2.
Siccine tam seri proauita sepulcra nepotes
Sacrilega laesum tendimus ire manu?
Nullaque maiorum reuerentia nominis extat,
Nulla uetustatis gratia, nulla fides?
Nec miseris parcunt promiscua lucra sepultis,
Quilibet et quaestus sacra prophana facit?
Nam scelus efracto manes uiolare sepulcro
Quondam polluti numinis instar erat,
Nec quisquam audebat tumulo spoliare iacentes,
Proicere et gelida triste cadauer humo.
At nunc – proh facinus, proh nostri dedecus aeui! –
Non uetitum est manes contemerare pios.
Nam quid? Odorato quod prisca liquore uetustas
Perfusum et myrrha diuite condierat,
Appia quod tenuit post saecula multa superstes
Quodque omni illaesum tabe cadauer erat,
Prodidit antiqui moles operosa sepulcri,
Nec tutum a sera posteritate fuit:
Nanque hoc deprehensum furto inuasere rapaci,
Nec tumulo passa est praeda iacere suo.
Vidi ego marmorea proiectum e mole cadauer,
Quod nondum caries contemerarat edax,
Viuentisque instar nigros pendere capillos,
Est mihi de cuius uertice uulsa coma;
Candiduli dentes per hyantia labra nitebant,
Dura nec ad tactus mala probata meos.

Previous page

Next page

---

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

---