Croatiae auctores Latini: inventa  
   domum |  qui sumus |  textus |  auxilia |  tolle, lege! |   
Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].
Previous section

Next section

-- 79 --

3.
Liber eram et placida securus pace fruebar:
Nunc mihi, Libertas, pacis amica, uale!
Scilicet incauto mihi raetia caeca tetendit
Meque improuisa casse fefellit Amor.
Nec me irretiri satis est, uerum improbus ille
Nunc iterat saeua uulnera mille manu
Visceribusque meis, incertum, uictor iniquus
Luminibusne tuis spicula plura ferat.
Nec uacuae sentit dispendia multa pharetrae
Vt uatem telis obruat ille suis;
Impulsuque leui quamuis superabilis essem,
Aurea consumpsit saeuior arma deus.
Dumque furit nimium, puer ille remansit inermis –
Hoc illi precio laurea nostra fuit –
Parua nec exiguo uenit uictoria damno:
Pectoris heu tanti est parua rapina mei!
Quid mirum, qua nunc uictor feritate superbit,
Nec mihi nec telis consuluisse suis?
Plura nec egessit Paean Phythone necando
Taela quot Idalius prompsit acerba puer.
Ne sub nube tamen tacitaque triumpher in umbra,
Hinc mea flagrantes uibrat in ossa faces.

-- 79v --

Sic agor infelix nullo non saucius ictu
Parsque meae mentis uulnere nulla uacat.
Nec satis est, tumidis addit ludibria uerbis
Vt uacuum telis lustrat utrunque latus.
Nanque ait: »O nostri contemptor maxime regni,
Obprobrii discas esse poeta tui.
Iam frustra cupies uersus mollire seueros
Atque humilis fies conditor ipse soni.
Saepe Tibullaeo solabere uulnera cantu,
Veronę ignotus nec tibi passer erit;
Solus et antiquum mirabere saepe Philetam
Laudabisque mei carmina Callimachi,
Nec nisi uesano quaeres fomenta dolori
Cum tibi deciderint nomina magna, miser!
Armorumque acies et Martia bella ualebunt:
Fulmineosque ignes et mea bella canes.
Sero quid sit Amor iam te didicisse pigebit,
Flauia cum uires auxerit una meas.«
Tunc ego: »Dux toto qui solus ab orbe triumphas,
Fulminis oblitum qui facis esse Iouem,
Ne, rogo, saeuitia uictricem pollue laurum:
Iam tibi seruatus gloria maior ero!
Vlterius ne me, tantis ne perde sagittis:

-- 80 --

Vt ualeam, ductor magne, ualebo tuus!«
Ille autem: »Haud nostro morieris uulnere, uates:
Imperio liber sospes et esto meo.
Illa sed, auxilio cuius sanescere quaeris,
Illa erit exitio nata puella tuo!«
Haec responsa dedit, uix qualia frondibus altis
Chaonii nemoris praecinat augur auis.
Nanque ego dum curis peterem te, uita, leuandis,
Ac uelut ad medicam confugit aeger opem,
Infęlix perii, qui dum mea uulnera curo,
Vulneror estque oculis plaga nouata tuis.
Nec tot Ituraeas armare uenena sagittas
Quaeque uolant retro Parthica tela ferunt,
Quot lasciua tuis et caeca feruntur ocellis
Nec nisi uisceribus spicula nota meis.
Vtque petens uenantis opem male cerua saluti
Consulit et capitur credulitate sua,
Quaeque procellarum nimium secura tenetur,
Naufragium in portu saepe carina facit,
Sic ego nunc pereo dum te, mea Flauia, credo
Perfugium curis esse fidele meis.
Vesano neque enim dantur fomenta dolori,

-- 80v --

Vulneris unde fuit fons et origo mei:
Immo recrudescit nunquam coitura cicatrix
Plagaque uisceribus gliscit hyulca meis.
Ipsa tamen nostro mitescere sanguine nescis,
Passa nec officiis mollior esse meis,
Quam, reor, Herculei nequeant mutare labores,
Aut Asiae molles uincere diuitiae,
Quo mihi uicinam laetho reuocare salutem
Et luci uitae restituisse uelis.
Si tamen insanos exoluam morte dolores,
Mors mea, crede, tuum, Flauia, crimen erit!
Nanque ego, quo tanti casus monimenta supersint,
Mandabo haec tumuli fronte notanda mei:
»Flauia, quae uita fuerat mihi carior ipsa,
Causa immaturae mortis acerba fuit.«
Hanc tibi – crede mihi – parient mea funera laudem!
Ah, tantum poteris lenta uidere nefas?
Nec mihi, cum pheretro portabor inane cadauer,
In cineres lacrimas ultima dona dabis?
Nec pariter dices, cum flebor uoce meorum:
»Hic mihi, proh Superi, fidus amator erat!«?
Et mea ut accensis lucebunt funera flammis,
Ah, poteris uultus exhylarare tuos,

-- 81 --

Nec laniata comas manibus, laniata capillos,
Clamabis nomen terque quaterque meum?
Nec frustra membris frigentibus oscula figes
Cum mihi pars sensus nulla superstes erit?
Si non uera dabis manifesti signa doloris,
Non saltem tacita uulnere mente feres?
Et misera erepto sensu sine teste dolebis,
Nec te terrebit mortis imago meae,
Lurida ut exanimis simulacra uidebis amici
Et buxo et caera pallidiora noua?

Previous section

Next section


Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].
Powered by PhiloLogic

Creative Commons License
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom
Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.