Ad Nicolaum de Albertis
Quę mihi misisti, iuuenum doctissime, scripta,
Hęc admiranti sępius ore lego,
Ingeniique tui mecum noua liba rependens
Musarum et Phoebi censeo digna laris,
Non quia tu nostram tollis super astra Camenam,
Incultis solitam stridere arundinibus,
Sed quia uix puber iam proximus ire uideris
Vatibus antiquis Pierioque choro.
Ergo iter incoeptum, quęso, ne desere, donec
Aonii superes culmina summa iugi.
O quam magna tibi succedet gloria cum te
Ętas nostra simul posteriorque leget!