Querela in canis sui Fusci interfectorem
Hei mihi, Fusce meus, quis te tam uulnere diro
Perdidit innocuum? Cui male notus eras?
Dente minax nulli fueras nec uoce molestus,
Sed cunctis lusu gratus et obsequio.
Tu mihi blanda dabas festiuo gaudia gestu
Et caudę crebra mobilitate iocum.
Tu custos nostrę fueras fidissimus aulę,
Hesperidumque magis, Fusce, dracone uigil.
At nunc uulnifico traiectus uiscera ferro
In dura recubas sanguinolentus humo.
Dextera sęua nimis, quę te, miserande, peremit,
Quę mihi te rapuit, dextera sęua nimis!
Illa etiam Getulos uicit feritate leones,
Vicit et Hyrcanas asperitate tygres.
O utinam, quicunque fuit grassator et autor
Cędis, Fusce, tuę, cęsus et ipse cadat,
Siue canum rabido morsu laceretur, ut ille
Gargaphiam uidit qui sine ueste deam!
At tu, chare, super cęlestia sidera uiue,
Quando tibi nostro est uita negata solo.
Fertur et Erigones canis altis additus astris
Dum queritur dominę tristia fata suę.
Cur ego non sperem de te quoque tale futurum?
Tam fidus dominę non fuit ille suę!