5. Epicedion Phyllidis, quam Diana cum Nymphis deplorat, prid. Kal. Febr. 1
Phyllis cara iacet, pallida corpus et
malas, quae roseis ante coloribus
fragrabant, tenero languida et ultimum
ducit pectore spiritum.

-- 268/363 --

5 Quis te, Phylli, dolor fatave tristia
sic torquent nimium? Phylli, reponito!
En adsunt Dryades; te tua, respice,
Phyllis, Cynthia nominat.
Intendens oculos maesta recondidit; [8] 8
10 non vocem, Lachesi pressa, Sororibus
reddit, non querulae verbula Deliae:
mox, heu, vivere desinit.
Ah, saevam Stygiae ac terribilem manum
Parcae, quae iuvenem Phyllida sustulit!
15 Ah, flete hanc, Satyri; flete, tenellulae
Nymphae; flete, cavernulae!
Vestrum Phyllis erat, cum steterat, decus;
vos plausu atque iocis exhilaraverat
Phyllis vosque genis blanda 2 rubentibus
20 traxit fronteve candida.
Quisnam artus graciles, quis teneras manus,
quis nigrum cilium, caesia 3 lumina
cernens non subito Phyllin 4 amaverit?
Cuius diva Venus genas
25 pingebat roseis ipsa coloribus,
queis unxit faciem blandula splendidam,
cum vellet reliquis esse venustior
Troiano Paride arbitro.
O, flete hanc, Dryades, flete Sororibus 5
30 iunctae Naiadibus lugubre 6 Oreades;
et quisquis recolis rura, rependito
carmen flebile Phyllidi.
Non iam laeta ferent pascua pristinos
ludos, nonque choros ducet amabiles
35 Nympharumque phalanx et Satyrum greges 7:
cedunt 8 stamina Phyllidis.

-- 269/364 --

O Pan, silva tacet; luget amoribus [9] 9
frustratum nemus et purpureae rosae
flaccescunt, gelidis quando liquoribus
40 hument tempora Phyllidis,
Suavis Phylli, vale! Phylli tenellula!
quae victura diu vivere desinis;
vixisti modicum, sed satis illud est:
plus pulcra esse nequiveras. 1 U В je pjesmi natpis: Ode IV. Epicedion Phyllidis, ultima Ianuar., in quo Diana cum Nymphis deplorat obitum eius. — 2 F: blanda, B: illa. —- 3 F: caesia, B: grataue. — * F: Phyllin, B: Phyllida. — 5 F: Sororbus, B: sororibus. — 6 F: lugubre, B: perpete. — 7 F: greges, B: pecus. — a F: Cedunt; u В najprije bilo »Rumpunt«, a zatim ispravleno: Caedunt.