Your search found 3676 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 3188-3239:

ab exemplari discrepent. Latine vero qui id faciat, eum non hominibus, quibuscum vivit, sed mortuis nihilque jam sentientibus scribere vociferantur. Quid quod etiam inventi sunt, qui vetera vertentes, ne verbum credo pro verbo non redderent, prosa oratione poëtas non versibus interpretati sunt, rerum videlicet solliciti magis, quam vocum numerique suavitatis? Quod quidem quam recte fecerint, ipsi videant; mihi certe summopere displicet. Cur enim conari non debemus, efficere possimus, ut et eodem igne mentisque calore, quibus auctor aestuabat, correpti videamur; et eadem versuum elegantia,

videamur; et eadem versuum elegantia, qua graece scriptae sunt, latine (ea nimirum lingua, quae adhuc et florentissima est, et in tanta linguarum diversitate habetur una tamquam communis hominum conciliatrix, ac veluti quoddam doctrinae vinculum) res interpretatas exhibeamus? Cur unam tantum rerum utilitatem, non etiam verborum venustatem persequamur, solumque animi, non aurium quoque voluptati serviamus? Id quidem cum alii multi litterati homines egregie praestiterunt, tum praeclarissime Raymundus Cunichius vir doctissimus mihique familiarissimus. Et quoniam tu, amice lector, anno

expressam, eaque, qua potui tanti viri et exemplo et aemulatione incensus, diligentia perpolitam. Utrumque certe dignum est opus, quod multorum cura et explicetur et convertatur. Ac si in Iliade singularem quamdam magniloquentiam et divinam granditatem es admiratus; magnam atque incredibilem prope rerum varietatem in Odyssea mireris necesse est. Equidem illam, quum sit fere tota in describendis Graecos inter Trojanosque atrocissimis praeliis, si immenso cuidam flumini saxa inter rupesque maximo cum fragore decurrenti comparavero, nihil alienum ab ejus natura me dixisse arbitrabor. Hanc vero,

utroque Homeri carmine et inveniendi et disponendi et ornandi exempla promiscue desumant, aliisque imitanda proponant. At Ilias magis quodammodo tragica est, Odyssea pacatior. Sit ita sane, et Achilles furiosior, quam Ulysses. Illic caelum ac tellus, mare et sidera, dii atque homines, omnis tandem rerum natura ardere interdum et conflagrare videtur: heic vero sedata omnia, crebrae narrationes, fictionesque rerum personarumque quae nec fuerunt usquam terrarum nec fortasse esse potuerunt. Atqui ita esse conveniebat; iique omnes, quos laudes bellicae magis delectant, quam quae in pace

At Ilias magis quodammodo tragica est, Odyssea pacatior. Sit ita sane, et Achilles furiosior, quam Ulysses. Illic caelum ac tellus, mare et sidera, dii atque homines, omnis tandem rerum natura ardere interdum et conflagrare videtur: heic vero sedata omnia, crebrae narrationes, fictionesque rerum personarumque quae nec fuerunt usquam terrarum nec fortasse esse potuerunt. Atqui ita esse conveniebat; iique omnes, quos laudes bellicae magis delectant, quam quae in pace prudenter sapienterque gesta aut audimus aut legimus, Ulyssi Achillem praeponere non dubitabunt. Quibus vero mira

Qui domitor Trojae multorum providus urbes
Et mores hominum inspexit, latumque per aequor,
Dum sibi dum sociis reditum parat, aspera multa
Pertulit, adversis rerum immersabilis undis.
Sirenum voces, et Circes pocula nosti,
Quae si cum sociis stultus cupidusque bibisset,
Sub domina meretrice fuisset turpis et excors.

hominum generi variae cujusdam admirandaeque virtutis ac sapientiae specimen exhibeat; atque idcirco Ulyssem ille suum per omnes fere acerbissimae fortunae calamitates gravissimas salvum tandem atque incolumem deducit in patriam multis atque magnis obsessam periculis, ut nullam esse ostendat rerum adversarum vim tantam, quae ab homine sapiente atque industrio vinci superarique non possit. Itaque et Ilias grandiori stilo, quum magis sit, ut graece dicam, παθητική; et temperatiore, quum sit magis ἠθική,

verborum copia ac sententiarum gravitate eorumdem deformitas est demonstranda: contra ut virtutem sequamur, quae ipsa per sese valet plurimum, sufficit ejus pulcritudinem nativis quibusdam coloribus delineatam ponere ob oculos, eumque qui sit usus eadem, felicem consequi debuisse finem, multarum rerum ad id facientium apta dilucidaque narratione ostendere. Atque ego quidem, an hoc non multo sit difficilius recte facere, quam primum illud, vehementer dubito. Illic enim, quum mens furore illo poëtico aut potius igne incaluit, plena etiam virium ac nervorum quodammodo oratio ipsa feratur

etiam virium ac nervorum quodammodo oratio ipsa feratur necesse est: heic vero, quum pacatior sit ac tranquillior animus, ut sunt remissiores commiserationis quam iracundiae motus, ne langueat oratio atque concidat, maxima cavendum est providentia. Quod etsi Homero feliciter contigisse omnes harum rerum periti aestimatores ultro fatentur; tamen ne mihi ejusdem carmina latinis verbis interpretanti non aeque feliciter contingat, magnopere formido. Cujus enim ingenii tanta vis esse possit, ut in hoc ipso, in quo ille totius antiquitatis consensu incredibili excelluit, se cum illo conferre et

Doctior ad patrias lapsus pervenerit oras.
Nos grave certamen belli clademque tenemus,
Graecia quam Trojae divino numine vexit,
Omniaque e latis rerum vestigia terris etc. ex ejus libro V. De Finibus vel furari vel rapere non dubitavi, ut me alienis, tamquam illa vetus cornicula, coloribus ornarem; multo minus duos versiculos a tanto poëta mutuos accipere dubitassem. Dicam clarius: illos ego

ab interprete, si unam tantum litterulam mutet, si relinquat voculam, si apicem detorqueat. Apage istas nugas, quae a semidocto aliquo Graeculo et vocularum quasi venatore fortasse possunt laudari; ab hominibus cordatis vereque sapientibus magnopere vituperantur, quaeque optimarum suavissimarumque rerum non ornamenta, sed pestis quaedam acerbissima ac venenum esse dicendae sunt. An, ut alios omittam, illum summum eloquentiae principem M. Tullium dignum praeter ceteros, unde in omni recte dicendi ratione et praecepta et exempla petantur, nescimus ita vertisse illas Demosthenis atque Aeschynis

haud valuit nigro subducere leto;
7  Nam culpa periere sua, dementibus ausis
8  Aggressi niveos Solis violare juvencos,
9  Quos propter vetuit reditu deus ipse potiri.
10  Ergo harum et nobis da rerum evolvere partem 10
11  Diva, precor, magni Jovis o pulcherrima proles.
12  Jam Danai, quotquot leti crudelia fata
13  Incolumes fugere, et ponto et marte soluti
14  Attigerant Patriam. solum hunc

revise 380
380  In thalamum scandens, operique instare puellas
381  Cura sit una tibi, non haec sunt auribus apta
382  Femineis, sed digna virum virtute meaque
383  Ante alios, uni cui summa heic tradita rerum est.
384  Dixerat: at gnatum genitrix mirata loquentem
385  Continuo paret dictis, thalamumque repostum
386  Scandit, ubi lacrimans famulantum septa corona
387  Plorabat Laërtiaden, dum lumina somnus

427  Excipit his juvenem compellans vocibus ultro.
428  Telemache, obscura superi caligine condant,
429  Per populos Ithaces olim quis regnet Achivum 430
430  Sceptra tenens. tibi parta quies, et copia rerum
431  Tuta manet: solus patria dominabere in aula,
432  Quin metus impediat, ne quis tua barbarus hostis
433  Aggrediens impune ferat, dum cultor habebit
434  Haec loca, nec solae stabunt per litora

ultro
24  Vera, mone; nec falsa tamen (prudentia regis
25  Tanta animo) frustra mendaci pectore finget.
26  At juvenis: tu sterne viam, tu praecipe ritus
27  Compellandi, inquit, primos: harum inscia rerum
28  Corda gero, teneroque vigens in flore juventae
29  Heu vereor tali coram succedere rege.
30  Cui dea: fide, inquit, primum mens ipsa docebit, 30
31  Quid sit opus facto; praesenti numine divi

mala dira? quis illa 120
121  Enumeret seclis mortalibus omnia fando?
122  Non si vel quinos exactis mensibus annos,
123  Vel senos perstans Grajum scitabere cladem,
124  Scilicet audires omnem. longissima rerum
125  Suppeteret series, tuque ante revisere malles
126  Defessus longo patrios post tempore fines.
127  Namque novem durando annos obsedimus urbem
128  Omnia tentantes; vix finem Juppiter aequus

haec, adfore sperem,
250  O senior: spondes nam magna, auditaque tantum 250
251  Attoniti mira replent dulcedine pectus.
252  Sed non, et faveant si di, contingere credam
253  Posse mihi tam laeta: haud rerum hic volvitur ordo.
254  Sic ille. excepit Pallas sic deinde loquuta:
255  Quod tantum, sate Ulysse, tibi scelus excidit ore?
256  Dis facile est servare virum, longinquus et absit
257  Ille licet,

nesciat urbem,
109  Imperiumque Asiae magnum, versosque penates 110
110  Barbaricis dites opibus, quos aspera passus
111  Multa diu saevo populatus marte subegi?
112  Sed mihi nunc utinam tantum vel tertia rerum
113  Pars foret; incolumes contra vivique manerent,
114  Idaeum ad Xanthum qui tum periere sub urbe
115  Dardania, longe caris heroes ab Argis.
116  Quos ego dum plorans curarum turbine pressus:

omnibus unus
124  Ante alios cogit tabescere, qui neque dulces
125  Carpere me somnos umbrarum in nocte silenti,
126  Nec memorem gaudere epulis sinit: horrida namque
127  Grajugenum nemo pro me discrimina rerum:
128  Pertulit, infelix heros quot passus Ulysses.
129  Et nunc ille quidem fatis urgetur iniquis, 130
130  Curarum haud ullam requiem, finemque laborum
131  Inveniens; meque urit atrox dolor ipsius

heros
191  Addidit; afflictis namque hinc solatia rebus
192  Auxiliumque malis sperans te invisere avebat,
193  Si quid opis misero, si qua est via certa salutis.
194  Heu nati misera est parvi sors! aspera rerum
195  Perpetitur puer usque haud multis septus amicis
196  Patre absente diu. talis fortuna fatigat
197  Telemachum; vacuis jamdudum a sedibus olli
198  Carus abest genitor, nec qui fera damna repellat

recessit,
364  Telemacho adsedit, dictisque ita fatus amicis.
365  Dic age fortunae quae vis te dira coegit
366  Per freta lata sali vastam Lacedaemona adire?
367  An privata viae caussa est, an publica rerum
368  Conditio jubet ire, edissere vera roganti?
369  Talia quaerenti suspirans natus Ulysse 370
370  Reddidit: Atrida, magnorum o cura deorum,
371  Huc genitoris ego quaesitum nuncia veni,

membra cubili.
482  Videris hunc postquam vix somno lumina captum,
483  Tunc animis usus, tunc firmo robore: tende
484  Fortia cum sociis conanti evadere vincla.
485  Omnia tentabit verti in miracula rerum,
486  Et varias referet species, fluviumque liquentem,
487  Ardentemque ignis flammam: tu vincula capto
488  Nil dubitans, nexusque magis contende tenaces.
489  Verum ubi mutatus,vocemque atque ora

agmine tendunt.
77  Stant semper violis, apioque virentia circum
78  Prata novo: sedes visu miranda vel ipsis
79  Caelicolis, laetaque hilarans dulcedine mentem.
80  Atque ibi tum pulcra correptus imagine rerum 80
81  Constitit admirans domitor fortissimus Argi
82  Inde oculos postquam cupidos tulit omnia circum,
83  Antrum ingens subiit. non illum candida nympha
84  Non subito agnovit, subeuntem ut limina

maxima cujus 200
201  Relligio est sanctum jurare ac fallere numen:
202  Clades nulla tibi per me, nil triste paratur.
203  Consilium, quod ego caperem, do scilicet, ipsam
204  Si qua gravis pariter fors rerum et cura teneret
205  Sollicitam. mens aequa mihi est, nec viscera ferro
206  Stant rigido; miseris ultro succurrere novi.
207  Dixerat, ac celeres gressus tulit ante; nec ille
208  Segnius ingrediens

jussit
287  Luce dea, irriguo postquam illum flumine lavit,
288  Mollibus et niveos intexit vestibus artus.
289  Dat quoque vina, dat et fontes, epulisque parandis
290  Apta locat large variarum munera rerum, 290
291  Ac lenem innocuo submittit murmure ventum.
292  Vela facit laetus, zephyrisque faventibus heros
293  Fertur aperta volans per caerula. jamque residens
294  Ipse gubernaclum torquet, nec

aequaevas quam semper regia gnata
26  Praecipuo socias inter dilexit amore:
27  Omnia cui similis dea magna affata puellam est.
28  Cur adeo cessas? cur te sic optima mater
29  Lentam atque immemorem rerum tulit? en tibi pulcrae
30  Neglectaeque jacent vestes, properatque hymenaeus 30
31  Laeta ferens jam dona, ipsam et splendescere tempus
32  Te niveo ornatam cultu, similemque parare,
33  Conjugis ad

ingressaque Athenas
84  Antiqui patriam sedesque invisit Erechthei:
85  Ast heros genitus Laërta ad regia tecta
86  Alcinoi gressum torsit. jamque omnia lustrans
87  Substitit, et pulcra correptus imagine rerum
88  Ante fores stupuitque diu miratus, et haesit.
89  Namque velut lunae radiis aut sole corusco
90  Tota renidebat circum domus ardua regis; 90
91  Aerea cui gradibus surgebant limina, et ipsi

in tacitis, et presso lingua palato.
176  Inde heros tandem sic fari coepit Echeneus
177  Grandior et natu Phaeacas inter, et acri
178  Eloquio melior, gnaroque in pectore servans
179  Multa senex rerum, veterumque exempla virorum:
180  Hic tacitis circum sociis bonus ora resolvit. 180
181  Turpe equidem indignumque reor, si pulvere in atro
182  Desideat sic hospes humi. tua jussa verentes,
183  Rex

454  Sic me adeo stultum vesana mente putabat!
455  Contra ego defixus volvebam pectore mecum,
456  Qua potius certamque mihi sociisque salutem
457  Arte parem, fraudesque omnes atque omnia rerum
458  Consilia expendens tanto in discrimine vitae,
459  (Quippe aderat vis dura,) heic certus denique sisto.
460  Stabant ductores ovium pinguedine laeti, 450
461  Ingentesque, nigro violae suffusa

et aequo
357  Consilio? meus hospes erit, nec parva sequetur
358  Gloria vos etiam. proin hinc dimittere tantum
359  Ne properate viri, neu parce munera egenti
360  Usque adeo vos ferte, quibus vis plurima rerum 360
361  Divite sub tecto superum jacet abdita dono.
362  Talibus illa: heros dicentem excepit Echeneus
363  Phaeacum proceres inter jam maximus aevo.
364  Non haec, o socii, vobis sine mente loquuta

ibat cunctis qui major Achivis, 490
491  Et, post Aeacidem, formoso insigior ore.
492  Heic fatus ut Peleo veterem cognovit amicum,
493  Ingemuit lacrimans, tristique haec addidit ore:
494  O vafer et rerum mirande inventor, Ulysseu,
495  Infelix, quid adhuc animo tibi restat inausum?
496  Qua tristem nunc arte Erebum, loca luce carentum,
497  Umbrarumque domos, potuisti vivus adire?
498  Cui refero: o

umquam visum, nec talia quisquam
645  Extuderit posthac fulgentia cingula signis.
646  Isque ubi me cernens nigra cognovit in umbra,
647  Ingemuit miserans, dulcique affatus amore est.
648  O sate Laërta, rerum admirande repertor,
649  Certe aliqua heu miserum fati sors improba versat
650  Te quoque, me tenuit vivum quae dura sub auris.650
651  Altisono Jove natus eram; sed tristia saepe
652  Multa tuli,

variis avido satiatus pectore musis
200  Doctior ad patrias lapsus pervenerit oras. 200
201  Nos grave certamen belli clademque tenemus,
202  Graecia quam Trojae divino numine vexit,
203  Omniaque e latis rerum vestigia terris.
204  Sic resono ingeminant cantu: mihi corda voluptas
205  Intima pervadit, vultuque et lumine nutans
206  Solvere vincla precor socios. illi freta verrunt,
207  Surgentesque una

HOMERI ODYSSEAE LIBER TERTIUS DECIMUS
1  Dixerat: atque alii per tecta silentia late
2  Dum gaudent mira capti dulcedine rerum,
3  Sic illum Alcinous dictis compellat amicis.
4  O Laërtiade, quando huc te fata tulere
5  Per varios casus, per multa pericula vectum,
6  Incolumis divesque tuas remeabis ad oras.

dea est: at pectus Ulyssei
274  Gaudia pertentant subito; nomenque volutans
275  Auditum ficto sic rursum exorsus ab ore est;
276  Nec sese prodit tamen ipse, in pectore vafro
277  Vera tegens, longaque ita rerum ambage reponit.
278  Audieram famamque Ithacae nomenque paterna
279  Trans pontum in Creta longe: nunc aequora mensus
280  Parte ego cum gazae veni, partemque reliqui 280
281  Effugiens aliam gnatis,

360  Nec potui idcirco tantis in casibus actum 360
361  Linquere, nec potero: nostro te numine dignum
362  Ingeniumque animusque facit visque aurea linguae.
363  Namque alius rediens per tot discrimina rerum
364  Arderet gnatosque domi; nuptamque videre
365  Optatam: nil ipse petis, nec scire laboras
366  Scilicet ante, tuae veniens quam pectora coram
367  Conjugis experiare. illa abdita moeret in altis

255  Lecta virum ratibus novies per caerula duxi
256  Agmina ad ignotas gentes; praedaque potitus,
257  Quod libuit mihi cumque, prior sine forte ferebam,
258  Deinde super pars aequa aderat. sic copia rerum
259  Creverat, et late patrias mea fama per urbes.
260  Hoc iter invisum sed quum Saturnius acer 260
261  Indixit, quo multa virum data millia leto;
262  Tunc validi legere ducem me Cretes, et una

excepisse ferebat, 360
361  Et monstrabat opes, quas secum advexerat heros,
362  Caelatumque aurum, ferrique, aerisque corusci
363  Munera, queis decimum large quis dives abundet
364  Post genus: usque adeo rerum vis magna jacebat!
365  Illum autem ajebat scitatum oracula longe
366  Dodonam petiisse, Jovisque loquentia quercu
367  Numina ab aëria, patriae quo litora pacto
368  Clamne palamne adiens, longo post

430  Ergo age tu senior, quando huc te fata tulere 430
431  Desine velle movens mea blandis pectora verbis
432  Fallere; non ideo merito dignabor honore,
433  Sed veritus magnumque Jovem, tuaque aspera rerum
434  Fata dolens. haec ille: at contra exorsus Ulysses:
435  Sic adeo tibi nulla fides in pectore, dixit,
436  Certa satis, potui nec duram inflectere mentem
437  Numina testatus? quin dīs auctoribus

ex aere lebetes,
93  Aut bijuges ad frena, aut auro pocula stabunt.
94  Dixerat; ille autem: quin, o fortissime ductor,
95  Praestat abire, inquit; neque enim custodia nostris
96  Fida sat in tectis, cui rerum cura relicta;
97  Et vereor, ne dum genitor mihi quaeritur absens,
98  Ipse cadam, spoliisque alius laetetur opimis
99  Diripiens mea regna. haec ille ut fatus,
100  Atrides Reginam aggreditur

epulis, dulcique lyaeo
443  Gaudentes parvo structi sub cespite tecti
444  Alter in alterius luctu haud ignara malorum
445  Pectora solemur. quaedam meminisse voluptas
446  Est homini, quam multa tulit rerum aspera quondam,
447  Jactatusque diu est: et jam ad tua jussa revertor.
448  Insula stat ponto, Syrien quam nomine dicunt,
449  Ortygiam supra, versos ubi flammeus orbes
450  Sol notat, et certis

etiam juvenes multi convivia ducunt,
305  Et genio indulgent: it nidor in aethera cantu
306  Cum citharae, sociam dapibus quam numina servant.
307  Ille autem reddit: non te sententia fallit
308  Haud rerum ignarum; sed qua ratione, quod instat,
309  Confieri possit, prius heic statuamus, oportet.
310  Si celsas tu forte velis invadere sedes, 310
311  Atque procis conferre gradum prior, en age limen

vastumque ibit tua fama per orbem.
473  Ipse etiam tenui quondam regalia dives
474  Atria, et errantem, nostrum qui limen adiret
475  Indigus auxilii, quisquis foret advena, juvi.
476  Multi aderant famuli, rerum vis multa jacebat,
477  Queis facile vivuntque homines, ditesque vocantur.
478  Invidit fortuna tamen: sic quippe Tonanti
479  Visum, cum rapidis qui me praedonibus ire
480  Impulit heu comitem,

haeret
82  Irus, et invitus famulis cogentibus aptat
83  Tegmina nequidquam circum, ac totos tremit artus.
84  Quem tunc Antinous minitans ita turbidus ore
85  Increpuit: tibi nulla subest, vanissime rerum,
86  Vis animo, hunc adeo si firma aetate vigescens
87  Tu metuas fractumque annis domitumque labore.
88  Haec tamen edico, quae mox rata cuncta manebunt:
89  Si potior te forte senex hic

igne
20  Arma patris. tenero non id mens ante ferebat 20
21  Cauta parum; contra tandem subducere certum
22  Omnia, qua nigri nullus vapor aestuat ignis.
23  Haec ait; at nutrix: utinam prudentia rerum
24  Te capiat, servesque tuos jam rite penates.
25  At quis, nate, tibi properanti lumina fundet,
26  Si famulas arcere jubes, clausasque teneri?
27  Hospes hic ipse, inquit: neque enim sine parte

quondam, laetusque vigebam
78  Divitiis, ultroque dabam, quocumque profectus,
79  Quisquis et esset, opis nostrae qui tecta subiret
80  Indigus. innumeri stabant ad jussa ministri, 80
81  Multaque vis aderat rerum, queis dives habetur
82  Vita hominum. nunc me contra pater ille deorum,
83  Quippe aliter visum, miserum sine honore reliquit.
84  Quare etiam tu docta cave, decus excidat oris
85  Ne tibi, quo socias

230  Pro reditu. ast heros, postquam fraus omnis abacta, 230
231  Amborumque videt sensus et pectora fida,
232  Certus ait. votis quem vos o poscitis, adsum
233  En ego. per varios casus, atque aspera rerum
234  In patriam veni, bis denis exsul ab annis.
235  Jam video vobis famulantum ex agmine toto
236  Solis optatus rediisse: haud vota precantis
237  Ullius audivi meque in mea regna vocantis.

relinquam.
395  Tu vero abscedens opera intermissa revise
396  Telamque oblongamque colum; tecumque puellae
397  Pensa trahant: nobis curae sint arma, mihique
398  Ante alios uni, cui summa heic tradita rerum est.
399  Obstupuit genitrix, vocemque animumque loquentis
400  Admirata retro torsit vestigia, et altum 400
401  In thalamum subiens, fidis comitata ministris,
402  Solvitur in lacrimas Ithaci memor;

atque improba fallam,
87  Haud renuo, infando sontem quin funere perdas.
88  Haec nutrix ubi fata; haud pronum arcana deorum est,
89  Penelope excepit, quamvis tibi plurima virtus,
90  Consilia ac caecos rerum cognoscere casus. 90
91  Sed praestat tamen ire, meumque invisere natum,
92  Occisosque procos, tantae quis caedis et auctor,
93  Noscere. sic dicens tandem descendit ab altis
94  Aedibus, et vario

voluntas
289  Sic ferat, ad patrii postquam te limina tecti
290  Incolumem faciles voluere advertere divi. 290
291  Sed quoniam memori deus hanc tibi pectore curam
292  Subdidit, edicas, oro, quae te aspera rerum
293  Sors agitat, quae fata manent? non illa latebunt
294  Quondam audita reor, nec vero tristius urent
295  Cognita nunc eadem. tum sic exorsus Ulysses:
296  Quid misera heu duros cogis vulgare

tectis
338  Facta procum magno turbantum cuncta tumultu,
339  Et sese propter tot stratos caede juvencos,
340  Caprigenumque pecus vastarum, effusaque vina. 340
341  Ille autem quotquot mortalibus aspera rerum
342  Intulerit, quotquot perpessus et ipse pericla,
343  Cuncta refert. pendet conjux narrantis ab ore,
344  Nec prius ingrato declinat lumina somno,
345  Accipiat quam laeta omnes ex ordine casus.

similem caelestibus ore, 410
411  Et subito: o genitor, quis te deus aethere lapsus
412  Mutat, et eximiis clarum decus artubus addit?
413  Cui tum Laërtes palmas ad sidera tollens
414  Voce refert: o rerum hominumque aeterna potestas,
415  О Jove nata, o Phoebe, utinam jam munere vestro
416  Qualis eram quondam, cepi quum Nericon altum
417  Litore in adverso ducens victricia bello
418  Signa

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report