XVIII.

Illyr. Hajem ſa to, koliko i pas ſa petu noghu.

Tam mihi id cordi, quam quintus pes Cani.

Capra, et Canis.

Barbam impetrassent ab Jove cum olentes Caprae,
Novo superbas se ferebant munere,
Suum valere sic ratae pluris genus.
Domum ut redibant, una forte his obvium
Canem irridebant: quid tibi non quidpiam,
Ignave, poscis, vota cum Jovem scias
Audire facilem? Nuper ille, supplicum
Admissis precibus, nostrum ut aruncos genus
Gestaret etiam, liberalis adnuit.
Pes aptus esset quintus ad cursum tibi:
Hunc posce, caudam deserens inutilem.
Ad sic inepta verba respondet Canis:
Tun' mi ista suades, quae caudam pariter geris?
Tuo, haud negabo, barba mento est addita;
At porro sanae nil inest mentis tibi.
Quinto quid etenim de pede facerem haud scio,
Cum perceleriter, quos habeo, quatuor me agant.
Quidquid redundat despice, neque pluribus,
Natura quam tibi destinavit provida,
Stulte potiri concupisce dotibus.