Nobilis hic fluvius placida pulcherimus unda,
Qui fluit illimi fulgidus e scatebra,
Non rure aprico, non vallibus errat amaenis;
Occultant queis it concava saxa vias;
Nec metuit solem, radiis dum jugera findit,
Et Libyae (32) vastos fervidus urit agros;
Nec timet ille nivem praerupto in monte solutam,
Quae ruat, et rapidis praedia inundet aquis.
Dummodo nil turbet cursum, nihil inquinet undam,
Progreditur soli cognitus ipse sibi.
Tectus it, at resonat festivo murmure, et inquit
Aequora, queis abii, rursus adire licet.