AD IOANNEM BONAM.
Me tenet Hadriaco circum pulsata profundo
Terra gelu, et rigida nunc adoperta nive.
Hic inter glacies atque horrida frigora brumae
Uror, ut Assyrio sub Iove nudus Arabs:
Uror ego, ut coelsum quum Syrius exerit astrum,
Uritur, Eoa quem rigat Indus aqua:
Uror ego, Aethnaeis ferrum velut uritur antris,
Mulciber irato quum struit arma Iovi:
Uror ego, ut liquido perfusa bitumina lampas,
Flavaque supposito flagrat ut igne seges:
Uror ego, et vivos iam iam conversus in ignes
Accendo afflatu frigida saxa meo.
Si mea florentem tangant suspiria sylvam,
Excutiet tremulas sylva perusta comas.
Si mea Caucaseos adeant suspiria montes,
Ardebunt Scythicae per iuga summa nives.
Solveret hic Oebri glacies, hic solveret Istri
Frigore concretas plurimus ardor aquas.
Ite procul dulces, miserumque relinquite amici,
Ne cadat in vestros haec mea flamma sinus.
At vos tergeminae mea rumpite pensa sorores,
Arbitrium vitae est quas penes omne meae.
Nam quid ego invisam cupiam producere vitam?
Si non ulla meis luctibus hora vacat:
Si non ulla meae veniunt solatia menti,
Sed resonat gemitu noxque diesque meo?
Quum nox atra venis, veniunt suspiria tecum,
Et mala, quae saevus plurima mittit amor.
Non mea iucundo declinat lumina somno,
Nec venit (heu misero) noctis amica quies:
Seu dolor, et lachrymae, tristesque ante omnia curae
Exagitant animum per freta vasta meum:
Nec faciunt nostri finem cum nocte dolores,
Sed magis est stimulo noctis acerba dies.
Quicquid ago, ad solitas rapitur mens anxia curas,
Et nihil est, quod iam me, nisi flere iuvet.
Iam mihi nec risus, nec sunt mihi gaudia cordi:
Conveniunt animo tristia cuncta meo.
Nec iuvat assiduis coelum lassare querelis,
Despiciunt nostras numina surda preces.
Nulla animo requies, nulla est spes certa salutis:
Quam foret in tantis mors mihi grata malis.
Sola meos etenim potis est finire labores,
Et requiem tantis mors dare sola malis.
Forsitan et mortem frustra imploravit inanis
Spes mea; quum nullam mors dare possit opem.
Forsitan et nobis idem post funera sensus
Permanet, extremam qui fuit ante diem;
Scilicet, aeternos ut cogar ferre dolores,
Nullaque fit lachrymis ultima meta meis.
At tu, quem placida respexit fronte Cupido,
Cui dat Amor faciles per sua regna vias;
Bonna, iubar patriae, iuvenum pulcherrime, sed qui
Ingenii superas dotibus, oris opes;
Dum legis haec nostras testantia carmina flammas,
Exemplo poteris cautus amare meo.