Your search found 6631 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 3693-3782:

industrio (vt cecinit ille alter) Camoeanae lenocinio, Prius oras pocula circum Illiniit mellis dulci flauoque liquore. Quare cum operi huic nihil inesse repererim, quod regulis Indicis refragetur, publici iuris faciendum puto, tum vt Pieridum mundiciei consulatur, tum ob id etiam, vt apud versatos in amoena eiusmodi literarum Sparta, Omne ferat punctum qui miscuit vtile dulci . Dat. e Coenobio S.

lenocinio, Prius oras pocula circum Illiniit mellis dulci flauoque liquore. Quare cum operi huic nihil inesse repererim, quod regulis Indicis refragetur, publici iuris faciendum puto, tum vt Pieridum mundiciei consulatur, tum ob id etiam, vt apud versatos in amoena eiusmodi literarum Sparta, Omne ferat punctum qui miscuit vtile dulci . Dat. e Coenobio S. Mariae super Mineruam

Controu. lib. 1. Non minori ego iure similem aliorum intemperantiam damnauerim, qui nullum sat iucundum existimant carmen, nisi, in quo mera iucunditas sit: omnemque adeo illius interire arbitrantur venustatem, et gratiam; nisi ad innatas poetici tum numeri, tum styli delicias fabularum etiam festiuitas, et amoenioris materiae lenocinium accesserit: quid aliud tam insatiabili luxu, quam condimentis condimenta quaerentes, et vel ipsa quodammodo (vt de purpurarum insectoribus loquitur Plinius) [2]

Controu. lib. 1. Non minori ego iure similem aliorum intemperantiam damnauerim, qui nullum sat iucundum existimant carmen, nisi, in quo mera iucunditas sit: omnemque adeo illius interire arbitrantur venustatem, et gratiam; nisi ad innatas poetici tum numeri, tum styli delicias fabularum etiam festiuitas, et amoenioris materiae lenocinium accesserit: quid aliud tam insatiabili luxu, quam condimentis condimenta quaerentes, et vel ipsa quodammodo (vt de purpurarum insectoribus loquitur Plinius) [2]

confecit: Dum in floribus pinxit remedia, et delicijs auxilia permiscuit ? Sed nec ipsi certus, atque locuples minus indidem responderet gloriae prouentus: nemine dubitaturo nobilissimum, et principem ei locum facultati assignare, quae caeteris omnibus tum efficacius, tum lenius ad felicitatem homines duceret: id nimirum efficiens, vt, quae honesta sunt, ijs etiam videantur suauia: quo vno suam omnem in pueris educandis contineri solertiam, magnifice, sapienterque antiquus ille Laco [2]

confecit: Dum in floribus pinxit remedia, et delicijs auxilia permiscuit ? Sed nec ipsi certus, atque locuples minus indidem responderet gloriae prouentus: nemine dubitaturo nobilissimum, et principem ei locum facultati assignare, quae caeteris omnibus tum efficacius, tum lenius ad felicitatem homines duceret: id nimirum efficiens, vt, quae honesta sunt, ijs etiam videantur suauia: quo vno suam omnem in pueris educandis contineri solertiam, magnifice, sapienterque antiquus ille Laco [2]

Plato in Conu. inter Socraticos audiendos sermones, extolli mihi animum, dulcique quodam quasi stupore, et generosâ voluptate compleri experirer; pro certo constitui, non posse me Musis cum ampliori tum earum dignitate, tum Lectorum approbatione operari quàm aliquo id genus argumento ad canendum suscepto. Neque longa illius in delectu ambigentem consultatio detinuit. Statim, quippe Democriti EVTHYMIA, siue, vt Seneca [2]

Plato in Conu. inter Socraticos audiendos sermones, extolli mihi animum, dulcique quodam quasi stupore, et generosâ voluptate compleri experirer; pro certo constitui, non posse me Musis cum ampliori tum earum dignitate, tum Lectorum approbatione operari quàm aliquo id genus argumento ad canendum suscepto. Neque longa illius in delectu ambigentem consultatio detinuit. Statim, quippe Democriti EVTHYMIA, siue, vt Seneca [2]

Illius igitur comprehendendae rationem aggressus describere, duobus animaduerti totam cardinibus niti: altero, vt Mala, queis animus discruciatur, prohibeat; altero, vt Bonis, quibus idem acquiescit, circumfluat: meamque, proinde in eo curam, omnem versari oportere, vt quo facillimè pacto tum illa propulsari; tum haec obtineri possint, ostenderem. Iam verò vlteriùs progredienti omnium, quaecunque seu Bona dicerentur, seu Mala, duo se se obtulerunt suprema, eademque opposita sibi inuicem, genera. Primum fortuita, et variabilia complexum, cuiusmodi paupertas,

comprehendendae rationem aggressus describere, duobus animaduerti totam cardinibus niti: altero, vt Mala, queis animus discruciatur, prohibeat; altero, vt Bonis, quibus idem acquiescit, circumfluat: meamque, proinde in eo curam, omnem versari oportere, vt quo facillimè pacto tum illa propulsari; tum haec obtineri possint, ostenderem. Iam verò vlteriùs progredienti omnium, quaecunque seu Bona dicerentur, seu Mala, duo se se obtulerunt suprema, eademque opposita sibi inuicem, genera. Primum fortuita, et variabilia complexum, cuiusmodi paupertas, diuitiae, morbi,

dilucidè, breuiterque explicandam supererat, sedulò apud animum versans, sic tandem constitui, fortuitis quà Bonis, quà Malis ita nos scitissime vsuros, si vtraque in contemnendis ac minimis, immo si nec verè Mala, nec vltra merum nomen Bona duxerimus: ab illorum propterea tum amore, tum metu quàm maximè immunes et vacui. Nec temere id quidem, vt cuivis rem ritè aestimanti patebit. Nam, ad Bona quòd pertinet, cum ea, suo ingenio caduca, precaria, incertisque casuum obnoxia, nec acquiri, nec acquisita seruari pro arbitratu hominum possint;

breuiterque explicandam supererat, sedulò apud animum versans, sic tandem constitui, fortuitis quà Bonis, quà Malis ita nos scitissime vsuros, si vtraque in contemnendis ac minimis, immo si nec verè Mala, nec vltra merum nomen Bona duxerimus: ab illorum propterea tum amore, tum metu quàm maximè immunes et vacui. Nec temere id quidem, vt cuivis rem ritè aestimanti patebit. Nam, ad Bona quòd pertinet, cum ea, suo ingenio caduca, precaria, incertisque casuum obnoxia, nec acquiri, nec acquisita seruari pro arbitratu hominum possint; quorum animos

quidem ad victoriam de Fortunâ referendam arma suppeditant: dum Primus fucata et insidiosa ipsius Bona docet contemnere; reliqui verò ne ipsius Malis laedamur, prospiciunt; Malis, inquam, seu procul terrentibus, quorum vim, et aculeos Secundus liber retundit; siue cominus ferientibus, quibus tum vniuersis Tertius certa, quaedam in commune profutura remedia, tum singulis Quartus propria nominatim opponit auxilia. Nec segniùs postremi duo ad debellandam excindendamque Stultitiam nos instruunt: dum Quintus, quae ipsius Mala, et quo pacto arceantur, demonstrat; Sextus verò contraria

Primus fucata et insidiosa ipsius Bona docet contemnere; reliqui verò ne ipsius Malis laedamur, prospiciunt; Malis, inquam, seu procul terrentibus, quorum vim, et aculeos Secundus liber retundit; siue cominus ferientibus, quibus tum vniuersis Tertius certa, quaedam in commune profutura remedia, tum singulis Quartus propria nominatim opponit auxilia. Nec segniùs postremi duo ad debellandam excindendamque Stultitiam nos instruunt: dum Quintus, quae ipsius Mala, et quo pacto arceantur, demonstrat; Sextus verò contraria eidem persequitur Bona, in eorum supremo, quodque totius Boni, et

quae tamen in melius recudere siue per ingenij tenuitatem; siue (vt mihi interdum subblandior) per contumaciam et difficultatem materiae non licuit. Neque verò eiusdem retentandi, quoad melior responderet successus, conaminis, et emendationis vlteriùs protrahendae mens deerat. Sedenim tum accisae corporis vires improbum, ne dicam infinitum, deprecabantur laborem; tum Apellis deterrebar iudicio qui Protogenem in caeteris sibi omnibus vel aequans, vel etiam anteferens, hoc Vno se praestare affirmauit, quòd manum ille de tabulâ nesciret tollere:

subblandior) per contumaciam et difficultatem materiae non licuit. Neque verò eiusdem retentandi, quoad melior responderet successus, conaminis, et emendationis vlteriùs protrahendae mens deerat. Sedenim tum accisae corporis vires improbum, ne dicam infinitum, deprecabantur laborem; tum Apellis deterrebar iudicio qui Protogenem in caeteris sibi omnibus vel aequans, vel etiam anteferens, hoc Vno se praestare affirmauit, quòd manum ille de tabulâ nesciret tollere: memorabili (vt subdit [1]

etiam iustiùs, non modò extra culpam, sed vel in laude ponendum videri. Sic (vt aliquo rem exemplo declarem) eadem amplificatio alteri quia latè fusa, odiosam inanemque Battologiam sapiet; alteri vel eâ ipsâ de causâ cum ad explicandam rem luculentior, tum ad animis imprimendam validior censebitur. Idem versus hunc offendet, ceù simplex, et facilis, naturali candore oblectabit: quodque alij pro ambitioso luxu veriùs, quàm ornatu fastidiunt, non deerunt qui splendidum, atque elegans, et magnificum praedicent. Vnde

Quid dem? Quid non dem? Renuis tu, quod iubet alter:
Quod petis, id sanè est inuisum acidumque duobus. Haec igitur cum ita se habeant; id mihi tum in communem omnium rem apprimè opportunum; tum aequitati maximè consentaneum videtur; vt nihil, nostro quamvis à gustu alienum, huius, vel illius vitij palàm damnemus; nisi iusta certique ponderis ad manum sit ratio, qui tristem affirmare sententiam possimus: sed ita sui quisque inductionem

Quid dem? Quid non dem? Renuis tu, quod iubet alter:
Quod petis, id sanè est inuisum acidumque duobus. Haec igitur cum ita se habeant; id mihi tum in communem omnium rem apprimè opportunum; tum aequitati maximè consentaneum videtur; vt nihil, nostro quamvis à gustu alienum, huius, vel illius vitij palàm damnemus; nisi iusta certique ponderis ad manum sit ratio, qui tristem affirmare sententiam possimus: sed ita sui quisque inductionem animi, et quam sibi normam scribendi proposuit,

laude dignentur, multique, diuersam à praestantissimis artificibus eâdem in arte rationem sequuti, parem ijs commendationem et famam hac ipsâ diuersitate retulerint. Quae iudicandi moderatio quamvis ab omnibus, ergaque omnes tenenda communiter sit; proprio et peculiari tamen iure tum ab illis exigitur, quos in literario etiamnum tyrocinio studiorum immaturitas cohibet; tum erga illos, qui in artibus non exercendis duntaxat, verùm etiam tradendis legitima emeruerunt stipendia: quique nec ingenio nimiùm confisi, nec de extemporalis facundiae gloriâ soliciti, sed vnam

sequuti, parem ijs commendationem et famam hac ipsâ diuersitate retulerint. Quae iudicandi moderatio quamvis ab omnibus, ergaque omnes tenenda communiter sit; proprio et peculiari tamen iure tum ab illis exigitur, quos in literario etiamnum tyrocinio studiorum immaturitas cohibet; tum erga illos, qui in artibus non exercendis duntaxat, verùm etiam tradendis legitima emeruerunt stipendia: quique nec ingenio nimiùm confisi, nec de extemporalis facundiae gloriâ soliciti, sed vnam potiùs in operis apsolutionem intenti, diutinâ incude, ac pluries repetito limae

torquere: adeo ut non temere, quidquid primum se obijceret, arripuisse, sed maturo, certoque consilij circumspectu hanc, vel illam dicendi formam delegisse iure possint videri. Haec habui, Lector beneuole, quae in primo mei operis quasi vestibulo de illius tum materiâ, tum formâ tecum communicanda arbjtrarer: operis, inquam mei: licet dissimulare ingenuus me pudor non sinat, aliquid ex illius supellectile Authoribus alijs, vt Senecae, Virginio Caesarino, Eusebio Nierembergio, ac Sfortiae Pallauicino deberi: à quibus cum nonnulla in rem meam

adeo ut non temere, quidquid primum se obijceret, arripuisse, sed maturo, certoque consilij circumspectu hanc, vel illam dicendi formam delegisse iure possint videri. Haec habui, Lector beneuole, quae in primo mei operis quasi vestibulo de illius tum materiâ, tum formâ tecum communicanda arbjtrarer: operis, inquam mei: licet dissimulare ingenuus me pudor non sinat, aliquid ex illius supellectile Authoribus alijs, vt Senecae, Virginio Caesarino, Eusebio Nierembergio, ac Sfortiae Pallauicino deberi: à quibus cum nonnulla in rem meam se se vltro

ipsaque verum,
1.45  Nec tanto genitore minus, SAPIENTIA, Numen.
1.46  Tu certos aperi calles, nutantia vatis
1.47  Dirige tu trepidi vestigia, quàque sacer fons.
1.48  4. Tum tibi, Pierij monumentum insigne laboris,
1.49  Rite memor, solido aeternam de marmore molem
1.50  Constituam, festosque dies, et dona sacrabo
1.51  Annua, Maeonius flauenti gurgite Tybris
1.52  Septem Orbis

1.77  Insatiatus amor lucri, furialibus Irae
1.78  Praecipites stimulis, vano turgescere flatu
1.79  Degener Ambitio, Superisque irata secundis
1.80  Inuidia, et vigiles Curae, attonitique Timores.
1.81  Tum Luxùs phaleras, fractosque Cupidinis arcus,
1.82  Votorumque leues alas, cristasque tumentes
1.83  Aerij Fastùs, et, quas superaddere fictas
1.84  Rebus amat species popularis Opinio, quaeque
1.85  Caetera

1.388  Tramitibus caecis elabens, vitat et horret?
1.389  Fortibus en Ausis alium, centumque trophaeis
1.390  Inclyta Marcellos supra, supraque ferebat
1.391  Gloria Scipiadas. Quid tum? Variante fauorem
1.392  Neue foret clades non vndique plena, superbo
1.393  Additus in praedam victori, Marte sub vno
1.394  Perdidit aggestas tot per discrimina palmas.
1.395  Quid vafer ille nepos Seiani,

sese Sapiens latissima regna
1.489  Obtinet. Hìc iustis animum moderatur habenis,
1.490  Officij imponit leges, malefacta Nocentum
1.491  Vindicat, effraenes sensus, turbamque rebellem
1.492  Iura pati cogit: tum, si quà finibus hostis
1.493  Ingruat; haud virtutis egens signa obijcit, et vim
1.494  Viribus, arma armis, casus ratione retundit.
1.495  At rutilum dextrae pondus, Meliboeaeque longè
1.496  Purpura:

nou inuidiosa fuisse
1.616  Fertur Alexandri sors: qui captiuus ab ipsa,
1.617  Mancipium prostabat vbi venale, catastà
1.618  Emptorum turbae (quid in hunc, fortuna, valeres?)
1.619  Promisit dominum: vel tum nil cedere passus
1.620  Regnatori Asiae. Nempe illius alta iacere
1.621  Sub pedibus sibi sceptra: haud illi obtingere posse
1.622  Virtutem, quâ supra homines ipse altior iret.

1.797  29. Non tamen hìc fallit, quae nostris obuia dictis
1.798  Luxus inops responsa paret: superesse fauentis
1.799  Plurima fortunae nimirum commoda, solis
1.800  Quae libentur heris: tum quòd sublimior illos
1.801  Hinc populi comitatur honos; tum splendida quòd res,
1.802  Externae supra decus et spectacula pompae,
1.803  Innumeris vitam quoque fructibus auget, amicum
1.804  Et quidquid

obuia dictis
1.798  Luxus inops responsa paret: superesse fauentis
1.799  Plurima fortunae nimirum commoda, solis
1.800  Quae libentur heris: tum quòd sublimior illos
1.801  Hinc populi comitatur honos; tum splendida quòd res,
1.802  Externae supra decus et spectacula pompae,
1.803  Innumeris vitam quoque fructibus auget, amicum
1.804  Et quidquid genio, seu qualibet arte fouendis
1.805  Corporibus factum

externo procul Orbe petiti
1.815  Conciliant gustus: sed, quae vulgare videri
1.816  Nil patitur, syncera fames, stomachique valentis
1.817  Ignea vis, silici haud impar, chalybiue domando.
1.818  Haec adsint; tum me laganum, robustaque farra,
1.819  Et lardo saturae, fossorum prandia, betae
1.820  Plùs capiant, quàm sumen apri, quàm Phasidis ales
1.821  Vnicus aut.lato phoenix porrectus in auro.
1.822  Nec sua

populos pleno sua gurgite dona refundit,
2.41  Festinatque capi, se seque morantibus offert.
2.42  Desint diuitiae, Regnantûm gratia, fulgor
2.43  Nominis, illustres proaui, sublimia sceptra:
2.44  Quid tum? Non ideo deêrit plenissima (mentem
2.45  Dummodo quis rectâ instituat ratione) voluptas.
2.46  Ni, tibi concessam, Fortunae, prodigus, vltrò
2.47  Vendideris; stabili propriam sub lege tenebis.

Ilicet, immensi chalybis compage solutâ,
2.416  Horrisonae cessere fores. Audacia nigrum
2.417  Irrumpit chaos, atque imis latitare sub vmbris
2.418  Semîanimem cernit defectâ mente Timorem.
2.419  Tum Nemesis mandata refert, animosque trementi
2.420  Adîjcit. Ille, diu cunctatus, colligeret se
2.421  Donec, et exhausto redijsset spiritus ori,
2.422  Plurima causari primò: iam longa viarum,
2.423  Iam

Securam toto proflabat pectore noctem.
2.1011  Vix tandem satiata quies: vix cornua mille,
2.1012  Tympanaque extremum sonitu accedentia Martem
2.1013  Excussere toro. Mirantibus inconcussam
2.1014  Tum socijs tanto fati in discrimine mentem,
2.1015  Anne soporiferae succumbere creditis, inquit,
2.1016  Me nocti potuisse priùs, quàam corde sub alto,
2.1017  Quae dubium facerent hinc, atque hinc omnia Martem,

quoscunque habitus formasque locorum
2.1184  Consuêvisse acri, memorant, percurrere visu: (b) (b) Liu. lib. 35.
2.1185  Tum secum: Quid, si salebroso hoc limite turmas
2.1186  Ducenti subitus se circumfuderit hostis?
2.1187  Illius eggressus, quid, si saucesque recuruae
2.1188  Obsideat vallis? Fac, deijciendus ab illo

per iter, morosae iurgia Nuptae
2.1213  In thalamo, duras votis à rege repulsas,
2.1214  Et quae plura, nigro versatis pollice Fusis,
2.1215  Immites homini nent infortunia Parcae.
2.1216  Singula tum contra Sophiae praestantibus armis
2.1217  Cingendum, et valido Rationis robore pectus:
2.1218  Vt neque iam velis adspirans aequior aura
2.1219  Plùs nimiò abripiat, fatorum inopina cauentes;

sibi rite Penates.
3.468  Vana tamen studia, irrisos cecidisse viarum,
3.469  Atque operum sumptus: nullo sub sydere quemquam,
3.470  Candida perpetuò vitae cui Summa, repertum
3.471  Terrigenam. Capto Sapiens tum tempore, Iamne
3.472  Ergo vides, inquit, Regnantûm maxime, cunctis
3.473  Hanc adeo legem positam Mortalibus, vnus
3.474  Quisque volens, nolensque suos pro parte virili
3.475  Vt subeat casus? Quocirca,

reponat,
3.482  Inseribi tumulo qui Regnatricis Eoae,
3.483  Frustrarique sagax Graij Sapientis acumen,
3.484  Fortuito laesi nunquam discrimine, possent.
3.485  Esto, aliquem genus id liceat producere; quid tum?
3.486  Exempla hunc inter censebis, an inter habendum
3.487  Prodigia, Hetruscis olim lustrata libellis,
3.488  Degeneres vtero foetus, matrique timendos,
3.489  Sanguineosque imbres, pecudesque humana

caueâ ingentique theatro,
3.974  Experiare manus. Tecum dêin talia: Vires
3.975  Promendum: ambigui praesens vocat alea Martis.
3.976  Nunc agitur, qui sim: virtutis, desidiaeque
3.977  Spectator Mundus. Quid tum? Certaminis ipse
3.978  Immemor, abiectâ, cuneis ridentibus, hastâ,
3.979  Ceu trepidus puer, imbellis vel foemina, turpes
3.980  Exquiram latebras? Auertite sydera. Praestat
3.981  Quolibet arma tenentem

vitae
3.1039  Lex iubeat perferre, humana ad commoda flectit?
3.1040   30. Certè equidem, nostri quanquam nil vsibus Orbis
3.1041  Prospiciens mortale genus per tristia quaeque
3.1042  Duceret; in iustas etiam tum nulla querelas
3.1043  Suppeteret ratio. Mundi ille aeterna potestas,
3.1044  Quidquid agat, nullo sub iudice reddere causas
3.1045  Cogitur. An sua demoliri, perdere, iamque hos,
3.1046  Si libeat; iam

3.1077  Ingenuas patitur vires corrumpere, duris
3.1078  Sed studijs, meritâque iubet clarescere famâ.
3.1079   32. Nullos at video, referes, praesentia fructus
3.1080  Quos olim peperisse queant discrimina. Quid tum?
3.1081  Paeonij quoque non rarò medicaminis Aegrum
3.1082  Vis latet: occultam nec seciùs inde salutem
3.1083  Percipit. Est Recti, est aliquid, decernere, nobis.
3.1084  Quod, licet ignaris, Superûm

inde,
4.474  Ac pretij sophiae in trutinâ videare minoris.
4.475   27. Quin Alijs accede libens ridentibus: et, cum
4.476  Ignea visceribus bilis tumet, inque doloris
4.477  Fermento est animus, speculi tum laeuis in orbe
4.478  Aspice, quàm vultu occurras gestuque facetus,
4.479  Quam graphicè vnguiculos à vertice ductus ad imos.
4.480  Nempe, ioci segetem variam argutique leporis
4.481  Inde metens, animum

Laers. in eius Vita, et Plutarch. de Liberis educ.
4.588  Pulsatus Iuuenis, tranquillo immobilis ore
4.589  Perstitit, inficians laesum: mirantibus aequam
4.590  Tum socijs mentem, securaque pectora, Tali
4.591  Nam quid, ait, potiùs faciendum in tempore? Num, si
4.592  Obuius infesto sonipes te laeserit ictu,
4.593  Sublatis contra depugnes calcibus, in ius
4.594  Aut

Hic nempe nigranti
4.1044  Concretus Meroe color, haec tubercula frontis,
4.1045  Necnon phyctaenis atque exanthemate rubro
4.1046  Corrosae nares, breuior mensura sinistri
4.1047  Tum pedis, et scapulae gibbi appendice tumentes,
4.1048  Cur tibi displiceas, faciunt, cur ora December
4.1049  Vestiat, imbriferâque oculi se Pleiade soluant.
4.1050   54. At videsis, toto quàm tramite deuius erres.

vitasse cohors Ithacesia fertur
4.1201  Auribus. Hic multò sed fortunatior, omnem
4.1202  Cui genus id curam facilis Natura remisit:
4.1203  Quique fores animi non, anixus hoste propinquo,
4.1204  Tum demum trepidè obstruxere ac munire laborat;
4.1205  Vsque sed aeterno obstructas munimine seruat.
4.1206  Si, Caecos, qui sponte imitantur, crimina vitant;
4.1207  Commodiùs quantò Caecus vitauerit ipse?

meliùs sapias: talemque in imagine verâ,
5.902  Tot cinctam colubris, tam detestabile virus
5.903  Faucibus, efflantemque oculis tibi finge; vel ipsa
5.904  Infandi vt timeant commercia nominis aures.
5.905  Tum simul hac diri se quisquam tabe veneni
5.906  Saucius (heu nusquam non plurima turba) videndum
5.907  Obtulerit; licet Assyrios procul vndique nimbos,
5.908  Seplasiaeque forum expiret: licet omnibus ille

crudliter, et bis
5.969  Iniustus, viduat, Praedo. Specus hospita ab imo
5.970  Contremuit: visae nemorum expallescere frondes:
5.971  Attonitosque suus, ventis cessantibus, horror
5.972  Increpuit ramos. Tum luctisoni plangores
5.973  Aurarum, et vacuis ingens vlulatus in aruis:
5.974  Quique per vmbriferam vicino gurgite vallem
5.975  Riuulus herbosi serpebat marginis altor,
5.976  In

tu, caecis quos subijcit ossibus, ignes,
5.1103  Insidiosa Venus, meliori vincere flammâ.
5.1104  O Generantis ades, Genitique reciprocus ardor
5.1105  Numinis: o totas animorum illabere fibras.
5.1106  Quid tum, si Stygius flammantia tela Cupido
5.1107  Ingeminet? Quid tum, ruptis fornacibus aestus
5.1108  Fumiferos inimica vomant si Tartara? Flatùs
5.1109  Vna tui mentes leniuerit aura: caloris
5.1110  Vna tui

meliori vincere flammâ.
5.1104  O Generantis ades, Genitique reciprocus ardor
5.1105  Numinis: o totas animorum illabere fibras.
5.1106  Quid tum, si Stygius flammantia tela Cupido
5.1107  Ingeminet? Quid tum, ruptis fornacibus aestus
5.1108  Fumiferos inimica vomant si Tartara? Flatùs
5.1109  Vna tui mentes leniuerit aura: caloris
5.1110  Vna tui totum scintilla extinguet auernum.

5.1228  Arpinas. Quid enim? Thusco tibi littore proram
5.1229  Nunc videor soluisse? Adeone ex omnibus vnum
5.1230  Praeterit, externas quàm pridem missus in oras:
5.1231  Vnde redux? Lepidus tum percontator, Vt, inquit,
5.1232  Exciderat! Sed da veniam: nunc denique, qui sis,
5.1233  In mentem redijt. Libycâ digressus ab actâ
5.1234  Nempe venis, quae Praetori prouincia dudum
5.1235  Obtigerat.

5.1302  Nascimur ingenijs; vlli submittere fasces
5.1303  Vt libeat. Quidquid praeclarum et nobile visum
5.1304  Fòrs alibi, extemplo id titulis componere nostris
5.1305  Cura subit: tum, si minus in certamine, fastu
5.1306  Calcamus tumido; si par, liuore maligno
5.1307  Deterimus. Sic quisque, locum tenuisse priorem
5.1308  Dum properat, seseque vnum circumspicit, in se
5.1309  Totam vno

Adde, quòd Bona fortuita non solùm, vt vana, insatiabili cupiditate plura acquirendi; verùm etiam, vt caduca et fragilia, continenti solicitudine acquisita seruandi admiratores suos torquent. Quae illorum fragilitas hìc fusè explicatur. Tum ex eâ possidentium anxietas et formido colligitur. Postremò laetitia, et satietas, cuius gratiâ Fortunae Bona exquiruntur, potiùs pauca appetentibus, quàm multa possidentibus solet contingere. Quanta igitur eorum stultitia, qui

et donari à Fortunâ minimè possit. Affert huius Propositionis argumentum certissimum, et totâ Oratione confirmandum: quia nemo felix, integraeque compos laetitiae, nisi eximijs, et certis, suisque fruatur Bonis: quae vtraque conditio Fortunae muneribus, tum per se se exiguis, tum extra vtentis arbitrium positis, abest. Abesse primam probatur, ostenso, quàm vilia paruique pretij illa sint, per comparationem cum praestantioribus multò

Fortunâ minimè possit. Affert huius Propositionis argumentum certissimum, et totâ Oratione confirmandum: quia nemo felix, integraeque compos laetitiae, nisi eximijs, et certis, suisque fruatur Bonis: quae vtraque conditio Fortunae muneribus, tum per se se exiguis, tum extra vtentis arbitrium positis, abest. Abesse primam probatur, ostenso, quàm vilia paruique pretij illa sint, per comparationem cum praestantioribus multò diuitijs, quas Natura

turpibusque sit sermo; esto illis diuites largiùs circumfluant. Nihil id certè ad commendandas diuitias; ad infamandas plurimùm valet. At, qui Fortunae copijs excellunt, vulgi pariter admiratione, atque honore praeminent. Quid tum? Nihil hoc honore inanius, et sapienti expetendum minùs: cum nullo accipientis merito nixus, ex solâ deferentium stultitiâ originem trahat. Additur ex abundanti, Fortunae munera non modò non ingentium Bonorum; sed neque Bonorum nomen mereri: quin veriùs Malis

deiecti; alij suâ nihil è quiete dimoti. Cum enim res vtrobique eadem sint; non aliunde profectò, quàm ex dissimili circa ipsas iudicio ea oriri animorum, atque affectuum diuersitas potest. Propositae modò rationi noua lux additur tum illius exemplo picturae, quae diuersas diuerso è latere spectantibus imagines reddit; tum praegnantium foeminarum, quae, quas animo species concipiunt, eas teneris saepe foetibus solent imprimere. Iamuero haec mentis peruersitas, fortuitos aduersùm se casus

eadem sint; non aliunde profectò, quàm ex dissimili circa ipsas iudicio ea oriri animorum, atque affectuum diuersitas potest. Propositae modò rationi noua lux additur tum illius exemplo picturae, quae diuersas diuerso è latere spectantibus imagines reddit; tum praegnantium foeminarum, quae, quas animo species concipiunt, eas teneris saepe foetibus solent imprimere. Iamuero haec mentis peruersitas, fortuitos aduersùm se casus opinione suâ roborantis, nusquam manifestiùs elucet, quàm in solicito eorumdem absentium

recidi ex humanae miseriae cumulo ostenditur: cum illius longè maior pars in futurorum curâ, quàm in praesentium Malorum sensu sit posita. Falso igitur de Naturae, Fortunaequae saeuitiâ homines queri, iustiùs sui accusaturos timoris dementiam, qua vtriusque tum Bona corrumpant; tum Mala congeminent. Non tamen propterea omnem futurorum casuum praemeditationem, cum Epicuro, Sapienti interdicimus. Quin illam

miseriae cumulo ostenditur: cum illius longè maior pars in futurorum curâ, quàm in praesentium Malorum sensu sit posita. Falso igitur de Naturae, Fortunaequae saeuitiâ homines queri, iustiùs sui accusaturos timoris dementiam, qua vtriusque tum Bona corrumpant; tum Mala congeminent. Non tamen propterea omnem futurorum casuum praemeditationem, cum Epicuro, Sapienti interdicimus. Quin illam prudentiae consentaneam,

fortissimus Imperator Philopoemen, cuius in hoc genere solertia describitur. Neque nos vtilem experiemur minùs, si, illius exemplo, quidquid in gerendis negotijs, vitaeque in vsu aduersi potest contingere, sedulo cogitatu assuescamus prospicere: tum statim, quae cuique casui leniùs ferendo aptissima sunt, conquiramus Sapientiae praecepta, ijsque velut armis mentem tegamus. Horum verò preceptorum copiosa in duobus, qui sequuntur, libris supellex promittitur.

Cum igitur in superiori libro aduersùs impendentium Malorum formidinem opportuna remedia attulerimus; ea iam tradituros, quibus Sapiens instructus vel praesentium Malorum tristitiam lenire, et in quâuis Fortunae acerbitate tranquillum animi statum valeat tueri: quae multò tum excellentior, tum operosior sit fortitudo, quàm absentes, et remotos tantummodò casus citra perturbationem prospicere. Cauendum igitur ante omnia esse

igitur in superiori libro aduersùs impendentium Malorum formidinem opportuna remedia attulerimus; ea iam tradituros, quibus Sapiens instructus vel praesentium Malorum tristitiam lenire, et in quâuis Fortunae acerbitate tranquillum animi statum valeat tueri: quae multò tum excellentior, tum operosior sit fortitudo, quàm absentes, et remotos tantummodò casus citra perturbationem prospicere. Cauendum igitur ante omnia esse plurimorum stultissimum

casus citra perturbationem prospicere. Cauendum igitur ante omnia esse plurimorum stultissimum morem, qui, peruerso quodam miseriae veluti ambitu, suis calamitatibus fauent, easque tum assiduè respiciunt; tum in atrociorem sibi speciem conantur effingere. Immo contra pro virili enitendum, ab infortunijs suis, quàm longissimè liceat, mentem auertere, deque ijs potiùs cogitare, quae inflicti vulneris dolorem imminuant.

casus citra perturbationem prospicere. Cauendum igitur ante omnia esse plurimorum stultissimum morem, qui, peruerso quodam miseriae veluti ambitu, suis calamitatibus fauent, easque tum assiduè respiciunt; tum in atrociorem sibi speciem conantur effingere. Immo contra pro virili enitendum, ab infortunijs suis, quàm longissimè liceat, mentem auertere, deque ijs potiùs cogitare, quae inflicti vulneris dolorem imminuant. Afferuntur iam

nihil etiam, quod subire compellimur, malum, atque noxium ducamus, persuadet. Si quis tamen adhuc mentis infirmior vel ea, quae summi Parentis arbitratu acciderint, tristia pergit, et lugenda censere; at aliâ certè ratione solari se facilè potest, perpendens nimirum, quàm citò humana quaeuis tum Bona, tum Mala soleant deficere, et oppositis locum concedere. Cuius rei testimonio esse possunt cum Fortunae vicissitudines, quibus Gaium Marium per prospera, atque aduersa iactatum accepimus; tum aliae haud prorsus dissimiles, quarum varietatem et in plurimis passim videmus, et in nobis saepe experimur. Immo, quamuis per vniuersam hominis vitam se dolor porrigeret; adhuc parui faciendus esset, vt breuis: cum, omnium confessione breuissima

excipi possint. Innuuntur et alia doloris fomenta, vt literariae occupationes, amoeni secessus, Amicorum colloquia, et Musicae in primis dulcedo, ad sedandos tum animi, tum corporis morbos aptissima. Sed omnibus tamen externis id genus auxilijs praeferendam esse Rationem statuitur: quae, tanquam praesentissimum non sopiendis tantùm, sed et abolendis quibusque doloribus pharmacum, ex Prouidentiae dono

excipi possint. Innuuntur et alia doloris fomenta, vt literariae occupationes, amoeni secessus, Amicorum colloquia, et Musicae in primis dulcedo, ad sedandos tum animi, tum corporis morbos aptissima. Sed omnibus tamen externis id genus auxilijs praeferendam esse Rationem statuitur: quae, tanquam praesentissimum non sopiendis tantùm, sed et abolendis quibusque doloribus pharmacum, ex Prouidentiae dono Mortalibus

efficiant. Neque itidem nostrâ, ob rationes cum alijs Bonis externis communes, quorum supra iacturam solati sumus. At, simul cum illis, tota posteritatis familiaeque propagandae spes occidit. Quid tum? Nempe is nobis post interitum labor erit: ea cura in aeternitatem iam transcriptos urgebit, neminem in terris superesse nostri nominis, atque stirpis haeredem? Praeterquam quòd, etiamsi posteritatis spes in sobole superesset; quandiù tandem ea incolumis foret?

ob externa nostri corporis vitia, interdum subrideat: cum eiusmodi risus naturae potiùs spontè in oris superficie nascatur; quàm ex altiore iudicio, animique contemptu descendat. Quin et operae pretium fore, si nos ipsi in nostra id genus vitia iocari assuescamus, tum hilaritatis gratiâ; tum locum, et ansam alienae in ea dicacitati erepturi. Denique imbecilli nimiùm esse, leuissimo risu, et futilibus verbis percelli, atque deijci. Cum vir Fortis, et Sapiens adeo nihil inde commoueatur: vt neque

vitia, interdum subrideat: cum eiusmodi risus naturae potiùs spontè in oris superficie nascatur; quàm ex altiore iudicio, animique contemptu descendat. Quin et operae pretium fore, si nos ipsi in nostra id genus vitia iocari assuescamus, tum hilaritatis gratiâ; tum locum, et ansam alienae in ea dicacitati erepturi. Denique imbecilli nimiùm esse, leuissimo risu, et futilibus verbis percelli, atque deijci. Cum vir Fortis, et Sapiens adeo nihil inde commoueatur: vt neque in gloriâ sibi ponere

obijciatur, asperum naturâ exilij locum, et inamabilem esse. Nam et veteres ibidem indigenae libentissimè viuunt; nec vlla est tam infelix Regio, quae non aliquâ peculiari dote caeterarum inopiam rependat. Solatia carcere inclusis, molestèque ferentibus tum loci foeditatem, et libertatis iacturam; tum, quòd insontes id poenae sustineant. Nam primò innocentia ad leuandum potiùs valet, quàm ad aggrauandum maerorem supplicij. Ad squalorem verò loci quòd attinet, adeo hic Sapientis

locum, et inamabilem esse. Nam et veteres ibidem indigenae libentissimè viuunt; nec vlla est tam infelix Regio, quae non aliquâ peculiari dote caeterarum inopiam rependat. Solatia carcere inclusis, molestèque ferentibus tum loci foeditatem, et libertatis iacturam; tum, quòd insontes id poenae sustineant. Nam primò innocentia ad leuandum potiùs valet, quàm ad aggrauandum maerorem supplicij. Ad squalorem verò loci quòd attinet, adeo hic Sapientis dignitatem non maculat; vt ipsius magnis

nullis cohibetur custodijs; sed secreto in recessu plus etiam facultatis, ad sibi, honestisque artibus vacandum, nanciscitur. Cuius rei nobile documentum Seuerinus Boethius in Ticinensi carcere exhibuit. Hunc igitur ex custodià suâ fructum qui referat, nae ille tum poenae sibi sensum leniorem efficiet; tum gratias etiam agere iudicibus poterit, quòd, desidiae remotis illecebris, felici se quâdam necessitate ad meliora compulerint.

in recessu plus etiam facultatis, ad sibi, honestisque artibus vacandum, nanciscitur. Cuius rei nobile documentum Seuerinus Boethius in Ticinensi carcere exhibuit. Hunc igitur ex custodià suâ fructum qui referat, nae ille tum poenae sibi sensum leniorem efficiet; tum gratias etiam agere iudicibus poterit, quòd, desidiae remotis illecebris, felici se quâdam necessitate ad meliora compulerint. Naturalium

ad meliora compulerint. Naturalium damnorum, et pinguioris primùm ingenij solatia. Esto quippe egregium sit munus ingenij praestantia; non exigua tamen Tranquillitatis, laetitiaeque impedimenta secum ferre consueuit: tum quòd mordacibus animos stimulis ad aemulationem, et laudis certamina impellat, queis nihil Quieti inimicius: Tum quòd infinitâ, nec vnquam explebili vlterioris doctrinae siti, qua nihil molestum, et anxium magis, mentes discruciet.

Esto quippe egregium sit munus ingenij praestantia; non exigua tamen Tranquillitatis, laetitiaeque impedimenta secum ferre consueuit: tum quòd mordacibus animos stimulis ad aemulationem, et laudis certamina impellat, queis nihil Quieti inimicius: Tum quòd infinitâ, nec vnquam explebili vlterioris doctrinae siti, qua nihil molestum, et anxium magis, mentes discruciet. Adde, quòd, etsi nihil tranquillitati animorum per hosce sibi innatos affectus obesset; minimum tamen ad eandem suis quibuslibet fructibus

quàm Malis numeret, necesse est. Thracum, et Saguntini pueri exempla in hanc rem afferuntur. Quocirca sibimet contradicere, qui de vitae tum aerumnis, tum breuitate queruntur: cum è contrario, si vita est optabilis, illâ frui; si misera, illius breui fine solari se liceat. Alterum mortis solamen, quòd vitam non tollit Sapienti, sed in melius commutat. Nam animus immortalis est, nihilque ardentiùs

numeret, necesse est. Thracum, et Saguntini pueri exempla in hanc rem afferuntur. Quocirca sibimet contradicere, qui de vitae tum aerumnis, tum breuitate queruntur: cum è contrario, si vita est optabilis, illâ frui; si misera, illius breui fine solari se liceat. Alterum mortis solamen, quòd vitam non tollit Sapienti, sed in melius commutat. Nam animus immortalis est, nihilque ardentiùs exoptat, quàm,

requirant: nec, vt priora, extenuari verbis debeant, quò leniùs ferantur, sed grauissima potiùs ostendi, quò studiosiùs vitentur. Eorum itaque, vbi fraenis soluantur, immanis pernicies, Phaetontis sub exemplo, generatim proponitur. Tum singulorum nominatim vis, atque furor describitur: initio ab Irâ desumpto, eiusque violento, ac praecipiti ingenio palàm ostenso. Vnde pronum colligere, quàm tristis, et miserandus sit animi habitus, qui tam impotenti se Furiae permiserit.

excludere; afferenda deinceps supersunt praecepta, quibus quilibet instruatur, vt id norit praestare. Si enim ad firmam voluntatem certa etiam disciplinae accesserit ratio; non minor hic referetur de Stultitiâ, quàm relatus in superioribus libris fuerit de Fortunâ triumphus: omnibusque adeo tum externis, tum interioribus perturbationum causis sublatis, nihil iam supererit, quod animi quietem solicitet. Reuocato itaque ad Iram disputationis cursu, cauenda primò praecipimus, quae illi fomitem, atque ansam suppeditant. Non

afferenda deinceps supersunt praecepta, quibus quilibet instruatur, vt id norit praestare. Si enim ad firmam voluntatem certa etiam disciplinae accesserit ratio; non minor hic referetur de Stultitiâ, quàm relatus in superioribus libris fuerit de Fortunâ triumphus: omnibusque adeo tum externis, tum interioribus perturbationum causis sublatis, nihil iam supererit, quod animi quietem solicitet. Reuocato itaque ad Iram disputationis cursu, cauenda primò praecipimus, quae illi fomitem, atque ansam suppeditant. Non tamen solicitâ

vincatur. Proderit primò meminisse, quàm foeda, et indecora sit irati hominis facies, quàm stultae voces, quàm turbulenti, et ridiculi motus: vt illius saltem foeditatis nos pudor contineat, ne, praeter Decorum furiosè bacchantes, irrisui spectantibus simus. Tum haec pugnae ratio tenenda, vllo ne dicto, factoque irae indulgeamus. Nam illam sustinere, vicisse est, cum nihil aliud quàm impetus sit, adeoque, nisi statim deiecerit hominem; breui morâ languescat, per se seque deficiat. Neque solùm conandum, ne aliquid ex

quod Ira quoque incitare potest, tunc decernamus: cum vix hoc ab illo soleat distingui, licet secus in eâ mentis perturbatione videatur. Consultissimum igitur erit, dare rationi spatium, et ea, ad quae tum animus ardens impellit, aliud in tempus, sedatâ mente, perque otium retractanda, differre. Postremò maximi ad victoriam momenti tunc erit, animi perturbationem ita penitùs tegere; vt non modò nulla ipsius signa forìs emineant; sed contra vox,

habeat. Secundò, si fictae illi generositatis laruam detraxerit: cum reuerâ nihil esse ambitiosi hominis indole abiectius pluribus ex argumentis liquidissimè pateat: tum quòd non vni, sed innumeris Dominis se ille vltro submittit, eorum nutus obseruans, gratiam captans, reprehensionem formidans, eque arbitrio suspensam felicitatem suam habens. Tum quòd verae magnanimitatis ignarus leuissimo pretio sudores suos

hominis indole abiectius pluribus ex argumentis liquidissimè pateat: tum quòd non vni, sed innumeris Dominis se ille vltro submittit, eorum nutus obseruans, gratiam captans, reprehensionem formidans, eque arbitrio suspensam felicitatem suam habens. Tum quòd verae magnanimitatis ignarus leuissimo pretio sudores suos licitatur, minimâ popularis aurae mercede et illos satis repensos, et se affatim beatum existimans. Tum quia suum gloriae studium omni arte dissimulat, ne in risus nimirum, et fabulam abeat, si

eque arbitrio suspensam felicitatem suam habens. Tum quòd verae magnanimitatis ignarus leuissimo pretio sudores suos licitatur, minimâ popularis aurae mercede et illos satis repensos, et se affatim beatum existimans. Tum quia suum gloriae studium omni arte dissimulat, ne in risus nimirum, et fabulam abeat, si deprehendatur, formidans: ipsemet adeo Ambitionem indecoram, ac luce indignam confessus. Tertiò multùm etiam ad sedandum famae ardorem conducet, si ille error discutiatur,

constanter haerere: cum alienum prorsùs à Sapientiâ sit, nouitatis illecebrâ, vel coeptorum taedio à susceptis ritè consilijs in diuersum traduci. Quae leuitas pluribus in exemplis describitur, primò Hominis loca mutantis. Tum mercatoris ad lucra, quae in periculo damnarat, statim redeuntis. Philologi demum iam haec, iam illa studia amplectentis. Huius porrò mutabilitatis origo ea posse videtur afferri, quòd homines in rebus, quas tractant, non verò in

sibi occupationum, et laborum assumat, neque illis ob spem lucri, vel gloriae, sed vnius honestatis gratiâ mentem, atque corpus exerceat. Sic enim liber, Suique, et rerum potens sapienti ratione omnia temperabit: neque se negotijs seruili anxietate subijciet, properans opus absoluere, veluti tum demum illius fructum collecturus: sed, quae aget, sibi, ac suae tranquillitati coget seruire, ex ipsomet rerum actu laetitiam percipiens. Nonum, Nihil vel honestarum, quae extra hominis arbitrium sunt, rerum iusto vehementiùs optare.

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report