Your search found 855 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 421-464:

Munificum sortita virum, cum cordis apertum
Formandae sineret latus exossare puellae. 7.
Hortus erat, sed parte orbis qua consitus ille
Hortus erat, nec scire mihi neque dicere versu
Nunc facile est. Te, quem illius vernantibus horti
Pro foribus statuisse Deus ferturque micantem
Vindicibus flammis manibus posuisse

Hortus erat, divino unus qui consitus hortus
Ingenio curaque fuit, mirabile tantae
Artis opus. Quo nata recens formataque gazas
Intulerat natura suas hominique paratae
Hic positus propriaque orbis velut arce locatus
Commoditatis apex spatiumque per omne decenter
Extensae quae molis erat diffusa bonorum
Copia, plantato coniuncta accesserat horto.
Quodque omnis tellus tulit, haec tulit omnia

qua vult nos luce beari
Numen, ea aeterna est, quam si contemnere vecors
Est animus, poena est spreti specus ima Tonantis
Multa revisuri terras post saecula Verbi.
Est felix oritura Parens, quam noster et orbis
Rector adorandam cunctis iubet esse fideli
Cultu Reginam, quam tot caelestibus Author
Divinus cumulatam opibus vult totius esse
Naturae Dominam Charitumque ingentibus auctam
Divitiis,

1.
Ut statuisse Deo placuit lethale gementi
Deliquium humanae soboli demittere caelo
Authorem veniae, quo per maiora futuris
Incrementa spei sese disponeret orbis
Auxiliis, mox decretam pro labe salutem
Pandit amans Numen; quod nec celaverat ipsum,
Degenerem vetiti nuper caelestis Adamum.
Hic sceleris poenaeque reus sua damna suumque
Interitum

Corpore conclamatam animo sperare salutem
Desperasse fuit. Quid enim fecisset in illo
Communi exitio, quando irritata fremebat
Flagitio natura suo, cum totus in unum,
Vindictae cupidus consurgeret orbis Adamum?
Cui fuerat laesus, quo spem fulcire valebat
Iratus Deus atque animo nimis impote verti,
Aversus Deus? Iste fuit post crimen Adami
Naturaeque status generisque miserrima nostri

etiam rerum molitrix maxima, Virtus,
Ordine quaeque suo, suffragatura piando
Adami sceleri. Pietas ita prima profari
Incipit: “Et memet reor alta ex mente Tonantis
Progenitam: infinita minus non dedecet orbis
Rectorem Pietas, deceat mox ante locutae
Quam furor Astraeae; nec me minus aequa ferentem
Audiet Omnipotens: Adami totius urna
Orcus erit? Nostris si forte favere velimus
Hostibus,

Stella eadem Virgo: quantum mihi carmine fas est,
Teque tuique decus generis palmasque sonabo. 16.
Bis quatuor centumque quater iam conditus orbis
Annorum fuerat lustris, et tertia mundum,
Infantem non plus tenerum firmaverat aetas,
Nahorea cum stirpe ingens virtutibus heros
Nascitur Abramus; cuius de semine natae
Est soboli

Donec adorandus caelo, expectantibus illum
Gentibus, adveniat Princeps: femorisque paterni
Regia durabit soboles, divinus ab ista
Donec stirpe Leo, terras voce impleat omnes,
Illustresque orbis Mariae non nesciat odas.
Iuda, invicte Leo, praedis insistere doctus
Fraternos fueris donec praedatus amores,
Quo proles germana tui te patris adoret
Teque colat domitus flexis cervicibus orbis,

Illustresque orbis Mariae non nesciat odas.
Iuda, invicte Leo, praedis insistere doctus
Fraternos fueris donec praedatus amores,
Quo proles germana tui te patris adoret
Teque colat domitus flexis cervicibus orbis,
Regalis cinget semper te fascia byssi.
Et licet adversis tua saepius obruta fatis
Progenies; ut cum Phariis intenta caminis
In lateres durabat humum, tamen alta labori
Gloria non

Manifestum ac lugubre nostri
Opprobrium generis, sine regis honore tuorum
Desperata patrum soboles speculumque ruentis
Perfidiae: quam totus honor, quam tota potestas
Deseruit superestque nihil quam ut deserat orbis.
Impia peccati, scelerum tam longa tuorum
Unde fluit Nemesis? Peccati saepius ante;
Ast iterum post flagra tui tolerata furoris,
Pristina restituit fortunae dona benignus
Numinis

radius: vis dicere, turpis Apella,
Supplicii causam tanti? Dabo protinus: audi.
Frons tua dura fuit semper summoque Tonanti
Parere indocilis, cuius tu larga paterni
Profluvia ardoris, quo par tibi totius orbis
Natio nulla fuit, grandi pensare solebas
Morum barbarie. Domini patrisque fideli
Deposito cultu, faenum comedentis in auro
Conflatae pecudis Pharium venerate Serapim.
Si tibi cognato

fluenti.
Nec mirum, concepta suo si Numine Virgo
Aestuet et primae flagret sic lucis amore;
Hac siquidem necdum genita tanto impete cordis
Arsit amans Numen, reliquas quae sola creati
Orbis divinas vicit vehementia flammas.
Gnatae huius, superumque humili cervice colendus
Promicuit splendor: caeli huic terraeque coronam
Imposuit Numen; tanti cui culmen honoris
Non impar sancivit amor

Quae lucis genitura novae, quis nascitur orbi
Se non patre nitor? Cui respondêre volucres,
Temporis assiduae spatium numerare ministrae;
Quod melior splendere suis non subditus horis
Delius, ima orbis regione serena daturus
Ora palam, tristi mundo praemiserit istam
Augustam Aurorae subeuntem munera flammam. 23.
Sed refert memorare diem quo

Vivificae fulgore Crucis toti utilis orbi
Sabbaticus quoque crevit honos huiusque diei
Propitios soles pietas communis adorat
Atque Palaestini presso pro humore fluenti,
Virgineo scelerum fluxus premit orbis amori. 24.
Anna suae vero sobolis laetissima partu,
Fecundi cui fama uteri, connubia pactae
Cognatae plausere nurus fetuque solutam

Est specus Empyreo distans immanis Olympo
Quique magis procul esse nequit felicis ab orae,
Convexo quo fervet amor clarusque Tonantis
Intuitus flagrat aeternum satiare beatos
Caelicolas; orbis medium est, ubi squallet hiantis
A primo terrae initio mundique coaeva
Vasta Capedo antri, qualem divina paravit
Ad poenas ignemque animis peccantibus ira.
Una quidem specus, at multis horrenda

imbres gelidos et fulmina, Ditis
Sic reus expavit genius Plutonius ultra
Ne se livor agat non grati in damna ministri.
Hic ferus umbrarum tali fremit ore Tyrannus:
“Illa ergo nata est mulier, cui subditus orbis
Dicitur observantque suos caelestia nutus
Pectora, quae nostros voluit quoque subdere fasces?
Nam memini cum starem altus sortitus Olympum
Lucifer, illa suis iurata ea lumina sceptris

et erectis grates ad sidera palmis
Multiplicat, vitae affatus sic voce datorem:
“Quanta, o terrigenûm Rector, metuenda coëgit
Te pietas, spem dona tui superantia mystae
Tam larga praebere manu! Iam signifer orbis
Circulus aetherei visus mihi lampade Phoebi
Lustra super ter quina peti. Confine sepulchro
Vix poterat multos senium promittere soles.
Me primûm illatae templo quod sera puellae

pupilla, Dei promissa videbo.
Mors non fera prius, non me prius opprimet horror
Funeris, Isacio videam quam sanguine cretum
Lumen, Ephrataeus quo primum arsurus horizon,
Adversa Hebraeis tanget quoque totius orbis
Climata caelesti, non circumcisa, sereno.
Quas tibi summe hominum Sator et tutella pusillus
Debitor exolvam grates, quae munera tanto
Congrua fautori referam, promissa quod orbis

Hebraeis tanget quoque totius orbis
Climata caelesti, non circumcisa, sereno.
Quas tibi summe hominum Sator et tutella pusillus
Debitor exolvam grates, quae munera tanto
Congrua fautori referam, promissa quod orbis
Laetitia in nostras ventura sit obvia palmas?” 43.
Dixerat haec, surgensque hilaris communia templi
Atria perlustrat tacitus, si forte

Altior una Domus, cuius rudis area, magnae
Urbis erat spatium; moles augusta, stuporis
Prodigium, cuius pretium non solveret omnis
Copia praecipui cumulo congesta metalli
Quod melior pars orbis habet: confluxit in istam
Regnorum si gaza domum, confluxit et omnis
Sedulitas artisque labor: nam Iessias aedi
Maiestas quas prima, Dei pro sede futurae
Immensas congessit opes, haeredis in istud

8.
Ne damner dixisse nihil tantamque silendo
Praeteriisse Domum, lauro meliore canentem
Cingite, Pierides! Fuit hoc quadruplice templum
Portarum numero, obiectas in quatuor orbis
Respiciente plagas; sed quarum maior in Ortum
Versa, peregrinis etiam speciosa patebat.
Inde etiam externae sectae cultoribus ampla
Non vetita, aprico praestabant atria saxo;

numerus: cuncta haec vel purius aurum
Argentumque dedit. Nullus vasa alba metallo
Calculus absolvit. Complebant aurea multas
Myriades, quorum immanem cognoscere molem
Optanti refero: quantum modo totius orbis
Optima pars auri cumulum proferre valeret –
Hac illo minus est: tantae vix credita gazae
Fama sacro debet, quod non sit ludicra, vero.
Hanc patrio Euphrati miseram populata Sionem

Sopitoque patri (fuit hic Octavius) uxor
Visa fuit rutilo (vide habent an somnia pondus)
Surgente ex utero splendere puerpera Phoebo,
Quo nunc sole calet mundi totius horizon.
Imperiique orbis vatem tunc somnus agebat,
Iudaeae fortasse novum sperare Monarcham
Ostenso Titane docent omniscia rerum
Fata? Sed ede rogo Mystes venerande, puellae
Quis pater est, quod stemma viri, quae patria?”

me movet iste,” reponit
Herodes, “somnus. Sed quod mihi saepe vetustis
Auditum est extare libris, tibi dicere, Simon,
Non opus est. Novisti etenim, paritura potentem
Nostra quod Iudaea Ducem, quem totius orbis
Expectat solium: fasces premet ille superbos,
Ut paleas quas aura rotat, diademata regum
Subiciet, solusque uno dominabitur ostro.”
“Rex, ut ais,” retulit Simon, “haec fama vagatur,

Nec tamen imperio virtus caret. Ille domator
Perfidiae, facile accepturis vincla tyrannis
Imperat Augustus; timet hunc quicumque Latina
Non patitur virtute regi: sua frena momordit
Orbis et Augusto ratio se Caesare munit.
Si vero minus, Herodes, tibi provida rerum
Imperium fortuna dedit, non impare, princeps,
Flagitium virtute premis: par omnibus ultor
Caesar et Herodes superest, nec

Spicula, pectoribusque ignes flammasque coruscat,
Authorisque petit cor inaccessibile vestri!
Si ferit illa Deum victumque ardore Tonantem
Attrahit atque suos (quanti est hoc pondus amoris!)
Orbis communi pro pace paciscitur ignes:
Cui vestrûm, aligeri, tantae stat gloria flammae,
Quem vestrûm tantus stimulat calor? Ite, beatae,
Vel maiora animi ructate incendia, mentes,
Vel tenerae ardoris

est virtus, quae non imitabile cunctis
Transit in exemplum; quae si transiret in omnes,
Laus foret humano virtutem crescere damno.
Finge alios animi eiusdem votique tenaces
Eiusdem, quo virginitas communibus orbis
Moribus accedat: modico post tempore splendor
Humani generis nullo nascente peribit.
Forte putas, Iosippe, Deo concepta placere
Quae perdunt homines vota? At magis illa Tonanti
Vota

splendor
Humani generis nullo nascente peribit.
Forte putas, Iosippe, Deo concepta placere
Quae perdunt homines vota? At magis illa Tonanti
Vota probanda reor, dominam quae totius auget
Orbis naturam. Ingenito si lumine mentis
Uteris humanae, ratione resistere nulla
His poteris, quae connubii de lege ferebam.
Adde, quod adversa domuique mihique tibique
Virginitate noces, prolis quëis gaudia

prohibe, ventura Deo germane relinque.
Et quoniam sacro, prout te supremus ibidem
Praemonuit mystes, hodie te stare decebit
Vestibulo dextrâque fidem gemmaque pacisci;
Aureus in nullos qui transiit hactenus orbis
Articulos emptoque rubens amethystus in auro,
Iam tuus est, Iosippe. Thori quod iussa iugalis
Non invita dabit, deero nec fidus ituro
In templum comes. Agnati quoque sanguinis idem

Taliter ad sponsum servantem limen iturae
Occurrunt comites nymphae seseque relinqui
A tanta virtute dolent laetasque precantes
Vltima delubri contingunt atria taedas.
Virginibus comitata sacris et matribus orbis
Coniugii, obsequio templi quae sponte secundos
Mutavere thronos, cunctis dicentibus una:
“Vade, soror felix, in milia crescere mille
Te cupimus semenque tuum sobolesque futura

secuturo partu gratantur amici,
Obstupuit maestus nimiusque trementia maeror
Pectora pervasit, tacitusque haec corde volutat:
“Anne etiam, mihi quod misero evenisse putabam,
Luminibus totus cernit fallacibus orbis?
En utero grandi passim iam dicitur uxor,
Qualem ipse aspicio! Proprii tibi luminis anceps
Sit, Iosippe, fides; alienae lucis inepte
Fingis idem vitium. Si credis, adultera sponsa est.

erat, Virgo, dum Numinis alma
Progenies uterum membris induta replevit?”
Hac illum Virgo suspirans voce secuta est:
“Ardua res dictu est, qualem, Iosippe, requiris:
Mersa Deo, procul a sensu, procul omnibus orbis
Quisquiliis exempta fui vidique sereno
Intuitu, qua quisque potest visâ esse beatus,
Et felix, mentem aeternam, sine corpore Numen
Immensi splendoris opes et hypostasin illam,
Cui

Se genetrice novo tandem ut festinus in ortu
Respiciat sua clamantes exordia Titan.
Iuda etenim belli studiis exercitus istum
Assiduo authorem pacis clamore vocabat.
Huic pacis Domino demum Pax totius orbis
Praelusit, latiis mundo donata triumphis.
Pax etenim terrarum extra confinia Martem
Proscriptum, centum vinclis ubi strinxit ahenis,
Trans mare Pacificum vexit, quod nomine tali

Flamma opus et ferro est: nihil est crudele, timeri
Quo valeat princeps: nulla est iniusta cruoris,
Bellorumque sitis, regum quae mitigat iram.
Imperii nullos partos sine sanguine fasces
Orbis habet: simili si saepe rigentur ab imbre
Quo primum nati, surgunt in culmina flores.
Regnorum natura eadem. Nil denique refert,
Dicatur quis plebis amans rex, sive tyrannus.
Infelix regum sine Marte

Vox, nisi quaesitae maiora vocabula famae
Accedant. Resides animos ferrique paventes
Spernit honor dextras, plorans neque pectoris imas
Dissimulat pupilla faces, non caeca superbas
Regnorum quas orbis habet spectare secures
Roboris ignaras nostri, quae nomina mille,
Mille meis possent titulos praebere triumphis.
Me, Macedo, tua fama trahit, tua gloria, Caesar,
Et tua, Pompei; mentem tua, Scipio,

vincula portis. 34.
Undique compositae secura per otia pacis
Iussus erat mundus describi. Urgente tributum
Victore Augusto, quo Caesare totius orbis
Fluxerat in tabulas numerus censusque Latinas.
Caesareum, cui se victae submittere gentes
Debuerant, etiam, Syriam moderante Quirino
Edictum Iudaea tulit: generisque tribusque

Virgineo raptim fusis in pectore caeli
Deliciis utero prodit pulcherrima Verbi
Progenies, qua maiorem prius edere Numen
Rerum infinitis non quiverat argumentis.
Terrarum, caelique décor, promissus ad orbis
Imperium princeps, nullo non maximus aevo,
Virginea matris parvus puer exit ab alvo. 9.
Hic velut e somno evigilans sibi reddita Virgo

Maiores pecorum doctosque aetate magistros
Adfore mox tempus, caeli quo cardine verso
Siderei pateant postes deturque videri
Iudaeae sperata salus seque imus Olympo
Misceat et veterem luctum novus exuat orbis.
Ille idem vatum tabulis signatus ab urbe
Fertur Ephrataea fatis authoribus Heros
Venturus: parete viri, caelestibus acti
Prodigiis notoque solo notisque viarum
Flexibus, illustrem

(solam genetrix apprendere Virgo
Hanc potuit; vultus autem spectare pudica
Nescivit) “tum quod rectè se principis esse
Summi atque augusti famulos dixere suaque
Lege Pharon Nilonque regi: quin totius orbis
Arbiter et regum Dominus laxare supremas
Regnorum est princeps is, vel premere aequus habenas.
Insuper et propriae frugis cum praebita nobis
Copia communis; vacuas, famis, inter arenas

Mitteret in messem. Sed quod constantior esset
Hausta fides, certum, propriae quo effata probaret
Vocis, adhuc deerat robur; quod tempore taedae
Cognatae accessit; primum sua verba secutis
Servatorem orbis sese referentia signum. 21.
Iste datum postquam magnus conviva premebat
Non procul a genetrice locum, quod pauperis esset
Connubium sponsi,

Caeloque locutus aperto
Intonuit, manifesta suae dans signa loquelae.
Hic etiam niveâ sua colla premente columbâ
Augurium caeleste capit; nova candidus ales
Formaturus erat quod saecula, dictus in orbis
Principio liquidum pennis umbrasse profundum.
Tunc etiam eiusdem genetrix praesaga notavit
Flaminis officium, propria virtute parantis
Ad nova fecundas vitae primordia lymphas.

sinuosa suae curvamina sphaerae.
Succedit folio teretis pars nacta cylindri
Effigiem, notam flagris imitata columnam:
Cera stylo partim color est et muricis humor.
Hunc super, implexus veluti de sentibus orbis
Horreo et inde pari fibrarum triplice filo,
Queis ferri color est, surgunt in vertice clavi.
Sub folio vero maiore latere videntur
Dispositi in gyro, foliorum in acumen euntes

natura tibi quem suggerit, Heros
Caelestis, depone metum supremaque constans
Fata subi. Tibi quantus honor, quae copia laudis,
Gloria quae Patri adveniet, quae tristibus Orci
Exulibus ventura salus, quantum orbis habebit
Roboris exemplum? Caeli ventura sub auras
Posteritas tua fata canet caeloque beandus
Adami sanguis, dulcem te morte perempta
Authorem vitae servatoremque sonabit!”
Dixerat

quos ille sequetur euntes.
His hilares dolor invadit, quod nulla profectis
Sors ultra matris promitteret ora tueri.
Queis illa: “Ite, viri, me non meus ante relinquet
Spiritus, extremi quam vos ex partibus orbis
Collectos videam. Vestrum sed tardior unus
Adveniet, summum tumulo facturus honorem,
Me tamen haud visa, saxi licet author aperti.”
Ille fuit Dydimus, quem tertia funeris Indo

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report