Francisco Natali Marci Maruli responsio
Angebant, Francisce, mei me funera fratris,
Nulla quies lacrimis nec modus ullus erat.
Omnibus ex illis fuit hic charissimus unus
Quę quandoque animo grata fuere meo.
Non sic ipse suum dilexit Castora Pollux,
Eurialus Niso non ita gratus erat.
Illius affatu iocundo sępe fruebar,
Nullo me facto lęserat ille suo.
Promptus et urbanis fuerat disponere rebus
Et regere inde suos sedulus usque lares.
Illius cultu largo magis ubere glebę
Frugibus implebant horrea nostra suis,
Aprici colles et consita uitibus arua
Vina cadis nostris uix capienda dabant.
Interea mihi multa quies et tempora lęta,
Mens tamen in Musis ingeniumque fuit.
Nunc illo amisso successit cura quieti,
Dispulit adueniens ocia longa labor,
Quęque aderant nobis procul effugere Camenę
Deseruitque meam Pegasis unda sitim. 20
Denique pressus ego tantorum mille laborum
Optabam uitę fila suprema meę.
Ast ubi missa mihi tua nuper carmina legi,
Solamen casus grande fuere mei.
Abstersi lacrimas luctumque recedere iussi,
Compulsus monitis consiliisque tuis.
Dii tibi pro tali persoluant munere grates
Fataque dent fatis candidiora meis.