Your search found 260 occurrences

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 8-42:

, sed hos Samii seruauerunt. Qua re audita Periander dolore exstinctus est. Ex his iam constare potest quo modo quaue de causa nimia aegritudo uires animi et debilitet et grauet. Porro cur philosophari maerentes non ualeant, causa impromtu est: quamuis enim diuersae sunt uires animae, radix tamen eius substantiae simplex ac penitus una, quamobrem nemo simul animum nisi ad

potest quo modo quaue de causa nimia aegritudo uires animi et debilitet et grauet. Porro cur philosophari maerentes non ualeant, causa impromtu est: quamuis enim diuersae sunt uires animae, radix tamen eius substantiae simplex ac penitus una, quamobrem nemo simul animum nisi ad unum opus intendere potest, quod dum exsequitur, alia negligat necesse est,
pectora nostra duas non admittentia curas,

a filio fugam capessere seque incendiis Iliacis subtrahere:
abnegat excisa vitam producere Troia
exiliumque pati. "Vos o, quibus integer aeui
sanguis" ait, "solidaeque suae stant robore uires,
vos agite fugam.
Me si caelicolae uoluissent ducere uitam,
has mihi seruassent sedes. Satis una superque
uidimus excidia et captae superauimus urbi.

molem subruere aggrediantur; sic fabri caementarii in lapidibus effodiendis facere consuerunt, sic agricolae in transplantandis arboribus. In leuioribus uero negotiis freti uiribus mox caput rei adoriuntur. Vnde aliquando ultra uires ausi temeraria spe, non iniuria frustrantur et accepta confusione, digno temeritatis suae praemio, ad sanius redeunt consilium. Ex quo datur intelligi, si qua manifesta necessitatis

non patitur; utile impedimentum pruinae et quod reprimit non obserat, sed includit. At uero si paulo clementius extiterit imbrium, quanto luxuriant prius in disciplina ? festinatione, tanto post fructibus deseruntur cum futurae uires importuno tempore consumuntur. Semina quoque ipsa terrae iacta atque commissa quanto glaciali frigore arcente tardius surgunt in frugem utili radice proficuunt, ac tanto post modum amplioribus fructibus praegrauata curuantur. Nauigantibus

uerba leuare: hoc querula Procnes Alcyonesque facit. Hoc erat in gelido quare Poeantius antro uoce fatigaret Lenia saxa sua. Strangulat inclusus dolor atque cor aestuat intus, cogitur et uires multiplicare suas. Id uero ista ratione contingere praedicant quoniam, cum maeror duplicem habeat sedem, unam in corpore et in animo alteram; in corpore melancholiae

qui illi iocundissimi sunt, familiariter et admirabiliter de te locuntur et sentiunt. Accedit eodem uulgi uoluntas uel potius consensus omnium; etiam illa quae nunc minimum quidem potest, sed ut possit, non cessat res publica, quantascumque uires habebit, ab his ipsis quibus tenetur, de te propediem (mihi crede) impetrabit." Nihil plane omnino tantum ad solacium hominis ualet, quando cuiuspiam

diui eum Francisci sacris initiauit, seruatisque pro more religionis rite caerimoniis uestem Christi induit. Qua assumpta ita omnia tyrocinii rudimenta libens promptusque et perdiscebat et exsequebatur ut nemo dubitaret et prudentiam illi et uires ante aetatem non nisi diuinitus subministrari. Quas ob res omnibus carus, omnibus dilectus esse coepit, praecipue autem ipsi auunculo suo, qui diuina eius indole mirifice delectatus piissimo sanctissimoque eum amplectebatur affectu. Vnde sibi curandum

committebant. Fallebat neminem, et communem rem gerendo singulorum tamen uidebatur aduocatus. Secedebat bis terque per diem in cubiculum aut in aliquem secretiorem locum in quo ad multam horam deambulando summas reipublicae christianae rationes tacitus secum computabat; totas enim animi uires, postquam a legatione redierat, in pacem Italiae et perfidi hostis Christiani exitum intenderat, id unum moliebatur, id parabat, illuc omnia sua studia conuerterat, fecissetque uotis satis ni eum nobis haec dira atque crudelis mors tam

Othomanum Chalcidem expugnasse, qui tanquam latro ex insidiis inopinantes atque imparatos aggressus erat, breuique se effecturum ut Othomanus ad sua tutanda potius quam ad aliena rapienda uires atque animum intendat. Ubi satis confirmatos omnium animos perspexit, nauigationem Euboiam uersus dirigit. Iamque fretum quod Euboiam a continenti diuidit intrauerat quom offendit Nicolaum Canalem imperatorem collecto undique

praeparare statuunt. Mittuntur ergo oratores, primum ad Romanum Pontificem, deinde ad regem Ferdinandum, quatenus eos monerent suaderentque ut ad opprimendum communem hostem pestemque perniciosissimam christianae religionis animum atque uires intendant. Pontifex accepta benigne legatione, se pro uirili sua non defuturum promisit. Ferdinandus quoque rex summo studio nauare operam in annum futurum pollicitus est. Imperator etiam misit nuntios cum litteris et ad magistrum Rhodiae religionis et

Samos insula deserta est; olim ob fertilitatem celebratissima fuit, nunc feris tantum cuiusque generis referta, mellis quoque siluestris per siluas passim abundans, aquis etiam dulcissimis undique scatens. Hic equos caeterasque copias ad resumendas uires atque animi laxandi gratia exponunt. Milites ac turba omnis uenationi incumbit: per saltusque ac ferarum latibula discurrunt. Dum uariae ferae capiuntur, adolescens quidam, Dalmata natione et lingua, urso mirae magnitudinis occurrit, dumque eum uenabulo

inquit: Scis nec Seleuciam Sichino aut Corico munitiorem, nec te Mustapha, uiro genere et uirtute nobili, meliorem, nec Hismaele uiribus et rerum usu strenuo fortiorem esse, qui potius clementiam quam uires imperatoris nostri experiri maluerunt. Quorum exemplo tu quoque oppidum ad quos haereditario et proprio iure spectat restituere debes, quod nisi nunc feceris, dum res in integro sunt, ubi imperator bombardas et caetera tormenta ad oppidum admouerit, cunctaque

dubitabat totam regionem in suam dicionem esse cessuram. Sperabat enim, redacta in potestate Albania, exemplo Alexandri et Pyrrhi, Epirotarum regum, cum classe Adriaticum sinum traicere, et, quod illi non potuerant propter exiguas uires, se ualidissimo apparatu ingentibusque copiis Italiam occupaturum. Igitur Solimano, Bassae Romaneae, expugnandi oppidi prouinciam demandat. Hic, captus in Pannonia inferiori,

auis.
Cerberus ad superos raptus mirantibus umbris
Ducitur, infernę ianitor ille domus.
25  Humana gaudens Busiris cęde cruentus
Pertulit occisus quod dabat exitium.
Herculeas uires uasti sensere Gygantes
Cęlicolis ausi bella mouere deis
Et Centaurorum uis ardens quadrupedantum
30  Concidit Herculeę uerbere fracta manus.
Victus Achelous propriis caput intulit undis

poetam de eius Ariminea in qua Robertum Ariminensium ducem Latium Achillem appellat
Pyerios cantus Latiumque sonantia plectra
Eacidem superis, Asclepiane, parem
Legimus. Ipsa suas tibi tanta ad carmina uires
Diuinumque dedit Calliope ingenium.
5  Sic, puto, Phlegreę referens certamina pugnę
Increpuit resonam Cinthius ipse lyram
Et toto plaudente polo, mirantibus astris,
Victoris

Illa ego terribilis Mors cum discrimine nullo
Falce meto iuuenes et meto falce senes,
Ac sine delectu uir, foemina, rusticus et rex,
Diues inopsque mea concidit ecce manu.
5  Sola potest nostras uires contemnere uirtus,
Viuere quę ęterno tempore sola potest. In Fortunam
Fallaci Fortuna manu dat et eripit omnem

Mox, ut adoraret Phoebi simulachra, iubetur,
20  In cinerem Phoebus sed reuolutus abit.
Turba sacerdotum tumidas exarsit in iras
Et sanctum perimunt confodiendo uirum.
Monstrauere suas uires pręstare deorum
Viribus: hi pugnant, Phoebus at ipse iacet.
25  En diuum uirtus uotis et thure colenda,
Quando suis famulis est minus illa potens!
Vis tamen ista uiri potuit discerpere

2.2.1   Tanta se ueteres non iactant uirgine uates,
2.2.2   Quanta ego, delicie uirgo serena mee.
2.2.3   Tu, mea Callyope, des nostro in carmine uires,
2.2.4   Dedico dum carmen, dum tibi, uirgo, meum.
2.2.5   Perfoelix esset, si te nouisset Homerus,
2.2.6   Qui

3.2.7   Eurydices coniunx plectro mulcebat Achiuo
3.2.8   Sceuitiem uenti, flumina, saxa, feras.
3.2.9   O utinam uires habuissent carmina nostra,
3.2.10   O utinam nobis esset et ampla domus!
3.2.11   Pro te dictarem carmen, dulcissime uatum,

opum eius cupiditate captus 331 . Memento igitur necessariam esse ad res agendas hominum beniuolentiam, austeritas uero solitudinem amicorum parit 332 . Amicorum bonorum constantia atque fidelitas magis uires auget quam multitudo equorum et alii belli apparatus uel auri magnitudo 332 . Carebat enim amicis fidisque hominibus, quo nullum maius est argumentum uel improbitatis, si desint, uel probitatis, si adsint

Angelis pręsunt archangeli, his principatus, his quidam intellectus, qui dii iam participatione quadam denominentur, summo semper Deo pleni diuinoque nectare ebrii 381 .
Animę uires 5 . Animus immortalis 7 . Anima, ut se ipsam uideat, in animam intueatur, sicut oculus in oculo. In anima nihil illo diuinius, circa quod intelligentia sapientiaque uersatur

consecutio etc. 29 . Animę officia sex: imaginatio, memoria, reminiscentia, cogitatio, opinio, phantasia 47 . Anima quędam per se ipsam animaduertit, nonnulla per corporis uires apprehendit 55 . Animam esse aliquid 66 . In anima maculę peccatorum apparebunt 132 . Animę foetus prudentia alięque uirtutes 154 .

omniumque causam esse 182 . Animam esse immortalem 183. 184 . Si anima mortalis esset, improbi lucrarentur, cum et a corpore et a prauitate liberarentur 184 . Animę uires tres 204 . In anima duo: unum melius, alterum deterius 206 . Tria in anima: rationalis, irascibilis, concupiscibilis 207 . Rationali potentię conuenit imperare, cum

et consultare. Phantasia et sensus circa corporea 376 . Cur anima interdum obsequitur corpori. Anima libere operatur 377 . Mens absque corpore operatur 378 . Quare uires animi deficere uideantur deficente corpore. Inter sensus et mentem. Anima conuenit partim cum diuinis, partim cum brutis 380 . Contra Epicureos non esse incongruum, quod homo sit partim mortalis, partim immortalis. Penitus mortalis.

mens sit forma corporis, patet ex opinionibus actionibusque humanis. Ratio prima, quia homo est animal rationale, quia homo intelligit 417 . Animam esse formam. Animę diffinitio. Ratio tertia: quia homo libere se ipsum mouet. Quarta: quia uires animi se uicisim tum impediunt, tum mouent 418 . Quinta ratio: quia separata mens non indiget phantasia 419 . Sexta ratio: quia intellectus uterque est uirtus in anima. Solutio rationum Aueroicarum de

inclusi? ut cognoscant singula 425 . Animarum inter se affectus in uita altera. Item ut formę singulares cum uniuersalibus formis concilientur. Vt tamen radius diuinus quam eius formulę reflectantur in Deum. Vt anima fiat beatior. Vt uires anima inferiores ad effectum progrediantur 427 . Animę defunctorum aliquando nostri curam agunt. Item ut mundus ornetur, colatur Deus 428 .

bello occubuisset 14 . Ante pugnam et pericula subeunda, deos consulere mos erat 47 . Marius ad temere dimicandum cogi non poterat 137 . Ingenium plus posse quam uires. Sertorius ingenio confecit, quod armis non potuit 144 . Noctu pugnare apud Parthos religiosum 24 . Mos in militia emerenda 33 . Quando bellum gerendum

Vel uulpis esto qui non potest esse leo 74 . Puniceo amictu usi in bello 97 . Callide dissimulando cauit insidias 8 . Callidus esto, si desint uires 28 . Credulus facile decipitur 23 . Curiosus rei ad se nihil pertinentis 38 . Nequis de te inquirat remedium 22 .

Velocissimus omnium animalium non solum marinorum delphinus 97 . VALERIVS MAXIMVS
Concordia. Caudę equi Romanorum uires comparauit Sertorius 67 . FABIVS QVINTILIANVS IN DECLAMATIONIBVS
Crudelitas.

Ętas. Seres uiuunt diutissime 269 . Hyperborei mille annos uiuunt 272 . FABIVS QVINTILIANVS IN DECLAMATIONIBVS
Ęger, quoniam uires desunt, nemini nocet 3 . Cęcus auaricia caret 9 . Oculos amisisse totius hominis debilitas 8 . Langoris quam calamitatis maior miseria 24 .

26 . EX PRIMA COMMENTARIORVM HIERONYMI
Ęger. Imbecillitas corporis animę quoque uires secum trahit. Econtra Apostolus: Quando infirmor, tunc, inquit, fortis sum 66 . Morborum genera 116 . Ingrediatur putredo in ossibus meis etc. ut requiescam in die tribulationis meę

Columbę annexas pedibus attulere epistolas in obsidione Mutinensi 111 . Fortis. Tritanus Tritanique filius Aulus Iunius Valens, Fusius Saluius Atanatus, Caius Milo 78 . Siquis comparet onera corporibus, uires pręcipue formicis 121 . Fortissimi, quibus cor hirtum, sicut Aristomeni Messenio, qui CCC occidit Lecedemonios 124 . Animalia fortiora, quibus sanguis crassior 126 .

51 . Reguli fides hostium tormentis fortior 58 . Fides sacratissimum humani pectoris bonum 85 . Quid sit fides 38 . Fortis. Quid uires corporis alis et exerces? Pecudibus ista maiora ferisque natura concessit 63 . Formosus. Errat qui dicit: Gratior est pulchro ueniens e corpore uirtus. Ipsa magnum sui decus est uirtus, non ullo honestamento eget

19. ORATIVS IN EPISTOLIS Gula. Quid non ebrietas designat 5. Toral, mappa, cantarus, lanx 5. Si bene qui coenat 7. Gula insatiabilis 14. Potores oderunt abstinentem 18. Gloria quem supra uires et uestit et ungit 17. Quem laudes, consydera 18. Vanagloria 20. Iactabundus 26. TERTVLLIANVS Gula. Diogenis dictum: Megarenses obsonant, quasi crastina die morituri 13.

Bibliographia locorum inventorum

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1474], Oratio in funere Petri Riarii, versio electronica (, Rim), Verborum 4115, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [modrnoratioriar].

Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].

Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].

Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report