XCVIII. RECENTIORIS ITALIAE FORTUNA POST NAZAREAM VIRGINIS DOMUM LAURETO RECEPTAM ELEGIA
Quod mihi non uno surgant diademate crines
Membraque multiplici vermiculata Tyro,
Dextera quod sceptris grandique superbiat auro
Et domina in solem tendat utrumque manus,
Noscitis Ausoniam, geminos quae nomen in axes,
Quae decus imperii, quae sua iura tulit.
Concideram iacuique diu sub pondere sortis;
Qui mihi servierant, his ego serva fui.
Serva fui, et lacrymas ipso meruisset ab hoste
Sors mea, si lacrymas hostis haberet atrox.
Squallida terribili vertit Bellona flagello
Quidquid in Hesperia lucis et oris erat.
Surgere nunc iterum meliores cogor in auras,
Priscaque cum magno faenore fama redit.
Illa mihi vultum, viresque et nomina reddit,
Numine quae caelum, numen amore tenet,
Illa ab Idumeo Virgo fugitiva recessu
Neptuno volucrem suspiciente domum.
Iam me ipsa maior veteres contemnere palmas
Et possum Romae spernere regna meae.
Quid vetus ad sortem sors est, o Roma, recentem?
Quid conferre novis tempora prisca iuvat?
Exere demersos patrio de pulvere vultus,
Romule et antiquo syrmate culte Numa.
Cernite, quam placidi sudet clementia caeli
Nunc cumulare meos sorte favente sinus.
Cyniphii Marius calcavit colla Iugurthae,
Aemilii iacuit Perseus ante pedes.
Vidi, Magne, tuos Solyma de gente triunphos
Pressaque Caesarea Pharnacis ora manu.
Sed tamen invitas domuit vis Martia gentes
Iussit et Hesperio subdere colla iugo. 211
Nunc reges mihi sponte fluunt, nunc dona redundant,
Nunc mihi sponte Getes, nunc mihi servit Arabs.
Littora regali labro Picena teruntur
Passim et Virgineae saxa verenda domus.
Thure calent arae, donis delubra laborant,
Victima sunt populi cernua corda pii.
Certatim vectigal adest nec cogitur armis,
Sed Lauretani relligione loci.
Clamor ego felix, faustam vocat advena mundus
Nutricem castae praesidiumque Deae.
Credite, dum nostris sors tanta vigebit in oris,
Non potero superis sedibus esse minor.