IN DIRECTIONEM METHODICAM IURIS UNGARICI.
Auspiciis, Pazmanne, tuis, iussuque libellus
Hic, Palatine tuo, prodit in ora virum,
Prodit, et exclarat patrii mysteria Iuris,
Atque penu legum Pannonibus referat.
Foelix hic cumulus; tot enim quis vidit in uno
Fasciculo ingenii, lilia, serta, rosas?
Hesperidum te hortum, si dixero, culte libelle,
Non errem; titulus convenit iste tibi.
Mentis odor, sapiens legum fragrantia; Iuris
Insunt deliciae, divitiaeque tibi.
O foelix animi Kitonych, felixque laboris,
Qui instar Sulpitii, Iura verenda docet!
Magnum est, per vastas Iuris dare vela procellas,
Inque sacros, Themidi, spargere thura, focos.
Est maius, causas exculta dicere lingua,
Hosteque de victo, ferre trophaea suo.
Maxima res, Regni totius pondera Iuris,
In lucem, ex tenebris, explicuisse, novam.
Haec tria perfecit Kithonich, meritamque coronam
Victor habet lauri, debita dona sibi.
Tu vero hunc, lector, studiosa mente, laborem
Perlege: subvenient Iura relecta tibi. FRIDERICUS HERMANNUS S.R.M. Consiliarius, et Camerae Hungaricae Magister Rationum: observantiae ergo posuit. XIV