Ad Georgium Diphnycum Sibenicensem
Maxima perpetuis gaudebit Smyrna Camoenis,
Quas celebrat Musis dedita turba sacris,
Et docto foelix gaudebit Mantua uate,
Cui cytharam Phoebus Calliopeque dedit.
Non, puto, sic magno celebrabor munere, Gorgi,
Non sunt sublimis carmina nostra lyre,
Carmine sed tenui soleo mea fata sonare,
Est quoque de fatis magna querella meis,
Est quoque pergratum uenerandis carmen amicis,
Quodque ego uel cythara uel cano saepe lyra.
Notus ob hoc fueram studiose nempe iuuente,
Carmina non parui pignus amoris erant.
Quamuis me multi nunquam uidere sodales,
Viderunt nostras attamen hique deas.
Carmine me celebrant, mittunt pro munere carmen,
Nam superat carmen ditia regna Myde.
Compatriota, tibi grates persoluo benignas
Proque tua cythara carminibusque tuis.
Tu comes Aonidum, tu nostro nomine gaudes,
Tu semper nostre maxima pars anime.
Musa tuum crinem grato, studiose, corymbo
Cinget et ingenio basia multa dabit.
Tu Musam paruo semper ueneratus ab euo,
Musa tibi magnum nomen in orbe dabit.
Nobilium, ualeas, soboles, pulcherrime Gorgi,
Et memor esto mei tempus in omne, precor.
Vel quotiens tete tangent tua nomina, Gorgi,
Tu totiens nostri nominis esto memor!