ODE VIII. DE EADEM URBE PESTILENTIA laborante. Ad Hieronymum Cervinum Senatorii ordinis Virum
Divi immortales, Laurenti, aequae, utque Sergi,
Et tu potente clare spiritu senex,
Qui pia templa tenes, et qui stas aureus arce
Hinc, inde gnavus urbis assertor tuae.
Et quos praeterea fas appellare, piumque est,
In veste pura sacra dum vates facit,
Vos omnes appello, omnes accurrite, et omnes
Adeste votis supplicis Rhagusiae.
Et mala, quaeque premunt, et quae ventura minantur,
In Thraca vertite hostem, et impium Scythen.
Ne caput Illyriae, ne tanti nominis urbem
Absumat aestus immerentem pestilens.
Cernitis ut dira volitet mors impia falce
Tot lecta patrum capita, tot matrum secans?
Nec pueris parcat, nec molli aetate puellis.
Nec acta caste vita liberet senem.
Hic pater impubis procurat funera nati,
Proli superstes quod suae vivat gemens.
At nurus icta genas, et longos scissa capillos
Nil audientem fletibus sponsum ciet.
Vellet et illa quidem communi occumbere fato.
Ni iussa matris aequa lugentis vetent,
Hic pia praereptum luget matrona maritum.
Stat moesta iuxta turba parvuli gregis.

-- 200 --

Iustitiae fora clausa silent. timor undique mortis.
Atque ora pallor civium albus inficit.
Non aliter magnis olim memoratur Athenis
Sedisse civis in dolore publico.
Cum veheret plenis congesta cadavera plaustris
Auriga, funus prosequente nemine.
Atque argumentum clades daret illa poetis,
Nunc luctuosi, nunc diserti carminis.
Namque Sophoclaeo tonat hinc Lucretius ore,
Pontanus illinc plectra pulsat molliter.
Mox tamen has tanto perculsas turbine late
Rebus secundis floruisse legimus.
Occidit ut Medus Graiis oppressus ab armis.
Et classis alto dissipata Nereo.
Scilicet alterna rerum vice cuncta reguntur,
Quaecunque iure dicimus mortalia.
Nec temere dat signa polus. modo Cynthius orbem
Contristat atris nubibus condens iubar,
Et modo purpureo diffundit lumine terras,
Perfusus unda Gangis aureum caput.
Sperandum est Hiero. tu curas differ amaras
In crastinum, praedulce vivere in diem.