Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].
LIBRI SECUNDI
A Studiorum in Europa praesertim mutationibus incipiens, nostram aetatem
caeteris praefert, et quia in posterum futurum sit, conjicit. A vers. 108
actioni contrariam semper, et aequalem esse reactionem demonstrat inductione
ad vers. 208. Nulla re melius hanc legem evinci ait, quam collisione
corporum, de qua hic agit: primo distinguit tria corporum genera, dura,
mollia, et elastica. Nullum corpus perfecte aut durum, aut molle, aut
elasticum existit. Tum quid debeat accidere in collisione corporum perfecte
mollium, quid in perfecte elasticorum, considerat, demum ad imperfecte
elastica, qualia revera sunt corpora, devenit, ad versum 679. Hic refellit
quaedam, quae aequalitati actionis, et reactionis repugnare videri possint.
A vers. 727 postremam generalem materiae proprietatem aggreditur, mutuam
nimirum Gravitatem, a Newtono primum detectam. In gravitate generali
continetur haec nostra terrestris gravitas, cujus a Galileo leges proditae;
ad vers. 816. Gravitas continuis impulsibus corpora deorsum pellit, unde
tempori proportionalem velocitatem ea cadendo acquirunt; et sparium, quod
dato tempore percurrunt, est dimidium spatii, quod conficerent cum
velocitate constanti in fine descensus acquisita. A vers. 879, spatia
labendo aequalibus temporibus percursa crescunt, ut numeri impares, unde
deducit, ea esse in ratione duplicata temporum, vel velocitatum, quibus
percurruntur ad v. 981. Si corpus sursum projiciatur, ejus motus continuo
retardari debet, et spatia percursa usque ad finem sunt item,ut quadrata
temporum, vel celeritatum. Hic occasionem arripit de viribus vivis agendi,
quas multi post Leibnizium putant proportionales esse massae corporis in
velocitatis quadratum ductae, multi contra negant, aestimantque massa, et
velocitate simplici conjunctim. Litem hanc penitus tolli debere ait, ut
inutilem, cum omnia phaenomena a sola vi inertia et actionibus potentiarum
pendeant. A vers. 1232 corpus ab aliqua vi oblique projiciente, et simul a
gravitate impulsum curvam lineam descripturum esse, ait, quam Parabolam
dicimus, quae est una e conicis Sectionibus, qua occasione coni originem, et
conicas Sectiones explicat a vers. 1252, Ellipsim nempe, Parabolam, et
Hyperbolam, variosque usus earum commemorat ad vers. 1509, inter quos et eum
refert, nempe corpora oblique projecta Parabolam suo cursu designare, ex quo
artem emittendi globos e tormentis bellicis breviter deducit. Haec omnia
vera sunt, si motus fiat in spatio non resistente; at offensio aeris
impedimento est, ne projectum corpus describat parabolam, sed potius ad
hyperbolam accedat. A vers. 1523 transit ad motum per plana inclinata: hic
statim resolvit vim gravitatis in duas, alteram perpendicularem plano,
alteram parallelam; illa eliditur; haec constans corpus deorsum fert cum iis
eisdem legibus, quae in libero descensu expositae; hoc tantum discrimen hic
agnoscendum, quod ea vis descensum obliquum sollicitans est ad totam
gravitatem, ut est altitudo plani ad longitudinem; unde duo infert; primum
pertinet ad altitudines variatas data longitudine, alterum ad longitudines
data altitudine. Infert item a vers. 1571, quod ubi altitudo planorum
inaequalium fuerit aequalis, velocitas in fine erit semper eadem, tempus
autem, ut longitudo ipsa plani. Effert porro illud Galilei theorema temporis
aequalis in descensu per diametrum verticalem globi, et per chordam ejus
quamcumque ductam vel ab infima, vel a summa diametri ipsius extremitate, ad
vers. 1617. Jam ut sibi viam sternat ad oscillationes pendulorum, in
descensum per lineas curvas inquirit, quam ad rem considerandam Galileus
olim casu inciderat. A vers. 1668 igitur demonstrat, descensum per arcus
exiguos circuli, sed inaequales, non esse accurate aequidiuturnum, ut falso
multi crediderunt, atque hujus erroris originem aperit, et quid
animadvertendum sit, docet ad vers. 1731. Ut vero exponat, quae ratio sit
temporum descensus per chordas et per arcus, incipit a descensu gravium per
plura plana inclinata, et inde ad descensum per arcus transit, in quos illa
plana infinite minuta desinere concipiuntur; unde demonstrat in descensu
obliquo per curvam corpus in fine acquirere eandem velocitatem, quam
acquireret in libero descensu ex eadem altitudine. Porro a vers. 1851 duas
methodos attingit determinandi leges motus curvilinei, et deducit, in
exiguis arcubus vim corpora oblique deferentem esse proportionalem arcubus
residuis usque ad infimum punctum, in quo casu descensus eodem tempore omnes
conficiuntur ad vers. 1978. Jam ipsum tempus metitur, quo per exiguum arcum
fit descensus, et probat esse tempus descensus hujusmodi ad tempus descensus
per chordam, ut est quadrans circumferentiae ad diametrum, quod de majoribus
arcubus verum non est, in quibus discrimen istud minuitur, ad vers. 2041.
Demum impares esse versus, imo et ipsam prope Veterum Geometriam, ad haec
determinanda, et analysi infinitorum opus esse, ait, quam in calculum
differentialem, et integralem dividit, eorumque rationem quam brevissime
exponit, quantumque per eas profectum sit, quaeque cavere debeamus, ne in
errorem inducamur, innuit.
Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].
|