II.

Illyr. Tko moſce, i kogn – mu moſce.

Potentis hominis equus ipse est potens.

Rusticus equi medicus.

De praepotenti, re licet in parva, viro
Ac liberali promerentes optime
Solent peramplo compensari praemio.
Vir stirpe cretus inclyta, cui plurimam
Rex propriae partem fecerat potentiae,
Nulli parcebat sumptui, ut lectissimos
Sibi quosque equorum compararet: is animo
Amor insidebat acrius. Porro accidit,
Ut qui inter omnes longe erat praestans equus
Cum genere morbi luctaretur pessimo,
Quem nulla quibant amovere pharmaca.
Hoc ille multum moestus infortunio
Justo dolori fraena liberius dabat;
Cum polliceri sanitatem rusticus,
Curandus extemplo si equus detur sibi.
Fecisset ille cum medendi copiam,
Oculatorie hic caeteris acie videns,
Quae causa morbi, quodque morbo pharmacon,
Fecit salutarem illico medicinam equo,
Virumque luctu liberavit principem.
Tanto ille gratus pro beneficio vicem
Inusitata largitate maximam,
Opibus adaugens atque honore, rettulit.