Iacobi Boni Racusaei Hierarchiae secundae Chorus .VI. / Potestates Deo Filio, qui Pastor inscribitur.
Electis ducibus medius Rex ipse resedit
Arduus aeria sublimis in arce Taboris,
Praemia uirtutum, et morum documenta daturus,
Bellica que pugnis uictricibus arma ministrent,
Atque triumphales omni uirtute coronas.
Tum pater omnipotens foecundos impulit imbres
Nubibus eloquii, et uiuos sapientia fontes,
Lucidus internos et spiritus extulit ignes.
Haud secus Allobrogum super alpibus, imbriferisque
Verticibus, collectus aquas dat nubibus aether,
Et tonat ingeminans, et fulgura fulgure miscet.
Ac primum summo celsas in uertice ualles
Implet, et inde ruunt bibulis a monte cauernis
Praecipites circum riui, et conuallibus imis.
Mellifluo sic ore duces rigat, implet, inundat
Christus, et aeternos in pectora concitat ignes,
Dum fluit, ac tali sic lumina uoce coruscant.
O, bona, quae calcant animis aurum omne beatis,
Omne uoluptatum genus aspernantur, honorumque
Omne genus, quis diues inops, et pauper honestus
Primus regna parat, scandit super aethera primus.
Ipse lacessiuit nullos, sed mitibus armis
Saepe lacessitus uicit toleranter iniquos.
Hic erit ille mei cultus possesor, et haeres,
Quum regnum capiet Coeli tellure beata.
Ille beata gerit foelici pectora luctu,
Sic qui aliena mala, ac proprios flet corde labores,
Poenarumque uices exul suspirat amaras,
Laetitia ingenti uenit hunc subeunda triumpho,
Luctus io fugit omnis, abit genus omne laborum.
Se quia deiecit, luxit quos passus acerba, page
Diuitiis inhiat pulchri sitibundus honesti,
Quodque colit iustum, nunquam satiatur amando.
O, foelix Coelo dapibus saturandus opimis.
O, sua qui miseris praecordia pandit egenis,
Ille beata quidem fert uiscera, suscipit illum
Dextera, qui horribilem didicit uitare sinistram.
At quibus est animi candor purissimus albi,
Qui decus Astreae sextili luce resumunt,
Purius ii lumen sincaera mente uidebunt,
Tum qui pace uigerit, haerent in pace, geruntque
Omnia, pacis amor merces septena quietis
Iis erit, illa Dei proles est rite uocanda.
Hos quo bella premunt grauiora, ac pugna fatigat
Acrior, hoc animis clarent ardentius altis,
Fortius ut superent, magis ut fata aspera uincant.
Sic ii principio perfecto fine recurrunt,
Partaque uictrices referunt in regna coronas.
Me duce per medios uobis uia panditur hostes
Ferro hoc, hoc ingens uictoria Marte paranda est.
Nec uos certamen, labor aut deterreat ullus,
Aeterno spolia ampla manent referenda trophaeo.
Sed mala consurgent latratibus ora caninis,
Vestraque carnifices acuent in uulnera morsus,
Diraque mendaci tendent lita tela ueneno,
Christus pro scopulo positus feret omnia uictor.
In tacito gaudete sinu, exultate beata
In cruce, nam Coelo uestra est uberrima merces,
Quae dedit hoc bello claros et Marte prophetas.
Taliaque horrescunt ignauae praelia mentes,
Dura quibus uirtus, quibus est uia longa salutis,
Horrida quam pauci capiunt crucis arma cruentae.
Sed multis colitur Dis, et Fors succuba Diti.
O, stultum uulgus, regumque insania demens,
Quid coluisse iuuat fortunae munera coecae?
Et rapuisse sacrum fluuiis ac montibus aurum?
Postquam uestra cadent tristi solatia morte.
Vos complexa fouet fortuna, sed exitus urget
Infoelix, urget sed uae sine fine futurum.
Vae qui ridetis, quia flebitis, usque perennes,
Vsque graues omni pensuri crimine poenas, page
Vae quibus os blandum linguae fallacis adulat.
Tum os, o, uitae quibus est data norma, decusque,
Qui condituris animi salis instar habetis,
Ah procul a uestro sal proculcetur ouili
Quum fatuum est, hoc terra solo sterilescit inani.
Omnis forma decens, operisque exemplar honesti
Prodeat, et uestro sanctissima pectorapectore uirtus,
Lucidus huic toto ceu sol praefulgeat orbi,
Sanctaque doctilo qua moduletur uoce Thalia,
Vos posui super his inuictas montibus arces,
Contra conatus hostilia bella ferentes,
Ciuibus ac refugis munimina tuta daturos.
Hos quoque ne lateant ardentes igne lucernae,
Sed summo pateant accensis uertice lychnis,
Sic lux uestra micet tenebris, ut uisa subinde
Monstret iter ratibus portu praetenta salubri,
Quo laeti nautae positis in puppe coronis,
Carmina grata canant patri, tutoque receptui.
Haud ego Moseam ueni rescindere legem,
Scriptaque, ceu uanos aut irrita reddere uates.
Quin ego principium, finemque per omnia tendo,
Omnia perficio, complector et omnia circum,
Scripturae, et sacris ego lux affusa prophetis,
Qua nec Iota cadet, nec apexa uertice Iotae.
Sed rata cuncta fluent ex me, perfectaque fient
Imperia. haec alios igitur quicunque docebit,
Vel minimo tamen is iussu parere recuset,
Decidat ille gradu regni, minimusque uocetur.
Qui uero exequitur prius omnia, deinde docebit
Auctor erit magni supera celeberrimus aula.
Talia non satis est praecepta facessere uobis,
Est superaddendum, ne grandia tigna trabali
Pondere perrumpant oculos, neu uiuida summo
Pupula festucae tenebrescat laesa flagello.
Comprime feruentem succenso corde furorem,
Infrenata tuas ne prodeat ira fenestras,
Ne fratrem tacito morsu, neu uoce lacessas,
Neu clamore premas, ne te premat ira seueri
Iudicis, et iusta damnet sententia poena.
Qua Mosea quidem lex truncat ab arbore ramos, page
Eruit excisa nostra hanc radice securis.
Tum quum dona feres, imitabere munus Abellis,
Nam neque dona Deo, neque munera grata Caimi
Vlla fuere, pium quae fratrem exosus obibat.
Si sincaera fides esset, pacata uoluntas,
Conciliatus amor, pietas accaepta fuisset.
Sit tranquilla quies animis, sit pacis honestas
Candida, sit uariis concordia fratribus una,
Consensusque pares, et late consonus ordo,
Discordesque trahat sermone in pacta benigno.
Pabula ne liti, neu tristibus arma ministris
Crimina dent, iussas ut pendant debita poenas,
Non satis ut uestro uenus absit adultera coetu,
Caenosique sues, immundo et corpore maechi,
Sint oculi puro, sensusque in corde pudici,
Casta fides animo, iustos, quae corporis usus
Seruet, et illicitos constantia supprimat ignes.
Qui fera Virginii, tua qui Lucretia laudat
Funera, crudeles effuso sanguine dextras,
Approbet ille manus a caesa uxore cruentas.
Aut dicat minus esse malum Mosea necesse est
Dissidi, infirmis olim concessa maritis;
Heu mala, quae miseris amor improbus, iraque fecit.
Nec satis ut uestris periuria mentibus absint,
Est quoque iurandi procul euitanda potestas.
Nam iusiurandum primum est, os uera loquentis,
Est hoc, esse refert, non est, non esse fatetur,
Amplius haud hiscit, nisi causa incredula cogat,
Iustaque, iudicii iurando fortia firmat.
Eia agite, capite arma manu potiora uirili,[ERROR: no link :]❦
Verba ex ore meo, mea fulmina, sumite tegmen
Iustitiae, sitque illa noui lorica decoris,
Et sit pelta fides, ocreae bona nuntia pacis,
Certa salus uobis florenti cassida crista,
Hac armatura fulti contra omnia tela
Ibitis inuicti, fractosque fugabitis hostes.
Si maxilla tibi percussa est dextera, uictrix
Altera succedat, pugnae et subsistat iniquae,
Donec deficiant hostes te bella gerente.
Si quis et in campo tecum contendat aperto page
Iudicii, spoliis litemque affectet habendis,
Huic quoque da uestem, tunicam qui poscit inermem,
Si quis te inuitum ducis ad praetoria pellat,
I, simul ad Regem, simul ad coeleste tribunal,
Tutus ubique uadas tantis suffultus in armis,
Quisquis inexhaustos uiuis e fontibus amnes.
Abs te haurie petat, gratis quibus affluis, illos
Da cuique, et rutilos da carpere ab ignibus ignes.
Omnia nam mea sunt, ego uos ceu mater Abyssus
Flumina diffudi magnis undantia terris,
Astraque prima nouo posui labentia Coelo.
Hic ab amore meo sic constat mundus, ut extat.
Omne quod est, hoc gignit amor, tenet, educat, ambit.
Quanuis ingrati populi, et gens stulta rebellent,
Huic tamen haud odium est, quin omnia lampade solis
Ipse sui foueat, suus omnibus imber inundet.
Huius ad exemplar perfecti hoc lumen amoris,
Hunc imbrem uos esse decet, procul improba sunto
Hinc odia, immanis uindicta, et liuor amarus.
Sic odio infestos contra uincetis amando.
Et male demeritos uobis bene multa merendo,
Sic eritis genitore meo dignissima proles.
Vos, o, terrigenae quibus est uia lubrica mortis,
Inque frequens lapsus, uariusque uorgagine caeca,
Insidias inter, laqueos, aconitasque mille,
Quae stygius coluber sub melle latentia condit,
Multaque terrifico passim dat funera laeto,
Circunstatque uiam, qua uos incedite cauti,
Ne leuis aura leuet, boreas neu tollat inanis,
Neu circunseptis surrepat lubricus anguis.
Heus, o, spectata multae puer indole frugis,
Disce latere, tuis et acutos obiice uepres
Vitibus, atque altis in sepibus occule Bacchum,
Ne tua pro dominis capiat uindemia fures.
Temne tui laudes, populares temne fauores,
Sat tua diuinae ratio sit conscia laudi.
Ne decus a genio pereat, neu mente caueto,
Sat mercede sua uirtus, et gratia constat.
Sed quia uirtutes uulgo peccatur in omneis.
Discupiunt oculis illi, quae praeuia cernunt, page
Ii uero socios ui multa, et crimine laedunt.
Vos igitur prompti miserescite, multaque egenis
Ferte uiris benefacta, beata cordis ab arca.
Fronte arcete dolos, simulataque dona Mineruae,
Troia quibus periit miseris euersa ruinis.
Sat diuinus honos uobis, aeternaque merces,
Non uani, seu quos affectat mimus honores.
Ah tumido multos elata superbia fastu
Sustulit, ah miseros tristi et pessumdedit orco.
Illa feras inter pestes, quas impia partu
Edidit insano, genuitque lacessere suetos
Contemptus morsu decus altitonantis Olympi.
Ardua uos igitur mentes super astra uolucres
Tollite humo, sensuque anima flagrante ligato,
Cum magno feruore preces effundite uestras
Ad patrem, aetherias qui condidit igneus arces,
Quas colit, et secreta uidet penetralia mentis.
Huius erit merces pater ipse, et gloria, ni tu
Ac tua multa loquax sensu meditetur inani
Et uentos frustra uerbosa oratio captet,
Huic tua non domini merces est redditus auster.
Ille sibi formae decus arrogat, ille superbit
Sanguine, et ille suis est uiribus alter Achilles,
Alter et ingluuie, atque libidine Sardanapallus.
Vos autem quibus est data mensa beatior ipsis
Mentibus, et maius praestans constantia robur,
Et genus e coelo, perfecti et forma decoris,
Subdite lasciuum ieiuna corpus habena
Imperiis animi, et sensus ad iniqua fluenteis
Abstineant uetitis, sic ut laetentur honestis.
Bellua cui uestrum sensu est imitanda ferino?
Non deus, unde genus trahit haec coelestis origo.
Quid simulas falso sub tegmine hypocrita mendax?
Tristis et appares inter ieiunia mimus,
Cui tua non domini merces est redditus auster,
Quilibet interea pingui caput ungat oliuo,
Et faciem perfundat aqua, ne squalida moesto
Ostentet pallore cutis ieiunia uulgo,
Ast ea corde tegat, laeta et sub fronte serenet.
Sic cui corda patent soli, Deus auctor honoris page
Solus erit uestri, soli cui militat omnis
Inclyta uirtutum series, et laudis honestas
Innumerae, quae uult huic porrigit armiger ales
Tela suis portans oratio concita pennis.
His orbes aperit celsos, et sydera tranat,
His fugat hostiles acies, et Tartara claudit.
Forsitan et magno quae nam gerat arma tonanti
Quaeritis? illa suis oratio concita pennis,
Aethera quae penetrat, Cocyti et claudit abyssum,
Ostendam breuibus, paucis et magna docebo.
O, Genitor noster, Coeli es qui in sedibus altis,
Singula sancta Pater nobis tua nomina sunto.
Adueniat regni tua gratia reddita terris,
Et tua sit terris, ut Coelo effecta uoluntas,
Da Patet egregio nobis da uiuere uictu,
Et nostri Cererem in praesens concede laboris,
Nostra nec exigito nobis, sed cuncta perinde
Debita laxato, atque alios nos fasce leuamus.
Nos quoque ne ducas in tentamenta precamur,
Sed te ultore malis nos exime, fiat, amenque.
Talibus orantes fera ponite corda, perindeque
Ac uos pendetis, uobis Pater ipse rependet.
Orandi rata lex posita est, rata formula pacti,
Quae seruata uiam Coelum summittit in altum.
Quid cum diuitiis Croesi? Crassique superbis
Sumptibus? atque Midae fortuna, atque ubere Gaza?
Quid uobis illis pereuntibus? altera Coelo
Vobis uita datur melior, datur altera Gaza
Nobilior longe, et regni sine fine potestas.
Quo nonulla mali labecula, nulla timeri
Vis inimica potet, magni noua moenia mundi
Regnaque nectareo perfundet copia cornu.
Aeternas thesaurus opes dabit omnibus omneis.
Scilicet his, quem quisque sua sibi mente parabit.
Cuius amore mori, cui totam ducere uitam
Nonne decet sancte? Diuina ut luce fruamur.
Ergo agite, o, ciues, patriae bona quaerite uestrae,
Quaerite uenalem patriam, tanti illa ualoris
Quanti quisque ualet mercanda est, uendite ciues
Vendite, uosque ipsos mercatu exponite tanto. page
Tum quibus ardentes rutilant in corde lucernae,
Atque oculi mentis super aurea sydera tendunt,
His perfusa Dei radiis mens tota relucet,
At quibus est acies terrena occlusa latebra,
His hebetat sensus coeca caligine plenos,
Haec quibus ipsa sed est caligo mersa tenebris.
Quisnam autem terram, et coelestia templa tueri?
Quis simul in tenebris potis est, et luce morari?
Quis ducibus bello aduersis ferat arma duobus?
Aut opibus Ditis, Coeloque intendat habendo?
Nemo quidem, nemo regno simul aptus utrique est.
Sed neque sollicitent anima sitiente labores
Humanos, rerum ut uictu saturentur auaro,
Vtque nouo niteant induti uellere, nostris
Militibus coelo satis est cibus unus ab alto,
Potum mellifluis dulcem stillantibus astris.
Hinc labor unus erit uobis, quo ducere uitam
Vita dabit uerax e fontibus aetheris alti.
Corpore nam potior uita est, et uellere corpus.
En expers omnis uolucrum genus omne laboris,
Quae neque rastra solo, falces neque messibus aptant,
Horrea nulla parant, nec terram uomere sulcant,
Laeta tamen carpunt uicinis pascua syluis,
Flumina seu circum, seu circum stagna uolantes,
Prataque,uenatu late rimantur amoeno,
Quae pater astriferi dedit his regnator Olympi.
Nonne igitur uos ipse facit sua germina pluris?
Si uobis natura subest quaecunque sub axe
Condita utroque patet, quod supra est quaerite Coelum,
Caetera iussa tulit tellus animantibus alma
Multiparens, hominum generi, pecudumque, ferarumque.
O, uanum genus, o, mores, o, degener aetas,
Non pudet in terris rictu sulcare suillo?
Dedecet usque homine brutorum uiuere ritu,
Quin magis horrendum, arboreos imitantur amictus.
Monstrum derisu dignum, quae coelica primo
Arbor erat, modo serpit humi radicibus imis,
Vertice prona suo uerso, qui in tartara tendit.
Vos uero, quibus aetheriis sublimior astris
Ambrosiam uertex haesit radicibus altis, page
Quae uegetat mentes, moribundaque corpora fingit.
Scitis ut ad propriam nemo queat addere formam,
Nec uires hominum sua corpora fingere possunt.
Sed pater omnipotens ornatu cuncta decoro
Vestit, et hos uestris insignibus addit honores.
Ille gerit curas, uestros quibus ornet amictus.
Non ita formosae mater bene sedula natae
Componit niueo gemmata monilia collo,
Virgineoque habilem suspendit pectore pallam.
Nec iuuenis locupletis amor nouus ossibus ardens,
Sic thalamos ornat, cultu licet omnis honesto
Rideat, aulaeisque micet domus ampla superbis,
Vt pater induuias insignes omnibus aptat,
Praecipue uobis, en ut sua floribus aetas
Indumenta dedit, uarioque arrisit amictu
Multicolor tellus, en ut rosa tecta galero
Puniceo, melius rubet omni murice regum,
Lutea purpureos uincunt uiolaria fucos,
Nec noua candenti superantur lilia bysso,
Et pictos praestant uariantia prata colores.
Quamuis nere colo, nec texere fila, nec ullis
Artibus, aut ullis norint incumbere curis.
Quae si tanta dei uestit sollertia, quorum
Paucula uita perit, quae uos incredula plebes?
Pocula non igitur, uestes, alimentaque uestri
Cura laboris erunt, summi iuga praendite coeli
Iustitiae comites, illa autem caetera uirtus
Adiiciet, uestrisque accrescet gratia factis.
Ergo, o, semidei sursum spem figite, uester
Quo pater est, qui pascit aues, et lilia uestit.
O, gens facta dei, populusque, et regia proles,
Delitias ibi pone tuas, opulantaque confer
Horrea, Thesauros, et opes ibi conde fideles.
Sitque breuis tibi quisque dies uelut ultimus aeui,
Vos neque sollicitet uacuis lux crastina curis,
Sed uobis quicunque dies illuxerit, illum
Acceptum lucro referatis, onusque futuro
Cuique suum ut dabitur, sic debita cura diei.
Quum Deus omnipotens amor unus, et omnibus unus
Sit genitor uobis, hoc et stirps omnibus una, page
Vt uestri hunc miseret, pariter miserescite semper.
O, miserum mortale genus, dum pasceris aura,
Improba dum caeco uoluuntur tempora lapsu,
Flete simul uobis mala multa fouenda uicissim,
Alter ut alterius sorti sit consonus actor,
Nos etenim cum diis corpus sumus omnibus unum.
Vnde cauete, leuem ne quisquam iudicet ullum,
Nam cordis secreta latent hominesque, Deosque.
Tantum uni sunt nota Deo qui iudicat omnes.
Nullo ergo frater condemnet crimine fratrem.
Pondera ponderibus respondent, plagaque plagae,
Crimina criminibus, stat talio poena luenda.
Heus iterum tensis, iterum iuuat ardua pennis
Astra sequi, iuuat aetheriis dare tractibus alas.
Qui laesus socium laedentem diligit, hic est
Immemor offensae, nulla hunc iniuria tangit,
Hunc amor omnipotens amplectitur, immemor omnis
Offensae, nec enim noxa plus tangitur ulla,
Debita nec repetit, iubet aut impensa referri,
Exactor nulli quoniam fuit ille molestus.
Qui sua largiri uoluit cuicunque petenti,
Huic datur omne bonum, diuumque accumbere mensis.
Haec quanquam meritis merces sit debita iustis,
At uirtute tamen longe altius eminet omni,
Et desiderii captum longe eminet omnem.
Influit illa sinu mentis de fonte perenni.
Huc operanda dies, huc uos quoque lumen euntes
Transmittat, Coelique uiam perducat ad altam.
Si caecum nox orba ducem praetenderi orbo,
Nonne ruit paeceps? caueam et delabitur imam
Dux simul et ductus? summi de uertice montis
Labitur aerio sic caecus cum grege Pastor.
Quanuis ille trabem proprio fert lumine, paruam
Festucam alterius cernit per lumen ocelli,
Idque uidens magis hinc omnis fit luminis expers.
Nam transuersa oculis trabs obiacet, anne uidebit?
Festuca socii laesosue leuabit ocellos?
Quod scelus hoc? homines alieno a crimine frustra
Improba conciliare uagi praeconia uulgi.
Falleris orba phalanx, ac decidis auia, ni tu page
Eiicis obiectum purgando a lumine tignum.
Mersa hinc tartareas longe trudere sub umbras.
Disce docenda sequi faciendo, facta doceto
Ipse quibus laudis gestas exemplar honestae.
At quibus infensa est uirtus, et spreta Deorum
Sancta fides, hos arce adytis penetralibus omnes,
Coelica nam uanis latratibus astra lacessunt.
Hinc Pater aeterni thesauri inuentor, opumque
Largitor, bona cuncta suo conclusit Olympo,
Diuitiasque omneis arcana condidit aluo.
Ardua sunt igitur rerum fastigia, magnis
Perscrutanda animis, et sanctae peruia menti.
Hinc igitur qua uos pulcherrimus allicit aether,
Tollite humo, et superos uobis res poscite dandas,
Inuestigandisque insistite limite summo,
Quo uobis secreta Polo lux panditur alto,
Mox et aperturi pulsanda est ianua Christi.
Quumque hinc altiuolis oratio tollitur alis,
Quaesita acquirit, quae flagitat accipit, alta
Syderei pulsata diu subit ostia Coeli.
Sed quae sulcat aquas, et deuolat amne secundo,
Quae fluit in praeceps, et prono labitur amni,
Vorticibus demum hanc fallax uorat unda reflexis.
Quare agite, altisonis intendite brachia pennis,
Alarumque sinus super aethera ferte uolucres.
Qua fluit aeternis a fontibus amnis inundans
Gratia, quae lactat largissima ad hubera natos,
Alma Deum genitrix, et dona uberrima fundit.
O, ter foelices quibus est data, terque beati
Intemerata fides, primi dea sancta decoris.
Quid non diua colat? dea quid non speret habendum?
Maximus aeterno quae semine germinat aether.
Nam si iure precum praesto sit amicus amico,
Optima si nato genitor dat dona petenti,
Quis durum lapidem molli pro pane ministret?
Quis pro pontiuago sinuosum pisce colubrum?
Cui pro pulliparo detur unquam scorpius ouo?
Si malesana suis igitur gens impia natis
Largitur bona multa, malis si donat amicis,
Quid uester genitor? quo gratia manat, et omnis page
Gloria, qui populis, superis qui praesidet astris,
Quae bona dat populo, uel qualia dona petenti?
Haec summa, hic cardo est, legum quo uertitur ordo,
Quo uatum sacer ac uirtutum incumbit honestas,
Hoc omnes morum ueniunt a stipite rami.
Omne quod ut fiat uobis uult casta uoluntas
Humano officio, facite id cuicunque uolenti.
Surgite nunc animis, forti contendite bello
O, ciues superi, coelum sudore parandum
Angusto ingressu summis iter arcibus arctat,
Inuentum paucis, huc intro pergite ciues.
Ianua nam larga est, stygii et uia lata profundi,
Multa hac Tartareum descendit turba sub orcum.
Induite hinc Argos, et acutas lumine Lynces,
A personatis procul his absistite monstris.
Lanigerae simulantur oues, at corde rapaces
Sunt penitus latitante Lupi, teterrima pestis.
Non constant simulata diu, Lupus ore famescens
Mandit humum, petit insidias, praedamque reportat.
Num senticosis feruens e uepribus uua
Prodeat? aut suber dulces dat tetrica ficos?
Artis opus, quam quisque colit, nonne indicat ipsum
Artificem? studiis quibus ille incumbit, eisdem
Semper olet, bonus officio uir constat honesto,
Floribus omnis uti propriis, et fructibus arbos.
Optima quaeque bono de semine germina surgunt,
Optima facta uirum ueniunt a corde benignae
Indolis, os hominisque interno fonte redundat.
Omne nefas qui non animo luit anxius aegro,
Quique dato nunquam meditatur tempore iustum
Legis opus sanctae, mortem speculatus amaram,
Cui non alta suas oratio concitat alas?
Non laudes canit, aut superis grates agit ullas.
Qui nec honesta docet, non illum poenitet actis
Indulsisse malis, nullis largitur egenis,
Non iusto obsequitur, nec fert uirtute laborem,
Nec prodesse cupit quibus est fors indiga rerum,
Mox cadet interitu flammis tradendus auernis.
Haud secus ac sterili sine fructibus ulmus in agro
Concidit, excisis radicibus eruta ferro, page
Mox congesta pyrae dedit alta incendia latae.
Quid uocat ille mei uenerabile nomen honoris?
Facta habet edictis tamen his contraria nostris,
Iam praeceps stygio procul hinc inuoluitur orco,
Ast hic qui exequitur mea dicta, paternaque iussa,
Aetherio demissa polo, regna alta subibit
Victor, Olympiaco decorandus stemmate, uae uae
Vae miseris uenit illa dies horrenda futuri
Aduentus, uenit hora grauis, quom multa uocabit
Iactabitque meo me perdita nomine turba.
Nonne tibi dicent alii nos strinximus arma?
Et tua Marte sumus nostro fera bella secuti?
Ii uero tua nos oracula diximus, illi
Nobis monstra tuis cessere acherontia signis,
Quin et multa tuo miracula fecimus ipso
Nomine, praeclaras uarias quoque gessimus artes,
His ne fuit tantae uis haec speranda ruinae?
Tunc quia ius nostrum quo nouerat, approbat, illis
Fabor ego, nunquam mea uos sapientia nouit,
Protinus ite procul, procul omnes ite profani,
Omnia ferte simul mala germina comminus orcum.
Has quicunque suis uoces penetralibus infert,
Vt faciat, quaecunque mea sum lege profatus,
Firma super stabilem posuit fundamina petram,
Vir sapiens, domus alta sua stat splendida Gaza.
Illa licet densis ruat imbribus ater Oryon,
Seu simul affusus rapidis torrentibus amnis,
Siue procellosi ueniant ex aethere nimbi,
Haud illisa cadet solido a fundamine petrae.
At quicunque meas uoces et uerba loquentem
Audierit, surdisque haec auribus hauserit, ille
Fundamenta domus fluidae commisit arenae
Stultus, in hanc hymber collecta nube solutus
Quom cadit, et praeceps euoluitur impete torrens,
Seu boreas urget, siue ingruit eurus ab alto,
Concidit extremamque sua dat strage ruinam.
Talia dum manant ex ore fluenta beati
Nectaris, et Christo pulcherrimus ardet Apollo,
Sydereique micant coelesti fronte nitores.
Attonitis ardent animis, atque ore fruuntur page
Voceque dulcisonas longe superante camoenas,
Quae stimulis acuit, quae pectora concitat igni,
Quae mouet, atque trahit super Orphea, et Archada quicquid
Voce premit, quicquid uult imprimit, allicit, implet,
Addit, agit, noua iura docet, quae condidit auctor.