Your search found 86 occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 36-44:

Ni forsan verum esse rear, vi Numinis actos
Daemonas ut pravam sibi qui fallacibus aris
Quaesivere fidem, vel religione monentis
Impulerint Phoebi, vel culta, ut Apollinis arbor,
Afflatusque Orci daret haec responsa Sacerdos:
Ignarusque olim pariturae templa puellae
Mandaret Stygius Tripodum pietate minister.
Qua ratione vafer Ditis sibi sacra satelles
Qui fieri divina tulit voluitque severâ

non quae terrestre resolvit
Corpus et in cineres vertit; manet altera peior,
Atque aeterna animi ruituri in Tartara tabes.
Peccati quod homo reus est, iam debita carni
Vindicta est tumulus, mentem infelicior Orci
Flamma manet; vetita prior haec peccavit in esca:
Mens est tota nocens. Restat conferre nocenti
Aut poenam, aut veniam; medio non convenit error.
Quis locus hic veniae? Ratio quae poscit iniquo

Dixerat haec, Mariaeque omnes in damna rebelles
Coniurant mentes et quas concepit inanes
Quaeque suas fatuis prodit rugitibus iras.
Tanta fuit vero Stygiae violentia vocis,
Ut montis sublime iugum clamoribus Orci
Intremeret grandesque sua compage revulsi
Montis in herbosa starent radice molares.
Postea se cunctis iterum diffundere terris
Solliciti, quivis notas festinat in oras
Spiritus,

Cocyti domitor. Tamen haec prodesse beatis
Exulibus poterant vivorum vota, quod illas
Isacidae puri tolerarent mitius umbras,
Vel quod subsidium supremi Vindicis ista
Urgeret pietas, celerem quo tristius Orci
Hospitibus deferret opem caeloque locaret.
Aut etiam si quas flammis abolere pusillas
Pectore servatas labes opus esset, habebant
Inde pii flammae ad veniam suffragia manes.

quinque per omnem
Partiti populum panes pleneque soluta
Esurie, collecta gulam superantia stabunt
Undecimo plusquam Cereris fragmenta canistro.
Tartareos hostes, homini insidiantia semper
Orci mancipia, humanis figentia sedem
Corporibus, nutu eiciet tristemque iubebit
Aut Erebum petere, aut sorbendos aequore foedos
Infestare sues. Morborum nomina mille
Momento extinguet, currentibus undique

“virtusque Tonantis,
Mortalis natura tibi quem suggerit, Heros
Caelestis, depone metum supremaque constans
Fata subi. Tibi quantus honor, quae copia laudis,
Gloria quae Patri adveniet, quae tristibus Orci
Exulibus ventura salus, quantum orbis habebit
Roboris exemplum? Caeli ventura sub auras
Posteritas tua fata canet caeloque beandus
Adami sanguis, dulcem te morte perempta
Authorem

manibus natum crudelibus optat.
Spectavit, stetit: o virtus heroa, virile
Robur, stare isto MARIAM potuisse sub ictu.
Qualis hic afflictae penetrans praecordia matris
Ensis erat? Tamen exanimem non reddidit, Orci
Fila potens resecare mucro; sed saevior inde
Horridiorque fuit, quod citra funus, acerbas,
Viscera non citra plagas materna feriret.
Illa doloris erat cuspis, non funeris ensis.

Nominis aeternos reverentia torqueat hostes.
Haec tua vis primumque tui regalis honoris
Auspicium; donec caeli terraeque potestas
Adveniat supparque meae lux aurea fronti.
Nunc vero domiti quo se mea latius Orci
Gloria diffundat vitaeque necisque statera
Quod mea sit, certis et mundum testibus istam
Docturis fundabo fidem: tamen ante serena
Quam Caeli convexa petam, te plura docebo.
Nunc tibi

primum, in caelum pia lumina vibrans:
“Nate, meae vires, mea tota potentia solus!”
Tum vero Dismae faciem conversa profatur:
“Non ego te, Disma ruiturum in Tartara poenis
Eripui, non aeratis ego nexibus Orci
Exolvi Stygioque orans a Dite reduxi,
Sed pia te Nati virtus graviumque profusus
Poenarum pretium sanguis plagaeque dolorque
Servarunt. Si porro meus quid profuit illo
Articulo favor

Bibliographia locorum inventorum

Click here for a KWIC Report