Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: eis Your search found 2123 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 204-255:204. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 86 | Paragraph | SubSect | Section] etiam inter generosos. Et nisi tunc illa esca distributa fuisset per comunis officiales, aut hostes suum intentum consecuti fuissent aut omnes conciues defectu cibi spiritum exalassent. Presidium alicunde non prestolantur, in animo fiduciam omnes vnanimiter neccesse appetunt, sed mors vtique ab eis dilatatur, in quanto discrimine ciues et patria morantur. Adhuc geminatum est eorum latitatum odium et abominabilis elatio nec ad illum, qui fertilis est inbecilibus incolumitatis suffragium condare student accedere. Sed iustissimus princeps
205. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 91 | Paragraph | SubSect | Section] exiit edictum a capitaneis, vt vniuersa ciuium arma describerentur pariter et auferantur. Nec non hęc dum perfecta erant, et ecce aliud mandatum Ducale intonuit, quinquaginta elegantiores ac nobiliores ciues Venetias debere celeriter adire, qui sexto Kalendas Februarii ad locum eis constitutum suum iter in galleis Venetorum arriperent. Fit grandis meror in vrbe, fit priuatio tantę nobilitatis, quę in ipsa tempore felici vigebat. Vbi nunc eorum palia muricis coloris, vbi eorum indumenta variis suffulta cutibus? Certe
206. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 18 | Paragraph | SubSect | Section] 1394
207. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 19 | Paragraph | SubSect | Section] Palaz et Cernucum, et praeceperunt ser Ioanni de Soppe,
tunc comiti nostro ibidem, poena capitis usque diem tertiam recedere ab insula Pagi, et captivaverunt duos nostros nobiles, ser Ioannem filium quondam Dominici de Nassis et ser Simeonem de Pechiaris et cancellarium per nos eis datum, tunc ibi existentem.
208. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 21 | Paragraph | SubSect | Section] causa eundi ad partes orientales ad servitium domini nostri regis, in qua ivit dominus admiratus regius ser Philippus de Georgiis, dominus Raphael de Sorba pro ambasciatore nostro ad dictum dominum regem et ser Ioannes pro patrono dictae galeae cum commissione per nos supradictos sex eis data: quae galea fuit soluta pro tribus mensibus.
209. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 24 | Paragraph | SubSect | Section] bona domini archiepiscopi iadrensis, domini Guidonis
mille ducatos pro aliis expensis ultra eam, et post haec eodem die in consilio secreto et decem adiunctis, creati fuerunt quattuor coritatores et exactores coniectus, qui deberent coniectare dictos quinque milia ducatos, vel pignora aurea, argentea et perlatum, ac aliorum iocalium pro eis, inter quinquaginta nobiles et totidem populares, commissarias et viduas pro libito voluntatis, ac etiam inter monasteria et ecclesias.
ser Ioannem Crustionacich in libras ducentum.
5. mensis aprilis
213. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 36 | Paragraph | SubSect | Section] Domini nostri et qui fuisset, seu moram traheret, ubicumque remotus usque quadraginta dies proxime venturos inclusive, sub poena contumatiae et infidelitatis ac confiscationis omnium bonorum, et poena eadem nullus eorum qui sunt in Iadra sine scitu eius, quousque regium explicaret oraculum eis, exire deberent districtum Iadrae.
214. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 39 | Paragraph | SubSect | Section] per quandam aliam mulierem quam ipsa mortua manu propria verberaverat et nisi exproclamasset adiutorium et cucurissent gentes quae prope erant, interficiebat ipsam, qui adcurrentes viderunt eam et exclamantem verberatam et excapillatam, nec viderunt quemquam circa ipsam, sed dixit eis, quod visibiliter vidit et cognovit ipsam; quae mortua plures et plures novitates fecit in domo quondam Venturini de Cesanis ibi existente et demum coadunatis pluribus rebus et massariciis dictae domus in loco ubi expiravit, in eadem domo imposuit ignem et nisi quidam insularii nocte ibi prope
215. Vitez od Sredne,... . Epistolae duo a. 1448, versio... [page 125 | Paragraph | Section] dignitate tantae rei et perficere oportet. Perficietur autem, si urgebimus concussos, et si non abscendimus prius, quam spei nostrae finem pulsus Europa hostis imponeret. Non levis causa est belli, quae ad perseverantiam stimulat: toties instultantes hostes, nunquam nisi victi desinent. Nulla cum eis fida conditio esse potest, utile est igitur instare perseveranter, defungique cura. Instabimus autem, si beatitudo vestra perseverantiae nostrae opem tribuet; brevis erit res, si uno tempore ageretur, et si per intermissiones, intervallaque lentiorem spem nostram non fecerimus. Habet iam
216. Vitez od Sredne,... . Epistolae duo a. 1448, versio... [page 127 | Paragraph | Section] toedio, item vulneribus confecti atque obruti vapularunt, gloria et area belli penes hostes remanente, quam quidem nos armorum potius quam animorum defectu perdidimus, ipsi vero multitudine et super haec omnia peccatorum nostrorum merito, acquisiverunt. Si laeta vel incruenta victoria fuerit, eis iudicandum relinquimus, nobis sufficit supernam animadversionem ad eruditionem potius, quam ad internecionem interpretari. Caeterum de persona nostra, si gloriari oportet coram te, recte in infirmitatibus, passionibusque nostris gloriabimur, hostilem pressuram, captivitatem et caeteras fortunas
217. Grad Šibenik. Documenta de ecclesia Sibenicensi... [page 52 | Paragraph | Section] Naplavich, ser Johannes Tobolovich, ser Ambrosius Michetich, ser
Dobroius Johannis, ser Stephanus Draganich, ser Raphael Dragoevich, ser Simon Lubich, ser Thomasius de Mirsa, ser Johannes
Mlednich. Qui novem nobiles electi acceptaverunt electionem
suam et officium eis impositum.
conferentes religiosorum vitam paene in
et mortuus est, ut in ipsis /212r/ experiar Israel, utrum custodiant uiam Domini et ambulent in ea sicut custodierunt patres eorum, an non. Et subdit scriptura: Hae Hae] corr. lector A1 ex Haec sunt gentes quas Dominus dereliquit, ut erudiret in eis Israel Israel] correxi ex Ierusalem et omnes qui non nouerant bella Chananeorum, ut postea discerent filii eorum certare cum hostibus et habere consuetudinem proeliandi: quinque satrapas Philisthinorum, omnem quoque Chananeam et Sidonium atque Eueum,
Ingredere, inquit, ad Pharaonem. Ego enim induraui cor eius et cor seruorum illius, ut faciam ut faciam] correxi ex ac faciam faciam signa mea haec in eo et narres in auribus filii tui et nepotum tuorum, quot quotiens contriuerim Aegyptios et signa mea fecerim in eis et sciatis quia ego Dominus. Quod si Pharao mox dominicis obtemperasset praeceptis, quomodo Dominus populis illis aut potentiam suam aut quanti humanum genus faceret quantumue amaret ostendisset?
Sed non oportuit, inquies, Deum meo malo aliis benefacere.
Minos neque Atheniensibus Solon neque Lacedemoniis Ligurgus leges condidere, aut Romani et Numma Pompilius eas sibi tantum in XII redegerunt tabulas, neque Iustinianus eas sibi per
1
aliosque furore
correptos ob maeroris acerbitatem poetae scripserunt; etenim aegritudo uehementior
cerebrum exsiccat et consumit ac spiritus illos animales enecat, qui imagines
rerum a sensibus ad fantasiam adferunt. Succidit quippe eis neruos,
dum florem sanguinis, quo uehuntur, siccibunda depascit.
Nonnullos praeterea cura intestina apprehensos extemplo enecat, ut de
Periandro Arcadiae tyranno perhibent,
Amplius et eorum, qui frequentia infortunia passi sunt consolationibus duriores praebent aures, uel
quod crebrioribus acerbitatibus diriguerunt uel quod eis assidua nimium consolandi
officia uiluerunt, praecipue autem quod tantis confracti malis uniuersam penitus
boni spem abiecerunt. Nonnumquam tamen, ut Cicero in Tusculanis
quaestionibus scribit, quidam ex hoc genere fortunii,
Sed de his uiris praestantibus hactenus; ad eos ueniamus quibus minus
et spei est et uirtutis, cum quibus multo plus operis difficultatisque superest
oratori, atque illud praecipue curandum quo eos bene de se sperare inducat
ostendatque in eis siquid poterit tale esse, quo freti miseri esse non poterunt,
ueluti sapientiam, artem, scientiam, disciplinam, ualitudinem, robur, ingenium,
sollertiam, probitatem, et cetera id genus; quo pacto Cicero Lentulum submonuit:
"Tuae",
omnem non ab arca, sed a corde
proficisci.
Quod uero a sapientibus aliquando usurpatur diuitias bene utentibus
bonas esse, nec nos quidem inficiamur, sed hoc ratione defendimus: illud uidelicet
quicquid eis bonitatis tribuitur a bonitate possessorum euenire, ipsae uero
diuitiae ex se boni habent nihil, nec copia sua ulla ex parte possessores suos
reddunt meliores, quin potius deteriores; opes enim homines praestant superbos,
superbia autem
gloriam, diuitias, potentiam, honorem, quem ipsi
habent, aut quo perfuncti sunt, et aliorum uel ordinis uel generis eius miseriam,
inopiam, infortunium ad memoriam reducere expedit ac monere uelint potius illis
rebus gaudere et deo, qui eis tanta praestiterit, cum nihil amplius quam alii
quiuis miseri promeriti ab eo essent, meritas agere gratias.
Recolant quoque insigne illud ac omni laude dignum Amasis regis
Aegypti factum, cui cum Polycrate tyranno Sami cum
non possit.
Quantus est metus, quanta calamitas ab orbitatibus atque luctu, a damnis et
damnationibus et deceptionibus et mendaciis hominum, a suspicionibus falsis, ab
omnibus uiolentis facinoribus et sceleribus alienis, quandoquidem ab eis et
damnatio et captiuitas et uincula et carceres et exilia et cruciatus et amputatio
membrorum et priuatio sensuum et oppressio corporis ad obscenam libidinem
opprimentis explendam et alia multa horrenda saepe contingunt. Quid ab innumeris
fugientibus hominibus de horreis eiecit atque abstulit.
Contra milleformes daemonum incursus quis innocentia sua fidit; quandoquidem ne
quis fideret etiam paruulos baptizatos, quibus certe nihil est innocentius,
aliquando sic uexant ut in eis maxime Deo ita sinente monstratur huius uitae
flenda calamitas et alterius desideranda felicitas. Iam uero de ipso corpore tot
existunt morborum mala ut nec libris medicorum cuncta comprehensa sint, in quorum
pluribus ac paene omnibus ipsa
cuiusque paruuli domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
aut amicorum ipsorum,
nec ampliore uestimentorum ornatu uti, nec aliarum rerum ulla expleri uoluptate.
Nec uelim credas cunctorum imperantium aliam esse mercedem praeterquam
quod eis uenientibus assurgimus, priores salutamus, dominosque uocitamus.
Ceterum uidendum est uiro sapienti an tam exiguis fumus et tenuissima
leuissimaque aura congruum sit praemium dignumque ob quod
non possit.
Quantus est metus, quanta calamitas ab orbitatibus atque luctu, a damnis et
damnationibus et deceptionibus et mendaciis hominum, a suspicionibus falsis, ab
omnibus uiolentis facinoribus et sceleribus alienis, quandoquidem ab eis et
damnatio et captiuitas et uincula et carceres et exilia et cruciatus et amputatio
membrorum et priuatio sensuum et oppressio corporis ad obscenam libidinem
opprimentis explendam et alia multa horrenda saepe contingunt. Quid ab innumeris
fugientibus hominibus de horreis eiecit atque abstulit.
Contra milleformes daemonum incursus quis innocentia sua fidit; quandoquidem ne
quis fideret etiam paruulos baptizatos, quibus certe nihil est innocentius,
aliquando sic uexant ut in eis maxime Deo ita sinente monstratur huius uitae
flenda calamitas et alterius desideranda felicitas. Iam uero de ipso corpore tot
existunt morborum mala ut nec libris medicorum cuncta comprehensa sint, in quorum
pluribus ac paene omnibus ipsa
cuiusque paruuli domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
aut amicorum ipsorum,
nec ampliore uestimentorum ornatu uti, nec aliarum rerum ulla expleri uoluptate.
Nec uelim credas cunctorum imperantium aliam esse mercedem praeterquam
quod eis uenientibus assurgimus, priores salutamus, dominosque uocitamus.
Ceterum uidendum est uiro sapienti an tam exiguis fumus et tenuissima
leuissimaque aura congruum sit praemium dignumque ob quod
non possit.
Quantus est metus, quanta calamitas ab orbitatibus atque luctu, a damnis et
damnationibus et deceptionibus et mendaciis hominum, a suspicionibus falsis, ab
omnibus uiolentis facinoribus et sceleribus alienis, quandoquidem ab eis et
damnatio et captiuitas et uincula et carceres et exilia et cruciatus et amputatio
membrorum et priuatio sensuum et oppressio corporis ad obscenam libidinem
opprimentis explendam et alia multa horrenda saepe contingunt. Quid ab innumeris
fugientibus hominibus de horreis eiecit atque abstulit.
Contra milleformes daemonum incursus quis innocentia sua fidit; quandoquidem ne
quis fideret etiam paruulos baptizatos, quibus certe nihil est innocentius,
aliquando sic uexant ut in eis maxime Deo ita sinente monstratur huius uitae
flenda calamitas et alterius desideranda felicitas. Iam uero de ipso corpore tot
existunt morborum mala ut nec libris medicorum cuncta comprehensa sint, in quorum
pluribus ac paene omnibus ipsa
cuiusque paruuli domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
cuiusque paruuli domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
aut amicorum ipsorum,
nec ampliore uestimentorum ornatu uti, nec aliarum rerum ulla expleri uoluptate.
Nec uelim credas cunctorum imperantium aliam esse mercedem praeterquam
quod eis uenientibus assurgimus, priores salutamus, dominosque uocitamus.
Ceterum uidendum est uiro sapienti an tam exiguis fumus et tenuissima
leuissimaque aura congruum sit praemium dignumque ob quod
aut amicorum ipsorum,
nec ampliore uestimentorum ornatu uti, nec aliarum rerum ulla expleri uoluptate.
Nec uelim credas cunctorum imperantium aliam esse mercedem praeterquam
quod eis uenientibus assurgimus, priores salutamus, dominosque uocitamus.
Ceterum uidendum est uiro sapienti an tam exiguis fumus et tenuissima
leuissimaque aura congruum sit praemium dignumque ob quod
quod dicitur.
Haec uero cur ad tollendum maerorem ualeant? Inde quod superiori loco in causa est,
id est inusitatum eis nouumque aut iniustum acciderit nihil, sed quae ipsa humanae
naturae fert conditio.
unum haberet inimicum: per
hoc admonens uniuersos mortales rationabilius, immo et necessario tribulationibus
esse additos, quippe qui tot inimicos haberent quot extraneos, quorum cum ingens
sit multitudo, impossibile uidetur ut se quis ab eis uel defendere queat uel
custodire, quandoquidem Abel unius insidias et odia nequiuerat euitare.
Hinc transit ad Abraham illum patriarcharum sanctissimum, eiusque
aduersitates carptim perstringendo mirificis conspergit floribus.
In tali ergo ratione admonendi sunt amici ut aequo animo ferant, nec
uelint dolendo tantam eis felicitatem inuidere. Quod si dicant "Nostras, qui ab
eis deserti sumus, non illorum dolemus uices", tu hic apte subicies quam sit
iniquum sua commoda ex amici incommodis spectare et salutem suam immeriti interitu
quaerere aut optare. Quem locum Hieronymus ad Tyrasium pulcherrime
Aethiopes illi, qui Macrobii appellati
sunt, mortuos suos in cippis uitreis, cuius multa apud eos est copia, concludunt;
prius corpore aromatibus condito, quos intra aedes per annum tenent , eis omnium
rerum primitias offerentes, deinde elatos circa urbem statuunt. Indi
Padaei, qui ad auroram incolunt, infirmos mox interimunt et comedunt; sed uicinis
eorum longe alia consuetudo est. Nam quicumque
insaniunt, siquidem apud hos, dum homo
alicuius momenti decedebat, familiae suae omnis muliebris sexus caput sibi et
uultum oblinibat luto. Deinde relicto domi cadauere ipsae per urbem uagantes se
plangebant succinctae nudatas mamillas et cum eis proxime quaeque, altera ex parte
uiri et ipsi expectorati se uerberabant, ita uagantes quoad mortuus sepeliatur. Interim neque
lauantur, neque uinum aut cibum nisi uilem sumunt, neque uestibus utuntur
inimici casum luget nemo,
amici uero, si se lugere sentirent, esset illis maiorem afferre aegritudinem, quod
nullus amicus umquam amico aliud optauit quam bonum, malo uero, si contigit,
indoluit semper, et cum luctus conficiat lugentes malusque eis sit, non est
uerisimile ut defuncti amici eo delectentur, immo doleant magis."
Quod uero ad rationem Dei pertinet, longe se aliter habet. Deus enim
miserorum cruciatibus minime gaudet nec cupit ut se quisquam conficiat uel
nec praesentis solamen
nec futuri spem temporis abesse patiantur."
"Quam multos esse coniectas qui sese proximos caelo arbitrentur si de fortunae
tuae reliquiis pars eis minima contingat? Nam is ipse locus, quem tu exilium
uocas, incolentibus patria est."
Et Cicero ad L. Fabium:
Tu uero qui et fortunas et liberos
quam ei tyrannus ille amputare minabatur. Itidem et aliis
plerisque, quos enumerare praetermittimus, iocundam bonorum suorum fuisse non
dubitamus iacturam, quam ipsi sponte fecerunt, ne illa in manus aut potestatem
uenirent inimicorum, et, si eis ex sententia contigit, pro magno solacio habuisse.
Ex hoc genere solacii est et illud quod ei accidit qui insequendo
quempiam aut appetendo fugientem aut defendere uel resistere conantem nec omnino
incolumis id quiuit tentare.
II.14.9 Cic. Tusc. 1,48 (115)
(= Eur. Cresph. fr. 449), ubi omni pro omnes
II.14.10 natum ] perferendas natum V1 |
cf. Herod. 5,4 | cum eis scripsi pro cum eo
II.15.1 Alii
scripsi pro Alios (quod et V1) | etiam posuit pro igitur (quod et V1) | si...
uoluerimus immutavit de paupertas si ]
II.14.9 Cic. Tusc. 1,48 (115)
(= Eur. Cresph. fr. 449), ubi omni pro omnes
II.14.10 natum ] perferendas natum V1 |
cf. Herod. 5,4 | cum eis scripsi pro cum eo
II.15.1 Alii
scripsi pro Alios (quod et V1) | etiam posuit pro igitur (quod et V1) | si...
uoluerimus immutavit de paupertas si ]
II.14.9 Cic. Tusc. 1,48 (115)
(= Eur. Cresph. fr. 449), ubi omni pro omnes
II.14.10 natum ] perferendas natum V1 |
cf. Herod. 5,4 | cum eis scripsi pro cum eo
II.14.1 tamen addidit |
ualuerunt ] potuerunt V1
II.14.2 Cic. Tusc.
II.14.9 Cic. Tusc. 1,48 (115)
(= Eur. Cresph. fr. 449), ubi omni pro omnes
II.14.10 natum ] perferendas natum V1 |
cf. Herod. 5,4 | cum eis scripsi pro cum eo
II.15.1 Alii
scripsi pro Alios (quod et V1) | etiam posuit pro igitur (quod et V1) | si...
uoluerimus immutavit de paupertas si ]
IV.1.1 scire ] nosse V1 | ualebit ] poterit V1 | permanare ]
emanare V1
IV.1.4 dixerunt pro dicere eis libuit
IV.1.5 Cic.
Tusc. 3,14 (30), ubi om. non post ante quam; post meditari add. Cic. secum;
filiae pro familię; post ne quid horum add. Cic. umquam
Pavlović, Pavao (1347-1416) [1371], Memoriale, versio electronica (), Verborum 12550, Ed. Ferdo Šišić [genre: prosa oratio - chronica] [word count] [paulopmemoriale].
Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448], Epistolae duo a. 1448, versio electronica (, Servia; Segedinum), Verborum 1682, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1448].
Grad Šibenik (1449) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1210, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia] [word count] [documentaecclsibenic].
Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].
Kotruljević, Benedikt (oko 1416. - 1469?) [1464], Prohemium in librum de navigatione, versio electronica (), Verborum 740, Ed. Damir Salopek [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - praefatio; prosa oratio - prooemium] [word count] [kotruljevicbnavig].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.