Extraxit, telum et quassans intra ora trabale,
Dejecit terrae vitali lumine cassum.
Hinc ferit ingentem saxo stridente Eryalum,
Dum ruit adversus, medium in caput: omne quod intus 510
Diffissum est penitus praedura in casside; at ille
Planxit pronus humum; mors circumfusa jacenti
Dulcem animam exsolvit, vacuasque emisit in auras.
Dehinc Erymanta, instans caedi, Amphoterumque, et Epalten,
Tlepolemumque Damastoriden, Echiumque, Pyrenque,
Ipheaque, Evippumque, ac Argeaden Polymelum
Stravit humi, cunctosque una demisit ad umbras.
Sarpedon Lycios Patrocli Marte domari
Ut vidit, pavidos hortatur et increpat audax:
Proh pudor! o Lycii, fugitis quo denique? nunc nunc 520
State, alacres pugnate. virum contra obvius ipse
En feror, ut norim tandem quisnam iste secundo
Marte ferox, Troas foeda qui sternere clade
Haud cessat, primosque virūm tot mersit acerbo
Funere. Sic fatus curru ingens desilit alto.
Desiluit pariter curru Patroclus, et infert
Ultro magnanimo sese imperterritus hosti.
Unguibus ut gemini curvis rostroque timendi
Magno alta pugnam clangore in rupe lacessunt
Vulturii: sic acti animis audacibus illi 530
Ad pugnam vasto adversi clamore ruebant.
Quos longe ut vidit Saturnius, haud mora, moesto
Junonem gemitu compellans, talia fatur:
Heu heu! Patrocli ferro nunc saeva domari
Fata jubent dium Sarpedona, quo mihi nemo
Carior est usquam in cunctis mortalibus. ergo
Mens mihi nunc geminas in partes anxia nutat,
Versanti, an pugna e tristi, medioque tumultu

Previous page

Next page