Atque pares tibi smper praeposuisse memento,
Atque tuis rebus: magna est sapientia amicis
Utendum sese ingenuis praebere, bonisque.
Hinc si forte potes benefacta rependere, dignumque
Obstrinxisse virum, res sit tibi vilior alga.
Attamen indigno nummos postponere furi,
Aut sceleratorum vitiis proprio aere alimenta
Praebere insignis fuerit vecordia, qualis
Sumptibus in caedem propriis aluisse leonem.
Omne etenim cum jus fasque improbus ille nocendo
Posthabeat, me illi rursum praeponere nummos,
Et rem nolle meam nocituris perdere, quaenam
Invidia est? en rursus homo mihi vilior alga.
Nunc, quo discessi, melius fortasse revertar.
Usque adeo vobis nullius rem esse putatis
Momenti instantis meditari arguta decembris,
Et certanda foro mox praelia? Jam puto, nil est,
Undique fraudandis praevertere legibus acrem
Perque dolos mille, et divortia mille fugacem
Turbam agere in praeceps tamdem, laqueoque tenere?
Quas inter curas, rerumque negotia nemo
Sic est importunus, tanta et nemo molestus
Hactenus ingessit misero fastidia, quantum
Nescio quis, legum qui se jurisque peritum
Esse ait, ignarusque jocos, risusque movere,
Insulso stomachum movit, bilemque libello.
Illi Unum latio, atque Omnes, Aliquosque sonare
Inquit idem, et nulla his discrimina vocibus esse
Praefracte contendit, et hoc firmasse laborat;

Previous page

Next page