XX.

Illyr. Hrani kogna kako bratta;

a jascigha kako (*) duscmanina.

Equum pasce ut amicum, illi ut inimico inside.

Equi duo.

Equus gracilior a domino ad ignobile
Tantum trahendum destinatus essedum
Sic inquiebat alteri, quem splendido
Videbat habitu pinguiorem corporis.
Sodes, mihi illud explica, cur accidat,
Ut tute, quicum duriorem se exhibet
Herus, ora fraeno nunc coercens, verbere
Nunc terga caedens, et latus calcaribus
Crebris fatigans, tute ut, inquam, sis tamen
Me nil eorum perferente plenior?
Huic ille: quamquam me dominus hostilibus,
Cum tergo inhaeret, habeat in speciem modis,
Quoad caetera tamen liberalem sentio.
Large ministrat nam saginans hordeum,
Strigilique corpus in diem bis defricat
Phaleris cooperit, aureumque mandere
Dat ore fraenum; viliore stramine
Dum tu per agros fortuito pasceris
Pulvere per aestum, coeno per hyemem oblitus.
Bene est habendus servus, egregie ut suam
Exhibeat operam rebus in duris tibi. (*) Vox Turcica, sed ab Illyricis accepta: hostem significat.