.893  Exitium mentis,

(a) (a) Vide Nasal. lib. 6. mythol. cap. 16.
5.1127  Quae penitùs si nota habeas, creberque reuoluas;
5.1128  Fluxam adeo, tenuemque, et Veri pondere cassam
5.1129  Obuia per quaecunque sequi discrimina mercem,
5.1130  Haud minùs insani duces rem pectoris; ac si
5.1131  Mactandum se ferro Aliquis, vel praebeat igni,

multis fucum facit, et malè cautas
5.1182  Saepe dolis mentes irretit dulcibus error.
5.1183  Seruimus populo, nobis quia multà fauentem
5.1184  Credimus, et flatu spirantem ad vela secundo.
5.1185  Hinc adeo miros de nostris vndique rebus
5.1186  Misceri famae sonitus, per compita nostrum,
5.1187  Perque domos celebri nomen discurrere plausu,
5.1188  Nos designari digitis, et ad aethera tolli,
5.1189  Grata

5.1325  Iam subijt fraenos: iam, quod ferat vsque coactâ
5.1326  Fronte, iugum (licuit quondam non sumere: sumptum
5.1327  Haud etiam fas pro libito excussisse) recepit.
5.1328  62. Hinc adeo fieri videas, vt Pallade tincta
5.1329  Saepe leui, primo studiorum in limine, pubes
5.1330  Nil circumfusi cuneos atque ora theatri
5.1331  Formidet, recitans: dum, qui Permessida totam
5.1332  Immenso

pauidi formidine cunctos
5.1341  Libremus, ne quid fòrs ille coarguat, actus.
5.1342  Nulla quòd à Primi arbitrijs iactura timenda
5.1343  Nempe sit; Hoc multum minui sub iudice possit.
5.1344  Acrior vsque adeo parti, quàm cura parandi
5.1345  Nominis est: leuiùsque homines ditescere nullâ,
5.1346  Quàm veteri, assertâque ferunt decedere famâ.
5.1347  63. Ergo, tui dum iuris adhuc: dum littore

pronos aequa dedere
5.1500  Fata semel cursus, torrente refunditur aluêo,
5.1501  Perrumpitque obices, secumque morantia quaeque
5.1502  Conglomerat, nec, quid sint ripae, aut littora, nouit.
5.1503  Iamque adeo exundantem armis non Pannonis ora,
5.1504  Non Dacus, Mysusque capit. Thrace, impia Thrace
5.1505  Poscitur: illò auidi cursus. Saeuissimus ante
5.1506  It pauor, et totum trepidis rumoribus Haemum

6.16  2. At quę prima nouo reuocamur in ęquora cursu?
6.17  Haeccine, tot circùm quae consita puppibus, et quà
6.18  Nautarum assidui cursus atque agmina feruent?
6.19  Nulla minùs. Quin ipso adeo hoc de limite primùm
6.20  Auersis nos Diua iubet decedere proris:
6.21  Nec magis aut Siculo latrantia monstra Profundo,
6.22  Aut concursurâ horrendos Symplegade fluctus,
6.23  Quàm comitum tot vela,

numerus: quo tramite puluis
6.36  Altior, et maiore pedum, maiore rotarum
6.37  Pulsa sono tellus; caecis ibi fraudibus error
6.38  Accubat; insidias, praeruptaque certiùs illic
6.39  Sperandum. Non laeta adeo, fatale Parentis
6.40  Post scelus, humano generi fortuna relicta est,
6.41  Non ea naturae vis; vt meliora probentur
6.42  Pluribus. Aerij celso de culmine montis
6.43  Si libeat terras infra aspexisse

sit, quod certamine tanto
6.122  Finitimas inter per mutua vulnera gentes
6.123  Diuiditur, nullis iam visum hebetantibus vmbris,
6.124  Certiùs hòc noscet; spectat quò longiùs absens.
6.125  Magnorumque adeo ambitiosa negotia regum,
6.126  Dispositas classes, cumulata aeraria, iunctos
6.127  Foederibus populos, valido seu Marte subactos,
6.128  His positas; illis deiectas finibus arces,
6.129  Immanesque alios,

agens. Propriae detrectant gaudia sortis,
6.190  Quidquid abest celeres mirari, et fingere maius.
6.191  Dumque Alios prae se censu potiore beatos
6.192  Quisque putat; nulli superest vixisse beato.
6.193  Hinc adeo, quia, quà felix iucundaque tantùm
6.194  Conditio est aliena, libet perpendere: contra
6.195  Nuda suis, omni procul appendice Bonorum
6.196  Sepositâ, in rebus contraria nomina spectant.
6.197  Heu

ideo imperia, et Latiae spreuere curules?
6.248  Non illis, rigidos solitis versare ligones,
6.249  Infestus belli quateret cum moenia terror,
6.250  Roma suas vltro manibus permisit habenas?
6.251  Vsque adeo, quamvis operum et discrimina rerum
6.252  Plurima sint; meritis tamen exporrectus vbique,
6.253  Ac decori limes recluditur: vtque Mironis
6.254  Non minùs ars vili totam se prodit in aere,
6.255  Quàm

6.394  Propositum retinet Sapiens, et mole sua stat.
6.395  19. Pondus vt hoc animo veniat; lex illa tenenda;
6.396  Humanae placidus vitae qua nititur ordo:
6.397  Nil adeo vt subitâ nimiâque cupidine praeceps
6.398  Instituas, neu te violens in rebus agendis
6.399  Impetus abripiat, ratio sed prouida ducat.
6.400  Phoebeas haec nempe rotas imitata quietos
6.401  Continuat

porro impellas; vestigia retro
6.427  Circumaget. Tritâ horteris regione viarum;
6.428  In fossas, fluuiosque, importunasque paludes
6.429  Perditus absiliet. Facili moderamine posses,
6.430  Vixque adeo ostensâ domitum perducere virgâ:
6.431  Sponte suâ ferri assuêtum non vlla mouebunt
6.432  Verbera, non stimuli, calcariaque addita costis:
6.433  Irritare priùs dabitur quàm flectere.

6.441  Cura sit; immodicos flatus, mora parua, remittent,
6.442  Nec rigidâ ceruice iugum patientur herile,
6.443  In quamcunque velis, dociles iam tendere, partem.
6.444  22. His adeo impletis, operâ non seciùs vnâ
6.445  Id quoque contigerit, verborum pondere tanto
6.446  Quod Sophiae proceres vitae inter prima beatae
6.447  Praecipiunt elementa, incauto pectore ne quid

infidaque limina regum,
6.528  Attonitos curis, fessosque laboribus vrget.
6.529  Quò tam solliciti cursus? Qui terminus? Aut quae,
6.530  Spes alijs alias, ceu fila, intexere gaudens,
6.531  Immensam hanc adeo miseris net callida telam
6.532  Penelope? Verum si respicis; omnibus vnus
6.533  Longorum hic operum finis proponitur: omnes
6.534  Nescio quae meliora sibi dêin tempora spondent,
6.535  Tot quibus emensi

quovis,
6.538  Ambiguos citra errores, pelagique tumultus,
6.539  Illa homini liceat statione quiescere: longo
6.540  Nec nisi circuitu Euthymiam comprendere detur,
6.541  Quam (votis adeo occurrit) voluisse, tenere est.
6.542  Sanius o quantò foret, anxietate, metuque
6.543  Depositis, facili confestim nubere Diuae:
6.544  Quique per incertum sinuosis flexibus aequor
6.545  Optantur,

supremo à fine remensi,
6.552  Consilijs, heu, se nimiùm fallacibus vsos,
6.553  Ignarosque Boni, cordisque fatentur inanes:
6.554  Aethereâ quòd sorte frui, dum fata sinebant,
6.555  Abnuerint: Parcasque adeo euasisse minantes
6.556  Si liceat; posthac non irrita munera Diuûm,
6.557  Nilque datae iurant periturum e tempore vitae.
6.558  Quae ne vicini supremo in cardine fati
6.559  Ipse etiam doleas; quam

ludos, animo, nihil et discriminis inter
6.646  Bella putet, pacemque. Procul tam tristia monstra,
6.647  Deucalionei totum de semine primo
6.648  Marmoris ingenium crudis retinentia fibris.
6.649  Aemula non adeo anguicomae fert oribus ora
6.650  Gorgonis; vt rigido mutet Sapientia saxo,
6.651  Quos propiùs videt: ingenitos neque corde reuellit,
6.652  Sed cultu meliore iubet mitescere sensus.

miscet plurima vulgus,
6.669  Et quibus in melius reuocandis nil sibi promptum
6.670  Auxilij, surdis transcurrere sensibus. Hoc si
6.671  Praeceptum docili seruauerat Heraclitus
6.672  Pectore; non, largos adeo resolutus in imbres,
6.673  Tabida perpetuo vexasset lumina fletu:
6.674  Nec Pandionius, pronam si vocibus aurem
6.675  His dederat, funesta adeo meruisset iniquo (a)

docili seruauerat Heraclitus
6.672  Pectore; non, largos adeo resolutus in imbres,
6.673  Tabida perpetuo vexasset lumina fletu:
6.674  Nec Pandionius, pronam si vocibus aurem
6.675  His dederat, funesta adeo meruisset iniquo (a) (a) Vide Plut. in Antonio, et Laert. lib. 1. et 9.
6.676  Communis naturae odio sibi nomina Timon.

vt quodquam sit prendere, multis
6.872  Interea ni posthabitis longèque relictis.
6.873  Omnia sed socio, fac, demum foedere iungas;
6.874  Non tamen hic idem, varijs tot fructibus aptus,
6.875  Perfectumque adeo immensis complexibus orbem
6.876  Efficiens, fortis cumulus sat nectare largo
6.877  Explerit sitientem animum. Vel scilicet vno
6.878  Congeriem totam simul amplecteris amore:
6.879  Totque idem distractus

6.937  Poscere) inexhausto profudit amore. Nec illum,
6.938  Nominibus tantis, perque haec tibi pignora nexum,
6.939  Pleniùs esse tuum, quàm sis tuus ipse, fateris?
6.940  44. Hinc adeo, nemo cum nos impensiùs illo
6.941  Alter amet; noua se ratio, manifestaque prodit,
6.942  Cur illo pariter iucundiùs alter amari
6.943  Nemo queat. Nam nec dulcis, nisi mutuus, ardor;

tua sors, tua gaudia fient.
6.994  Talis Amans, qualis suus est amor: accipit omnis
6.995  Hinc habitum formamque animus. Telluris opacae
6.996  Cur gremio caeli tam nobile pignus, honestum,
6.997  Eximiumque adeo, et generosum pectoris ignem
6.998  Defodis, ipse luto simul infodiendus eodem:
6.999  Illius audaci cum vetus in ardua nisu
6.1000  Aeternae penetrare queas sacraria lucis,
6.1001  Caelicolûmque auram

littore noscant
6.1200  Ambrosiae pelagus; tenues in puluere riuos,
6.1201  Protinus auersis meliora ad pabula votis,
6.1202  Incipient, putres, et fastidire lacunas.
6.1203  Tuque adeo fibras, et corda vacantia solus
6.1204  Implebis: solum flagrantibus vsque medullis
6.1205  Te sitient: quam quaesierant per plurima, in vno
6.1206  Omnimodam nacti requiem, aeternùmque fruendam.

iam ex dictis abundè constiterit. Morbi primò se obijciunt, ab immoderato voluptatum vsu, qui opum copiam plerunque comitatur, manantes. Sequuntur insidiae, nunquam ijs non timendae, qui magna penes se necis suae praemia habent: adeo ut ne coniunctissimis quidem tuto ausint se credere, quin eos saepe infestissimos omnium experiantur. Nec eòdem non pertinent luctuosa tot vrbium excidia, quas infelix opulentia luxu eneruatas facilem hosti praedam obiecit: cum contra Scythas inopia sua ab

Haec autem omnis Fortunae indulgentis malignitas à contrario luculentiùs ostenditur: compositâ cum infelicibus praesentis aeui diuitijs, innocentiâ et securitate, quae veteris aureae aetatis pauperiem beauit. Quâ occasione indignatus Socrates, rem adeo noxiam tantâ in admiratione, et honore apud homines esse, obiurgat eorum stultitiam, qui, in ferendo de rerum bonitate, vel malitiâ iudicio, multitudinis potiùs opinionem, quàm rationis ductum sequuntur. Neque verò sola pretij magnitudo, vt hactenus euictum

euictum est; sed altera quoque Bonorum felicitatem constituentium nota, certa nimirum dominij proprietas, in fortuitis possessionibus deest: vt ex eo planissimè euincitur, quòd illas retinere pro arbitratu minimè possumus, sed, vel intuiti, toties amittimus. Hinc adeo, ceu ritè probatum, colligitur, fortunatos homines, quantâcunque in externarum opum affluentiâ, maximâ laborare domesticae pacis inopiâ, vtpote quae nonnisi praestantissimis, maximèque certis innititur Bonis. Haec igitur Bona, contemptis fortuitis,

simus. Postremò, quia plus saepe cruciatùs ex Mali prouisi metu, quàm ex ipso Malo praesente percipimus: cum eo ingenio sit timor, vt et maiora veris concipiat, quae procul intuetur, Mala; et quouis temporis puncto totam eorum longitudinem colligat, collectâque adeo vehementiùs animos torqueat. Quae vltimo loco proposita ratio vt planior ad intelligendum sit; statuitur quauis in re aliud esse amplitudinem spatij, aliud vim, et vehementiam naturae, nec, qui dolor sit longior, eum esse propterea acriorem censendum. Nam, cum

quibusque casibus leniendis afferuntur remedia.
Poesim ab otiosis, et futilibus nugis, quae natiuam illius nobilitatem nimiùm quantùm infamant, ad sublimiora reuocandam, humanaeque felicitati profutura argumenta: idque adeo in praesentibus libellis nos agere, Socratis exemplum sequentes, qui Philosophiam primus à curiosâ rerum physicarum indagine ad vtiliorem morum, vitaeque disciplinam traduxit. Cum igitur in superiori libro aduersùs impendentium Malorum formidinem opportuna

Immo contra pro virili enitendum, ab infortunijs suis, quàm longissimè liceat, mentem auertere, deque ijs potiùs cogitare, quae inflicti vulneris dolorem imminuant. Afferuntur iam communia solatia, quibus cuiuslibet Mali mitigari acerbitas possit: primumque adeo illud, vt cogitemus, quaecunque nos premunt Aduersa, perpetuas vitae leges, et naturalia humanae conditionis onera esse. Quocirca praeter rationem de iacturis siue rei, siue sobolis homines queri: perinde quasi non vtramque hac acceperint lege, vt scirent, posse

fatis, vtpote ordinarijs vitae vectigalibus, vniuersum latè prematur hominum genus. Neque inferioris solùm ordinis, atque loci Mortales, sed vel ij, quos benignior Fortuna in summo humanarum rerum fastigio constituit, sceptris, et imperijs superbos: quorum conditio adeo communes mortalitatis aerumnas non exit; vt alijs etiam proprijs, et grauioribus pateat. Afferuntur recentia exempla, primumque Mahometti Turcarum Imperatoris, ciuili Suorum seditione in custodiam è solio detrusi.

Hanc enim spectantes indecorae in leuioribus tolerandis aerumnis mollitiae, eruditos praesertim homines, et sapientiam professos, pudebit. Sed quamuis ex alienis infortunijs deessent solatia; adhuc ex nostris alia facultatibus suppetunt: neque enim quisquam adeo calamitosus; vt nihil siue externi, siue interioris Boni possideat, quo suum oblectare animum in doloribus possit. Cur igitur Mali amarities huiusce possessionis suauitatem corrumpat: nec potiùs illius haec aegritudinem iucunditate suâ temperet, ac mitiorem

excitare se animus possit. Proderit etiam quamplurimùm, meminisse, ac pro certo statuere, nihil in rebus humanis sine Dei nutu euenire: cuius prouidentissimo, amantissimoque regimini Mortales omnes deceat se penitùs tradere. Si enim adeo plenum ille obtinet in rerum conditarum vniuersitatem dominium, vt, quamuis, nullâ Boni nostri ratione habitâ, Mundum gubernaret; aequissimo tamen animo illius ferri deceret imperia; quantò aequiùs subeunda nunc sint, cum non ad suum commodum, sed ad subiectorum vtilitatem, pro parentis

Debere igitur quemlibet spe finis iam iam adfuturi praesentium cuiusquemodi aerumnarum sensum lenire, immensumque, et aeternum, quod propediem inchoaturus est, aeuum iam nunc mente praesumere: ad cuius aspectum, quidquid vllo fine concluditur, vix nihilo maius videbitur, indignumque adeo, quod vel tenui nos curâ solicitet. Vltima aequanimitatis ratio ex iracundiae inutilitate desumitur, vt quae nullum prorsus vulneribus ferat leuamen. Quin è contrario natiuam illorum acerbitatem, quam animi fortitudo, et patientia

statim opulentissimum fieri, modò rebus desideria adaequauerit. Secundò, quia interioribus alijs Sapientiae diuitijs externorum fas est inopiam Bonorum rependere. Tertiò, quia Paupertas curarum, et nequitiae fomenta subducit: adeo ut, non modò aequanimiter ferri possit; sed vltro etiam deligi, et quouis pretio mereatur parari. Quartò, quia praestantium Virorum exemplis euincitur, nihil

spernendam, quòd abesse citra pacis, laetitiaeque possit iacturam. Plus est, quòd adesse citra illius perturbationem vix possit, assiduis nimirum, molestissimisque aemulationis, inuidiae, timoris, idque genus curarum aculeis animum fodiens, ac vetans quiescere. Adeo ut non modò absens, tanquam superuacuum munus, desideranda minimè sit; sed vel vltro se offerens declinanda, tanquam grauissimum onus. Solatia ijs, qui non solùm se gloriâ carere; sed ludibrio insuper esse, atque irrisui queruntur. Vel enim id genus ludibria

id genus vitia iocari assuescamus, tum hilaritatis gratiâ; tum locum, et ansam alienae in ea dicacitati erepturi. Denique imbecilli nimiùm esse, leuissimo risu, et futilibus verbis percelli, atque deijci. Cum vir Fortis, et Sapiens adeo nihil inde commoueatur: vt neque in gloriâ sibi ponere tam exiguae, spernendaeque rei victoriam dignetur. Solatia grauiorum contumeliarum, quae ad ictus, et plagas processerint. Nam neque hìc iracundiae causam adesse, quasi à vulgo affecti ignominiâ fuerimus:

ferentibus tum loci foeditatem, et libertatis iacturam; tum, quòd insontes id poenae sustineant. Nam primò innocentia ad leuandum potiùs valet, quàm ad aggrauandum maerorem supplicij. Ad squalorem verò loci quòd attinet, adeo hic Sapientis dignitatem non maculat; vt ipsius magnis splendore illustretur. Mentis demum libertas non modò nullis cohibetur custodijs; sed secreto in recessu plus etiam facultatis, ad sibi, honestisque artibus vacandum, nanciscitur. Cuius rei nobile documentum

turpitudo augeatur. Vitari porrò eum facilè posse, si intueantur tot illustres Viros, quorum gloriae deterior forma nil obfuit. Praeterea si cogitent, oris speciem, quaecunque illa sit, ad spectatores duntaxat pertinere: suamque adeo deformitatem alijs solùm tristitiae occasionem praebere, à quibus cernatur, non ipsismet, quorum oculos fugiat. Neque commoueri eos debere vulgi

Secundum, quia plurima ijs absunt incitamenta peccandi. Tertium, quia multorum criminum etiam facultas, cum oculis, tollitur. Quartum, quia expeditiorem ad sublimia contemplanda mentis vim habent, nobilioribusque adeo spectaculis, quàm videntes, fruuntur. Aequo igitur animo ferendam caecitatem esse ex dictis colligitur, et Democriti exemplo affirmatur. Inter corporis cruciatus, et dolores solatia.

Votum animi terrena pertaesi, et à mortali hoc exilio immortalem ad Patriam quamprimùm transire anhelantis. Paraenesis ad mortem, vt ne nobis tanti muneris sortem longiùs inuideat. Colligitur ex dictis, mortis necessitatem adeo non debere nobis esse causam maestitiae; vt vel vna omnes vitae mortalis aerumnas sat possit lenire. LIBRI V. De interioribus, quae à Stultitia

vnius Orbis prensator: integram neuter quantocunque conatu famam adeptus. Quis igitur manifestò non videt, quàm solicitus, aeger, ac quietis ignarus huiusmodi hominum animus sit: dum famam per tot expetitam labores, et in qua omnem vitae fructùm constituunt, adeo sibi curtam contingere; contra verò iniquis hominum iudicijs, quae, tanquam extrema suppliciorum, formidant, assiduè notari se sentiunt: nec vllam aut haec prorsus vitandi; aut illam plenè assequendi, vel si rumpantur, rationem aspiciunt? Praesertim verò cum

libris retudimus; grauissimi cruciatus, terroresque explicantur, quibus admissi criminis conscientia assiduè improbos vexat, et de potestate mentis quodammodo dimouet. Adeo ut nulla deliciarum, et fortuitorum Bonorum copia, exhilarandis tam dira inter tormenta miserorum animis, prosit. Qua de re Dionysius Tyrannus, et Tiberius Caesar dubitare neminem sinunt. Explicatâ iam huiuscemodi Pestium teterrima

ab animo excludere; afferenda deinceps supersunt praecepta, quibus quilibet instruatur, vt id norit praestare. Si enim ad firmam voluntatem certa etiam disciplinae accesserit ratio; non minor hic referetur de Stultitiâ, quàm relatus in superioribus libris fuerit de Fortunâ triumphus: omnibusque adeo tum externis, tum interioribus perturbationum causis sublatis, nihil iam supererit, quod animi quietem solicitet. Reuocato itaque ad Iram disputationis cursu, cauenda primò praecipimus, quae illi fomitem, atque ansam suppeditant.

perturbationum causis sublatis, nihil iam supererit, quod animi quietem solicitet. Reuocato itaque ad Iram disputationis cursu, cauenda primò praecipimus, quae illi fomitem, atque ansam suppeditant. Non tamen solicitâ vsque adeo diligentiâ, vt in superstitionem degeneret, caecoque timore, vel ab necessarijs, et honestis muneribus obeundis nos auocet. Sat erit vniuersè in occupationibus modum tenere; ne vel ipsae nimiâ multitudine, et assiduitate animum; vel animus nimiâ in ijs

minuere; fortitudinis verò, et constantiae, quae praecidi nequeunt, viriliter sustinere. Quod vt fiat, magno erit adiumento, quidquid bilem in rebus gerendis concire possit, animo ante prospicere, meditatosque, et ad omnia ritè instructos in arenam prodire. His adeo, ad pugnam vel cautè submouendam, vel fortiter excipiendam, comparatis in antecessum praesidijs; reliquum est eas artes depromere, quibus Ira iam cominus Rationem aggrediens, et in praecordijs excitata vincatur. Proderit primò meminisse, quàm foeda, et indecora sit irati hominis facies,

Succedunt iam praui Amoris, seu Libidinis veriùs remedia. Hoc enim aduersùs foedissimam luem in primis profuerit, splendidum, quod iniquissimè vsurpauit, quoque veluti fuco innatam turpitudinem velat, Amoris illi nomen detrahere. Quin oppositam adeo de illius foeditate speciem imbibere; vt vel mentio, vel recordatio nauseam, atque horrorem commoueat. Quanquam neque huic odio nimis fidendum: cum nihil eâ peste fraudulentum, et illecebrosum sit magis, nihil, quod mutare celeriùs, suamque in ditionem redigere

tandem declinatis eorum, qui mortiferâ huiusmodi scabie inficiuntur, comercijs. Nihil tamen magis cauendum, quàm, vt ne animus, sub Venereae titillationis exortum, sui morbi initijs conniueat: sed prima illa contagionis veneniferae semina eâdem, atque adeo promptiori, quàm illapsum gremio ignem, celeritate excutere, atque opprimere studeat. Ad quod ritè praestandum plurimùm conferet, honestis se curis aliò auocare, otiumque, quo maximè Cupidinis nequitia fouetur, effugere.

Ad quod ritè praestandum plurimùm conferet, honestis se curis aliò auocare, otiumque, quo maximè Cupidinis nequitia fouetur, effugere. Vltimum, sed praecipui vsùs, monitum sit, Diuina crebro auxilia implorare, illisque solummodo in ancipiti adeo certamine, tantâque humanae conditionis imbecillitate confidere. Iamuerò ad Ambitionis remedia quòd pertinet; facilè ab illius se tyrannide animus vindicabit; si primò, quae de laboriosâ huiusce vitij seruitute, vanâque, et exiguâ mercede supra

ignarus leuissimo pretio sudores suos licitatur, minimâ popularis aurae mercede et illos satis repensos, et se affatim beatum existimans. Tum quia suum gloriae studium omni arte dissimulat, ne in risus nimirum, et fabulam abeat, si deprehendatur, formidans: ipsemet adeo Ambitionem indecoram, ac luce indignam confessus. Tertiò multùm etiam ad sedandum famae ardorem conducet, si ille error discutiatur, qui Ambitiosorum plerisque solet imponere, omnium oculos in se esse conuersos, omnium per ora suum nomen volare, omnium mentes

mentes Sui admiratione occupari, per voluntarij cuiusdam somnij speciem, fingentibus. Quo errore nihil inanius: cum hominum sibi quilibet vacet, de alijs securus, et parcissimè cogitans: vt Cicero suomet experimento intellexit. Idque adeo duplici etiam argumento probatur: primò, quia nihil est causae, cur speremus maiori Alijs curae nos fore, quàm nobis ij sint. Iamuerò quisque sibi est optimè conscius, quàm rarò, et remissè de Alijs seu loquatur, seu cogitet: quàm paucos ex tot praestantibus per Orbem Viris vel tenui

eos, qui nostrâ in professione videntur excellere: his verò aemulatio iniquiores nos iudices facit. Vt profectò vix vlli Mortalium eximiam apud homines, partim incuriosos, si alieni sint; partim obtrectatores, si socij, laudis, atque famae celebritatem liceat referre: stultumque adeo videatur, pro re tam incertâ, atque tenui, tot laboribus, et curis vitam absumere. Statuitur postremò, non magni operis esse inexpertam, atque absentem gloriam negligere: difficillimum verò eiusdem, vbi acquisita semel fuerit, seu conseruandae, seu

et curis vitam absumere. Statuitur postremò, non magni operis esse inexpertam, atque absentem gloriam negligere: difficillimum verò eiusdem, vbi acquisita semel fuerit, seu conseruandae, seu amplificandae curam prorsùs exuere. Idque adeo petitis è communi vitâ experimentis probatur. Vnde pronum cuiuis colligere, quàm solerti studio ab ijs cauendum compedibus sit, quibus semel obstricto vix vlla recuperandae in posterum libertatis spes superest. Hortatio ad

studio ab ijs cauendum compedibus sit, quibus semel obstricto vix vlla recuperandae in posterum libertatis spes superest. Hortatio ad strenuè pugnandum cum huiusmodi vitijs, quorum victoria à criminum pariter stimulis quietem conscientiae praestabit, nullumque adeo intestinum hostem, à quo tranquillus animi status euertatur, relinquet. Huius porrò interioris belli, palmarumque, quas in eo colligit virtus, exemplum proponuntur recentes, inuictissimi Caesaris LEOPOLDI Othomano de hoste victoriae.

cum omnium cumulatissimam Bonorum Summam in se complectatur, immo Bona, quae concipi possunt, omnia in vnum prorsus indiuiduum, atque simplex colligat Bonum; nil Amantis in animo inexpletum, atque vacuum relinquit. Adde, quòd alibi Bona semper Malis miscentur, adeo ut syncerè, et contrario sine animi motu, diligi nequeant. At summo in Bono nihil non bonum, nihil non vsquequaque, et toto pectore amandum. Praeterea caeterorum Bonorum, quemadmodum incerta, fragilisque est possessio; sic et amor solicitus. At Deum nemo rapit

refert, quàm Deus. Nam mortales Amici non totum Amico suum amorem impendunt; sed eius sibi retinent partem, partem etiam in alia deriuant. At ipsius amor totus, atque integer et indiuisus singulos se amantium complectitur, nihilo minor ad quemlibet eorum perueniens, ac si ipsi tantùm vacaret: adeo ut certo certiùs persuadere sibi quilibet possit, nihil sibi quantamcunque fruentium eâdem sorte Sociorum turbam obstare, quin plenissimè, integerrimèque à Deo ametur. Denique, cum amor omnia faciat communia; qui mortalibus Amicis coniungitur, eorum aduersos

secus, ac suos, lugeat necesse est. Quantò igitur illius laetior amicitia, qui plenè beatus nullam ex seipso lugendi materiem suis amatoribus praebeat, sed in suae illos potiùs syncerissimę immensissimęque beatitatis communionem asciscat? Neque quisquam excelsum adeo foedus, tanquam aliquid sorte suâ maius, desperet. Nam et supremus Author ad hanc secum necessitudinem ineundam vltro nos stimulat; et hominis animus ad eandem, suum velut ad fine, suauissimè

tanquam aliquid sorte suâ maius, desperet. Nam et supremus Author ad hanc secum necessitudinem ineundam vltro nos stimulat; et hominis animus ad eandem, suum velut ad fine, suauissimè rapitur. Quin etiam adeo necessarium quodammodò habet summi Boni amorem, vt illud, vel nesciens, in alijs quibuslibet rebus videatur appetere: cum nihil, nisi ratione Boni, appetat: Bonum verò quoduis, vnde creatae res appeti possunt, nihil sit aliud, quàm leuissima quaedam summi Boni adumbratio.

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report