Your search found 1502 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1289-1301:

repente sublatum doleamus. Et re quidem vera quisnam vestrum, auditores, casu extremo Gregorii Lazzari archipraesulis nostri, civis praestantissimi ac studiosissimi salutis vestrae non ingemiscet? Quis ejus memoriam tot virtutum decoratam insignibus non perturbatus repetet? Qui integerrima vita, modestissimis moribus, summa fide ac vigilantia suos non modo recreavit cives, verum etiam demandatum sibi munus bene gerendo, religionem sapienter administrando, in sui admirationem ac laudem universos

sed elatum quoque honoribus, sed praeclarissima archiepiscopatus dignitate fulgentem aliisque indubiis benevolentiae vestrae significationibus cumulatum voluistis. Quo in munere ac in demandata sibi provincia adeo auctoritate valuit, dignitatisque potestatem adhibuit, ut nihil aliud eluceat in ejus vitae instituto nisi quadam morum actionumque ratio ad verae absolutaeque virtutis pulchritudinem conformata. Quo factum est ut non minus ille sibi vindicaverit de parta dignitate honoris, quam ipse dignitati rependerit de sua virtute operis ac laboris. Praeclara admodum virtutis species!

intueor, ii non solum ut quieto sed etiam ut confirmato atque renovato animo sim, hortarentur. Itaque vestra potius humanitate recreatus, quam mea in obeundo gravissimo munere vel leviter imperitia commotus, pro viribus perficiam ut non minus Gregorii memoria vestra probetur commendatione, quam ejus recordatione virtutis luctum ac maerorem vestrum leniamus. Singulare ac prorsus divinum est, auditores, hominem recto animo a divino conditore fuisse procreatum. Vero tum rectus ille, si sui muneris, dispositioni ac regulae conformetur? Haec quippe est lex Dei, haec ratio a divinitate emanans.

fuisse rationem prosequutum. Quae quidem omnia ne inconsulto dicta sint, eam, quaeso, in primis prae oculis subjicite, qua prodiit affectus et animi et corporis praestantiam. Haec tanta in puero elucet, ut quoad longissime possit mens mea respicere spatium praeteriti temporis et pueritiae ejus memoriam recordari ultimam, inde usque repetens, hunc video suapse natura ac ratione magistra ibimet auctorem extitisse et ad excolenda suarum instituta virtutum. Quae enim ab ineunte aetate mira in illo virtutis semina non erumperent, qui nullo commodo aut otio abstractus, aut terrenarum

vinci, nulla potuerit animi acerbitate concitari, nullo iracundiae motu concuti. Qua de re cum saepe adversariorum impetum maledictis animi vel minus sentimus defecisse, adeo ut difficile dictu sit utrum inimici magis ejus virtutem exagitantes provocaverint, an ejus clementiam victi tandem dilexerint. Vincebat non pro meritis plectendo, sed pro animi sui praetantia beneficiis complectendo cumulatissimis. O praeclaram sane naturae informationem! O dignum imitandae christianae mansuetudinis exemplar! Hoc magnum

nullo iracundiae motu concuti. Qua de re cum saepe adversariorum impetum maledictis animi vel minus sentimus defecisse, adeo ut difficile dictu sit utrum inimici magis ejus virtutem exagitantes provocaverint, an ejus clementiam victi tandem dilexerint. Vincebat non pro meritis plectendo, sed pro animi sui praetantia beneficiis complectendo cumulatissimis. O praeclaram sane naturae informationem! O dignum imitandae christianae mansuetudinis exemplar! Hoc magnum est sibi dominari, se ipsum vincere, pulchrius

fatere quod nequit repelli, quid in te opis contulerit tui vere pastoris, quia et patris largitas atque benevolentia. Illius eleemosynas eo gloriosius pande nescientibus, quo jure demissius malluit latere, ut idem opus Deo acceptum, Deo quoque patefactum probatumque exhiberet. Quo factum est ut ejus fortasse nesciret sinistra quod dextera ad civium erogabat levamen. Clam enim et tacens e suo detrahebat alieno impendens commodo, quin et benefacti gloria et postulantis nomen aut necessitas panderetur. At egentium levata calamitas ceu singulari obstricta beneficio tantam nostri praesulis

levata calamitas ceu singulari obstricta beneficio tantam nostri praesulis largitatem haud umquam defuturam in calcem deferebat. Qua propter ibi non modo tuto posita ac servata, sed aucta prorsus reperiit ac multiplicata, quae hic christianae beneficientiae subsidia profudit. At non minus intenta ejus bonitas, quam vigilantia accincta, ut sicut illa tristius aliquid passis ad remedium salutemque sufficiat, ita haec mali aliquid perpatrantibus se objiciat ac provida severitate caveat ne bene fundata sua legibus

vel in erudiendis ad virtutem populis, vel de malo arguendis ita sibi aderat, ut neque per immoderantiam severitatis suae potestatis exerceret disciplinam, neque per nimiam clementiae indulgentiam subditorum vitia convalescere pateretur. Et recte quisnam enim terror umquam valuisset efficere, quod ejus prudentia, quod reverentia sui effecit? Adeo enim ipse cum singulis et remissior et dulcior et ad omnem comitatem facilitatemque proclivior, ut omnes sui amore ac benevolentia sibi devicti, quod vellet aut juberet ultro facerent, quin ullum coegisse videretur. Quamquam vero Gregorius adeo

imbuerentur, avocastis consultissime et avocandos decrevistis. Per vos igitur composita Melitensis congregatio tuta et imposterum per vos patrocinata ac defensa conquiescat. Quid enim hoc utilius ipsi Congregationi impenditur, quae plurimum decoris ac gloriae vestrae contulit Reipublicae: ex ejus enim tyrocinio quotnam illustres prodere viri ex patritia gente, quorum adhuc apud vos et nominis elucet gloria et digna servantur monumenta virtutum! Quid hoc christiano principe gloriosius, cujus potestas atque imperium virtuti ac Deo obsequentissime famulantur? Digna igitur vos laus manet

nomen ac gloriam consequutum? Sed eo tandem revocemus unde declinavit oratio. Si tanta Gregorii probitas, fides studiumque patuit, ut nihil gravius exprimi in moribus, nihil prudentius reserari in consilio ac in suscepto ecclesiae regimine, nihil magnificentius optari possit; quid tandem dicam de ejus industria quae in ecclesiastica praesertim re administranda, conservandis augendisque bonis ecclesiae attributis summa quidem ac propemodum indeficiens emanavit? Haec quidem a Gregorio tanti semper habita sunt, ut iis haud frueretur ut dominus, sed ea servaret ut custos, sed ut fidelis

miremini, auditores, ipsum inter tantam rerum copiam parvo fuisse contentum, ne quid imposterum non jam sibi, sed reparatae congregationis commodo defuturum paeniteret; ipse enim se suamque operam ejus utilitatibus devoverat. Quid ergo, si ipse satis in illius tantum opulentia ditabatur? Recordamini quam exiguos multis abhinc annis archiepiscopales redditus a praedecessoribus receperit; quanto dehinc successoribus suppeditaverit, sedulo propendite. Sterilitate jam pene defecerant, nunc per

peremptam merito deplorandam censeatis. Verum quorsum huc lacrymae, quorsum huc tristes doloris sensus? Ergone quia naturae imbecillitas fato concessit, nescia mortis haud vigebit tantae mentis praestantia? Ergone quia tumulus corpus ejus inter tenebrarum latebras contexit, nomen etiam obruet? Absit, auditores, quandoquidem secus ac alio, qui statuas ac imagines non animorum simulacra, sed corporum studiose relinquunt, Gregorius tantummodo consiliorum relinquere ac virtutum suarum effigiem multo maluit summis praeclarissimisque

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report