DE DIVO ANDREA
Mitis Andreas dominum secutus
Vincla mundani laquei relinquens,
Velle sed totum tibi, Christe, vovens
Corde benigno.
Gaudeat Patras veniente tanto
Nuncio Christi: scelus omne mundi
Fulminat, legem probat et nitentem
Flamminis igne.
Audit Aegeas sacra vera vanus,
Pungit Andream sonitu prophano,
Temnit et lignum nitidae salutis
Et Crucis aram.
Templa vanescunt veterum deorum,
Demonum lusus statuae fatentur
Voce caelesti, ruit omne verbum
Iudicis atri.

-- 202 --

Indicat magna pietate Christum
Sede de caelsa superum petisse
Virginis ventrem, docuisse nec non
Velle paternum.
Livor Haebreos superat malignos,
Nummus et Iudam, timor et Pilatum.
Orbis auctorem cruce sic necavit
Perfida turba.
Motus Aegeas rabie canina
Vera clamantem Superumque caelo
Digna virtutis truculentus hostls
Perdere iussit.
Hic salutabat crucis apparatum,
Emicans in qua dominus pependit,
Denique Andreas roseo triumpho
Scandit Olympum.