Your search found 4742 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 4680-4709:

Horatio monitus:
»Interdum tamen et vocem comoedia tollit.« Quod certe a Junio abunde factum videmus non in Satyris modo, sed etiam in Epistolis succo, ut ajunt, plenis et sanguine. Interim praeter eas, quas nobis reliquit, Satyras, quascumque adhuc, si diutius vita superfuisset, castigasset accuratius et emendasset, aliam quoque, quam Satyram perpetuam vocabat, exarare statuerat, uti patet ex ejus epistola nobis dana et infra posita (2) . Novam

et sanguine. Interim praeter eas, quas nobis reliquit, Satyras, quascumque adhuc, si diutius vita superfuisset, castigasset accuratius et emendasset, aliam quoque, quam Satyram perpetuam vocabat, exarare statuerat, uti patet ex ejus epistola nobis dana et infra posita (2) . Novam domum, quam in suburbio, situ quidem peramoeno, aedificare jam coeperat, novae huic rei litterariae conficiundae destinaverat. Sed obstitit iniqua sors. Etenim ingruente bellorum impetu,

funus lacrymis etiam non sit prosequutus. Atque si pudor haud vetat, quominus et ego de me, deque Urbano fratre quidquam addam, dicam equidem, moerorem nostrum ex hac morte susceptum levari numquam posse. Amisimus enim virum, qui officiorum et consiliorum societate nobis conjunctissimus, studiorumque nostrorum, quaecumque ea sint, quasi auctor fuit et moderator per quatuor fere lustra, quique de piarum Scholarum ordine in hac urbe difficillimis temporibus optime meritus malevolentia nos et invidia pro instituto nostro

inesse autumabat, vanitatis plurimum. Amicos tamen studiose coluit, et eorum periculis numquam defuit. His animi ingeniique virtutibus religionem etiam et pietatem in Deum, praesertim extremis vitae suae annis, adjungens veram literati et christiani hominis formam nobis reliquit. ANNOTATIONES (1) JUNIUS RESTIUS FRANCISCO ET URBANO APPENDINIIS S. D. Cum

Occidis, o Resti! Sophiae thesaurus, et omnis
Doctrinae, os vere sactrum Heliconiadum.
Occidis in medio cursu, cum promere nondum
Fetus quisti omnes divitis ingenii;
Sed quantum hic nobis raptum est, tantum nova crevit
Nunc tua sidereis addita vita choris. B. DE ZAMAGNA. PHALEUCIUM
O

quod intus
1.3.170  Corde premis: tibi quae tanta est sententia de re?
1.3.171  Ille refert. Triduum elapsum est; haud inficior: sed
1.3.172  Quaelibet imprudens esset sententia nobis,
1.3.173  Cum nihil attulerit cursor, Gessoriaco utrum
1.3.174  Galli vela Notis dederint, an credita portu
1.3.175  Classis servet adhuc litus: speranda videtur

fuit misero, inter lustra interque popinas.
1.4.130  Sed ne cum puero dure, aut egisse severe
1.4.131  Forte tibi videar, jam illud concedo libenter,
1.4.132  Ut quaecumque velit nobis mendacia narret,
1.4.133  Fingat inauditas ut res, incredibilesque.
1.4.134  Hoc vetus est dudum, a longe venientibus ut sit
1.4.135  Jus, patriae postremo ubi in otia tuta

sub ardenti Batavum primoribus edit;
1.6.66  Aut Prytanaeo quae Consul Picenus in ipso
1.6.67  Diffudit Piceno de caupone coemta.
1.6.68  Non Cumaea Neapolis intra moesica nobis
1.6.69  Murrhina vasa manu pinxit solerte Venutus.
1.6.70  Omnia ab Illyrico, patrioque sub aere nata.
1.6.71  Municipes erimus convivae, fercula, vasa,

quibus salsedo sapores
1.6.108  lndidit, atque adipem nimiam, solvitque saginam.
1.6.109  At pernae patinas onerent, hillaeque minores
1.6.110  Parva minutatim concisae in frustula: nobis
1.6.111  Hillaei pernas, hillas dat Felsina molles.
1.6.112  Virgineusque labor de tosto crustula pane,
1.6.113  Cretica sub lentam penitus quae

stultitiae nigrum praefigo procaci.
1.12.17  Dixeris, historiam potius me scribere; ad artem
1.12.18  Nullius tamen, ingeniumque accedere vatis,
1.12.19  Quandoquidem nobis mendacia more poetae
1.12.20  Fingere religio est, ungurem aut discedere latum
1.12.21  A veris. Tamen, ut dem me insanire libenter,
1.12.22  Scribendi versus haec nostra

quodcumque voles de forma, at nomina certe
1.13.68  Amisi formae, dicar formosa nec ulli
1.13.69  Posthac, hoc uno infelix male perdita verbo.
1.13.70  Exin Gratidiam nobis Romana juventus
1.13.71  Praeferat, et placeat plus illa quam ego? Spolia ampla
1.13.72  Illa habeat victrix? Me rideat improba et altos
1.13.73  E nostris sumat fastus insana

1.15.18  Ergo iter arripui, et recta me contuli ad Orcum.
1.15.19   A. Mira licet narres, credo. Quin, si grave non est,
1.15.20  Et vacat, oro, viae rationem, et singula nobis,
1.15.21  Si fas, quae subtus tibi visa, auditaque, pandas.
1.15.22   Po. Aequo animo faciam. Facilis descensus Averni,

consilia, atque palam de follibus altis
1.15.135  Testari, et magna nequidquam voce fateri.
1.15.136  Caeca pusillarum, ridendaque gloria rerum
1.15.137  Ut nocuit nobis! Haec una superbia adegit
1.15.138  Pertaesos nostri misere, patriamque perosos
1.15.139  Ire tot atque redire vias, tot currere cursus

paucis licet, et fatuorum exercitus omnis.
1.18.19  O bone, qui populi procedis carpere vitam,
1.18.20  Qualis es introrsum, paulum, sine, perspiciamus;
1.18.21  Nec tua forte catus nobis peccata maligne
1.18.22  Objicias, alio quaerens divertere risus.
1.18.23  Tunc fanda infandis miscentur: et egregio ut vis
1.18.24  Inspersi

potius sint, quam excutienda poetis.
1.19.48  Exulet hoc omne a Satyris genus: exulet, atque
1.19.49  Scurrarum in trivio pingues exerceat aures.
1.19.50  Regia scribendi fuit haec nobis via: ab ista
1.19.51  Trans versum digitum ecquando discessimus? Aut quid
1.19.52  Peccavi infandum, in Satyra si forte negavi
1.19.53  Quemquam

ajunt nocte hac deprensum, quotidie ceu
1.20.93  Diisque vetantibus et tonsor facit omnis, et omnis
1.20.94  Mane redux a furno ancilla, lacuque, negatur
1.20.95  Hoc nobis, Belle nos ut dicamus, oportet,
1.20.96  Et lepide, non communi ratione, modoque.
1.20.97  Quare omnes Divos primum, Divasque precatus
1.20.98  Experiar dixisse venuste: ita:

sibi susceptos deplorans flensque labores
1.20.124  Immanem queritur vappam, et genuisse nepotem,
1.20.125  Qui sibi congestas male perdat opes. Species hae
1.20.126  Affines nobis sunt: nec minus aut aliter, quam
1.20.127  Laevina, et Vibius, peccarunt saepe poetae,
1.20.128  Sexcentis cum aeger vitiis fractusque poeta
1.20.129  Virtutis speciem

Euryopen, Pholoen, Cyanen, queis ipse perenni
2.2.36   Foedere sincerae jungor amicitiae;
2.2.37  Queis sine nil mihi jucundum, nil et mihi dulce,
2.2.38   Queis sine vix nobis vita ferenda foret.
2.2.39  Namque haud immerito pariter consuevimus omnes
2.2.40   Omnia nostri illis credere sensa animi,
2.2.41  Heu! quidnam humanis male tam voluisse

2.2.68   Non exoratae surripuitque neci.
2.2.69  Ille etiam reduces me vos aliquando videre,
2.2.70   Ille hos posse dedit scribere versiculos.
2.2.71  Atque o! si quiddam nobis sperare liceret!
2.2.72   Carmina nimirum haec vivere posse diu,
2.2.73  Si mihi fas istud de me confidere, certe
2.2.74   Aeternis vivas, Hygia, carminibus.

datur alternis haerere amplexibus, atque
2.2.140   Usque diem optato ducere colloquio
2.2.141  Quam mihi nunc pulcre est, te, udlcis Amice, recepto!
2.2.142   Quidve usquam nobis laetius esse potest?
2.2.143  His ego deliciis, atque hac dulcedine sensim
2.2.144   Jam nunc illius temporis admoneor,
2.2.145  quo tu sollicitis evictus denique votis,

2.2.150   Nunc misere lacrymas exciit ex animo,
2.2.151  Sed quibus impatiens freni jucunda voluptas
2.2.152   Intima signavit gaudia lacrymulis
2.2.153  Hunc mutata diem nobis, Fortuna, videre
2.2.154   Da precor, et vitam protinus eripito. ELEGIA III. IN DISCESSU THOMAE DE BASILIO

sed enim ex istis, nostraeque elementis
2.8.52  Naturae unanimes vincla sodalitii
2.8.53  Protinus eduxit, penitoque in corde locavit,
2.8.54  Mutuus in nobis unde aleretur amor;
2.8.55  Dissimilemque ideo simili sub corpore formam
2.8.56  cognata instruxit mente, animique pares
2.8.57  Ingessit sensus, atque ignea semina

2.9.4  Suavior in nostro carmine lusus erit.
2.9.5  Quod calor est igni, quod aquis manantibus humor,
2.9.6  Quod lux est soli, vitaque terrigenis,
2.9.7  Scilicet id nobis Amor est. Ea cura jacentes
2.9.8  Erigit, atque animi dulcia sensa fovet.
2.9.9  Squalida proh! quantum foedo natura jaceret,
2.9.10  Horrificoque alte tota sepulta situ,

Exacuasque tuum pervigil ingenium,
2.9.37  Tu nihil invenies tam pulcrum, ut pulcra puellis
2.9.38  forma viri est, utque est pulcra puella viris.
2.9.39  Scilicet hanc nobis legem Venus aequa, ferisque
2.9.40  Dixit, et alituum, squamigerumque gregi,
2.9.41  Ut puer Idalius formosi ad lumina vultus,
2.9.42  Purpureasque genas, flammeolosque

annumerat patriae, licet aeriis sub
3.2.16  Alpibus, et magna Eridani prope flumina cretum,
3.2.17  Quod veterem latio princeps de fronte coronam
3.2.18  Deripis, et magna nobis cum laude reponis.
3.2.19  Magna quidem messis surgit tibi: vivida sed vis
3.2.20  Quid non praeclarae properans ad praemia laudis
3.2.21  Fortiter

hos inter distat paulisper, ab uno hoc
3.3.122  manavit fonte, et naturae linea victrix
3.3.123  Nulla alia est usquam, pecudumque quae immania lustra
3.3.124  Secrevit nobis, nisi casto nuptiae amore.
3.3.125  Ah! nihil officium, nihil ipsa est denique virtus
3.3.126  Praeterquam vox, et sonitus, vel nomen inane,
3.3.127  Connubii si forte velis

rei causas, quis rem sectarier ipsam
3.4.138  Sanus contendat, laticemque infundat aquai
3.4.139  Pertusum in vas, omnis ut ex illo effluat humor?
3.4.140  Aut quorsum hunc nobis pulcrae virtutis amorem
3.4.141  Ingessit natura potens? Cur aurea virtus
3.4.142  Adjuvat ingenti nosta haec, et perficit usu?
3.4.143  Noxia cur contra est vitiis natura?

mala: non ipsi est alius delectus honesti
3.5.32  Nec pravi: tantum sit salva pecunia, et orbe
3.5.33  Dispereant hominum quotquot sunt milia toto
3.5.34  Spondeo, non haec est nobis insania. Verum
3.5.35  Divitias nemo sprevit sanus, patrioque
3.5.36  E fundo fructus contracta fronte legendos
3.5.37  Censuit. Unde aliter victus, munda unde supellex

genera et numeros, casusque adamussim
3.5.91  Callentes? Quare bis ter modo concoque plagas,
3.5.92  Inque rudimentis melius de nomine scriptum
3.5.93  Disce caput: Tum te nobis conferre valebis.
3.5.94  Huic ego tam stulte insipienti, tamque superbe
3.5.95  Quid faciam? medio ridendum sufficiat ne
3.5.96  Traduxisse foro, et vultu elicuisse

et unius assis aestimato
4.5.36  Sermones hominum inficetiorum. VI. DE LYDA NAUFRAGA EPIGRAMMA
4.6.1  O mare, quod toties nobis tot bella vorasti,
4.6.2   Nunc demum omnivoris faucibus ipsam etiam
4.6.3  Lydam absorpsisti: Ten' damna rependere censes
4.6.4   Pulcra tuo est olim quod Venus orta

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report