XIV.

Illyr. Laſc kratke noghe ima.

Mendacio curti pedes.

Vulpes, et Talpa.

Talpam exeuntem primum ut obscuro e lare
Vulpes acuto conspicata est lumine,
Interrogavit, vita subterraneo
Cur illa tantum placeat in cavo sibi?
Prodiret ergo, caeterorum ut nosceret
Animalium ora, cumque eis conviveret.
Huic illa, quidquid belluarum est uspiam
Novi, inquit; ast hanc praetuli convictui,
Ut heic laterem tuta, solitudinem.
Tum curiosa Vulpis instat quaerere,
Basiliscum alicubi videritne? Maxime
Affirmat illa, cumque eo locutam ait.
Rogata, quali sit colore, rettulit
Septempedali, de statura quaerere
Vulpem arbitrata; caeca namque cum foret,
Color quid esset nesciebat. Ut meras
Hanc Vulpis audit garrientem insanias,
Consideransque id animal accuratius,
Utroque novit destitutum lumine.
Hoc evenire saepe mentientibus,
Ipsi refellant ut strophis sese suis.
Fabella paucis indicavit versibus.