De Musae luctibus
Musa mihi fuerat lachrymosis plena querellis,
Materiam Musae sed mea fata dabant.
Portabat tunicam pullo mea Musa colore,
Quam soror Hectoreo detulit in tumulo.
Et semper croceos lacerabat Musa capillos,
Fecit ut in ficto protinus Anna rogo.
Illa gemens nitidos turbabat semper ocellos,
Sicut in Hypoliti funere uirgo sacri.
Liquerat Aonias tristis mea Musa choreas
Montibus in rigidis carmina moesta canens.
Intima saepe dabant moestas suspiria uoces
Et repetens missos reddidit echo sonos.
Cum dea suspirat, repetens suspirat et echo,
Echo simul tanti plena doloris erat.
Tityrus ad Musam coepit properare gementem
Et gregis oblitus ferre uolebat opem.
Te, Corydon, linquens formosus currit Alexis
Et doluit lachrymis uulneribusque dee.
Sole sub ardenti stupide tacuere cichade,
Facta uidebatur Musa cichada gemens.
Buccula mugitu temptans succurrere flenti
Non potuit madidis moesta leuare genis.
Sicut ad Orphei cytharam uenere canori
Saltantes pecudes: multa capella, boues.
Plurima uenit apis tenui sine murmure mirans,
Compatiens querulis luctibus atque modis.
Myrmidonum semen, magni formica laboris
Admirans posito pondere sistit iter.
Vndique depicte uolitabant nanque uolucres,
Corripuit pictas moeror acutus aues.
Fecerat infoelix lachrymoso carmine Musa,
Fecerat et querulo magna theatra sono.
Illa dolens cecinit toto mirante theatro
Nec prius urentes sic tulit illa sonos:
"Illa ego Pyerio fueram laetissima prato
Inter delitias blanditiasque sacras.
Hei mihi, nunc cogor rupes habitare rigentes
Inter barbaricos Tarthareosque choros.
Illa ego gaudebam lauro sacroque corymbo,
Candidulis etiam purpureisque rosis,
Hic ego sed uideo densas sine gramine spinas,
Hic sterilis nimium semper hauena riget.
Illa ego Castalios didici libare liquores,
Ferre etiam nostris laurea serta comis.
Monte sub hoc sterili limosam cerno paludem,
Sola ligustra uidens iuniperosque gemo.
Inter et Aonias comites ridere solebam
Et Charites inter ducere laeta choros.
Saxa mee socie, turbat mea gaudia luctus
Et modo sunt Charites lachryma multa mee.
Edo mei luctus causam causamque doloris
Et me Pegaseos deseruisse choros.
Causa mee magne Musa est neglecta querelle
Et mala quae dudum noster alumnus habet.
Dormitans fuerat Parnaso in monte satelles,
Pluribus ex aliis qui mihi carus erat.
Hunc ego seruabam foelicia pocla ministrans,
Nectar et ambrosias pollicitansque dapes.
Munus in Aonio sacratum uertice portans:
Hoc tibi, dicebam, forte Camoena dabit.
Perfidus ille tamen Musam neglexit amicam,
Perfidus atque aliam coepit amare deam.
Quid, rogo, pontificum prestabant iura poete?
Nil nisi cum studio tedia magna graui.
Ast ego prestabam placidos sine fine uigores,
Vatibus est doctis Musa iocosa suis.
Quid, rogo, cum Baldo ciuilia iura docente?
Arguit hic alios arguiturque simul.
Nescio quid faciat Dynus, legumque magister
Bartholus a Saxo saxea uerba dedit.
Sed Maro Virgilius noster sine fine poeta
Viuet in Elysio, Mantua sacra, iugo.
Naso, poeta sacer, uiuet gaudente Corinna,
Cum Nemesi uiuens ipse Tibullus erit.
Est faciens uigilem legalis cura studentem
Et docet in tenues arma mouere reos.
Hesperus in studio discentes iura relinquit,
Lucifer intentos inuenit atque uiros.
Lex hominum uexat, tenebroso carcere punit,
Imperio legis carnificesque necant.
Musa colit facilem Phoebo cantante quietem,
Et fugit argutum blanda Camoena forum.
Ennius, Aonio dum iam dormisset in antro,
Numina cum flammis sensit, Homere, tuis.
Sensit et Ascreus dulces in fonte Camoenas,
Pegaseis quando protulit ora uadis.
Quid iuuat egregiam uati liquisse Camoenam
Et sine deliciis aspera iura sequi?
Certe ego, cum miseri uerso mala fata poete,
Semper ut infoelix turtur amara gemo.
Certe ego Castalios liqui mea gaudia campos
Atque dolens rigidum cogor adire locum.
Sum nimium certe uatem miserata dolentem,
Qualiscumque mihi perfidus ille fuit.
Perfidus ille fuit, quia me contempsit alentem
Et quia me potuit deseruisse deam.
Nec uoluit prorsus me Musam temnere uates,
Musa quidem partem uatis amoris habet.
Diligit Erigonem, sed Musam fingit amare,
Succedente tamen pellice nullus amor .
Sensit ob iratam uates mala multa Camoenam,
Sensit et ultricem saepius ille deam".
Dixit et assurgens subito lachrymosa uolauit
Immemor Aonidum Castaliique uadi.
Cuius et ad motum fugiebat picta uolucris
Et tacuit repetens echo sonora sonum.
Totaque turba, deam postquam uidere uolantem,
Ad loca iam redeunt seruitiumque suum.