XXXI.

Illyr. Cemuje svjechja, kad nje occi?

Quid caeco cum lucerna?

Alauda excaecata.

Auceps ad ignem, bruma dum saevit rigens,
Proli fabellas enarrabat parvulae.
Reticula, pedicae, viscataeque virgulae,
Suo quibus aves praedabatur tempore,
In humilis casulae servabantur angulo.
Heic excaecatam, dulcibusque idoneam
Alaudam volucres allectare cantibus
Posuerat: ardens illustrabat vivido
Fulgore tectum lampas: heic et tritici,
Miliique larga grana spargebat manu.
At caeca volucris inde rostro carpere
Nil quibat: aliae, quae videbant, et suam
Partem vorantes sese opimabant Aves.
Alauda macie contabescens in dies
Magis magisque singulos, tandem fame
Exhausta periit in ciborum copia.
Mens animi longis obvoluta erroribus
Rationis alma frustra illustratur facie.