Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].
HOMERI ODYSSEAE / LIBER VICESIMUS PRIMUS
Penelopi haec inter Pallas Tritonia mentem Subdidit, in mediis Ithaci penetralibus arcum Ponere, et arma procis, dirum certaminis omen, Principiumque simul caedis. tum protinus altis Nixa pedes gradibus conscendit limina nota, Accepitque manu bene flexam ex aere nitenti, Artis opus rarae, clavem, cui parte sub ima Lucet ebur, manibus qua se tractata revolvit. Hinc subit extremum, sociis comitata puellis, In thalamum secreta petens, ubi regia stabat 10 Gaza, aurique labor, ferrique, atque acre micans aes. Letifer heic laxis pendebat cornibus arcus, Et pharetra, inque ipsa clades horrenda sagittae, Congressus quae dona viro Lacedaemone quondam Iphitus Eurytides dederat, caelestibus heros Assimilis. varia Messenam e parte profecti Devenere duces una, tectisque sub isdem Hospitio Hortilochus gaudens exceperat ambos. Venerat huc Ithacus pretium mulctamque reposcens A populo: pecudes tercentum averterat olli 20 Nam patrio e regno pastoresque insuper ipsos Effugiens ratibus curvis Messenia pubes. Haec repetens heros longinqua per aequora venit Tunc etiam impubes: genitor nam jusserat ire, Atque alii proceres, magni capita alta senatus. Iphitus at contra bissex quaerebat abactas Acer equas, totidemque notho de sanguine pullos Exitii heu caussam; Jovis almo e semine postquam Magnanimum Alciden adiit, super aethera notum Indomita pariter virtute et grandibus ausis; 30 Qui miserum dulci spoliavit lumine vitae Improbus, haud superos veritus, mensamque sacratam, Quam posuit venienti, ipsoque in Tartara misso Cornipedes violentus equas impune subegit, Detinuitque diu clausas praesepibus altis. Ille has tum quaerens domibusque exceptus eisdem Ferre Ithaco dederat lunatis frontibus arcum Ingentem, genitor magnus quem gesserat olim Eurytus, et moriens nato post fata reliquit. Cui Laërtiades ensemque hastamque vicissim 40 Fulmineam dederat, praesenti munere firmans Hospitium. sed non sociis accumbere mensis Post umquam potuere: prius nam proditus heros Iphitus Alcidae dextra jura omnia contra Occubuit. cujus donum Laërtia proles Haud secum extulerat properans Mavortis ad arma; Sed cari cupiens monumentum ut semper amici Adforet in domibus, suspensum in sede reliquit Multas inter opes: solum tellure gerebat In patria ornatus quondam juvenilibus annis. 50 Ergo ubi Penelope tetigit penetrale repostum, Conscenditque altum querno de robore limen, Quod faber extuderat, multaque poliverat olim: Arte regens parili surgentes limite postes, Aeratoque addens rutilas in cardine valvas; Protinus adstrictis haerentia vincula nodis Solvit, et obstantes immissa clave removit In foribus vectes agitans. tum murmure acuto, Ceu quum luxurians mugit per prata juvencus, Insonuere ictae patefacto in limine valvae. 60 Illa subit, superatque alte tabulata, ubi clausae Intus odoratae stabant sua munera vestes; Pendentem e celso capit arcum et parjete dextra Indutum vagina, ipsum quae lucida obibat. Nec mora: curvatis genibus reclinat, et acri Icta gemens luctu fulgentem e tegmine ducit. Ut vero tristi fletu satiata quievit, Egrediens thalamo, celerat vestigia tectis Invisitque procos portans arcumque pharetramque In manibus jaculis horrentem. pone sequuntur 70 Et famulae in calathis perfecta ex aere ferentes Arma, quibus certans olim se exercuit heros. Quum juvenum propior regina advenit in agmen Constitit auratae solidis sub postibus aulae Molliа demittens niveis redimicula malis Hinc atque hinc fidas inter media ipsa ministras. Tum subito sic fata: animos advertite vestros His dictis, juvenes, clarum genus, heic male quotquot Ducitis affusi nimio convivia luxu, Rege absente diu; vobis praetexere caussam, 80 Conjugium optatum praeter taedasque jugales, Haud aliam tanti sceleris licet. ergo agite omnes, Vestra habeant finem demum hoc certamine vota. En arcum: melior quicumque intenderit ipsum, Bissenosque idem misso per inania telo, Sortitus fortunam oculis, trajecerit orbes; Hunc sequar antiqui tandem penetralia linquens Conjugis heu frustra mihi cara, opibusque superba, Saepius ingratae referet quae noctis imago. Dixerat, Eumaeumque vocans jubet ocius arcum 90 Ferre procis, orbesque simul, quo spicula tendant. Ille capit; largoque humectans lumina rore Flet simul ipse, simul diversa in parte bubulcus Arma videns miseri nimium sibi cognita regis. Quos subito Antinous vesana turbidus ira Increpuit dicens: o longum nata labore Exercere diem gens stulta, agrestia corda, Quid miseri fletis, vestroque incendere luctu Pergitis heu multis reginae saucia curis Pectora, dilectum rapuit cui Parca maritum? 100 Vel taciti heic epulis considite, vel procul ambo Ite domo, si flere juvat, si rumpere questus, Ponite at arma prius dura in certamina pubi. Haud facile hunc nostris intendi viribus arcum Posse reor: neque enim quisquam nos inter Ulyssi Magnanimo aequandus, quotquot sumus. illum ego primo Sat memini, vidi puer admiratus in aevo. Talia dicebat simulans, tacitoque fovebat Spem tamen adversam dictis in pectore, jam jam Ipse sibi visus trajecto praemia ferro 110 Tollere. nequidquam: nam vulnere stratus Ulyssei Debuerat sceleri poenas prior, omnibus idem Saevior, atque ultro socios incendere suetus. Queis ibi Telemachus subito: mihi Juppiter omnes Eripuit sensus animis sine more furenti, Credo equidem: genitrix claro comitata hymenaeo Ire parat, nostrisque procul discedere tectis; Lentus ego heic autem falsi inter gaudia risus Assideo. o vos felices, queis femina pugnae Stat pretium, qualem nec vidit Achaïca tellus, 120 Nec Pylos, ac fortes Argi, ditesque Mycenae, Non Ithaca, Epirusque ferax late ubere gleba: Haud ignota loquor; coram vos cernitis ipsi. Sed quid ego matrem laudo? quin ocius arcum Accipite experti pariter, nec tarda morantes Impediat vis ulla metu, segnesque fatiget. Et me etiam tentare juvat: si tendere nervos Contigerit, missoque orbes transmittere telo; Haud miserum penitus me deseret optima mater Connubio sociata novo. solabor acerbum 130 Discidium reputans, vacua quod sede relinquor Jam potis egregii contendere dona parentis. Dixit, puniceumque humeris rejecit amictum, Ac subito ardenti laevum latus exuit ense Prosiliens foribus. primum dein ordine ponit Quamque suis scrobibus, fossa in tellure, bipennes Limite agens longo sulcum per recta viarum, Aggestoque solo firmans. stupet inscia pubes, Miraturque artem novitatis imagine capta. Ille autem ingressus stetit alto in limine, et arcum 140 Ter valido conatus ibi subtendere nisu Cornibus adductis; ter nisu elusus inani Destitit, ipse quidem sperans restantia fila Vincere, et intorto metam contingere ferro. Et jam instans quarto conamine victor abisset, Ni vafer ardentem nutu vetuisset Ulysses Ulterius tentare. ergo his tum vocibus usus Stans medio in coetu: proh, dixit, semper ad arma Aut ignavus ero, aut nondum vis addita ab annis Firma viget, duram qua possim avertere cladem, 150 Si prior aggressum quis forte incesserit hostis! At vos, queis solido potior stat corpore virtus, Vos certare decet, finemque imponere ludo. Sic fatus posuitque arcum connexa supinans Ad tabulata solo, supraque volatile telum Addidit, ac solita cedens se in sede locavit. Tum satus Eupitheo: dextra consurgite parte Pro se quisque viri nunc vos, ait, ordine eodem, Nobis quo famuli miscent in pocula vinum. Nec plura Antinous dixit; fremituque secundo 160 Assensere omnes, et laeti dicta probarunt. Surgit ibi ante alios Liodes Oenope cretus Fatidicus vates, mensis considere semper Interior solitus propter cratera nitentem, Iratusque procis, totoque ex agmine solus Flagitia exosus. volucrem tunc ille sagittam Accipiens arcumque prior processit ad alta Limina, et obnixus multa vi dura trahebat Cornua. nec potuit pervincere: quippe laborum Inscius, indoluitque manus et mollia fractus 170 Brachia; dein medios ita voce affatus amantes. Non ego non tantum valeo: succedat et alter Fortunam experiens; capite arcum: et robur et ipsam Ille animam rapiet multis. occumbere praestat Scilicet, elusos voto quam vivere nostro, Degimus heic una quod propter tempore in omni Solliciti, ac magno correpti pectus amore. Sperat nunc aliquis frustra securus, et ardet Ducere Penelopen; sed quum tractaverit arcum Nequidquam expertus, sibi quaeret Acheïdas inter 180 Auricomas aliam florenti corpore: at illa Nubet, cui meritam sua dona et fata jugabunt. Haec ubi dicta dedit vates, in robore laevi Ante pedes ponitque arcum curvatus et una Infelix telum, solioque residit eodem, Unde abiit surgens. quem tunc his excipit acer Maerentem Antinous dictis, atque increpat ultro. Quae tibi, Liode, vano haec vox excidit ore Stulta, inimica: subit jamque altius ira medullas. Quid? dabit exitio multos, fortissima corda, 190 Arcus an iste, tibi quod nunc male restitit uni? At non te genuit talem pulcherrima mater, Tendere uti valeas nervo stridente sagittas Impiger: haec alias poscunt certamina vires, Quas facilis nunc palma vocat. sic fatus; et ignem Ocius, o dixit, sopitum accende, Melantheu, Admotisque foco soliis villosa superne Tergora sterne ferens ingentem huc protinus orbem Arvina e pingui, qua cedere discat inunctus Arcus, et incepta trepidos formidine solvat. 200 Talia mandabat; jussumque Melanthius ignem Excitat, ac densis admota sedilia sternit Velleribus portans ingentem protinus orbem Squallenti arvina. juvenum manus ungere coeptat, Mollitoque arcum pingui distendere: at omnis Conatus perit, et tentantum plurima frustra Deficiunt vanae defesso in corpore vires. Antinous numero ex omni restabat, et acer Eurymachus, nondum experti: praestantibus ambo Viribus, et multa ante alios virtute superbi. 210 Interea Eumaeus sociusque Philetius olli Additus exivere domo; quos pone sequutus Extulit ipse altis Ithacus vestigia tectis. Hinc ubi digressi, foribus post terga relictis, Constiterunt, medius sic illos inter Ulysses Incipit, ac dictis animos pertentat amicis. Eloquar, an sileam? sed cur morer? ipsa profari Me jubet impatiens arrecta in corde cupido. Ecqua fides vobis? Ithacus quid fidere possit, Si veniat subito, si quis deus afferat ipsum? 220 Auxilione procis, an contra stabitis olli, Dicite, et arcanos animi recludite sensus? Talia quaerenti sic deinde Philetius inquit: O pater, o rector superum tu maxime votum Perfice; jam redeat dux ille, atque afferat ipsum Huc deus, expertus credes, quid dextera possit, Quid mea vis, nil non pro rege audere parata. Haec eadem Eumaeus caeli conversus ad auras Spondet, et optato dis supplicat omnibus ardens Pro reditu. ast heros, postquam fraus omnis abacta, 230 Amborumque videt sensus et pectora fida, Certus ait. votis quem vos o poscitis, adsum En ego. per varios casus, atque aspera rerum In patriam veni, bis denis exsul ab annis. Jam video vobis famulantum ex agmine toto Solis optatus rediisse: haud vota precantis Ullius audivi meque in mea regna vocantis. Accipite ergo animis, quae nunc ego vera profabor Pollicitus. domuisse mihi genus acre procorum, Si deus adnuerit, vobis ego dulce parabo 240 Conjugium, multamque dabo pro munere gazam Tecta meis ponens vicina, ambosque fovebo Telemachi ut socios, cognato aut sanguine fratres. Atque adeo quo certa magis manifestaque vestris Sint animis mea dicta, haec illa est scilicet ipsa, Quam mihi venanti Parnassi in vertice quondam Autolyci cum prole, ruens obliquus in ictum Liquit saevus aper, signata in pelle cicatrix. Haec dicens lacerosque genu divisit amictus, Ostenditque manu vestigia vulneris alti Nota nimis. coram quae postquam agnovit uterque, Miratusque oculis hausit, suffusus oborto Imbre genas collo regis dat brachia circum, Alternosque inter complexus oscula libat Affusus capiti atque humeris; nec secius heros Ora manusque fovet amborum amplexus et haeret. Ac fors occiduas sol flentibus isset in undas, Ni prior ille moras vetuisset ducere flendo Affatus socios. jam nunc o parcite luctu, Egressus ne quis foribus vos cernat, et intro 260 Nunciet. ite domum sejuncti: limina scandam Primus ego; vos deinde; atque haec advertite jussa: Adsunt heic juvenes quotquot per tecta, nec arcum, Nec pharetram mihi ferre sinent certare volenti; Tu tamen o Eumaee huc atque huc dexter oberrans In manibus mihi pone arcum, famulasque puellas Ipse jube thalami versas occludere valvas. Tum si quis gemitus circum, si quo atria pulsa Luctifico resonent strepitu, dic, nulla cubili Prospiciat, tacitaeque intus data pensa revolvant. 270 Sit vero forium tibi cura Philetie: claude Vectibus, et vinclis late ostia cuncta per aulam. Haec ubi sic mandata dedit, vestigia tectis Intulit, ac sese consueta in sede locavit, Mente dolum versans. mox illum pone sequuti Pastores gemini surgentia limina scandunt. Interea Eurymachus rapidum tentabat ad ignem Hinc atquo hinc arcum versans, inflectere dextra Si queat; edomitum quem tandem ut cedere nulla Arte videt, gemitum dedit altum pectore ab imo, 280 Et super haec graviter suspirans addidit ore. Nunc equidem casuque meo turbatus acerbo Indoleo, vestroque, proci; nec, credite, tantum Connubii me damna movent, licet haec quoque maestum Cura premat; (sedenim sunt et Achaeides ipsam Perque Ithacen aliae multae perque extera regna) Quantum adeo me luctus habet, quod robore Ulyssi Cedimus heu multo, sumptos nec possumus arcus Tractare: haec etiam seclis audita futuris Arguet indecores fama, aeternumque manebit. 290 Dixerat Eurymachus, subito cui talia contra Antinous reddit: non haec ita semper abibunt, Tuque etiam scis ipse. deum sollemnia sacra Vulgus agit, Phoebumque vocat de more per aras, Quis domito fidens nunc praemia speret ab arcu? Desinite: infixae maneant ex aere bipennes Haud erit, heic positas temere qui tollere furto Audeat. interea fundant nunc vina ministri, Libemusque alacres divis certamine misso. Crastina ubi surget lux alma, Melanthius orto 300 Jussus agat lectas primo cum sole capellas Mactandas Phoebo; sacris ut rite peractis Arcitenens tandem placidus certantibus adsit. Haec ait, et cunctis eadem sententia sedit. Praecones manibus dant rorem; at vina coronant, Craterasque implent pueri, circumque frequentes Omnibus invergunt ardentem in pocula bacchum. Post ubi libarunt mensis, haustoque lyaeo Explevere sitim, sic fraudem in pectore versans Incipit incautis heros. vos o manus, inquit, 310 Inclita, magnanimi juvenes advertite dictis Nunc animos, fabor, quae fert in corde voluptas. Eurymachum in primis, teque, o precor, optime ductor Antinoë, ingratos arcus cui ponere primo, Et placuit votis nunc divum exposcere pacem, Mane autem tentare, deus cui laudis honorem Fortunamque ferat; sit fas mihi munere vestro Discere certanti coram, quid robore possim, Quid manibus? solido num perstat corpore virtus, Quae fuerat quondam membris, an pulsa recessit 320 Jactatoque vagoque et duris casibus acto? Talibus orabat supplex: illi ocius ira Infremuere gravi, veriti ne tenderet arcum Victor, et insigni gestiret laude superbus. Ac prior Antinous sic olli est voce minatus: Jam tibi nulla adeo pars est, miserande, relicta Mentis, ait. nec sat nostris considere mensis, Nec dapibus gaudere tibi, quin insuper audis Consilia et voces omnes, quas auribus hausit Non alius te praeter inops huc advena vectus. 330 Jampridem insanum te melle hic dulcior humor Versat agens, alios etiam sic laedere suetus, Ultro avidi haud cessant latum qui pandere guttur. Eurytiona merum domuit quoque, venit in alta Pirithoi quum tecta olim, mixtusque resedit Cum Lapithis Centaurus. ibi acri ut pectora baccho Percitus incaluit, foedavit crimine mensas Haud impune. manus namque indignata repente Heroum insurgens inhonesto vulnere nares Abscidit, atque ambas, pulso e penetralibus, aures. 340 Ille dolens captusque animi discessit: at ingens Continuo exarsit magno discordia motu Centauros Lapithasque inter, solvitque nefandi Ipse prior sceleris turpi cum sanguine poenas. Sic tibi, si vanus certaveris, affore magnum Exitium edico: nam fando avertere nemo In populo hoc valeat cladem, quin regis ad oras Hinc Echeti, saevit quo non crudelior alter, Missus eas; illic scelerum dabis improbe poenas. Quare age, plena tibi tacito sint pocula curae, 350 Dum licet; at juvenes inter contendere noli. Atque heic Penelope: diris incessere probris, Antinoë, haud equum est, quisquis dignatus amore Telemachi his ultro succedat sedibus hospes. An metuis, ne forte abeat certamine victor Ille manu fidens, et me sibi praemia poscat In patriam abducens claro comitatam hymenaeo? Non ea vis misero, non haec fiducia menti Addita; nec quemquam vestrum metus iste fatiget Sollicitum turbans; indigna est caussa timoris. 360 Dixerat; Eurymachus contra sic farier infit: Penelope Icarii pulcro sata sanguine nympha, Non ea mens terret, ne sрem sibi conjugis ille Spondeat, ac taedas; absit: sed fama remordet, Foedaque sollicitant vulgi convicia mentem. Namque erit, insultans aliquis quum dicet Achivum: En quibus est ambita procis, quae nupta marito Egregio fuerat: miseri! non vincere nervos Imbelli valuere manu, quos forte tetendit Nescio qui veniens ignotis advena terris. 370 Haec aliquis dicet, nostrumque infamia nomen Dira premet. sic fatus erat, quum talia rursus Icario sata voce refert: jam gloria, et omnis Fama prior vobis instantibus omnia luxu Perdere, et insontis domini foedare penates, Eurymache, interiit; cur sera haec jurgia terrent? Hospes hic ipse quidem magnoque est corpore, et apta Mole valens claro sese fert sanguine cretum: Arma viro jam ferte; juvat spectare corona Certantem in media. praesens haud irrita dicta 380 Haec habeat: si victor erit, si mitis Apollo Adnuet huic laudem, tunica donatus abibit, Et chlamyde insigni, validumque hastile lacerto, Quo se homines contraque canes defendat, et ensem Adjungam lateri, pedibusque haerentia vincla; Post laetum auxilio cupiet quo pergere, mittam. Sic ea: tum breviter contra sic filius orsus: Non alius potior meme est, seu tollere cuiquam Sive dare hos arcus placeat: mea prima potestas Heic est, o genitrix. quin et quot sceptra per amplam 390 Aut Ithacam, aut alias etiam late Elida propter Cycladas, in manibus gestant, me posse vetare Invitum haud sperent, jubeat si certa voluntas, Quominus huic arcum donem, propriumque relinquam. Tu vero abscedens opera intermissa revise Telamque oblongamque colum; tecumque puellae Pensa trahant: nobis curae sint arma, mihique Ante alios uni, cui summa heic tradita rerum est. Obstupuit genitrix, vocemque animumque loquentis Admirata retro torsit vestigia, et altum 400 In thalamum subiens, fidis comitata ministris, Solvitur in lacrimas Ithaci memor; humida sparsit Lumina dum miserae dulci Tritonia somno. Interea Eumaeus pharetramque arcumque jacentem Sustulerat; regemque adiens properabat: euntem Increpitant juvenes magno turbante tumultu, Et contra: quo ferre paras, o suete vagari, Improbe? mox canibus data praeda suilia propter Hinc procul ipse feris raptabere, lenis Apollo Si faveat nostris, si cetera numina, votis. 410 Talibus insurgunt. ille acri voce minantum Territus ac magno concursu, ponit eodem Arma loco referens. alia sed parte minatur Telemachus contra inclamans: quin ocius olli Ferto arcum; non te parere heic omnibus aequum est. Ni facias; dura saxorum grandine pulsum Ejiciam minor ipse aevo, sed robore firmo Acrior. atque utinam, quot sunt, fera corda procorum, Viribus et forti sperem sic vincere dextra, Nunc ego nunc aliquem foedatum turpiter ora 420 Sedibus e patriis turbarem, haud semper inultus Scilicet: insana versant scelera impia mente. Haec tum Telemachus: juvenes risere furentem Nequidquam, et vanos fundentem pectore questus. Utque furor posuit primus, clamorque resedit, Arma capit subito, regemque in limine stantem Certus adit gressu properante Eumaeus, et olli Porrigit. inde rapit sese, thalamoque propinquans Continuo Eurycleam ad se vocat, atque ita fatur: Interiora domus occludi limina, nutrix, 430 Telemachus jubet ipse; et si quo murmure pulsa Atria, si gemitu dura sub morte cadentum Luctifico resonent haec septa, haud ulla puella Prospiciat; tacitaeque intus data pensa revolvant. Vix ea jussa dedit senior; nihil illa morata Postibus inversis clausit penetralia tecti. Nec minus et gressu tacito sese extulit acer Prosiliens diversa e parte Philetius, omnesque Aulaï occlusos emuniit objice postes. Tum circum Pharium, mediis qui forte jacebat 440 Porticibus quondam nautarum cura, rudentem Implicuit, retroque ferens vestigia venit, Ac solio innixus, quo cesserat ante, resedit Observans regem. laetus tractabat at ille Huc illuc arcum explorans atque undique versans, Ne desueta diu tineisque adrosa fatiscant Cornua. respiciunt diversi, ac protinus inquit Sic aliquis: viden, ille ut sumpto captus ab arcu Haeret miranti similis furtumque paranti? Aut ipsi tales fuerant in sedibus olim, 450 Aut facere et molitur: ita huc atque improbus illuc Versat agens torquetque dolis instructus et astu. Contra alius juvenum: semper sibi talia posthac Praemia conatus referat, ceu flectere duro Robora nunc poterit certans immania nervo. Haec inter sese dum jactant: impiger heros Omnia lustravit postquam tacitusque notavit, Quam facile, expertus modulari carmina vates Ad citharam, sumpta renovat testudine chordas Hinc atque hinc aptans clavo resonantia fila; 460 Ille arcum immanem nisu fallente tetendit. Impulit hinc dextra tentans: at nervus acutum Insonuit, fugiens ceu garrula stridet hirundo. Indoluere proci graviter, mutataque vertit Pallens ora color. tum caeli e parte corusca Intonuit pater ipse deum; quo laetus Ulysses Omine se firmat, Jovis alto et numine gaudet. Jamque capit volucrem vicina e sede sagittam, Coram aderat quae nuda; alias curvata tegebat Nam pharetra haesuras mox diro in corpore Achivum. 470 Hanc parte extrema cepit, nervumque sonantem Arte trahens pronus, recto per inania cursu Intorsit; subito fugit pennata sagitta, Transiit atque omnes penitus trajecta secures Aere gravis, postquam primum est ingressa per orbem. Atque heic Telemachum successu laetus amico Alloquitur ductor: non hic te in sedibus hospes Dedecorat frustra cessans; nec meta fefellit, Brachia nec longo ceciderunt fracta labore. Integrum stat robur adhuc, nec pubis Achivae 480 Vera reor, contra miserum quae jurgia jactat. Nunc epulas properare juvat, dum fulgida caelo Lux sinit; arguto dein praestat gaudia cantu Certa sequi, citharaque: haec sunt solatia mensae, Haec eadem dignis hilarant convivia ludis. Dixit, et inverso connivens lumine gnato Signa dedit. subito latus acri accingitur ense Telemachus, longamque manu capit impiger hastam, Et stetit adverso propior late aere coruscus.
Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea]. |
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.