Your search found 877 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 569-587:

fortibus, fortunatis, hasce a Prodromo tabellas, ex variis autoribus festino, haud festivo Calamo exaratas, praecantantes decenter operam, non parco labore delatam; ea est declarans late nomen, deos, sanctos, arma, bella, acta, decorem, dotes, regna, reges, leges, coronas, metropoles: ad haec amnes, alpes, latos agros, aedes, colonos, opes, bona et mala, moderna ac antehac terrae Croatae a Deo Magno cessa; pie vovit Devotissimus Vasallus Eques Paulus Ritter

Bohemorum fundatore apte applaudit Martinus Cuthenus; /In Ducum Regumque Bohemiae gestis/
Illyrico profugus primum dat iura Bohemis
Cechius; hinc nomen gens trahit illa suum. et Casparus Cropacius; /Duces et Reges Bohemiae/
Facta caede domi, metuens causaeque sibique
Zechius Illyrico transfuga cedit agro.
Et procul a Patria peregrinis quaerit in oris,
Cum sociis sedes spe meliore novas.
Longum iter emensus,

sive Slavoniae /Thesauro linguae Illyricae/ attribuit. Et quidem Bjelobardo, et Bjelazora inter Plinii historias celebratae Macedonum Civitates maioris linguae et potentiae Croatorum antiquitatis perhibent testimonia. Quin et posterioribus annis Nemanichii Reges Macedoniam, Epirum, Graeciam, Romaniam et Bulgariam suo Imperio subiectas tenuere. Unde Stephanus IV. Rex, Duscianus sive Misericors dictus, Imperatorio Romanorum et Serbiorum, sive Serbiae, Graeciae et Bulgariae, titulo usus, Rasciae

Graeciam, Romaniam et Bulgariam suo Imperio subiectas tenuere. Unde Stephanus IV. Rex, Duscianus sive Misericors dictus, Imperatorio Romanorum et Serbiorum, sive Serbiae, Graeciae et Bulgariae, titulo usus, Rasciae et Bulgariae Reges constituebat. ut tradunt Maurus Orbinus /Opere citato/; Iacobus Luccarus, Georgius Hornius et Casimirus Freschottus. His itaque certa fide dignorum Scriptorum autoritate comprobatis, de Insulis Adriatici sinus, Croatiae propriis, nullum

Ne quis vero Croatos a Slavis aut Illyriis aliam existimet esse nationem, hic monitum iri volumus. Croatos nempe tam inter se quam a Dalmatis Slavorum nomine nuncupatos in scripturis antiquis reperitur; In Privilegiis autem tantum se Duces et Reges Croatorum non Sclavorum nominarunt, ut Lucius /De Regno Dalmatiae et Croatiae libro 2. capite 15./ refert; Imo Croatia a vicinis Dalmatis et Ungaris Sclavonia nuncupata est ait /Libro 4. capite 3., libro 6. capite

Primum. Ex ipsis, de Regno Dalmatiae et Croatiae nomine, auctore Ioanne Lucio vulgatis exemplaribus /Libro 2. capite 8./ legitur. Duces Croatorum detracto Francorum iugo, cum nullum superiorem cognovisse reperiantur, a suis Croatis Reges nuncupatos, eos, qui universam Regionem possederunt, quam, sub eorundem Francorum quoque Imperio, Regnum Croatorum dictam, ex privilegio Terpimiri et Annalibus Francorum constat. At quamvis Cresimirum maiorem in primo Regem non vocet Petrus, prout in secundo Patrem et Avum:

constat. At quamvis Cresimirum maiorem in primo Regem non vocet Petrus, prout in secundo Patrem et Avum: satis est, quod Cresimiro filio Regi praepositus, Cresimirus maior, subintellecto Regio nomine, appelletur. Cresimirum eundem maiorem, eoque antiquiores Reges fuisse, dignoscitur ex sensu antiqui registri Privilegiorum monacorum Sancti Chrisogoni Iadrensis Anno Dominicae Incarnationis 1067. conscripti, quae sunt; Hanc ipsam denique terram his ipsis terminis terminatam, sine infestatione quorumlibet hominum servis

primum titulum Regium ab Imperatore Constantinopolitano consecutum, argui posse, ex Archidiaconi verbis, asserat: illius verba ad proprium, non autoris sensum interpretatur. ubi namque Archidiaconus /Capite 13./ dicit; ab isto Dircislavo caeteri Reges Dalmatiae et Croatiae appellati sunt; id est Croatiae, et Dalmatiae Romanae uti Provinciae titulo assumpto, fors coepit Dircislavus; cum anteriores eo Reges solo Croatiae vel Croatorum Regio titulo contenti fuissent: quin et post ipsum Cresimirus

interpretatur. ubi namque Archidiaconus /Capite 13./ dicit; ab isto Dircislavo caeteri Reges Dalmatiae et Croatiae appellati sunt; id est Croatiae, et Dalmatiae Romanae uti Provinciae titulo assumpto, fors coepit Dircislavus; cum anteriores eo Reges solo Croatiae vel Croatorum Regio titulo contenti fuissent: quin et post ipsum Cresimirus Patritius et Chroatorum Rex tantum scribi et nuncupari voluit. tum etiam quod primus Dircislavus, et ab eo caeteri successores eius Reges, recipiebant Regiae

Dircislavus; cum anteriores eo Reges solo Croatiae vel Croatorum Regio titulo contenti fuissent: quin et post ipsum Cresimirus Patritius et Chroatorum Rex tantum scribi et nuncupari voluit. tum etiam quod primus Dircislavus, et ab eo caeteri successores eius Reges, recipiebant Regiae dignitatis insignia ab Imperatoribus Constintanopolitanis et dicebantur eorum Eparchi sive Patritii. /Archidiaconus ibidem/. Habebant namque ex successione suae originis patrum et proavorum dominium Regni Dalmatiae et Croatiae.

ibidem/ qui Illyricum Pannoniamque tenuerunt, habebant et ipsi Principem supremum; qui ad Chrobatiae veteris tantum Principem (id est Francorum Imperatorem) amicitiae ergo, legationem mittebat. Habuit igitur Croatia proprios Principes et Reges, continua procul dubio serie post Ostrivojum; in qua non satis adimpleta, scriptorum defectus causandus est. Terrestres enim /Ioannes Lucius operis citati libro 2. capite 1./ Croatorum res gestae a nullo Latinorum scriptorum traduntur, et a Graecis

Coronam et insignia regalia accipere consuetum extitit. Hinc alii Duces, alii Principes Croatorum vocant. uti Porphirogenitus Cresemerem Principem appellat, qui se tamen Regem Croatorum scribebat, ut ex eius Privilegiis satis constat: eosque a suis Croatis Reges nuncupatos, et Regionem, quam sub eorundem Francorum quoque Imperio, possederunt, Regnum Croatorum dictam, idem Lucius /De Regno Dalmatiae et Croatiae libro 2. capite 8./ observavit. Quin et Francorum Imperatorem alibi Regem, Principem alibi

Francorum quoque Imperio, possederunt, Regnum Croatorum dictam, idem Lucius /De Regno Dalmatiae et Croatiae libro 2. capite 8./ observavit. Quin et Francorum Imperatorem alibi Regem, Principem alibi Porphirogenitus nuncupat. Iidem tamen Croatorum Reges alios Duces et Principes sub se habebant. Regnum quippe Croatorum /Idem ibi/ Danubium usque protensum fuisse, ex privilegio Tirpimiri Ducis constat, cuius Regni partem inter Dravum, et Savum sitam, Branslavonem Ducem in potestate habuisse tempore eodem, quo

partem inter Dravum, et Savum sitam, Branslavonem Ducem in potestate habuisse tempore eodem, quo Mucimirus erat Dux Meridionalis Croatiae, ex eiusdem privilegio patet; quem ipsum Tirpimirum Diocleas et Archidiaconus probe Regem appellant: horumque in reliquos Croatorum Reges fidem autoritatemque validat Dandulus, his verbis; Mortuo Tirpimiro Rege Croatorum, inter filios Mucinurum et Surignam, cupiditate regnandi orta contentio, schisma magnum generavit; Mucinurius tamen praevalens, plurimis in rebellione positis Regnum obtinuit.

validat Dandulus, his verbis; Mortuo Tirpimiro Rege Croatorum, inter filios Mucinurum et Surignam, cupiditate regnandi orta contentio, schisma magnum generavit; Mucinurius tamen praevalens, plurimis in rebellione positis Regnum obtinuit. Dixi Reges Croatiae, alios Duces et Principes sub se habuisse; Iupanos quippe /Idem in Notis ad Diocleatem nota 20./ Rassiae constituebant Reges Croatiae. Et /Ibidem ad notam 20/ Stephanus Knez Bosnae, id est Comes, a Bodino Croatorum Rege

schisma magnum generavit; Mucinurius tamen praevalens, plurimis in rebellione positis Regnum obtinuit. Dixi Reges Croatiae, alios Duces et Principes sub se habuisse; Iupanos quippe /Idem in Notis ad Diocleatem nota 20./ Rassiae constituebant Reges Croatiae. Et /Ibidem ad notam 20/ Stephanus Knez Bosnae, id est Comes, a Bodino Croatorum Rege constitutus fuisse legitur. Imo Bodinum filium Michaëlis, Croatiae Regis, Regem Bulgaris a patre datum,

/Capite 13./ censendum est comprehendi: quam ipsius Lucii /Operis citati libro 4. capite 4./ testimonio, a Comitibus Croatis rectam et possessam fuisse, patet: ita et populum eiusdem Regionis Narentanum, alios non habuisse Reges, quam Croatos, et eorum vicarios Principes pro Rectoribus et Iudicibus; ut ex Danduli aliorumque historicis traditionibus palam colligitur: Narentanorum autem nomen a Narentae fluminis incolatu obtinuere, quemadmodum et Bosnii a fluvio Bosna sunt nuncupati, quod

Nec aliunde Dalmatiae, a Romanis institutae Provinciae nomen hoc, quam a Dulmno Croatiae regione et olim urbe cognomini, Regiae Croatorum Coronationis loco (uti suo loco referemus) desumptum Romani dilatarunt: nec Dalmatiae Regni titulo alios quam Croatiae Reges usos comperimos. Iadram vero Ptolomaeus ut coeteri Geographi, in Liburnia statuit, /Libro 2. capite 17./ imo inter Liburnicas Insulas etiam Traguriam numerat, quas omnes Liburnicas Dandulus Venetus /Ad Annum 874./ appellat, Croatiamque, inter Macedones et Istros,

quae in locis illis, utique tutioribus et a populo litteras amante, conservata reperiuntur. alia Croatis suis Mediterraneis vernacule expedita, cum caeteris Regni et Regum opibus inter tot flammas periisse, censendum est. Reges autem illos Latinae linguae vix gnaros, posteriorum etiam Ungaricae nationis Croatiae Banorum, Bosnae quoque Regum privilegia, vernaculo sermone et litteris expedita, quae plura legi, probant. Quapropter nec Bosnios, nec Serbios, minus Narentanos aut Croatos

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report