131 IDYLLIUM I. IN NUPTIIS ABUNDII REZZONICI CLEM. XIII, FRATRIS F. URBIS SENAT. ET HIPPOLYTAE BONCOMPAGNIAE LUDOVISIAE ec. VATES.
Nymphae, Castalides nymphae, jovis aurea proles,
Munera si quando fuerunt mea dulcia vobis
Nunc o, linquentes lauri nemus, et juga pindi
Florea, vos cupido hoc vati concedite munus.
Numine opus vestro. Toto nam gurgite tybris
Dum vocat Hippolyten, dum laeto murmure colles
Romulei, laudesque sonant et nomen Abundi,
Quem generum venetaeque omnes omnesque latinae
Optavere sibi matres, an pectore vota
Solus clausa tegam, nec quid mea carmina possint
Experiar, nec dona feram parnassa sponsis?
Carmina sunt dicenda: adsunt non aurea vati
Poculaque, et pario spirantia marmore signa, 132
Quae donem, gemmaeque, et candenti ex Elephanto
Crateres ebeno picti: non murice vestes
Adsunt sidonio rutilae, nec mollia Serum
Vellera, quae tenui pulcre discreverit auro
Docta manus, varioque ornarit daedala cultu.
Carmina sunt mea dona. Utinam, dum pronuba lucet
Fax bona, post longum qua non felicior arsit,
Haec quoque conjugibus placeat sylvestris avena!
Dicite Pierides: tenuem nec Abundius odit,
Culta nec Hippolyte cantum; dii amant quoque sylvas,
Jupiter et gracili pastorum gaudet avena.
Dicite: barbaricis opibus, spoliisque superbas,
Nunc veneri myrto sacra, nunc floribus auctas
Ecce triumphales Capitoli Hymenaeus ad arces
Et volat et festas inter subit atria voces
Connubii jam vincla, novis jam munera sponsis,
Sacra dionaeae portans jam gaudia taedae.
Quid spolia heic cerno, quid tela, et sanguine cristas
Rorantes? Tecum tua sint fera munera Mavors;
Pacis Amor deus est; pacalo evinctus oliva
Hymen o Hymenaee subi Capitolia. Jam nunc
Laeta Quirinali procedet culmine pompa;
Dia venit jam nupta, venit jamque omine fausto
Dius et ipse sua pariter cum conjuge sponsus;
Et Venus in bijugis et Amor vectatur iisdem,
Aurea poma manu tenet illa, hic lampada quassat. 133
Cernitis, ut juvenis blando suspirat amore
Saucius, atque oculos optata in virgine figens
Mille faces ac tela imo sub pectore sentit?
At nympha unanimi flamma succensa nec ipsam
Jam matrem ah! dulcem matrem, carumque parentem,
Non fratres, patriasque animo reminiscitur aedes:
Usque adeo gaudet formosi conjugis ore.
Talis et Andromache priameїo in Hectore flagrans,
Talis et aligero quondam jove Tyndaris orta
Inter amycleas forma pulcherrima nymphas
Ibat in Atridae flavi spectanda cubile.
Vos Jovis o Themidisque, Horae, gratissima proles,
Eunomieque Diceque atque Hirene praedives
Ducite io pompam; tuque o praecinctus oliva
Hymen o Hymenaee subi Capitolia: tempus
Spargere nunc flores, nunc circum mille volantes
Idalii pueri limen late omne rosarum
Puniceis sternant foliis, et molli hyacintho,
Et paphia myrto bene olenti: Juno puellam
Cum Venere in thalamum ducant; Hymenaeus, Amorque,
Ambo hilares, ambo juvenem comitentur ovantes,
Et rutilas de more faces et serta ferentes.
At chorus aequalis charitum per mutua nexis
Inter se manibus celeri plaudant pede terram
In numerum, serus veniat dum olymp.
O Amor, o Charites, o Hymen, o Hymenaee 134
Dicite io, magna jam dicite voce, triumphae,
Rursus io, magna ter dicite voce, triumphe,
Partus honos ingens, parta est victoria vobis:
En subeunt sponsi Capitolia celsa. Quid ultra
Demoror? O fatis animae felicibus ortae
Salvete, o caelo missum genus! Aurea vitae
Fila neant vobis concordi foedere Parcae:
Omnia fausta precor. Magnis vos aurea vitae
Ducite conjugibus, Parcae, sic ducite fila.
Myrtus ut idaliis, ut crescit Amaracus hortis
Fertilis assimili foetu, quem candida Naїs,
Quem sibi Amadryades studio fovere puellae;
Sic domus haec simili succrescat prole parentum,
Virtutemque decusque utroque e stipite ducat:
Ducite conjugibus, Parcae, sic ducite fila.
Casta pudicitiam servet domus usque, nec unquam
Justitiam pacemque optet; tum sedula virtus
Assideat foribus custos, tum copia pleno
Semper opes cornu fundat, nec cesset avara
Usque novas praebere, inopi quae dentur amico: 135
Ducite conjugibus, Parcae, sic ducite fila.
Rezzonidum propriumque fuit, propriumque manebit,
Non sibi, sed miseris ditescere. Vos mihi testes
Romulidae, me vera loqui, me nota. Quis unquam
Largius effusa stipe vos adjuvit egentes,
Quum malesuada fames, quum fata adversa premebant?
Ducite conjugibus, Parcae, sic ducite fila.
Testes et Venetae, testes Antenoris arces,
Quae toties sensere manus CLEMENTIS, et una
Indoluere, alio quum talem abscedere longe
Imperium in magnum viderunt, nec sua tantum
Posse, sed alterius solatia quaerere gentis:
Ducite conjugibus, Parcae, sic ducite fila.
Quid Nymphae gentemque loquar, proavosque atavosque
Magnanimos? Quid jam geminos, duo maxima Romae
Lumina, Gregorios? Quorum benefacta silebit
Aetas nulla, licet veniat labentibus annis
Invida gens, tantam cupiat quae carpere laudem:
Ducite conjugibus, Parcae, sic ducite fila.
Progenies jam qualis erit? Non deficit agros
Insita vis, nec poma suos oblita sapores
Degenerant, adsit cultus modo. Sic bona gentis
Semina, sic virtus tardos transmissa per annos
Deficit haud unquam venturos alma nepotes:
Ducite conjugibus, Parcae, sic ducite fila.
Aurea progenies ergo florebit in oris 136
Romuleis, si non vestris majoribus unquam,
Nympha tuis simul alma, tuis simul inclyte Sponse,
Dissimiles Latium natos, prolemque videbit;
Utraque gens claro majorum gaudet honore:
Ducite conjugibus, Parcae, sic ducite fila.
O venias formose puer: te voce vocare
Auditae per noctem umbrae manesque piorum
Romulidum: seu bella juvent, seu civica jura,
Seu libeat, rutilo spectandum effulgere in ostro
Palladis inter opes musarumque otia sacra,
Heic exempla tibi Tarpeja ex arce petantur:
Ducite conjugibus, Parcae, sic ducite fila.
Quo tamen ah nimium fidens feror? Ah male cauta
Desine musa: tibi nondum sunt grandibus aptae
Vires, non dignae romano Consule laudes.
Vatibus haec servant aliis dij facta canenda,
Calliope quibus alma favet, quibus augur Apollo
Jam nunc venturos tam claro e sanguine natos
Enumerat gaudens, et fata arcana recludit.
Fors et ego accingar, vires quum firmior usus
Adjiciet. Vos interea vitae aurea fila
Pergite ducentes concordi numine Parcae.