Nec siccum a viridi sollemni in honore deorum
Nigranti reseca ferro conversus ad ungues;
Nec calices umquam crateri impone bibentum,
915 Exitiale subest nam fatum: ubi condere tecta
Coeperis alta, cave imperfecta relinquas,
Ne residens crocitet deserto in culmine cornix.
Nondum lustratis epulas qui raptat ab ollis,
Ereptasque vorat; quique undas haurit ab ipsis
920 Loturus sese, ciet ipsi haud lenia damna.
Ne puer annorum bis sex tibi forte sepulcris,

912 Nec siccum a viridi etc. Reddere hunc volui versum ipsa usus Hesiodi metaphora, addidi autem conversus ad ungues, ut esset minus obscura. Ceterum non modo id in convivio sollemni deorum nullo pacto faciendum, sed ne in familiari quidem mensa inter cognatos aut amicos. Uevro^ov vocat manum quinque digitis constantem quasi quinque ramis.

914 Nec calices umquam etc. Si haec ad urbanitatem referantur, fortasse toleranda sint; sed quum ad religionem spectare videantur, anili superstitione digna sunt. Multum quidem laborat Proclus , sed frustra, ut aliquam commodam afferat explicationem. Animadverte etiam ollas et cetera vasa, quibus utebantur huiusmodi homines, lustrari solita. Illud etiam superius, de non imponendis calicibus crateri, intelligi forte possit oeconomiae praeceptum: si enim crateri impositus sit calix, quicumque velit, facile haurire potest, seque largius, quam deceat, exhilarare.

921 Ne puer annorum etc. Proclus rcc ax/yrjra interpretatur sepulcra, quae movere nefas erat. Hunc ego sequutus sum haud ignarus eodem iure posse, ut ait Clericus, terminos significare. Hac de