Your search found 1051 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 901-1000:

manu sacram Phoebi quam sistit ad aram, 530
1.531  Atque patri, ut jussus, tradens haec fatur Ulysses:
1.532  Huc me, Chrysa, virūm regnator misit Atrides,
1.533  Et jussit gnatamque tuam tibi ducere, Phoebo
1.534  Et facere, ac placare deum, qui concitus ira
1.535  Saevit, et ingenti luctu demergit Achivos.
1.536  Sic ait; inque manus patri dat: suscipit ille

heic hortorque meos, sumque ipse paratus
5.574  Cominus ire viro, quanquam intra moenia Trojae
5.575  Nil habeo, quod ferre queant, vel ducere Graji.
5.576  Tu contra, stasque ipse, tuam nec ductor in arma
5.577  Saltem acuis pubem, gnatisque hortare, larique
5.578  Ferre suo auxilium; duris ne more ferarum
5.579  Cassibus implicitos, praedam, et ludibria Graji

9.801  Mitem animum. reverere, habitas quae tecta. tuos en
9.802  Heic sumus ante focos, de caetu missus uterque 800
9.803  Huc Danaūm; nemo queis certe impensius alter
9.804  Remve tuam curat tibi vel conjunctior usu est.
9.805  Haec Ajax. contra Pelides: Optime regum
9.806  Magnanimi clarum germen Telamonis, amico
9.807  Ista quidem verax es visus dicere cuncta

arboribus densis nec parce, Scamandrum
21.414  Quantus et est, involve igni; nec dira furenti
21.415  Vel blandis flectat verbis, vel terreat ullis
21.416  Corda minis; nec vimque tuam furiasque remitte
21.417  Ante ego quam jubeam monitum clamore, coerce
21.418  Tum demum indomitae parcens incendia flammae.
21.419  Sic ait: immensum jaculari at Mulciber ignem

Tamque bonos misero qui gnatos misit ad Orcum?
24.253  Dura tibi ferro constant praecordia. si te
24.254  Ceperit, aut oculis te vir si viderit ille
24.255  Saevusque infidusque; tuam non ille dolebit
24.256  Fortunam miserans, non parcet, sceptra, tuamque
24.257  Canitiem veritus. tuta ergo heic praestat in urbe
24.258  Flere una exitio semotos. Hector at (olim

lacrimans compellat voce sodalem:
24.716  Parce irae, precor, haec nigro si forte sub Orco
24.717  Audieris, Patrocle. suo do ferre parenti
24.718  Hectora: dona dedit sed non spernenda; tuam tu
24.719  Unde feres partem actutum, quam ferre decebit.
24.720  Sic ait, ac subiit tentoria rursus Achilles, 720
24.721  Conseditque iterum solio, quod liquerat ante,

est profecto cur debeat omnino repudiari. Habes jam ea omnia, quae mihi hoc in sermone dicenda esse constitueram; de cura non mediocri, qua tua mandata sum exsequutus, de optimo interpretandi genere, quo sum usus, de mea in eo genere facultate. quam tu si parem operi difficillimo fuisse judicabis, tuam ego agnoscam in me benignitatem, qui mihi plus tribuas, quam quantum Veritas patiatur: sin autem imparem, meam tu agnosces in te observantiam? qua fit, ut tuae voluntati obsequi coner non solum in iis, quae praestare atque efficere possum, sed etiam in iis, quae non possum.

frondes inter sic nocte quievi,
327  Nec jubar aurorae sensi mediaeque diei
328  Lumina; cum prono somnus me sole reliquit.
329  Ecce autem in solo dum ludunt litore, cerno
330  Ancillas natamque tuam prope marmoris undas. 330
331  Illa aderat socias inter formosa puellas
332  Assimilis vultu superis, cui brachia supplex
333  Ad genua adsistens pariter cum voce tetendi.
334  Audiit orantem facile

monasticos parietes magnatum aedibus, tacitos Melitae et Tauridis recessus urbis celebritati, silentium conventibus hominum viriliter praetuleris? Quanta laudum tuarum seges assurgeret, quanta dicendi suppeteret copia, si tuam in Deum pietatem, si monasticae paupertatis et frugalitatis studium, vitae severitatem, morum innocentiam pro dignitate ac merito fas esset explanare? Quae enim a primo tyrocinii tempore severioris vitae hauseras documenta, ea pariter ad seniles usque annos insculpita animo exercere non

fieri potuit ut tertia vice eodem loco constituereris? Nonne hac antea inauditum, nonne a monachorum moribus alienum, nonne legibus vetitum? Quin a quonam constitutus es? An tuorum nutu et voluntate? Non ego rem tanti putarem: ii enim te probe norunt et ex diuturna regendi consuetudine virtutem tuam perspexere. An Ragusinorum civium suffragiis? At non magnopere mirarer: etenim licet privatis vita tua contineretur parietibus, nemo est nostrum qui tua gesta non perceperit quotidianis sermonibus relata. Mirum sane te ab eo qui procul abest, qui te nunquam viderat, qui summis et gravissimis

argumentis impugnanda, sed sibillis excipienda; Eam certe praeclari rerum Sclavonicarum commentatores jam profligarunt frementibus licet Croatis, qui pro veritate Diplomatis Alexandri M. tanquam pro aris et focis decertant. Explica intricatam hanc tuam sententiam; dicerene voluisti quod ex ipsis Croaticis commentatoribus qui melius scripsere Fabulam hanc jam profligarint, corpus tamen Nationis pro Diplomate illo adhuc tanquam pro aris et focis decertet? Aut hoc statuere voluisti quod exteri, qui de rebus

popularis mei, obtendis. Fateor me hoc Loco officii mei a te admonitum esse; fateor me omnem hanc Controversiam primo statim Loco eidem deferre debuisse. Quis enim inter planam, et simplicem meam Textus Tuos intelligendi rationem, et adumbratam diversis coloribus explicationem Tuam rectius pronunciare possit quam is, qui cum Summa in Rebus Litterariis authoritate polleat, eandem non minori cum eruditionis Laude conjunxit, cuive honor rei Litterariae tam Hungaricae quam et Croaticae ex aequo curae esse debet. Quod ita Principio imprudens neglexi, id a te monitus

suos ad Cimerias damnari Tenebras, aegro animo ferentes, quare ostentant, Diploma Attilae; poterasne Tu, poteratne alius quiscunque Vir gravis me sic declamantem sustinere? Ego certe talium (ut Tu appellas) salium veniam mihi ipsi nunquam tribuissem. In particulari singulam tuam propositionem Tu ita lenire contendis: postquam Te provocassem ut remonstres ipsarum illarum, quas exposuisti, fabularum primos authores Croatas fuisse, Tu periculosam videns arenam maluisti nescio quod inter figmenta et inventa discrimen statuere. Verum nolim ego de

sed comunes omnium hostes appellat. Caeterum de eo, an Illyri Gallicae originis Populi fuerint, dissertationem post non multum tempus accipies; e qua videbis non ita ignotas esse Croaticis seu Illyricas seu Croaticas antiquitates ut Tu hactenus fortasse existimabas. Iam ad retorsionem Tuam, qua Tu me penitus confecisse tibi blandiebaris, ego te monueram quod ignorantiam Croatarum illorum, qui Diploma Alexandri M. in archivo Capituli Chasmensis exstare Tibi referebant vel inde aestimare potuisses quod Capitulum illud sit Locus in Systemate Legum nostrarum

Jakovlye, 24. Septembris 1793. Chare amice! 1 Intelligo (NAZ, EAE, vol. 113, nr. 33) fidedigne parochos ordinationem tuam circa processiones ita maligne intelligere quasi prohibitio haec plebi deberet publicari, id autem citra periculum fieri non posse aiunt. 2 Ubi tamen naturalis ordinationem hanc exsequendi via est ut illi sic dictas vicinias non publicent et, si quis e

professione, sed quod dictus agens hanc tanquam longam et dispendiosam viam dissuadeat, e converso suadeat illi ut petat sui saecularizationem. 27 Adiecit Franciscus ad hanc obtinendam nil aliud opus esse quam ut tu illi testimonium scriptum edas quod illum in tuam dioecesim suscipere velis. 28> Aliquis vero illi titulum mensae det. <29 Posterius ego ilico in me recepi. 30 Restat ut tu primum ad hominem hunc ab ulteriori, in quam secus certe delabetur, infelicitate praeservandum etiam e charitate proximi

nomine tuo, ea de causa quod alioquin defectu cooperatorum labores. 32 Si autem putas id tibi non licere propter resolutionem regiam, indulge adminus Francisco ut ille nomine ipsius Maidachich per agentem tuum rem agat. 33 Testimonium de illo in dioecesim tuam assumendo tibi fraudi esse non poterit, cum id 4,33 id ad] ad id ad ad salvandum in periculo etiam salutis animae constitutum hominem facturus sis. 34 Ceterum quartum, quintum et sextum tomum Schmittii accepi.

sit? 15 Secus enim ille hoc negotium in annum extrahet. 16 Utinam res eo perduci possit ut is iuxta opinionem Consilii actione coram nobis conveniatur! 17 De instantia anonymi vehementer sollicitus sum; nisi enim et hanc diluas, existimationem tuam necdum in tuto penitus collocasti. 18 Si communicationem eius nulla ratione obtinere potes, forte posses illam per indirectum ita subvertere ut, postquam ad merita instantiae Gotsceianae responderis, subiungas quod Brig. praeterea haec et haec in publicum et

6. Jakovlye, 28. Octobris 1797. Chare amice, 1 Et (NAZ, EAE, sv. 114, br. 140.) utramque tuam et libros et duo Journal accepi, sed tum premebat me gravis catharalis alteratiae, 6,1 alteratiae sic quae in causa fuit quod utique tardius respondeam. 2> Girtaneri continuatio rite

8. Jakovlye, 28. Aprilis 1798. Chare amice! 1 Agnosco (NAZ, EAE, vol. 115, nr. 32.) amicitiam tuam in eo quod primis statim adventus tui diebus tantum temporis decerpere volueris ut me litteris tuis convenire possis. 2 Gratias etiam tibi refero pro novis quae mihi significasti. 3 Sunt quidem et haec tristia, magis tamen me sollicitum habent ea quae

declaravit. 19 Dixit ille quod tu unum tantum pauperem eo mittere, reliquos in moderno aedificio alere velis; de deponendo vero aestimationali aedificii huius pretio se nullam a te accepisse instructionem. 20 Quare deputatio illum requisivit ut tuam de eo mentem per litteras exquirat. 21 Optassem quidem ut in proposito tuos pauperes eorsum 8,21 tuos Kolanović ] duos MS | eorsum] seorsum Kolanović

xenodochii capitalium schema, praesertim cum tuo exemplo iam Capitulum etiam vacillare incipiat circa aedificii sui seu licitationem seu exsolutionem. 23 Et cum propter reliquas circa transferendos in festo sanctae Margarethae pauperes dispositiones tuam hac in re 8,23 hac in re] in addidi mentem quantocius scire intersit, quaeso te rescribe proximius et mihi et tuo homini. 24 Propter certam combinationem, quam hic describere taediosum

10,6 praemitto... informari] Notata in MS-to moderni praesertim temporis ratio exposcit et quod authori gratum futurum spero. 7> Dum rem Milossii agis, Patriae inservis. <8 Commoda huic porro etiam tuam operam. 9 Satis consequeremur si vel Millos hac occasione ad Septemviratum provehi posset. 10 De alio Croata ad Tabulam regiam promovendo alia occasione agi posset. 11 Quamquam non possim combinare ea, quae de supernumerariis scribis, cum

ego victas dabo manus. 16 Cum hoc non possint, illi alios vagos defectus mihi volunt imputare. 17 Dicunt quod propter meam nimiam indulgentiam magistratuales, ac praesertim vicecomes et notarius, pro arbitrio agant. 18 Hic enimvero ad propriam tuam notitiam tuto possum provocare. 19 Recordaberis enim quod hactenus id potius mihi obiectum fuerit quod nimis despotice agam. 20 Ita cum alii me despotismi, alii e converso remissionis arguant, evidens est quod in utroque medium teneam, id est quod

procuraveris honoris accessionem. 5 Novo me tibi gratitudinis titulo per id etiam obstrinxisti, Excellentissime et Illustrissime Domine Installator et Commissarie Regie, quod hac potissimum occassione ad vindicandam pristinam muneris huius dignitatem studia operamque tuam, quam optatus etiam eventus coronavit, conferre volueris. 6 Cum proinde te virtus tua et Augustorum benignitas iam eo loco collocaverit ut eam, quam vellem, efficacem Tibi gratiam rependere haud possim, accipe eam, quam candido corde et ingenuis verbis praestare

luculenter descriptam habes, quoniam eam longiori tempore iam trivisti, nihil reliqui est quam ut in iis, quae duobus his fontibus necdum forte definita sunt, aut si quae seu in legibus, seu in benignis ordinationibus ad casus specificos applicandis difficultas exsurgat, in his tuam erga me confidentiam exposcam. 14.1 Erunt fortasse aliqua quae seu in manipulationis forma, seu in ipsa rei substantia mutari, aut fors etiam emendari oporteat. 2 Verum cum ego hac in re omni nil nisi negotiorum accelerationem procurandumque

videtur. diplomatum collectionem et forte hominem etiam habere possis, qui id laboris suscipiat, quaeso te cura omnia talia, quae ego seu in hac dissertatione, seu in notis dubia adhuc esse professus sum, excerpi et tum si non totam litterariam tuam penum, adminus diplomata tua excuti, an non horum subsidio aliqua ex iis tuto determinari possint. 4 Eodem labore possent fortasse aliqua ex iis, quae defectu subsidiorum male asserui, corrigi; id enim ego libenter patiar cum non ignorem quod unum diploma tantum

sic praesertim cum ipse Ferdinandus Primus, cuius formulam iuramenti corpus iuris exhibet, ad illud non iuraverit. 11 Spinosa proinde est haec quaestio, quis regum primus ad illud iuraverit. 12 Quare excute quaeso tuam penum et, si quid hanc in rem deprehenderis, mihi communica. 13 Si is, quem supra petii, labor suscipiatur, poterat id una peragi. 8.1 Nihilo minus momentosa est quaestio: quis primus regum inaugurale pactum

aliquam eius speciem, sed non formam. 3 Primum, quod in Corpore Iuris exstat, inaugurale diploma est Ferdinandi Secundi. 4 Ego complures causas habeo coniciendi quod usus hic sub Mathia Secundo inceperit. 5 Si tu industriam tuam intendas, forte eadem felicitate deteges unum aliudve antiquius inaugurale diploma, qua responsum Ferdinandi Primi ad Novipolense articulos eruisti. 9.1 In Secretiori Archivo Regio non est quod multum spei reponas. 2 Versatus fuit in illo non

ego laborem hunc iam perfecerim sub diaeta 1790-mi. 2 Si illum pro privata tua notitia legere vis, interpella Mandichium ut tibi communicet lucubrationem meam sub titulo Genuina constitutionis Hungaricae principia. 3 Verum absit ut illud vel tuam collectionem ingrediatur vel unquam me vivo prodeat, id quod tu, utprimum opus perlegeris, ipse facile existimabis. 4 Cupio tamen ut illud legas; dabit enim tibi lumen pro faciendis in tuo de subsidiis ad historiam legislationis

adhuc, Loyolitarum factionem quae et tuis patronis, et Lakichio, qui Cuculatum protegebat, praevaluerit. 2 Cupivissem sane ut tu ad hunc postum cum competente charactere et stipendio eluctatus fuisses. 3 Nunc cum secus fuerit in fatis, probo constantiam tuam qua iniurias fortunae adeo viriliter sustines. 4 Conferet, crede mihi, id ipsum ad celebrandum tanto magis a posteritate nomen tuum. 17.1 Habes ad prolixam epistolam tuam adhuc prolixius responsum, nimirum quia mihi magis vacat. 2

eluctatus fuisses. 3 Nunc cum secus fuerit in fatis, probo constantiam tuam qua iniurias fortunae adeo viriliter sustines. 4 Conferet, crede mihi, id ipsum ad celebrandum tanto magis a posteritate nomen tuum. 17.1 Habes ad prolixam epistolam tuam adhuc prolixius responsum, nimirum quia mihi magis vacat. 2 Postquam dissertationem meam perlegeris, rescribe mihi quaeso per otium. 3 Neque ego copiosam adeo epistolam postulo; si tibi non vacat, responde tantum breviter ad ea capita, ubi diserte

34  Invidet, et vati vates, et egenus egeno.
35  35 Omnia quae penitus tu, Persa, in pectore condens
36  Triste genus dirae litis fuge; neve labore
37  A dulci patiare tuam divertere mentem
38  Clamosoque foro caussisque intentus agendis.
39  Nam quid vana fori iuvat illum cura, reposti
40  40 Cui non multa domi stat in annum copia victus,

448  Colludens: fugiendum homini tum credere semper,
449  Tum male diffisum non ullis credere dictis.
450  450 Ante alia heu caveas, obscoeno femina cultu
451  Blanda tuam capiat mentem, atque improvida fallat
452  Pectora subrepens tuguri sub cespite. fidit
453  Qui generi infido, fidat vel furibus idem.
454  Molle tibi pascatque pecus per prata

nec hactenus quidquam eorum praetermisi quae ad reddendam tibi magis propitiam sortem pertinere existimabam. Effectum conatuum meorum id unice impedivit quod, ut ipse nosti, non eo loco sim collocatus ut ad augendam fortunam tuam immediate conferre potuerim. Itaque ego ultro etiam lubens omnia collateraliter agam quae tibi prodesse possint. Tu porro etiam insiste apud eos qui immediatum in eam, quam desideras, sedem influxum habent. Thesaurarius

Itaque ego ultro etiam lubens omnia collateraliter agam quae tibi prodesse possint. Tu porro etiam insiste apud eos qui immediatum in eam, quam desideras, sedem influxum habent. Thesaurarius nunc apud vos agit, potes rem tuam coram urgeri. Utprimum redierit, quidquid mea apud illum commendatio potest, hanc interponere non intermittam. Utinam inimica tibi nigra cohors etiam thesaurarii conatus non intervertat! Amice!

forte Sigismundaeum etiam Regestum commentabor. Ut tamen reliqua etiam a te edita decreta per rubricas, uti desideras, dispescam, ad id nec tempus nec patientiam mihi superesse profiteor. Laudo tuam industriam quod in detegendis decretorum originalibus tantum operae colloces: agnosco etiam dignum authoritate potestatis legislativae opus futurum si rejecta, quam alioquin tantum privati satis erronee consarcinarunt,

Supplementa Vestigiorum; Subsidia ad Historiam Bibliographico-Litterariam Legislationis et Iurisprudentiae, Praenotiones Iuris Municipalis. Erit quidem, ut spero, superis cura ut tuam, publico adeo utilem vitam producant. Vereor tamen ut, quaecunque tibi adhuc superest aetas, omnibus his sufficiat. Quare et tui honoris, et publici causa te amice denuo hortor ne tanta simul suscipias quae deinde

pro deputatione commerciali labore, illud tantisper inspexi. Decretum Andreae 3-tii quod continet, est omnino thesaurus statisticae Hungariae antiquitatis, quo pretiosiorem aetas nostra non eruit. Admovi manum: tuam paragraphorum divisionem ferme ubique retinui, et iuxta hanc prodiverunt leges 77. praeter conclusionem. Signavi paragraphos sua serie cursualibus numeris. Tum singulo rubricam praefixi quam non e littera, sed e spiritu

1792. (perceptum 15. Dec. 1792, responsum 31. Ian. 1793; f. 28r-29v) Spectabilis ac clarissime vir! Non possum satis demirari indefessam tuam industriam. Tanta exiguo hoc, quo divulsi sumus, tempore praestitisti, ut si tibi superi (quod enixe opto) vel decennio vitam producant, ferme iam non ambigam quin vastas tuas idaeas re ipsa ad effectum perducturus sis.

Sigismundi sic dictum Regestrum edere velis. Si ita, significa mihi, et ego notas in illud quoque submittam. Nam et illic complura observanda occurrunt. Ubi notas meas evolveris, fac me certiorem ingenue, an tuam expleverint expectationem? uti et id, quando mihi polliceri possim editionem Supplementorum. Vale. Dabam Zagrabiae 3-tia Martii 1793.

vir! Et tuae de 17. praeterlapsi et originale mearum notarum mihi redditae sunt. Relegi has denuo deprehendique aliquos calami errores, qui me antea fugerant, et quos attentionem etiam tuam effugisse inde arbitror, quia eos in originali non correxisti. Hos itaque eo fine tibi indicandos putavi ut eos in puro, antequam illud typis concredatur, emendes. Et ut chronologico ordine procedam: ad Decretum

Ludovicus 2. conditos in diaetis articulos seorsim confirmavit. Cum id ita se habeat, evertitur utique substantia generalis illius meae reflexionis. Quare oro te ut illam prorsus exmittas, aut, quod mallem, illam ad novam hanc tuam detectionem accommodes. Ad Decr. 1519. art. 31. ad finem, vocula: ordinatur, emansit. Quare hoc reponi, et oratio illa ita sonare debet: Sed tantum ut metae illae per protonotarium erigantur,

laborem egebunt? Ego certe persuasus sum omnia haec ne sexennio quidem perficienda esse. Tantum autem vitae vix mihi audeo polliceri. Video itaque eripi mihi pulcherrimum, quo mihi blandiebar, solatium. Verum id penes tuam volumen undeunde augendi orexim haud aliter potuit evenire. Opto tantum ne te ipsum fata in medio labore percipiant. Speras tu propter heterogenea, quae immiscuisti, a lectoribus gratiam. Ego vero metuo ne libri hi propter

in compluribus subsequis notis opinionem meam e textu ipso confirmavi. Tu consentis opinioni meae et iisdem, quibus ego, uteris argumentis. Repetitio haec inutilis est. Quare censerem ut aut meam primam notam ad ingressum, aut tuam de eodem merito deductionem exmittas. Quoad aetatem regestri huius, tu dissentis a mea opinione. Ut lectori planius sit iudicium ferre, censerem ut tuam de hoc merito opinionem notae meae

censerem ut aut meam primam notam ad ingressum, aut tuam de eodem merito deductionem exmittas. Quoad aetatem regestri huius, tu dissentis a mea opinione. Ut lectori planius sit iudicium ferre, censerem ut tuam de hoc merito opinionem notae meae subiicias, prouti alias fecisti. Si reflexionibus his detuleris, nihil tibi remanebit pro ingressu quam quaestio illa, cui appendix illa: Tempore Sigismundi Regis

tuis iustitiam posteritas dum amor litterarum per nostram etiam gentem propagatus fuerit, id quod ego circa dimidium futuri saeculi eventurum reor. Gaudebunt tunc operosi in re litteraria patriae cives quod tu per collectionem tuam viam ipsis straveris, et cineres tuos floribus conspergent. Unum tantum me adhuc sollicitum tenet. Vides ipse quod tibi nec aetas, nec aes ad typis vulgandam collectionem tuam sufficient. Quae sors manebit

tu per collectionem tuam viam ipsis straveris, et cineres tuos floribus conspergent. Unum tantum me adhuc sollicitum tenet. Vides ipse quod tibi nec aetas, nec aes ad typis vulgandam collectionem tuam sufficient. Quae sors manebit manuscripta tua, dum tu, quamcunque demum tarde, naturae debitum exolveris? Quid si te saeva vis fati in medio cursu eripiat? Statio, quam tenes, plane huius intuitu periculosa est; nisi enim

demum tarde, naturae debitum exolveris? Quid si te saeva vis fati in medio cursu eripiat? Statio, quam tenes, plane huius intuitu periculosa est; nisi enim opportune provideas, tota haec pretiosa collectio, cui tu aetatem tuam impendisti, in barathrum Cameralis Archivi praecipitabitur, vix unquam aliquo publici usui futura. Quod si fiat, ipsius, quam tibi secus tuto polliceri potes, apud posteritatem gratitudinis iacturam facies. Quare ut huic

tuis Supplementis ad Vestigia, quorum editio iam in tertium annum protrahitur. Quare, si me audis, sepone feliciori tempori Ineditos Scriptores et post Supplementa omnem tuam operam ad edenda Acta et Diaria Diaetalia converte. Quoad Monumenta Antiquitatum Iurispr. Hung. eandem mecum foves cogitationem. Tantum in

referuntur. Copiam alterius, sed Andreae 3-tii Decreti Mandichius mihi omnino iam dudum tradidit. Sed illud paucas admodum novas notitias suppeditat. Si quid ad provehendam tuam sortem conferre possem, facerem certe lubens. Sed ego arctis officii mei limitibus conclusus nullum iam prorsus in dicasterialia obiecta influxum habeo, et ideo nullum, etiamsi faciam, commendationis meae pondus mihi

tibi usui esse posse iudicares, seligere. Reperires etiam in Tabulario Civitatis Varasdinensis, et Zagrabiensis (Episcopale enim et Capitulare Kerchelichius iam exhausit) complura insignia vetera monumenta quae collectionem tuam illustrarent. Verum pro anno praesenti id serotinum puto. Si in proposito Croatiam invisendi persistis, et camerae praeses hoc anno ad nos venturus est, satagam ut ab illo pro futuro anno veniam itineris huius pro te

nos venturus est, satagam ut ab illo pro futuro anno veniam itineris huius pro te impetrare possim. Quare significa mihi an in proposito tuo persistas. Quo plura censura e lucubrationibus tuis expungit, eo pretiosius evadet tuam originale. Poteris illud alicui e ditioribus anecdotorum collectoribus grandi aere vendere sicque novum pro aliis operibus fundum tibi parare. Utinam Supplementa adminus Vestigiarum vel ita, ut

detectionis huius participem. Cum omnia ferme, quae adhuc supersunt, diaetarum diaria collegeris et pro Archivo Regni describi curaveris, non dubito quin singulum eorum praevie perlegeris. In hunc casum consule memoriam tuam an non aliquid de his rebus in iis contineri meminisse possis. Sin, forte tu in singulum diarium indiculum adornasti, et tunc sufficeret indices hos inspexisse. Grata etiam memoria recolo quod tu duarum Protocollo

impressum nuntium et Zagrabiae, et Carlostadii, et Crisii, et Varasdini distribuatur, hacque ratione spero quod plura etiam exemplaria quam 20 de singulo, quod missurus es, opere vendi possint. Significa mihi hac de re mentem tuam et vale. Dabam Iakovlye 24. Iulii 1798. Tuus Skerlecz, manu propria

Nicodemus Frischlinius, popularis pene tuus, et Schoenlebenius decesserunt, qui singulari erant Aemonae ornamento, nullum ego quidem in ea urbe novi virum ingenii tam exculti, ut tecum comparari possit. Sed venio ad humanissimam epistolam tuam, ex qua cum iucundum mihi fuit cognoscere omnem vitae, studiorumque tuorum rationem, tum longe illud iucundissimum te ad orthodoxos accessisse. Hoc demum est sapere, mi Abraham!, de cetero omnia studia vostra, quorum desiderio in hac

est. Scito tamen non deesse, qui huius quoque rei adeo necessariae curam susceperunt. A cl. Simanovich, cui superiore anno in edendo Evangelio Συνταττομένῳ Vindobonae operam tuam narrasti, multam tibi salutem. Ama nos et vale. V. Kal. Nov: MDCCXCIII. Zagrabiae.

egi, quas tibi debeo maximas, pro oblata mihi ultro amicitia, commercioque litterario, quod inter nos perpetuum fore censeo. Immista erant alia nonnulla, de quibus nunc satis recte decernere nequeo. Inerant preces, ni fallor, ut per tuam benevolentiam aditus mihi pateret ad doctorum Slavorum, Croatorum, Dalmatorum scrinia mirum enim in modum hoc eruditionis genere delector, quod nomen sibi ὰπὸ τῆς γλώττης sumpsit. Inerant porro vota pro

nec hinc nec inde responsum aliquod fero. Id vero utique dutius, nam hic unius epistolae iactura quatuor vel quinque mensium dispendio est redimenda. Quod vero nunc ad ultimas tuas, hodie mihi redditas attinet, exosculor benegnitatem tuam, quam ultro mihi in libris transmittendis offers, rogoque – nosti enim adagium vetus: beneficium quod cito fit bis fit – ut istud fiat quamprimum, si per caetera tua negotia licuerit. Ingratus minime ero,

trans mare Adriaticum ventorum vi retentum. Dii faxint, ut pretium ejus non adeo arrogans sit. Nam si utcumque loculorum meorum potestatem non exsuperaverit, habebit et illa vel primarium in pluteis meis locum. Hörnerum, cui amicitiam tuam debeo, verbis meis saluta. Scripseram homini optimo de libellis Croaticis mihi transmittendis, sed quia hactenus litteris meis nihil regessit, (primis statim rescripserat) vereor ne illas acceperit.

collocata, eodem illo tempore periere. Sed ad Te redeo. Epistolas Tuas cupide exspecto, quarum Tomum I. in lucem proditurum opera et impensis librarii Clagenfurtensis nunciaveras. Valetudinem Tuam cura diligenter et quod facis me ama. Vale. Zagr. Pridie Idus Decembr: MDCCXCV.

insanientis sanaeque eruditionis refertissimum scripsit. Quod si mentem litterarum Tuarum recte percepi, videris putare Sorabos nunc demum versionem Bibliorum accepisse. Sed ego, quod facile fieri potuit, vel mentem tuam, non ita, ut par erat, adsecutus sum, vel Tu cl. Antonii mentem sinistre interpretatus es. Nosti, vir cl. eam ἀκρίβειαν, qua jejunam nudamque Bibliorum Lectionem Lutheri adsectae prosequi solent, et qua nihil iis curae

meis debent. Tu vero, vir doctissime, vive feliciter procul ab omni armorum strepitu, et, quod facis, Penzelium Tuum, Te amantem, quantum pote, redama. Iterum vale, et cura valetudinem Tuam. Labaci MDCCXCVII.

Jovanović revision 2. Jakovlye, 24. Septembris 1793. Chare amice! Intelligo fidedigne parochos ordinationem tuam circa processiones ita maligne intelligere quasi prohibitio haec plebi deberet publicari, id autem citra periculum fieri non posse aiunt. Ubi tamen naturalis ordinationem hanc exsequendi via est ut illi sic dictas vicinias non publicent et, si quis e parochianis memor prioris

Hanc dexter uncis manibus ut prehendidit,
20  Ecce illa fluctu grandiore concita
Incolumem in oras littoris amici dedit.
Fortuna si te praepotens salvum velit,
Tuam in salutem vertere id efficax erit,
Minus quod aptum tu saluti existimas. Priciza VI. Pr. Isplivoje na sidru.

fontibus Humor, lacusque coepit ipse contrahi Primum, brevique mox perustus aruit. Siccis misellae sedibus tunc emori. 20 Coepere ranae, calamitasque et his suo Acerba venit ordinatim tempore. Aerumna quoties alteri supervenit, Tuam tibi pariter imminere cogita, Miserosque prompta subleva, si potes, ope. 25 Priciza XXIII. Pr. Nevoglja redom grè. ſcjabe martve rad susce. ſcjabe strascni urnebes loque oko blatave Cjujuch, ſa ſnat scto jes,

15  Mihi adeo formam, nec colores vividos;
Flores at illus nil curant, et surgere
Hinc mellis etiam me liquidi partem sinunt,
Quod in beata congero alvearia.
At tu, quae nitidis exornata vestibus
20  Contemnis alios, ne putato contegi
Tuam sub illis posse turpitudinem;
Nam qualem accedas ad dapem, ipse odor docet.
Quibus indecora dignitas adjungitur,
Fabella in illos maxime haec quadrat viros. Priciza XL.

Sic est profecto, dixit, atque pessimum
Et ipse duco, tibique cur arrideat,
Nil est: quisquiliis, lolioque est plurimo
15  Faede corruptum. Civis ad haec: siccine
Tuam ipse mercem parvipendis? Intuens
Illum maligne venditor, ita, ait, tibi
Ad garriendum sterno facilius viam.
Tibi haec potissimum narro, qui in qua es rudis

artus quercea elidens sude,
25  Legitque tandem, saepe pro quo fortiter
Multo opposuerat se hosti, ut illuxit, cicer.
Vigilem te oportet esse, rem ut serves tuam. Priciza XXIV. Pr. Neda na grah. Segljan, kise arve

MORALIA 1. Ad Quintum de Lycoride, famula formosa.
3.1.1  Pauper, inops, patrio deducta huc rure Lycoris,
3.1.2  Quinte, tuam subiit pulchra ministra domum.
3.1.3  Fallor? An huc vilis quae venit, Quinte, ministra;
3.1.4   Pulchra quod est, fiet jam domini domina;
3.1.5  Teque reget ductans et capta

destituat. 100. Ad Pollam, de Aulo dexteram porrigente.
3.100.1  Polla, tibi dextram toties quod porrigit Aulus,
3.100.2   Desque tuam contra, cogit, ut ipsa manum,
3.100.3  In te quid possit, notum vult omnibus esse,
3.100.4   Sciri et, quam carus sit tibi et eximius.
3.100.5  Improbulo hanc de te palmam

contra tantum praestare potentem,
3.140.6   Jure omnes passim dicimus esse malum. 141. Ad Pollam. De forma.
3.141.1  Ajunt, esse tuam ob formam te, Polla, superbam;
3.141.2   Nec scis, quam leve sit, quam breve forma bonum?
3.141.3  Nil ultra est speciem vanam, cassumque colorem,
3.141.4   Ocyor et ventis

est speciem vanam, cassumque colorem,
3.141.4   Ocyor et ventis aufugit aëriis,
3.141.5  Aut casu, aut morbo, tacitis aut interit annis;
3.141.6  I nunc ob formam, Polla, superba tuam. 142. Ad quemdam, de Phyllide anu amicos colente.
3.142.1  Irrides quod Phyllis anus se gaudet amari,
3.142.2   Et sibi

156. Ad Eunum aliena curantem, sua negligentem.
3.156.1  Nullum non curas, nulli non consulis, Eune,
3.156.2  Rem bonus interea negligis ipse tuam.
3.156.3  Laudarem; vetus at dictum est: frustra sapit, ipsi
3.156.4   Qui prodesse sibi non potis est, sapiens.

bonam nimium dicis te, Polla, roganti,
3.161.2   Et cuivis rerum posse negare nihil.
3.161.3  Parce istis, oro, verbis. Tibi detrahis ipsa,
3.161.4   Et famam stulte laedis inepta tuam.
3.161.5  Nam mala ni prorsum es, quamvis roget usque, necesse est,
3.161.6   Ut cuivis possis, Polla, negare aliquid.

3.216.3  Nec celerem ingenio, nec pulchram corpore, nec quae
3.216.4  Esse aliquo possit grata lepore viro?
3.216.5  Hanc tibi connubio festinas jungere? Teque,
3.216.6  Atque tuam stultus dedecorare domum?
3.216.7  Quo ruis, infelix? Parce, o, demittere te te
3.216.8  In praeceps, nequeas unde referre pedem.
3.216.9  Heu loquor incassum! Ratio, quae

229. [228.] Ad Gallam de conjuge obsequiis pelliciendo.
3.229.1  Quod conjux te, Galla, tuus fugit, anxia moeres,
3.229.2   Atque tuam defles sola relicta vicem,
3.229.3  Dein reducem culpas, questu nec parcis amaro,
3.229.4  Questu at (crede mihi) nemo coactus amat.
3.229.5  Quin tu illum vultu, dulci quin

incestum foedare famam vel castae puellae. Krša
3.311.1  Tu casta, incestus Cinna est; fuge, Galla: sodalis
3.311.2   Foedabit famam sordibus iste tuam.
3.311.3  Nemo illum dicet similem tibi scilicet: illi
3.311.4  Te similem multi dicere jam incipiunt. 312. In idem

res nulla morari,
4.57.6   Hoc duce, vaticinor, prospera cuncta cadent. 58. [56.] De Pio VI., iter faciente.
4.58.1  Auget, Sexte, tuam passim praesentia famam;
4.58.2   Auditis in te plura vident populi;
4.58.3  Et laeti haud Romae tot de te mira loquutae,
4.58.4   Verum oculis gaudent credere quisque

70. [68.] Ad Pium VI. Pontificem Maximum, de ludo alearum.
4.70.1  Alea Romulea nusquam non fervet in urbe;
4.70.2   Res jam, Sexte, tuam publica poscit opem.
4.70.3  Pone modum culpae: vesana licentia sanctas
4.70.4   Fac metuat leges et grave supplicium;
4.70.5  Nec mores perdat, lucri nec turpis amore

Moeonidae. 87. [85.] De Venetiis.
4.87.1  Dum Venetam se se jactat Neptunus ob urbem,
4.87.2   Reddidit haec fratri Jupiter: Ista tuam
4.87.3  Quam dicis, Neptune, urbem, tua dicier ipsa
4.87.4   Nolit, te victo, quae tua regna tenet,
4.87.5  Nec servit pelago, verum imperat, Adria late

131. [129.] Ad eumdem Cajetanum Cajet.] Cajet. Tanam, de ejus diversoriolo.
4.131.1  Tana, tuam vidi latebram, placuitque. Pusilla
4.131.2   Quam magis est, vati tam magis apta bono est.
4.131.3  Aedibus ex magnis nil magnum prodit. Homeri
4.131.4   Hospes amat parvas

4.172.4   Ingenium, mores et colit ingenuos,
4.172.5  Nec dejecta animi, dites volat ante puellas,
4.172.6   Qua verax pulchrum gloria pandit iter.
4.172.7  Afra, tuam laudo fortunam. Saeva premendo,
4.172.8   Materiem laudi praebuit illa tuae. 173. [171.] De Cornelia Knight Angla doctrina et scriptis clarissima.

4.204.2   Momus et in toto pectore nil habuit.
4.204.3  Diceret ut malus ergo aliquid: Sandalia, dixit,
4.204.4   Esse deae pulchro non satis apta pedi.
4.204.5  Sic quicumque tuam, Victori magne, poesim
4.204.6   Carpere vult, ipsam carpere putidulus
4.204.7  Nec potis est: carpit verborum paucula Tusco
4.204.8   Sermoni haud suetis auribus apta

262. [260.] De navi aeria epigr. III. Radelja Ad Thyphin, de rate aeria.
4.262.1  Thyphi Argive, tuam sileat jam fama carinam,
4.262.2  Hanc memoret, coeli quae secat alta vias.
4.262.3  Grajugenam vicit Gallus: tu per vada ponti
4.262.4   Curris, in aeriis nubibus ille

in medio si tracta, fragore
4.378.4   Ingenti ad terram pondera vasta ruent.
4.378.5  Haec ego: discissos gavisa est Roma rudentes,
4.378.6   Sensit opem et plaudens, magne Quirine, tuam. 379. [376.] [  189] Ad eximios iuvenes Roma Neapolim proficiscentes.
4.379.1  Vos procul hinc patrias revocat Sebethus ad oras,

5.128.4   Sermonis quod pars non satis una tibi;
5.128.5  Nec duo, nec plures, totum at tibi sumis, amice,
5.128.6   Sermonem immodico garrulus eloquio.
5.128.7  Partem sume tuam; nobis, quae nostra, relinque.
5.128.8   Quid? Conviva unus fercula cuncta vores? 129. Ad Postumum futilia narrantem.

Ut] Id Krša tuus, et, dempto fine, iterat Chariton;
5.201.5  Dempto fine, queat nemo ut jam ferre nec illum,
5.201.6   Nec te, nec formam, quae tibi cunque, tuam.
5.201.7  Pulchra Helene, mage pulchra Venus; laudarit utramque
5.201.8   At si quis toties, utraque displiceat.

288. Ad convivatorem mala carmina recitantem.
5.288.1  Das coenam, simul et recitas tua carmina: coenam
5.288.2   Corrumpis foede praebitor ipse tuam. 289. In idem argumentum.
5.289.1  Et coenam praebes, recitas et carmina; suavis
5.289.2   Coena mihi est, laedor, Postume,

5.449.8   Me vere, aut falso dicat ut illa gravem. 450. Ad Quintum. De catella, ut putabat, amicorum fraude perempta.
5.450.1  Quinte, tuam quereris mactatam fraude catellam;
5.450.2   Parce queri, morbo est illa perempta suo.
5.450.3  Quod tibi tam caram si mactavere sodales,
5.450.4   Quorum te fido pectore

hoc peccas; ne disrumpare, vereris,
5.536.2   In buccam, si, quod venerit, id taceas.
5.536.3  Interdum et, dictum ne perdas, perdis amicum,
5.536.4   Et mordax famam prodigis ipse tuam.
5.536.5  Foedius hoc multo est, quam si quis fine sine ullo
5.536.6   Id Is enim, ut sibi quemdam amicum, hominem crebra ejusdem carminis recitatione perquam

537. [536.] In idem argumentum.
5.537.1  Laudaris, tacito quod nil sub pectore celans
5.537.2   Cuique soles mentem, Quinte, aperire tuam;
5.537.3  Verum istam possit laudem fatuusque mereri,
5.537.4   Quisquis et epotis incaluit cyathis.
5.537.5  Ergo alium pro me, quem vis, tibi quaere sodalem,

sibi salsus fieri lepidusque videtur,
5.621.4   Factaque dum carpit, dictaque, inepte, tua.
5.621.5  Haec nisi spes animos lactaret sola, nequiret
5.621.6   Quisquam ferre tuam, Cinname, stultitiam. 622. [621.] In Quintum multiloquum.
5.622.1  Quinte, rogas, quidnam tacito sub pectore volvam,
5.622.2  

natura aures adeo concessit acutas,
5.623.4   Tam parvum vocis murmur ut excipiant.
5.623.5  Ipse quidem culicem soleo exaudire volantem,
5.623.6   Ad vocem videor surdus at esse tuam. 624. [623.] In idem argumentum.
5.624.1  Quae loqueris, Pupi, malo nescire, labore
5.624.2   Quam nimio intentis auribus

5.653.1  Livia quid quondam, quid Julia fecerit, Aule,
5.653.2   Scis; nescis conjux quid tua nunc faciat.
5.653.3  Antiquam nosti pulchre curasque, recentem
5.653.4   Atque tuam foede negligis historiam. 654. [653.] In Quintillam nunquam ultro officiis provocantem.
5.654.1  Officiis Quintilla meis respondet, at ullis

dicit, amator,
5.724.4   Non est, Phylli, tuus, sed magis ipse suus. 725. [722.] Si uxor domina, ergo mancipium vir.
5.725.1  Nempe tuam uxorem dominam tu, Postume, dicis.
5.725.2   Quid ni uxor dicat te tua mancipium? 726. [723.] In Glauciam interpellatorem.

quae jactas memoranda inventa, juvari
5.799.2   Unde queant reges, unde queant populi,
5.799.3  Divitias spondes, aliquo si forte lucello
5.799.4   Pauperiem valeas, Batte, levare tuam.
5.799.5  Sed quis posse putat montes largirier aureos,
5.799.6   Qui nec pauca queas aera parare tibi? 800. [795.]

817. [811.] In hominem foedum.
5.817.1  Vis pingi, sculpi vis, Glaucia, non satis uni
5.817.2   Est saeclo faciem displicuisse tuam;
5.817.3  aevum eadem ni jam longe transmissa per omnem
5.817.4   Displiceat saeclis innumerabilibus. 818. [812.] In

et facie, tam cano et vertice foedum
5.904.4   Delicias cuiquam dicere, vel facere?
5.904.5  Nec sentis spernique tuos jam, Cinname, amores,
5.904.6   aetatem et nulli posse placere tuam,
5.904.7  Praesertim senio et rugis quum tristibus addit
5.904.8   Istam, qua sordes, improbe, nequitiam? 905.

Clara genus, dives censum, formamque venusta,
5.941.2   Tarda nec ingenio, parca nec eloquio,
5.941.3  Sola domo in vacua moeres; te visere nemo
5.941.4   Gaudet, nemo tuam curat amicitiam.
5.941.5  Id curnam fiat, taceo: pacata monenti
5.941.6   Aurem si posses nam dare, non fieret. 942.

Bibliographia locorum inventorum

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Оperis ratio (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica (), 218 versus, verborum 7485, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - praefatio; prosa - dedicatio; paratextus] [word count] [kunicriliasoperis].

Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].

Kalić, Arkanđeo (1739-1816) [1778], In adventu Domini Gregorii Lazzari oratio, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 3698, Ed. Relja Seferović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [kalicaadventu].

Škrlec Lomnički, Nikola; Szalágyi István (1729-1799; 1739-1796) [1778], Epistolae Nicolai Skerlecz ad Stephanum Salagi et responsorium Salagi (, Zagreb; Pečuh), Verborum 7797 [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistsalag].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1782], Operum omnium tomus II, versio electronica (), Verborum 46753, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl2].

Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Quindecim epistulae ad Martinum Georgium Kovachich, editio electronica (), Verborum 12898, epistulae 15, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skrlepistkov].

Baričević, Adam Alojzije (1756-1806) [1793], Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica (), Verborum 7902, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepistpenzel].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1793], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 24. Septembris 1793, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 155, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179309].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1794], Fabulae, versio electronica (), 2266 versus, verborum 52873, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - fabula] [word count] [fericdfab].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report