XXVIII.

Illyr. Natovari, ter udari.

Impone sarcinam, et tunde.

Rusticus Asini magister.

Ingressus urbem splendidam festo die,
Plenamque populo monticola quidam rudis
Non ante visis fixus in spectaculis
Haerebat ore (gens ut agrestum solet)
Hiante spectans: fistulae ad sonitum pigro
Heic vidit Ursum saltitare corpore,
Canemque ritu exercitati militis
Tractare pedibus arma, gladium stringere,
Rotare circum, quin et ictus ignea
Balista in auras sat peritum explodere.
Adspexit etiam sic nativis gestibus
Hominum actiones aemulantem Simium,
Ut mentem attonitam magnus tenuerit stupor.
Contentus hos se belluarum argutulos
Vidisse ludos, quotque ab istis artibus
Quaestus proveniant sentiens, ut rusticam
Domum repetiit, erudire Auritulum
Et ipse studet, ut tibias inflet leves.
Tardum sed animal, omni et ingenio carens
Illius artis nec priores discere
Evaluit apices: evasurum spes erat
Asinum ad choreas aptiorem: tradere
Huic artis ergo prima saltatoriae
Elementa coepit; sed labore inutili
Suscepta pariter haec opera: inepto latus
Ergo discipulo duriori sarcina
Gravavit, utque celeriter tereret viam,
Vi summa adplicuit querceam ad nates sudem.
Non cuncti ad eadem sunt agenda idonei.